1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego UDZIAŁOWIEC objęty jest ograniczonym (...)

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego UDZIAŁOWIEC objęty jest ograniczonym obowiązkiem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r., nr 51, poz. 307 z późn. zm. ) - zwanej dalej ustawą o PIT i w związku z tym wypłacone za wynajem spółce niemieckiej wynagrodzenie należy stosownie do udziału kapitałowego UDZIAŁOWCA w spółce niemieckiej opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg zasad określonych w art. 29 ust 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o PIT?2. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i prawnego UDZIAŁOWIEC będzie objęty ograniczonym obowiązkiem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o PIT i w związku z tym wypłacone za wynajem spółce niemieckiej wynagrodzenie należy stosownie do udziału kapitałowego UDZIAŁOWCA w spółce niemieckiej opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg zasad określonych w art. 29 ust 1 pkt 1 i ust 2 ustawy o PIT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14.03.2012 r. (data wpływu 19.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia ograniczonego obowiązku podatkowego oraz opodatkowania należności wypłaconej spółce niemieckiej - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 19.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia ograniczonego obowiązku podatkowego oraz opodatkowania należności wypłaconej spółce niemieckiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Pan B. H. mający miejsce zamieszkania w Niemczech zwany dalej UDZIAŁOWCEM ? jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce S. KG z siedzibą w Niemczech. - zwanej dalej ?spółką niemiecką?. Zgodnie z umową spółki niemieckiej UDZIAŁOWCOWI przysługuje zysk wypracowany przez spółkę niemiecką stosownie do jego udziału kapitałowego w tej spółce, tj. w wysokości 25%. UDZIAŁOWIEC jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji, wystawionego mu przez właściwy dla niego miejscowo niemiecki urząd skarbowy we Frankfurcie nad Odrą.

?Spółka niemiecka? wynajmuje różnym przedsiębiorcom niezależnie od ich formy prawnej i wielkości, mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ? zwanymi dalej KLIENTAMI - urządzenia o charakterze przemysłowym, w szczególności spawarki. Usługa ta wykonywana jest każdorazowo na podstawie zawartej na czas nieokreślony umowy najmu między spółką niemiecką a KLIENTEM. Przekazanie wynajmowanego przez spółkę niemiecką KLIENTOWI urządzenia następuje w Polsce, w miejscu określonym w umowie. KLIENT używa wynajęte mu na podstawie ww. umowy urządzenie przez okres stosownie do jego potrzeb. Może je więc używać tydzień, miesiąc, rok lub kilka lat. Używając wynajętego od spółki niemieckiej urządzenia KLIENT zobowiązuje się na piśmie do przestrzegania warunków najmu, tj. w szczególności do należytego obchodzenia się z wynajętą rzeczą i używania jej zgodnie z jej przeznaczeniem, poniesienia kosztów powstałych w wyniku nieodpowiedniego jej użytkowania. Ponadto nie wolno mu (KLIENTOWI) oddać wynajmowanego urządzenia do używania przez osoby trzecie. Podczas okresu obowiązywania umowy KLIENT ponosi również odpowiedzialność za ewentualne przypadkowe zaginięcie urządzenia lub przypadkowe pogorszenie jego stanu, niezwiązane z jego normalnym użytkowaniem. Za wynajem przedmiotowego urządzenia KLIENT płaci ?spółce niemieckiej? wynagrodzenie w wysokości określonej w ww. umowie za (ty-) dzień najmu. KLIENT ma prawo zwrócić ?spółce niemieckiej? wynajmowane od niej urządzenie w każdym dniu roboczym, zawarta między nimi ww. umowa nie przewiduje bowiem żadnego okresu jej wypowiedzenia. Dzień, w którym KLIENT zwraca spółce niemieckiej wynajmowane urządzenie, jest ostatnim dniem obowiązywania ww. umowy zawartej między nimi. Umowa ta przestanie obowiązywać również wówczas, gdy KLIENT kupi od spółki niemieckiej wynajmowane urządzenie. W tym celu koniecznym jest zawarcie umowy kupna przedmiotowego urządzenia między spółką niemiecką (wówczas sprzedającym) a KLIENTEM (wówczas kupującym), na co obie strony muszą wyrazić zgodę. Zawarta między nimi ww. umowa najmu nie zawiera bowiem żadnych postanowień dotyczących zakupu wynajmowanego urządzenia. Zakup wynajmowanego przez KLIENTA od spółki niemieckiej urządzenia następuje po cenie ustalonej między stronami na dzień sprzedaży. Z reguły odpowiada ona różnicy między wartością rynkową wynajmowanego urządzenia z dnia przekazania go KLIENTOWI przez ?spółkę niemiecką? do używania, tj. pierwszego dnia obowiązywania ww. umowy najmu, i sumie opłat zapłaconych przez KLIENTA ?spółce niemieckiej? za jego wynajem do dnia zakupu.

Jest wielce prawdopodobne, ze przedstawiona sytuacja może wystąpić również w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego UDZIAŁOWIEC objęty jest ograniczonym obowiązkiem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r., nr 51, poz. 307 z późn. zm. ) - zwanej dalej ustawą o PIT i w związku z tym wypłacone za wynajem spółce niemieckiej wynagrodzenie należy stosownie do udziału kapitałowego UDZIAŁOWCA w spółce niemieckiej opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg zasad określonych w art. 29 ust 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o PIT...
  2. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i prawnego UDZIAŁOWIEC będzie objęty ograniczonym obowiązkiem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o PIT i w związku z tym wypłacone za wynajem spółce niemieckiej wynagrodzenie należy stosownie do udziału kapitałowego UDZIAŁOWCA w spółce niemieckiej opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg zasad określonych w art. 29 ust 1 pkt 1 i ust 2 ustawy o PIT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

UDZIAŁOWIEC w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego objęty jest ograniczonym obowiązkiem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust 2 ustawy o PIT i w związku z tym wypłacone za wynajem ?spółce niemieckiej? wynagrodzenie należy stosownie do udziału kapitałowego UDZIAŁOWCA w ?spółce niemieckiej? opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg zasad określonych w art. 29 ust. 1 pkt l i ust. 2 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy UDZIAŁOWIEC w świetle przedstawionego stanu przyszłego i prawnego będzie objęty ograniczonym obowiązkiem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust 2 ustawy o PIT i w związku z tym wypłacone za wynajem spółce niemieckiej wynagrodzenie należy stosownie do udziału kapitałowego UDZIAŁOWCA ?w spółce niemieckiej? opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg zasad określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o PIT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2011, nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o CIT przepisy ustawy mają zastosowanie do jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej. Forma prawna spółki niemieckiej? to Kommanditgesellschaft (KG), czyli forma odpowiadająca znanej z przepisów ustawy kodeks spółek handlowych formie spółki komandytowej. Z uwagi na fakt, iż przepisy kodeksu spółek handlowych nie przyznają spółce komandytowej osobowości prawnej, to ani ona ani jej zagraniczne odpowiedniki (tu niemiecka Kommanditgesellschaft) nie mogą zostać uznane za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka komandytowa i jej zagraniczne odpowiedniki (tu niemiecka Kommanditgesellschaft) nie podlegają także opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 1 ustawy o PIT akt ten reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym osób fizycznych.

W związku z tym należy uznać, iż spółka komandytowa i jej zagraniczne odpowiedniki (tu niemiecka Kommanditgesellschaft) nie posiadają podmiotowości prawnopodatkowej, a zatem dla celów podatkowych są ?transparentne?. Nie oznacza to jednak, że dochody przez nie uzyskiwane są wyłączone spod opodatkowania podatkiem dochodowym. Należy bowiem zwrócić uwagę, że na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o CIT - przychody z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Art. 5 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, iż zasady te stosuje się do rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Podobne regulacje w stosunku do wspólników będących osobami fizycznymi zawiera art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o PIT.

Mając na uwadze przytoczone przepisy należy więc stwierdzić, iż przychody i koszty powstające w spółce komandytowej i jej zagranicznych odpowiednikach (tu: niemieckiej Kommanditgesellschaft) przypisywane są odpowiednio do jej wspólników, którzy w zależności od ich formy prawnej, podlegają z tego tytułu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym w przypadku wspólników będących osobami fizycznymi skutki podatkowe zdarzeń dokonywanych przez spółkę komandytową i jej zagranicznych odpowiedników (tu niemieckiej Kommanditgesellschaft) należy oceniać na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Takie postępowanie znajdzie zastosowanie w niniejszym przypadku, ponieważ UDZIAŁOWIEC, będący komandytariuszem w ?spółce niemieckiej?, jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Republiki Federalnej Niemiec.

Zgodnie z art. 3 ust 2 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Ust. 3 powołanego artykułu stanowi, że: ?Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

  1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
  2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Użyty przez ustawodawcę termin ?w szczególności? oznacza, iż nie chodzi tu o katalog zamknięty. Dlatego analogicznie jak w przypadku ustawy o CIT należy stwierdzić, że poza wymienionymi w przywołanym ust 3 dochodami (przychodami) do dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nalezą wszystkie dochody (przychody) powstałe na terytorium Polski bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma (swoje) miejsce zamieszkania.

Oznacza to, iż UDZIAŁOWIEC objęty jest ograniczonym obowiązkiem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust 2 ustawy o PIT i w związku z tym wypłacone za wynajem spółce niemieckiej? wynagrodzenie należy stosownie do udziału kapitałowego UDZIAŁOWCA w ?spółce niemieckiej? opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg zasad określonych w art. 29 ust 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o PIT pod warunkiem uzyskiwania przez UDZIAŁOWCA przychodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z wymienionych w ustawie expressis verbis tytułów, obejmujących między innymi należności za ?użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego ?? bezsporne jest bowiem, że urządzenia, w szczególności spawarki, które wynajmuje ?spółka niemiecka?, stanowią urządzenie przemysłowe w rozumieniu ustawy o PIT.

W przedmiotowej sprawie należy więc (jedynie) sprawdzić, czy przedstawiony w opisie stanu faktycznego wynajem urządzeń przemysłowych prowadzi do osiągnięcia z tego tytułu przez UDZIAŁOWCA przychodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem czy źródło tych przychodów położone jest na terytorium Polski. Jeżeli nie ma podstaw do powiązania nierezydentów z polskim systemem podatkowym na zasadzie art. 3 ust. 2 ustawy o PIT, to dalsze przepisy tej ustawy nie znajdują zastosowania (por wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2009 r., II FSK 2194/08, który odnosi się wprawdzie do zastosowania przepisów ustawy o CIT, jego analogicznie stosowanie do przepisów ustawy o PIT jest systemowo w pełni uzasadnione). Dla uznania, iż przychody uzyskane zostały na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej, czynności generujące te przychody muszą być wykonywane w Polsce (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2008 r. I SA/Wr 337/08).

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego, ?spółka niemiecka? przekazuje KLIENTOWI wynajmowane urządzenie w Polsce, przy czym miejsce to jest dokładnie określone w umowie najmu zawartej między nimi.

Ponieważ przekazanie urządzenia ma miejsce w Polsce, to nie ma podstaw by twierdzić, że użytkowanie tego urządzenia przez KLIENTA będzie odbywać się poza terytorium Polski. Należy więc przyjąć, że nie tylko postawienie urządzenia do dyspozycji KLIENTA ale również samo użytkowanie tego urządzenia przez KLIENTA będzie miało miejsce na terytorium Polski. W konsekwencji oznacza to, iż czynności generujące przychody UDZIAŁOWCA zostaną wykonane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a to oznacza, ze UDZIAŁOWIEC podlega jurysdykcji podatkowej państwa polskiego i w konsekwencji zastosowanie znajdą przepisy art. 3 ust. 2 w poł. z art. 29 ust. 1 pkt i ust. 2 ustawy o PIT.

Na powyższe nie ma wpływu fakt, że KLIENT na podstawie odrębnej umowy może kupić od ?spółki niemieckiej? wynajmowane urządzenie na warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego. Ewentualny zakup przedmiotowego urządzenia uwarunkowany jest bowiem po pierwsze chęcią jego sprzedaży przez spółkę niemiecką i po drugie ustaleniem ceny, na którą zgodzą się obie strony (tj. ?spółka niemiecka i KLIENT). Ustalenie ceny w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego nie jest obligatoryjne lecz czysto fakultatywne, gdyż umowa najmu nie zawiera ? jak przytoczono wyżej ? żadnych postanowień w tej sprawie. Z tego powodu te dwa odrębne zdarzenia gospodarcze, tj. wynajem przedmiotowych urządzeń i ewentualnie następująca po nim ich sprzedaż nie mogą być oceniane pod względem skutku łącznie i tym samym traktowane jako sprzedaż na raty, co w konsekwencji oznaczałoby, że UDZIAŁOWIEC nie jest objęty ograniczonym obowiązkiem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust 2 ustawy o PIT a przychody ze sprzedaży tych urządzeń stanowiłyby przychód przedsiębiorstwa nie podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Odpowiedz na pytanie 2 można uzasadnić analogicznie jak wyżej przedstawiono.

W świetle powołanych przepisów stanowisko UDZIAŁOWCA w odniesieniu do postawionych pytań nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

  1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w powoływanym przepisie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznać należy również dochody nie osiągnięte w wyniku czynności dokonywanych na terytorium Polski, a mające swoje źródło w Polsce, jak np. dochody z należności licencyjnych uzyskane przez osoby nie mające w Polsce miejsca zamieszkania.

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów nie będących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do opodatkowania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, wskazać należy, iż Wnioskodawca nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Polski. W związku z powyższym Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie dochody uzyskane na jej terytorium, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadającej na terytorium RP ograniczony obowiązek podatkowy), z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W świetle powołanych przepisów uznać należy, iż należności z tytułów, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychody z tytułu m.in. użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenie przemysłowego.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W rozpatrywanym przypadku przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, która została podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005r, Nr 12 poz. 90; dalej umowa polsko-niemiecka).

W myśl art. 12 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. umowy należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Z kolei art. 12 ust. 3 ww. umowy zawiera definicję ?należności licencyjne?, za które uważa się wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej, do należności licencyjnych zalicza się miedzy innymi należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenie przemysłowego. Jednakże ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani postanowienia umowy polsko-niemieckiej nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego.

Zatem, aby wyjaśnić sens tego pojęcia należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych. I tak, według ?Słownika Języka Polskiego? (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę. Przymiotnik ?przemysłowy? oznacza natomiast dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle (Mały słownik języka polskiego; PWN Warszawa 1995 r.).

W świetle zaprezentowanego rozumienia omawianego terminu uzasadniony jest pogląd, że wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenie przyszłego urządzenia o charakterze przemysłowym (spawarki) należy zaliczyć do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca posiadający miejsce zamieszkania w Niemczech jest wspólnikiem w spółce niemieckiej, która uzyskuje przychody z tytułu wynajmu urządzeń o charakterze przemysłowym (spawarki) przedsiębiorcom mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego, należności wypłacane spółce niemieckiej z tytułu wynajmu przedmiotowych urządzeń na rzecz przedsiębiorców mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią niewątpliwie należności licencyjne w świetle ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na powyższe, w oparciu o przywołane przepisy należy stwierdzić, iż należności, jakie Spółka niemiecka, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem uzyskuje od kontrahentów z Polski z tytułu najmu urządzeń przemysłowych o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 12 umowy polsko-niemieckiej, stanowią przychód spółki niemieckiej.

Reasumując, mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce tj. w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie dochody uzyskane na jej terytorium, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji wypłacane przez kontrahentów z Polski należności z tytułu najmu urządzeń przemysłowych przez spółkę niemiecką, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatek dochodowym, na zasadach o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem powoływanej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika