Spółka H. będzie mogła przyjąć otrzymane po rozwiązaniu G. lokale do ewidencji środków trwałych. (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 06.03.2013r. (data wpływu 08.03.2013 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 14.05.2013 r. (data wpływu 16.05.2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-281/13-2/EC z dnia 08.05.2013 r. (data nadania 14.05.2013 r., data doręczenia 13.05.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego (lokali mieszkalnych) otrzymanego przez H. w wyniku rozwiązania spółki osobowej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.03.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego (lokali mieszkalnych) otrzymanego przez H. w wyniku rozwiązania spółki osobowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki pod firmą H. sp. z o.o. sp.k, zwaną dalej H. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki pod firmą A. sp. z o.o. sp.k., zwanej dalej A. Spółka A. jest również wspólnikiem spółki H., która jest również wspólnikiem spółki pod firmą G. sp z o.o. sp.k., zwaną dalej G.

G. jest właścicielem lokali mieszkalnych, zwanych dalej ?lokalami?, które mają określoną wartość księgową, która wynika z wartości początkowej lokali, pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne. Lokale są obecnie wynajmowane. Wspólnicy G. rozważają rozwiązanie spółki. W wyniku takiego zdarzenia lokale staną się własnością H., która po otrzymaniu lokali po rozwiązaniu G. będzie kontynuować wynajem lokali.

Wspólnicy H. również rozważają rozwiązanie spółki. W przypadku uprzedniego rozwiązania G., a następnie rozwiązania H. wspólnicy H. staną się właścicielami lokali, przy czym ustalą oni, które z lokali przypadną poszczególnym wspólnikom. Wnioskodawca zakłada, że otrzyma wybrane lokale po rozwiązaniu G., a następnie H. Po otrzymaniu tych lokali Wnioskodawca będzie kontynuował ich wynajem.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w zakres której wchodzi obrót nieruchomościami oraz ich wynajem. Również przedmiotem działalności gospodarczej H. i G. jest wynajem nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy H. będzie mogła przyjąć otrzymane po rozwiązaniu G. lokale do ewidencji środków trwałych?
   
2. Czy w przypadku określonym w pkt 1 powyżej H. będzie mogła ustalić wartość początkową otrzymanych lokali w wysokości ich wartości początkowej, która była wykazana w ewidencji środków trwałych G., z uwzględnieniem uprzednio dokonanych odpisów amortyzacyjnych?
   
3. Czy Wnioskodawca będzie mógł przyjąć otrzymane po rozwiązaniu G. oraz H. lokale do ewidencji środków trwałych swojej działalności gospodarczej?
   
4. Czy w przypadku określonym w pkt 3, powyżej Wnioskodawca będzie mógł ustalić wartość początkową otrzymanych lokali w wysokości ich wartości początkowej, która była wykazana w ewidencji środków trwałych H. z uwzględnieniem uprzednio dokonanych odpisów amortyzacyjnych?
   
   

Odpowiedź na pytanie Nr 1 i 2 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie Nr 3 i 4 zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca uważa, że H. będzie mogła przyjąć otrzymane po rozwiązaniu G. lokale do ewidencji środków trwałych.
   
2. Wnioskodawca uważa, że H. będzie mogła ustalić wartość początkową otrzymanych lokali w wysokości ich wartości początkowej, która była wykazana w ewidencji środków trwałych G., z uwzględnieniem uprzednio dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.- określanego dalej skrótem K.s.h.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo - akcyjna.

W myśl art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Poza unormowaniami kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się bezpośrednio do spółki komandytowej stosuje się do niej odpowiednio przepisy o spółce jawnej (art. 103 ww. ustawy).

W myśl art. 58 ww. ustawy, rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
   
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
   
3. ogłoszenie upadłości spółki,
   
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
   
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
   
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Zgodnie z art. 67 § 1 omawianej ustawy, w przypadkach określonych w art. 58 tejże ustawy należy przeprowadzić likwidację spółki jawnej, chyba, że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.
   
   

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte lokale, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, bądź też najmem.
  
  
  

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej, które są zróżnicowane m.in. z uwagi na sposób nabycia, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia,
   1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;
   
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia;
   
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
   
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osoba prawną:
   1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne ? jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
      
   2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
      
   3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
5. w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej..
   
   

Jednakże w przypadku nabycia do prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, w formie spółki komandytowej H., składnika majątku (środka trwałego), który podatnik otrzymał w związku z rozwiązaniem spółki niebędącej osobą prawną wartość początkową tego środka trwałego ustala się na podstawie art. 22g ust. 14c w związku z ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z treścią art. 22g ust. 14c ww. ustawy, w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio.

Z kolei art. 22g ust. 12 ww. ustawy stanowi, iż w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 3c ww. ustawy, w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, w myśl art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż spółka osobowa H., w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, otrzyma lokale mieszkalne, w związku z rozwiązaniem spółki osobowej G. (w której H. jest wspólnikiem). Lokale te stanowią w spółce osobowej G. środki trwałe i są wynajmowane. H. po otrzymaniu lokali, po likwidacji G., będzie kontynuować wynajem lokali.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż spółka H. będzie mogła przyjąć otrzymane po rozwiązaniu G. lokale do ewidencji środków trwałych. Spółka H., w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, przyjmując do swojej działalności gospodarczej środek trwały (lokale mieszkalne), który otrzymała w związku z rozwiązaniem Spółki osobowej G., której był wspólnikiem, zobowiązana będzie ustalić wartość początkową lokali na podstawie cyt. wyżej art. 22g ust. 14c w związku z ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Spółkę G. i kontynuować stosowaną przez tą Spółkę metodę amortyzacji przedmiotowego środka trwałego. Przy dokonywaniu amortyzacji ww. środka trwałego powinna również uwzględnić dokonane już przez Spółkę odpisy amortyzacyjne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.