Dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z literalnym brzmieniem (...)

UZASADNIENIE

W dniu 25.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewidencjonowania zakupu towarów handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pod nazwą ?X? działalność gospodarczą w zakresie handlu częściami do silników mechanicznych.

Podatek dochodowy rozliczany jest na zasadach ogólnych według stawki 19% (podatek liniowy). Celem ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W towary handlowe w/w zaopatruje się u kontrahentów krajowych i zagranicznych. Część importu pochodzi z Turcji. Od początku 2007 roku do końca września 2007 r. 15-krotnie dokonano zakupów w Turcji. W każdej takiej transakcji następuje rozbieżność czasowa pomiędzy wystawieniem przez kontrahenta tureckiego faktury handlowej, a otrzymaniem przez wnioskodawcę przesyłki z towarem. Sytuacja ta wynika m.in. z czasu jaki zabiera transport tych towarów (zazwyczaj około 7-10 dni) oraz procedur związanych z zawartymi kontraktami Procedura taka wygląda następująco. Wnioskodawca wysyła pocztą elektroniczną zamówienie do kontrahenta, które on potwierdza, że może je zrealizować. Następnie najczęściej należy zrobić przedpłatę, po której kontrahent przystępuje do wyprodukowania towaru. Proces produkcji trwa różnie od miesiąca do nawet kilku miesięcy. Kiedy towar dociera do wnioskodawcy wraz z dokumentacją, okazuje się, że faktura jest datowana na dzień uznania rachunku bankowego kontrahenta. Dochodzi do sytuacji, kiedy wnioskodawca otrzymuje dokument zakupu po dwóch miesiącach od jego wystawienia. Tego typu sytuacji, tj. inny miesiąc wystawienia i inny dostawy było 8 na 15 wszystkich transakcji. Skrajnym przypadkiem była sytuacja, kiedy faktura wystawiona 14 listopada 2006 roku dotarła do wnioskodawcy wraz z dostawą 12 marca 2007 roku. W związku z taką sytuacją księgowy rozlicza je w miesiącu, w którym wnioskodawca otrzymuje dostawę. Ponieważ były jednak wątpliwości, czy takie postępowanie jest właściwe, księgowy zasięgnął ustnej opinii w dwóch źródłach. W urzędzie skarbowym właściwym dla wnioskodawcy pani inspektor w punkcie informacyjnym stwierdziła, że zakupy importowe winny być księgowane w dacie otrzymania i koszty należy zaliczać do miesiąca, w którym otrzymano fakturę z dostawą, czyli tak, jak do tej pory robił wnioskodawca. Natomiast na infolinii Krajowej Informacji Podatkowej poinstruowano, że należy wpisywać takie towary do PKPiR w dacie otrzymania, z adnotacją że koszt dotyczy miesiąca, w którym faktura została wystawiona i korygować zapłaconą za ten miesiąc zaliczkę. Powstała rozbieżność stanowisk co do stosowania prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym prawidłowo powinno stosować się literalne brzmienie przepisu z ustawy, który mówi, że dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów dniem poniesienia kosztu jest dzień wystawienia faktury lub innego dowodu...

Czy też potraktować przepis 17 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako przepis uszczegóławiający artykuł z ustawy i księgować zakup importowy w dacie otrzymania go... W końcu towar jest specyficznie traktowany przez ustawę i w rozliczeniu całego roku tylko sprzedane towary (poprzez różnice remanentowe) są faktycznie ujmowane w kosztach uzyskania przychodu.

Zdaniem wnioskodawcy dotychczasowe postępowanie, tj. księgowanie towaru z importu w momencie otrzymania oraz zaliczanie zakupu do kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe.

Po pierwsze dlatego, że intencją ustawodawcy było raczej upraszczanie systemu podatkowego i księgowego a nie jego komplikowanie. Należałoby za każdym razem korygować dochód i zaliczkę miesiąca, którego zakup dotyczył, a jednocześnie dokonywać korekt zapisów w systemach komputerowych i oznaczeń na dokumentach (przy dostawach z opóźnieniem co najmniej dwumiesięcznym). Po drugie kupno towarów jest kosztem bezpośrednio związanym z przychodem traktowanym dość specyficznie przez ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 24 ust. 2 ustawy nakazuje wyeliminować z kosztów uzyskania danego roku podatkowego zakupione, a nie sprzedane towary poprzez różnicę remanentów z końca roku i początku roku. Dlatego zdaniem wnioskodawcy przepis z rozporządzenia nie jest sprzeczny z przepisem ustawy.

Po trzecie § 17 rozporządzenia w sprawie PKPiR nakazuje wpisać do księgi zakupione towary niezwłocznie po ich otrzymaniu i to niezależnie od tego, czy razem z dostawą wnioskodawca otrzyma dokument zakupu czy też nie. Jeśli brakuje faktury, należy sporządzić specyfikację dostawy i wycenić ją. Wpisywanie zakupu towarów, których nie ma jeszcze na stanie firmy, byłoby wprost sprzeczne z rozporządzeniem. Nie zezwala on na wpisanie do księgi towaru, którego nie ma (w naszym przypadku często jest on jeszcze niewyprodukowany) Po czwarte stosowanie się do zaleceń Krajowej Informacji Podatkowej doprowadziłoby do zapisów nie mających nic wspólnego z rzeczywistością, zwłaszcza na przełomie roku podatkowego. Przykładowo w następujące sytuacji: kontrahent wystawia wnioskodawcy fakturę na towar 22 grudnia 2007 roku, a wnioskodawca otrzymuję ją wraz z towarem np. 12 marca 2008 roku. Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 22 ust. 6b należałoby zaliczyć zakup do kosztów miesiąca grudnia, następnie ująć te towary w rocznym spisie z natury (co spisać, skoro go nie ma, bo jeszcze nie powstał). To jeszcze dałoby się zrobić, ale gdyby wnioskodawca otrzymał go dopiero 5 maja 2008 roku, należałoby korygować zeznanie roczne. Według wnioskodawcy jest to absurdalna sytuacja.

Po piąte mogłoby dojść do sytuacji, że urząd skarbowy przeprowadziłby kontrolę okresu a wnioskodawca następnie otrzymałby fakturę z kontrolowanego okresu już po wydaniu decyzji pokontrolnej. Po szóste wnioskodawcy wydaje się, że w przypadku importu podstawą do zaksięgowania towaru w kosztach jest nie tylko sama faktura od kontrahenta, ale również dokument celny potwierdzający, że towar został dopuszczony do obrotu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest przekonany, że gdyby z jakichś przyczyn towar nie został dopuszczony do obrotu poniesiony wydatek nie zostałby uznany za koszt uzyskania przychodu. Z powyższych powodów wnioskodawca uważa, że w takiej sytuacji prawidłowym postępowaniem jest zaliczenie do kosztów zakupu towarów z importu na podstawie zarówno faktury jak i dokumentu SAD w dacie widniejącej w tym ostatnim, ponieważ dopiero wówczas został on dopuszczony do obrotu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która weszła w życie od dnia 01.01.2007 r. sprecyzowała, co należy rozumieć przez datę poniesienia wydatku u podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 22 ust. 6b w/w ustawy w przypadku podatników, o których mowa w ust.6, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 w/w ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów , z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (?).

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określił Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia Podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Z przepisów zawartych w § 17 ust. 1 cyt. rozporządzenia wynika, iż zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Jednocześnie należy podkreślić, iż zgodnie z treścią pkt 3 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w kolumnie 2 księgi należy wpisywać dzień miesiąca wynikający z dokumentu stanowiącego podstawę dokonywania wpisu (datę poniesienia wydatku, otrzymania towaru lub uzyskania przychodu albo datę zestawienia sprzedaży).

W sytuacji, kiedy faktura dokumentująca nabycie towaru handlowego zostanie wystawiona w danym miesiącu, a towar wraz z fakturą wnioskodawca otrzyma np. w miesiącu następującym po miesiącu wystawienia faktury, to stosownie do powyżej powołanych przepisów zakup towaru handlowego należy wpisać niezwłocznie po jego otrzymaniu, natomiast w kolumnie 2 podatkowej księgi przychodów i rozchodów ?data zdarzenia gospodarczego? należy wpisać datę wystawienia faktury. Data wystawienia faktury jest datą poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując - dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dniem poniesienia kosztu jest dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.