Zakres ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

UZASADNIENIE

W dniu 09.01.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 2012 roku Wnioskodawca wraz z żoną nabyli w ramach małżeńskiej wspólnoty ustawowej od Spółki Akcyjnej samodzielny lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 43,22 m² za cenę 256.411,31 zł (dwieście pięćdziesiąt sześć tysięcy czterysta jedenaście 3l/100). Mimo wcześniej złożonej informacji ?J.?, że lokal będzie wykorzystywany w całości do prowadzonej działalności gospodarczej ?U.? i z siedzibą K., nabywcy mieszkania otrzymali imienne faktury VAT z podziałem po 50% na każdego z nabywających to mieszkanie małżonków. W związku z faktem, że faktury zostały wystawione na małżonków, a nie na firmę ?U.? Wnioskodawca, który jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT nie dokonał odliczenia VAT naliczonego od zakupionego mieszkania. Zakupionego mieszkania nie wprowadzono również do ewidencji środków trwałych i dotychczas nie amortyzowano.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy po wprowadzeniu przedmiotowego lokalu mieszkalnego do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy przysługuje prawo amortyzowania tegoż środka trwałego w całości czy tylko w 50% kwoty zakupu, mimo iż mieszkanie w całości będzie wykorzystywane na potrzeby firmy ?U.?, a współmałżonka Wnioskodawcy dodatkowo złożyła pisemne oświadczenie, w którym wyraziła zgodę na nieograniczone wykorzystywanie zakupionego mieszkania w działalności współmałżonka - Wnioskodawcy?
   
2. Czy mimo otrzymania od ?J.? faktur VAT odrębnie na nazwiska współmałżonków, przedsiębiorcy ? Wnioskodawcy - przysługuje prawo pomniejszenia VAT należnego o VAT naliczony od zakupionego mieszkania, które w całości będzie wykorzystywane w prowadzonej opodatkowanej działalności gospodarczej pod firmą ?U.??
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz.307 ze zm.) po oddaniu środka trwałego (zakupionego mieszkania) do używania i wpisaniu tegoż środka trwałego do ewidencji środków trwałych podatnik ma prawo do jego amortyzacji od całkowitej kwoty zakupu wykazanej na fakturach i w akcie notarialnym ponieważ mieszkanie to będzie w całości wykorzystywane w prowadzonej działalności jako lokal noclegowy i miejsce czasowego pobytu dla kierowców zatrudnionych w firmie ?U.? oczekujących na wyjazd lub powracających z wielodniowego wyjazdu zagranicznego. Przeszkodą w amortyzowaniu całej wartości mieszkania nie może być niespójność prawa podatkowego z prawem cywilnym, które stanowi aby w przypadku zakupu nieruchomości zakup stanowił współwłasność małżeńską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak wynika z ww. przepisu amortyzacji podlegają środki trwałe stanowiące zarówno własność jak i współwłasność podatnika.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1) ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia ? cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 cytowanej ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wskazać należy, iż w sytuacji, gdy (zgodnie z odrębnymi przepisami) podatek od towarów i usług wynikający z faktury VAT potwierdzającej nabycie przedmiotowych środków trwałych nie stanowił dla Wnioskodawcy podatku naliczonego, albo nie przysługiwało Mu prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o podatek naliczony, bądź też zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas ceny nabycia środka trwałego nie pomniejsza się o ten podatek. W takiej sytuacji ceną nabycia będzie wartość brutto zakupionego środka trwałego, wykazana w fakturze dokumentującej ten zakup. W przypadku gdy jednak takie prawo przysługuje Wnioskodawcy, to podatek ten pomniejsza cenę nabycia środka trwałego i wówczas ceną nabycia będzie wartość netto tego środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Stosownie zaś do treści art. 31 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. ? Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Istotną cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bezudziałowy charakter i dlatego jest ona nazywana współwłasnością łączną małżonków. Wspomniana cecha oznaczą że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału.

Stosownie bowiem do dyspozycji art. 341 K.r.o., każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Z kolei art. 35 K.r.o. ustanawia zakaz żądania podziału majątku wspólnego, a także rozporządzania w jakiejkolwiek formie udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Małżonek prowadzący działalność gospodarczą ma przy tym prawo do samodzielnego zarządzania przedmiotami majątkowymi służącymi do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej (art. 363 K.r.o.).

Przechodząc zaś na grunt przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy podkreślić, że w rozpatrywanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższa zasada nie dotyczy bowiem składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują dany składnik majątku w działalności prowadzonej odrębnie przez każdego z nich.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną kupili mieszkanie w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej. Na zakup przedmiotowego mieszkania otrzymali imienne faktury VAT z podziałem po 50% na każdego z nabywających to mieszkanie małżonków. Lokal mieszkalny będzie w całości wykorzystywany do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może wprowadzić do ewidencji środków trwałych przedmiotowy lokal mieszkalny jeśli będzie on wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Wartością początkową nabytego w drodze kupna lokalu mieszkalnego, gdy znana i udokumentowana jest cena zakupu, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest jego cena nabycia (100%), w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.