Jeżeli podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, wówczas (...)

Jeżeli podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, wówczas kwota tego podatku zwiększa wartość początkową środka trwałego i może być zaliczona do kosztów uzyskania poprzez odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu nie przewyższającej równowartości 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 23 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego oraz ewidencjonowania przychodów podatkowych.

Z uwagi na to, iż wnioskodawca dokonał opłaty w zaniżonej wysokości, zostało do wnioskodawcy wysłane wezwanie o uzupełnienie wniosku nr IPPB1/415-482/08-4/AŻ z dnia 23 czerwca 2008 r. (data doręczenia 1 lipca 2008 r.). W ustawowym terminie wnioskodawca nie udzielił odpowiedzi na wezwanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. pośrednictwo finansowe pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane. Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności lub przelewu wierzytelności nazywanej także cesją wierzytelności nabywa wierzytelności pieniężne za cenę zakupu niższą od wartości nominalnej tych wierzytelności.

Obrót wierzytelnościami, a w przypadku wnioskodawcy nabycie wierzytelności, prowadzony jest na własny rachunek z zaangażowaniem własnych środków wraz z przejęciem ryzyka wypłacalności dłużnika i mieści się w grupowaniu PKWiU 65.23.10-00.00 ?Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane?. Stanowisko co do uznania zakupu wierzytelności za taką usługę potwierdza także wyrok WSA z 06 lutego 2007 r. (III SA/Wa 3927/06). W wyroku tym sąd stwierdził: ?że pod pojęciem obrotu wierzytelnościami w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży?. Działalność - w części dotycząca obrotu wierzytelnościami, mieści się w tak pojmowanej usłudze.

Nabywając cudzą wierzytelność za własne środki finansowe za ustaloną z góry cenę, we własnym imieniu i na własny rachunek, wnioskodawca wchodzi w miejsce dotychczasowego wierzyciela. Z tą chwilą zostaje zawarta transakcja zwana cesją pomiędzy cedentem ? zbywcą wierzytelności, a cesjonariuszem ? nabywcą wierzytelności. Wszelkie działania, jakie wnioskodawca podejmuje, zmierzają do odzyskania długu i nie wynikają już z umowy zawartej wcześniej z cedentem. Realizacja wierzytelności odbywa się poprzez dokonywanie wpłat przez dłużników z tytułu konkretnej wierzytelności wchodzącej w skład pakietu, na wskazany rachunek bankowy związany z prowadzoną przez wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wpłaty te w całości zalicza do przychodów podatkowych w dacie ich otrzymania. Do dokonanych wpłat sporządza miesięczne zestawienie.

W związku z potrzebą posiadania środka transportu (ze względu na specyfikę prowadzonej działalności) wnioskodawca zakupił samochód osobowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W związku z tym zakupem, zgodnie z przepisami ustawy VAT wnioskodawcy przysługiwało prawo odliczenia 60% kwoty podatku określonego w fakturze zakupu ? nie więcej niż 6.000 zł.

Z uwagi na fakt, iż zakupiony samochód jest wykorzystywany w działalności gospodarczej i jest związany zarówno ze sprzedażą zwolnioną (z tytułu obrotu wierzytelnościami) jak i ze sprzedażą opodatkowaną, wobec powyższego podatek naliczony od zakupu środka trwałego został odliczony według proporcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy nieodliczona kwota podatku naliczonego od nabytego środka trwałego ? samochodu osobowego (wyliczona według proporcji w miesiącu dokonania zakupu) może być zaliczona do wartości początkowej środka trwałego przyjętego do ewidencji środków trwałych...
  2. Czy wpłaty dokonywane na rachunek bankowy powinny być ujmowane w przychodach podatkowych w dacie ich otrzymania...

Odpowiedź na pierwsze pytanie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. W zakresie pytania drugiego - w związku z nieuzupełnieniem wpłaty - zostało wydane odrębne postanowienie.

Wniosek w zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług został rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odliczona kwota podatku naliczonego zwiększa wartość początkową środków trwałych. Za wartość początkową uważa się cenę nabycia należną zbywcy powiększoną m.in. o nieodliczoną część podatku naliczonego, gdy podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a ? 22o, z uwzględnieniem art. 23. Jedną z podstawowych kategorii decydujących o prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest właściwe określenie wartości początkowej środków trwałych.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w sytuacji ich nabycia w drodze kupna określone zostały w art. 22g ust. 1 pkt 1 wyżej powołanej ustawy, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W świetle art. 22g ust. 3 cytowanej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Powyższe wskazuje, że do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć podatek VAT wtedy, gdy podatek ten nie stanowi podatku naliczonego lub, gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43a ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

  • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z treści powołanych przepisów, a w szczególności z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednoznacznie wynika, że kwota podatku od towarów i usług wynikająca z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego ponad kwotę określoną w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi podatek, który powiększa wartość początkową środka trwałego.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 4 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania,

Reasumując, jeżeli podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, wówczas kwota tego podatku zwiększa wartość początkową środka trwałego i może być zaliczona do kosztów uzyskania poprzez odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu nie przewyższającej równowartości 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika