Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. w Polsce podlegają opodatkowaniu (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04.06.2012 r. (data wpływu 05.06.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23.07.2012 r. (data nadania 23.07.2012 r., data wpływu 24.07.2012 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-587/12-2/EC z dnia 09.07.2012 r. (data doręczenia 19.07.2012 r.) oraz pismem z dnia 20.08.2012 r. ( data nadania 21.08.2012 r., data wpływu 22.08.2012 r.) złożonym na wezwania Nr IPPB1/415-587/12-4/EC, IPPB5/423-595/12-2/AJ z dnia 31.07.2012 r. (data doręczenia 14.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu zawartej umowy najmu żurawi budowlanych z firmą polską - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.06.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu zawartej umowy najmu Żurawi budowlanych z firmą polską.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej w następujących przypadkach:

1. Firma Wnioskodawcy jest firma niemiecką, nie mającą siedziby, ani też przedstawicielstwa na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca zajmuje się wynajmem żurawi budowlanych. Polska firma wynajmuje od Wnioskodawcy żurawie budowlane, które pracują na terytorium Holandii. Obsługę operatorską żurawi zapewnia firma polska. Firma ta nalicza firmie Wnioskodawcy polski podatek ?u źródła? w wysokości 5% od rachunku brutto. Firma Wnioskodawcy dostarczyła firmie polskiej potwierdzenie rezydencji podatkowej w Niemczech.
   Polska firma powołuje się na art. 12 pkt . 3 ?Należności licencyjne?, Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 ? zdaniem Wnioskodawcy nieprawidłowo.
   Wynajem to nie licencja, a uzyskany dochód powstaje poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej
   
2. Firma Wnioskodawcy jest firma niemiecką, nie mającą siedziby, ani też przedstawicielstwa na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Zajmują się wynajmem żurawi budowlanych. Polska firma wynajmuje od Wnioskodawcy żurawie budowlane, które pracują na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Obsługę operatorską żurawi zapewnia firma polska. Firma ta nalicza firmie Wnioskodawcy polski podatek ?u źródła? w wysokości 5% od rachunku brutto. Firma Wnioskodawcy dostarczyła firmie polskiej potwierdzenie rezydencji podatkowej w Niemczech.
   Polska firma powołuje się na art . 12 pkt . 3 ?Należności licencyjne?, Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 ? zdaniem Wnioskodawcy nieprawidłowo.
   
   

Wynajem to nie licencja.

Wnioskodawca pismem z dnia 23.07.2012 r. (data wpływu 24.07.2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie, uzupełnił stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), sprecyzował pytania oraz własne stanowisko.

Wnioskodawca wskazał, iż firma wynajmująca żurawie budowlane od Jego firmy jest spółką akcyjną (osoba prawna).

Firma Wnioskodawcy jest firmą niemiecką, nie posiada ani siedziby, ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest osobą prawną.

Ponadto pismem z dnia 20.08.2012 r. (data wpływu 22.08.2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie, Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), wskazując, iż firma Wnioskodawcy jest firmą niemiecką, nie posiada ani siedziby, ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą, na podstawie zgłoszenia rozpoczęcia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy firma polska prawidłowo potrąca 5% podatku ?u źródła? w tej sytuacji, gdy żurawie budowlane wynajmowane firmie polskiej przez firmę niemiecką są użytkowane poza terytorium RP? Przy czym firma niemiecka nie posiada ani siedziby, ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest osobą prawną i płatnikiem podatku dochodowego w Niemczech?
2. Czy firma polska prawidłowo potrąca 5% podatku ?u źródła? w tej sytuacji, gdy żurawie budowlane wynajmowane firmie polskiej przez firmę niemiecką są użytkowane na terytorium RP? Przy czym firma niemiecka nie posiada ani siedziby, ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest osobą prawną i płatnikiem podatku dochodowego w Niemczech?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wynajem żurawi budowlanych firmie polskiej, użytkowanych poza terytorium RP firmie polskiej, nie można potraktować jako prawa do korzystania z licencji.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy firma polska niewłaściwie interpretuje przepisy Ustawy podatkowej i Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r., pomiędzy Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec, powołując się przy tym na przepisy, wynikające z:

• Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2011 nr 74 poz. 397),
• Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku pomiędzy Rzeczpospolitą Polska a Republiką Federalną Niemiec (art. 12 ? należności licencyjne).
  
  

Wnioskodawca uważa, że firma polska nieprawidłowo potrąca 5% podatku ?u źródła? od wystawianych przez Wnioskodawcę faktur. Powołuje się na przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku pomiędzy Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec. Wynajem żurawi budowlanych nie jest licencją. Licencja jest to ?dokument prawny lub umowa, określająca warunki korzystania z produktu firmowego, znaku handlowego lub patentu?.

2. Wynajem żurawi budowlanych firmie polskiej, użytkowanych na terytorium RP firmie polskiej, nie można potraktować jako prawa do korzystania z licencji.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy firma polska niewłaściwie interpretuje przepisy Ustawy podatkowej i Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu
i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14. maja 2003 r., pomiędzy Rzeczpospolitą
Polską, a Republiką Federalną Niemiec, powolując się przy tym na przepisy, wynikające

• Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz.U. z 2011 nr 74 poz. 397,
• Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku pomiędzy Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec (art. 12 ? należności licencyjne).
  
  

Uważam, że firma polska nieprawidłowo potrąca 5% podatku ?u źródła? od wystawianych przeze mnie faktur. Powołuje się na przepisy Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku pomiędzy Rzeczpospolitą Polsk a Republiką Federalną Niemiec. Wynajem żurawi budowlanych nie jest licencją. Licencja jest to ?dokument prawny lub umowa, określająca warunki korzystania z produktu firmowego, znaku handlowego lub patentu?.

W obu przypadkach zastosowanie mają polskie przepisy Ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych (art. 3 pkt 2, art. 21 pkt 2 i art. 21 ust. 3 pkt 2) oraz przepisy Umowy
o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku
pomiędzy Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec.
W obu przypadkach jest to zaistniały stan faktyczny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że katalog dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w powoływanym przepisie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznać należy również dochody nie osiągnięte w wyniku czynności dokonywanych na terytorium Polski, a mające swoje źródło w Polsce, jak np. dochody z należności licencyjnych uzyskane przez osoby nie mające w Polsce miejsca zamieszkania.

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów nie będących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do opodatkowania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, wskazać należy, iż Wnioskodawca nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Polski. W związku z powyższym Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie dochody uzyskane na jej terytorium, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 41 ust. 4 i art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ? pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W świetle powołanych przepisów uznać należy, iż należności z tytułów, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychody z tytułu m.in. użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W rozpatrywanym przypadku przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, która została podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005r, Nr 12 poz. 90; dalej umowa polsko-niemiecka).

W myśl art. 12 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Z kolei art. 12 ust. 3 ww. umowy zawiera definicję ?należności licencyjne?, za które uważa się wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej, do należności licencyjnych zalicza się miedzy innymi należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego. Jednakże ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani postanowienia umowy polsko-niemieckiej nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego.

Zatem, aby wyjaśnić sens tego pojęcia należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych. I tak, według ?Słownika Języka Polskiego? (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe. Przymiotnik ?przemysłowy? oznacza natomiast dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle (Mały słownik języka polskiego; PWN Warszawa 1995 r.).

W świetle zaprezentowanego rozumienia omawianego terminu uzasadniony jest pogląd, że wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego urządzenia o charakterze przemysłowym (żuraw budowlany) należy zaliczyć do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca posiadający miejsce zamieszkania w Niemczech uzyskuje przychody z tytułu wynajmu urządzeń o charakterze przemysłowym (żurawie budowlane) polskiej firmie (spółce akcyjnej). Żurawie budowlane wynajmowane przez polską firmę są używane na terytorium Holandii jak również na terytorium Polski.

Obowiązek pobrania podatku ?u źródła? wynika z faktu dokonania wypłaty należności na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd za granicą. Dla rozstrzygnięcia kwestii obowiązku pobrania podatku nie ma znaczenia miejsce wykonania usług określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz miejsce siedziby odbiorcy tych należności.

Wobec powyższego, należności wypłacane Wnioskodawcy z tytułu wynajmu przedmiotowych urządzeń na rzecz przedsiębiorców mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią niewątpliwie należności licencyjne w świetle ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na powyższe, w oparciu o przywołane przepisy należy stwierdzić, iż należności, jakie Wnioskodawca uzyskuje od kontrahentów z Polski z tytułu najmu urządzeń przemysłowych o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 12 umowy polsko-niemieckiej, stanowią przychód Wnioskodawcy.

Reasumując, mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie dochody uzyskane na jej terytorium, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji wypłacane przez kontrahentów z Polski należności z tytułu najmu urządzeń przemysłowych przez Wnioskodawcę, podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatek dochodowym, na zasadach o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem powoływanej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.