1. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową do amortyzacji składników (tj. (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04.06.2012 r. (data wpływu 14.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych ? jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie ? jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14.06.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej środków trwałych, stawek amortyzacyjnych oraz możliwości kontynuacji amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W związku ze śmiercią małżonki Wnioskodawcy (które to zdarzenie nastąpiło w roku poprzednim, tj. 2011), osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą, jako następca prawny Wnioskodawca podjął decyzję o kontynuacji prowadzonej przez zmarłą działalności gospodarczej. Żona była podatnikiem VAT, natomiast z podatku dochodowego rozliczała się na zasadach ogólnych. Podstawowym rodzajem działalności gospodarczej był wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych. Spadek po małżonce dziedziczy Wnioskodawca oraz córka żony, tj. pasierbica Wnioskodawcy. Każde ze spadkobierców w częściach równych, tj. po ½ w całości spadku.

W drodze spadku nabyte zostały następujące składniki majątkowe:

1. ujęte w ewidencji środków trwałych małżonki i amortyzowane:
   
   
   1. kamienica (majątek odrębny małżonki wykorzystywany na cele działalności gospodarczej) - udział wnioskodawcy w masie spadkowej ½, czyli udział we współwłasności odziedziczonej części kamienicy wynosi ½, drugą połowę odziedziczyła pasierbica Wnioskodawcy.
      Małżonka posiadała większościowy udział we współwłasności ww. kamienicy. Tzn. pewne wyodrębnione w kamienicy lokale (nieruchomości lokalowe) należą do osób trzecich. Natomiast w ww. większościowym udziale, należącym do małżonki Wnioskodawcy, nie było i nie ma wyodrębnionych nieruchomości lokalowych (ani mieszkalnych, ani użytkowych), które stanowiłyby odrębne środki trwałe. Tzn. są tu fizycznie wydzielone lokale, ale nie zostały one wyodrębnione z nieruchomości macierzystej (budynkowej), w celu ustanowienia odrębnej własności lokalu., tzn. nie stanowią one wyodrębnionych nieruchomości lokalowych. Posiadany przez Małżonkę udział we współwłasności kamienicy był amortyzowany jako całość, tj. jako jeden środek trwały. Większość lokali w kamienicy to lokale mieszkalne, tj. ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej kamienicy jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Kamienica jest więc budynkiem mieszkalnym. Dniem nabycia przez Wnioskodawcę kamienicy (budynku mieszkalnego), był dzień nabycia spadku, tj. dzień śmierci Małżonki w 2011 r. Przed ww. dniem nabycia przez Wnioskodawcę kamienicy, była ona wykorzystywana przez Małżonkę Wnioskodawcy (jako majątek odrębny małżonki), w odrębnej działalności gospodarczej małżonki przez okres powyżej 60 miesięcy. Innymi słowy, przed nabyciem kamienicy przez Wnioskodawcę, była ona wykorzystywana przez okres co najmniej 60 miesięcy.
      
   2. komputery (majątek wspólny) - udział w masie spadkowej wynosi ½, czyli udział Wnioskodawcy we współwłasności tego aktywa wynosi ogółem ¾, a udział pasierbicy wynosi ¼,
      
   3. samochody (majątek wspólny)- udział w masie spadkowej wynosi ½, czyli udział Wnioskodawcy we współwłasności tych aktywów wynosi ¾, udział pasierbicy wynosi ¼,
      
   4. meble biurowe (majątek wspólny) - udział w masie spadkowej wynosi ½, czyli udział Wnioskodawcy we współwłasności tych aktywów wynosi ¾, udział pasierbicy wynosi ¼,
      
   5. przyczepa samochodowa (majątek wspólny) - udział w masie spadkowej wynosi ½, czyli udział Wnioskodawcy we współwłasności tych aktywów wynosi ¾, udział pasierbicy wynosi ¼,
      
   6. zestaw audio (majątek wspólny) - udział w masie spadkowej wynosi ½, czyli udział Wnioskodawcy we współwłasności tych aktywów wynosi ¾, udział pasierbicy wynosi ¼,
2. nieujęte w ewidencji środków trwałych małżonki i nieamortyzowane, ale wykorzystywane w działalności gospodarczej małżonki:
   
   
   1. lokale mieszkalne (własność odrębna małżonki) - udział w masie spadkowej ½, obecnie ogólny udział Wnioskodawcy we współwłasności każdego lokalu ½, drugą połowę odziedziczyła córka.
      
   2. lokale mieszkalne (majątek wspólny-wspólność ustawowa) - udział w masie spadkowej wynosi ½, czyli udział Wnioskodawcy we współwłasności tego aktywa wynosi ogółem ¾, a udział pasierbicy we współwłasności każdego lokalu wynosi ¼,
   
   
   

Lokale mieszkalne, stanowiące odrębny majątek małżonki, były wykorzystywane (przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę) w jej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie posiada jednak ani informacji, ani dowodów na okoliczność, że lokale te były wykorzystywane przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę przez okres co najmniej 60 miesięcy. Tak więc Wnioskodawca nie może przyjąć i wskazać, że lokale te były wykorzystywane przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę, przez okres co najmniej 60 miesięcy.

Jeśli chodzi o lokale mieszkalne stanowiące majątek wspólny małżonków, to lokale te nie były wykorzystywane przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę (tj. przed dniem ich zakupu przez oboje małżonków) przez okres co najmniej 60 miesięcy. Wynika to z faktu, iż lokale te były nowymi lokalami nabytymi przez małżonków od dewelopera.

Córka żony, tj. pasierbica Wnioskodawcy, która dziedziczy wraz z nim ww. majątek nie prowadzi działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca informuje, iż nie dokonał działu spadku.

Obecnie kontynuując działalność gospodarczą po zmarłej małżonce, Wnioskodawca wykorzystuje powyższe składniki majątku w swojej działalności gospodarczej. Pasierbica Wnioskodawcy wyraziła zgodę na wykorzystywanie całości składników w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową do amortyzacji składników (tj. kamienicy i lokali mieszkalnych), które stanowiły majątek odrębny małżonki i były przez nią wykorzystywane w jej działalności gospodarczej?
2. Jaką należy zastosować stawkę amortyzacyjną przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od kamienicy, a jaką stawkę przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych, jeśli kamienica i lokale mieszkalne stanowiły uprzednio majątek odrębny małżonki?
3. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową do amortyzacji składników (tj. lokali mieszkalnych i innych ww. składników), które stanowiły majątek wspólny Wnioskodawcy i małżonki, a były wykorzystywane przez małżonkę w jej działalności gospodarczej?
4. Jaką należy zastosować stawkę amortyzacyjną przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych, a jaką stawkę przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od innych ww. środków trwałych, jeśli lokale mieszkalne i pozostałe ww. składniki stanowiły uprzednio majątek wspólny małżonków, a jednocześnie jedynie inne składniki poza lokalami były amortyzowane przez małżonkę w jej działalności gospodarczej (lokale mieszkalne nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1.

Wartość początkową składników, tj. kamienicy i lokali mieszkalnych, które stanowiły majątek odrębny (własny) małżonki należy ustalić w sposób następujący. Należy ustalić/przyjąć wartość rynkową kamienicy oraz wartość rynkową każdego lokalu mieszkalnego i pomnożyć takie wartości (oczywiście odrębnie dla każdego składnika majątku) przez przypadający na wnioskodawcę udział w masie spadkowej, tj. ½ (½ to także całkowity udział we współwłasności środka trwałego przypadający na wnioskodawcę). Wynik takiego działania stanowić będzie wartość początkową każdego ww. składnika dla celów amortyzacji podatkowej.

Ad.2.

Kamienica (budynek mieszkalny), stanowiąca uprzednio majątek odrębny małżonki, była wykorzystywana w jej odrębnej działalności gospodarczej przez okres powyżej 60 miesięcy przed dniem otwarcia spadku (tj. dniem nabycia spadku przez wnioskodawcę). Stąd też Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z przepisem art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do amortyzacji tejże kamienicy, jako środka trwałego używanego, można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Jeśli chodzi o lokale mieszkalne, które stanowiły uprzednio majątek odrębny małżonki, to były one wykorzystywane w jej odrębnej działalności gospodarczej, ale nie były amortyzowane.

Wnioskodawca nie posiada jednakże dowodów, iż lokale te były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy przed dniem otwarcia spadku. Dlatego też, zdaniem w Wnioskodawcy, należy przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od tychże lokali mieszkalnych, stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 1,5%, tj. stawkę właściwą dla lokali mieszkalnych, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Ad.3.

Zdaniem wnioskodawcy, wartość początkową składników, tj. zarówno lokali mieszkalnych i innych środków trwałych, które stanowiły majątek wspólny Wnioskodawcy i jego małżonki (a wykorzystywane były w całości w działalności gospodarczej małżonki i były przez nią bądź amortyzowane-środki trwałe bądź nieamortyzowane - lokale mieszkalne (zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), należy ustalić w sposób następujący:

Wnioskodawca był współwłaścicielem ww. lokali mieszkalnych i innych środków trwałych w 50%, od momentu nabycia danego składnika do majątku wspólnego małżonków. Stąd tez do wartości początkowej takiego środka trwałego u Wnioskodawcy zaliczyć należy w pierwszym etapie ½ (czyli ?część własną? Wnioskodawcy w majątku wspólnym) ceny nabycia danego środka trwałego (cena nabycia powinna wynikać z faktury bądź umowy). Tak otrzymaną ?częściową? wartość początkową należy powiększyć o 1/4 wartości rynkowej środka trwałego z dnia nabycia spadku (¼ wynika z faktu, iż wnioskodawca dziedziczy połowę ?połowy składnika majątku?. ½ x ½ = ¼ ). Stąd też wartość początkową zdaniem wnioskodawcy stanowić będzie: 1/2 ceny nabycia środka trwałego (tj. nabycia do majątku wspólnego małżonków) plus ¼ wartości rynkowej tegoż środka trwałego z dnia nabycia spadku. Od takiej wartości początkowej należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych, mając jednak na względzie, że żona Wnioskodawcy dokonywała wcześniej odpisów amortyzacyjnych w swojej działalności, z których połowa odpisów ?przypada? na Wnioskodawcę.

Stąd też, należy ustalić jaka była wysokość odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez małżonkę. Ponieważ są to koszty przypadające na oboje małżonków, to przyjmujemy, że Wnioskodawca ?zamortyzował? już (poprzez działalność małżonki) połowę tychże kosztów, tj. zaliczył tę połowę odpisów amortyzacyjnych do własnych kosztów podatkowych.

Dodatkowo, Wnioskodawca prezentuje poniżej przykład praktyczny ilustrujący, jak wnioskodawca rozumie opisaną w tym punkcie zasadę obliczania wartości początkowej środków trwałych.

PRZYKŁAD

Przyjmijmy, że wartość początkowa danego środka trwałego przyjęta w ewidencji środków trwałych małżonki, wynosiła 100.000 zł, Wartość początkową stanowiła cena nabycia środka trwałego. Do momentu otwarcia spadku, żona dokonała odpisów amortyzacyjnych w wysokości 40.000 zł. Ponieważ są to koszty przypadające na oboje małżonków to przyjmujemy, że wnioskodawca już ?zamortyzował? i zaliczył do kosztów podatkowych (poprzez działalność żony) połowę tych kosztów, czyli 20.000 zł.

Wnioskodawca był współwłaścicielem tego składnika w 50% w momencie nabycia środka do majątku wspólnego. Stąd do obecnej wartości początkowej ustalanej dla Wnioskodawcy zaliczamy w pierwszym etapie 50.000 zł. (1/2 x 100.000 zł - czyli część własna męża w majątku wspólnym).

Pozostałą ¾ udziału w środku trwałym, odziedziczonym po małżonce należy obliczyć od wartości rynkowej z dnia nabycia spadku. Jeśli przyjmiemy, ze wartość rynkowa wynosi także 100.000 zł, to otrzymujemy 25.000 zł. Stąd też wartość początkowa do amortyzacji ww. środka trwałego wynosiłaby (½ ceny nabycia plus ¾ wartości rynkowej) 50.000 zł plus 25.000 zł, czyli 75.000 zł. Należy tę kwotę amortyzować pamiętając jednak, iż 20.000 zł zostało juz ?zamortyzowane? przez Wnioskodawcę poprzez działalność małżonki. Stąd Wnioskodawca zaliczyć może do kosztów podatkowych we własnej działalności jedynie 55.000 zł. Jeśli dany składnik został w całości zamortyzowany przez żonę, to wciąż możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ?części odziedziczonej? (tu: ¼). Czyli w tym przykładzie można by zamortyzować 25.000 zł i rozpoznać tę kwotę, jako koszty podatkowe. Jeśli dany składnik nie był do tej pory amortyzowany przez małżonkę (tj. lokale mieszkalne zgodnie z art. 22c pkt . 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to można będzie zaliczyć do kosztów podatkowych całość odpisów amortyzacyjnych od ustalonej, zgodnie z powyższymi zasadami, wartości początkowej lokali.

Ad.4.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od innych środków trwałych (tj. innych niż lokale mieszkalne), stanowiących uprzednio majątek wspólny małżonków, a wykorzystywanych dotychczas przez małżonkę w jej w działalności gospodarczej i przez nią amortyzowanych, należy kontynuować stawki amortyzacyjne stosowane przez małżonkę. Wynika to z przepisu art. 22g ust. 12 oraz ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast jeśli chodzi o lokale mieszkalne, które były wykorzystywane dotychczas w działalności gospodarczej małżonki, ale nie były przez nią wprowadzone do ewidencji środków trwałych i nie były amortyzowane (art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to ponieważ Wnioskodawca nie posiada dowodów, iż lokale te były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy przed dniem ich zakupu przez małżonków, to należy przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od tychże lokali mieszkalnych, stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 1,5%, tj. stawkę właściwą dla lokali mieszkalnych zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych ? za nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie ? za prawidłowe.
  
  

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   - przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z pasierbicą w drodze spadku nabył przedsiębiorstwo prowadzone przez jego zmarłą małżonkę. W skład masy spadkowej wszedł majątek odrębny małżonki Wnioskodawcy oraz stanowiący majątek wspólny Wnioskodawcy oraz jego zmarłej małżonki (wspólność ustawowa).

W stosunku do składników stanowiących majątek odrębny Wnioskodawca nabył w drodze spadku ½ część, natomiast w majątku będącym wspólnością ustawową nabył ¼ część przedmiotu spadku.

W związku z powyższym odnosząc się do sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych stanowiących wspólny majątek małżonków stwierdzić należy, iż dla części nabytej w drodze spadku tj. ¼ nieruchomości i innych środków trwałych zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 3 oraz art. 22g ust. 1 pkt 1 z uwzględnieniem art. 22g ust. 13.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18:

• w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia (pkt 1),
  
• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (pkt 3).
  
  
  

Pojęcie ceny nabycia zawiera przepis art. 22g ust. 3 ww. ustawy, zgodnie, z którym jest to kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania (?).

Natomiast w myśl art. 22g ust. 12 ww. ustawy w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej podzielonego albo połączonego.

Przy czym, w myśl art. 22g ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie: podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata (pkt 1),

• zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną pkt 2),
  
• zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków (pkt 5)
  - jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).
  
  

Powyższe przepisy stanowią o kontynuacji amortyzacji (tj. sposobu i wartości początkowej) dla środków trwałych wykorzystywanych i amortyzowanych przez jednego z małżonków.

A zatem dla środków trwałych stanowiących wspólność majątkową które były amortyzowane przez małżonkę Wnioskodawca winien ustalić wartość początkową w wysokości wartości początkowej przyjętej w ewidencji środków trwałych przez małżonkę i kontynuować odpisy amortyzacyjne.

Natomiast wartość początkową środków trwałych wykorzystywanych przez małżonkę lecz nie amortyzowanych należy ustalić w sposób określony w art. 22g ust. 1 i 3 tj. dla ½ części środka trwałego wartość wynikającą z ceny nabycia lub wytworzenia i dla ¼ według wartości rynkowej z dnia nabycia spadku.

Odnosząc się natomiast do ustalenia wartości początkowej kamienicy i lokali stanowiących odrębny majątek małżonki należy stwierdzić, iż zastosowanie znajduje tu art. 22g ust. 1 pkt 3 czyli Wnioskodawca winien ustalić wartość początkową nieruchomości według wartości rynkowej z dnia nabycia spadku.

W myśl art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lokale mieszkalne (grupa 01, podgrupa 122) amortyzuje się przy zastosowaniu stawki 1,5%.

Zgodnie natomiast z art. 22j ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
   
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych,
   - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.
   
   

Jak wynika z art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

• używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane, co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  
• ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły, co najmniej 30% wartości początkowej.
  
  
  

W tym miejscu podkreślić należy, iż w myśl art. 22g ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o podatku dochodowym w razie, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż kamienica stanowiąca odrębny majątek małżonki była wykorzystywana przez nią przez okres powyżej 60 miesięcy, natomiast w stosunku do lokali stanowiących odrębny majątek małżonki Wnioskodawca nie posiada dowodów na okoliczność, że były wykorzystywane przez okres co najmniej 60 miesięcy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w stosunku do kamienicy Wnioskodawca może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3. Natomiast lokale mieszkalne stanowiące odrębny majątek małżonki należy amortyzować wg. stawki w wysokości 1,5 % tj. stawki właściwej dla lokali mieszkalnych, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż:

• wartość początkową składników (tj. kamienicy i lokali mieszkalnych), które stanowiły majątek odrębny i były przez nią wykorzystywane w jej działalności gospodarczej należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. wartość rynkową,
  
• w przypadku kamienicy (stanowiącej majątek odrębny małżonki), która była wykorzystywana przez okres powyżej 60 miesięcy Wnioskodawca może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji. W stosunku do lokali mieszkalnych, gdzie Wnioskodawca nie posiada dokumentów, iż były wykorzystywane przez okres co najmniej 60 miesięcy Wnioskodawca zastosuje stawkę zgodnie z wykazem, stanowiącym załącznik Nr 1 do ustawy tj. w wys. 1,5 %,
  
• wartość początkową środków trwałych stanowiących wspólność majątkową które były amortyzowane przez małżonkę Wnioskodawca winien ustalić w wysokości wartości początkowej przyjętej w ewidencji środków trwałych przez małżonkę i kontynuować odpisy amortyzacyjne,
  
• wartość początkową środków trwałych wykorzystywanych przez małżonkę lecz nie amortyzowanych należy ustalić w sposób określony w art. 22g ust. 1 i 3 tj. dla ½ części środka trwałego wartość wynikającą z ceny nabycia lub wytworzenia i dla ¼ według wartości rynkowej z dnia nabycia spadku,
  
• w stosunku do kamienicy Wnioskodawca może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3. Natomiast lokale mieszkalne stanowiące odrębny majątek małżonki należy amortyzować wg. stawki w wysokości 1,5 % tj. stawki właściwej dla lokali mieszkalnych, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych.
  
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.