diety poniesione w związku z podróżą służbową odbytą przez zatrudnionego na umowę o pracę męża, (...)

diety poniesione w związku z podróżą służbową odbytą przez zatrudnionego na umowę o pracę męża, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jeżeli usługi świadczone przez tego pracownika, wykonywane będą w ramach odbywania przez Niego podróży służbowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28.07.2011 r. (data wpływu 29.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych męża - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych męża.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 27.07.2011 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Firma będzie nosić nazwę L., której Wnioskodawczyni będzie jedyną właścicielką. Działalność gospodarcza zajmować się będzie usługami transportowymi drogowymi towarów (PKD 4941Z) na terenie Unii Europejskiej.

W firmie zatrudnianych będzie dwóch pracowników, w tym jeden kierowca ? małżonek Wnioskodawczyni ? zatrudniony na pełen etat. Do Jego obowiązków należeć będzie m.in. przewóz towarów do innych krajów Unii Europejskiej pojazdami ciężarowymi z naczepą. W związku z tym musi być wysyłany w delegacje służbowe zagraniczne (poza siedzibę firmy).

Wnioskodawczyni nadmienia, że Jej firma prowadzić będzie księgę przychodów i rozchodów, będzie płatnikiem VAT a opodatkowana będzie podatkiem liniowym.

Ponadto wskazuje, iż w małżonkiem łączy Wnioskodawczynię wspólnota majątkowa i prowadzą jedno gospodarstwo domowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy diety kierowcy ? pracownika (męża właścicielki firmy), przysługujące pracownikom z tytułu podróży służbowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych delegacje związane z podróżą służbową winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn.zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, i tak:

  • podróż kierowcy będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  • podróż służbowa będzie służyła osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów,
  • wysokość diety będzie mieściła się w granicach limitu określonego w odrębnych przepisach.

Według art. 775 § 1 Kodeksu pracy za podróż służbową uznaje się wykonywanie na podstawie polecenia pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. W przypadku firmy Wnioskodawczyni stała siedziba pracodawcy to adres: ?, podróż odbywana przez kierowcę będzie podróżą służbową.

Wyjazdy zagraniczne pracownika będą ściśle związane z wykonywaniem zadań służbowych, co uzasadnia ujęcie w koszty uzyskania przychodów wartości diet pracownika i ich poniesienie ma wpływ na osiągnięcie przychodu.

Podczas podróży służbowych pracownik ponosi zwiększone koszty wyżywienia itp., dlatego należy wypłacić mu ekwiwalent (dietę). Przepisy nie uwzględniają przypadku, gdy mąż zatrudniony jest u swojej małżonki, posiada z nią wspólnotę majątkową i jedno gospodarstwo domowe, dlatego Wnioskodawczyni uważa, że diety pracownika (męża) może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej ? także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia ?wartości własnej pracy?. Natomiast według definicji słownikowej praca to ?świadoma celowa działalność człowieka zmierzającego do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych?.

W związku z tym użyte w art. 23 ust.

1 pkt 10 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie ?wartość własnej pracy? oznacza wartość wszelkiego rodzaju pracy wykonywanej przez osoby wskazane w powołanym przepisie na rzecz prowadzonej działalności gospodarczej. A zatem ?wartość własnej pracy? małżonka nie obejmuje wydatków poniesionych przez podatnika w związku ze świadczeniem pracy przez jego małżonka, jak należności z tytułu odbytej podróży służbowej.

W związku z powyższym kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych Wnioskodawczynię, które nie stanowią ?wartości własnej pracy? małżonka, należy rozpatrywać zgodnie z zasadą wyrażoną w powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa zasada zezwala na uznanie za koszt uzyskania przychodów wszelkich poniesionych kosztów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23, pod warunkiem, iż podatnik wykaże, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia ?podróży służbowych?.

W konsekwencji należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Z treści art. 775 § 1 tej ustawy wynika, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy ? w celu wykonania zadania służbowego.

Zgodnie natomiast z § 2 art. 775 Kodeksu pracy, minister właściwy do spraw pracy określił, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, tj.:

  • rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z późn. zm.),
  • rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, z późn. zm.).

Warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż wymieniony w § 2 określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania (§ 3 art. 775 Kodeksu pracy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni zatrudniać będzie w swojej firmie dwóch pracowników, w tym małżonka, który zatrudniony będzie na pełen etat. Do Jego obowiązków należeć będzie m.in. przewóz towarów do innych krajów Unii Europejskiej pojazdami ciężarowymi z naczepą. W związku z tym będzie wysyłany w delegacje służbowe zagraniczne (poza siedzibę firmy).

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy, stwierdzić należy, że diety poniesione w związku z podróżą służbową odbytą przez zatrudnionego na umowę o pracę męża, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jeżeli usługi świadczone przez tego pracownika, wykonywane będą w ramach odbywania przez Niego podróży służbowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika