Stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazany we wniosku rower prawidłowo został zaliczony do (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25.06.2012 r. (data wpływu 27.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka trwałego (roweru) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.06. 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka trwałego (roweru).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, między innymi w zakresie określonym w Polskiej Klasyfkacji Działalności Gospodarczej (PKD) 70.22.Z (pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania). Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 UPDOF.

Wnioskodawca ma zamiar kupić rower, który będzie wykorzystywał, jako środek transportu na dojazdy na spotkania z klientami oraz do urzędów w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wartość początkowa roweru będzie wyższa niż 3.500 złotych.

Przewidywany okres używania roweru będzie dłuższy niż rok. Rower będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania. W roku podatkowym, w którym rower zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a Wnioskodawca dokona jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej roweru. Łączna wartość wszystkich odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę w sposób jednorazowy nie przekroczy w tym roku podatkowym równowartości kwoty 50000 euro. Wnioskodawca ma zamiar zaliczyć jednorazowy odpis amortyzacyjny od wartości początkowej roweru do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednorazowy odpis amortyzacyjny od wartości początkowej roweru może zostać uznany przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy jednorazowy odpis amortyzacyjny od wartości początkowej roweru może zostać uznany przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Wynika to z następujące) argumentacji.

1. Rower, jako środek trwały podlegający amortyzacji
   
   

Rowery klasyfikowane są, jako ?środki transportu pozostałe? i są zaliczane do grupy 7 (podgrupa 79 rodzaj 790) Klasyfikacji Środków Trwałych. Amortyzacji podlegają między innymi środki transportu stanowiące własność podatnika, nabyte, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (art. 22a ust. 1 UPDOF).

Skoro rower:

1. będzie środkiem trwałym w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych, klasyfikowanym, jako ?środek transportu pozostały? (grupa 7, podgrupa 79, rodzaj 790 KŚT)
   
2. zostanie nabyty przez Wnioskodawcę;
   
3. będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania;
   
4. będzie używany w przewidywanym okresie dłuższym niż rok;
   
5. będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na dojazdy do klientów i urzędów w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj. na potrzeby związane z tą działalnością;
   to należy uznać, że rower będzie środkiem trwałym podlegającym amortyzacji na podstawie art. 22a ust. 1 UPDOF.
6. Jednorazowy odpis amortyzacyjny od wartości początkowej roweru, jako koszt uzyskania przychodów
   
   

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów (art. 23 ust. 1 pkt 1 UPDOF).

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o UPDOF, z uwzględnieniem art. 23 UPDOF.

Mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych (art. art. 22k ust. 7w związku z art. 5a pkt 20 UPDOF).

Skoro rower będzie środkiem trwałym podlegającym amortyzacji na podstawie art. 22a ust. 1 UPDOF, to -jako mały podatnik- Wnioskodawca będzie mógł dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej roweru w roku podatkowym, w którym rower zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Odpis amortyzacyjny dokonany w sposób określony powyżej będzie stanowił koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPB1/415-252/10-2/ES z dnia 26 maja 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest, zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie ? wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Przepisy prawa nie ograniczają możliwości zakupu na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu osobowego, w tym także roweru.

Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku roweru, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, iż wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego roweru a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy. To on, bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie roweru do kosztów uzyskania przychodu i obniżeniu podstawy opodatkowania.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 23, nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (?).

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
  

• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  

• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
  

• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  
  

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca zamierza zakupić rower, który będzie wykorzystywał w ramach i na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Rower ten, jako środek transportu użytkowany będzie przede wszystkim w celu dojazdu do klientów, ale także w celu załatwienia bieżących spraw administracyjnych firmy (dojazdy do banków, urzędów itp.). Rower zostanie uznany za środek trwały w tej działalności, będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania i będzie użytkowany w przewidywanym okresie dłuższym niż rok. Wartość początkowa roweru będzie wyższa niż 3.500 zł.

W myśl art. 22 k ust. 7 powołanej ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przepis ten nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki nie mającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej za wyjątkiem sytuacji, gdy zostaną wypełnione przesłanki określone w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy.

Małym podatnikiem zgodnie z art. 5a pkt 20 ww. ustawy jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazany we wniosku rower prawidłowo został zaliczony do grupy 7 Klasyfikacji Środków Trwałych, a do Wnioskodawcy nie znajduje zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to może On skorzystać z prawa jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.