Należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu (...)

Należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem, jako związany z uzyskiwanym przez Wnioskodawczynie przychodem z najmu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu. Należy jednakże zastrzec, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te odsetki, które zostały faktycznie zapłacone zgodnie z ww. art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12.06.02.2012 r. (data wpływu 02.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z najmu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 02.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z najmu.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:


Wnioskodawczyni zamierza wynajmować lokal mieszkalny. Najem lokalu nie będzie związany z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą tj. Wnioskodawczyni wynajmować będzie lokal mieszkalny, który nie jest składnikiem prowadzonej działalności gospodarczej, a zakres działalności gospodarczej, którą Wnioskodawczyni prowadzi nie obejmuje usług najmu. Wobec powyższego należy stwierdzić, że osiągane z tego tytułu przychody nie będą zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić będą natomiast odrębne źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W celu ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania najmu lokalu Wnioskodawczyni będzie prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów i rozliczać najem na zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni zamierza nabyć lokal mieszkalny ze środków hipotecznego kredytu bankowego, z minimalnym udziałem własnym żądanym przez Bank tj. 10-20% udziału własnego. Wnioskodawczyni dla celów najmu lokalu mieszkalnego zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych po uprzednim wprowadzeniu lokalu mieszkalnego do ewidencji środków trwałych.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Wnioskodawczyni powzięła wątpliwości, co do możliwości zaliczenia odsetek od udzielonego jej kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na najem tego lokalu do kosztów uzyskania przychodów tej działalności tj. najmu lokalu mieszkalnego rozliczanego na zasadach ogólnych

Zdaniem Wnioskodawczyni odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego w części na prowadzenie działalności gospodarczej będą stanowiły w tej części koszt uzyskania przychodów tej działalności. Zgodnie z art. 22 ust. 1 UPOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle treści cytowanego powyżej przepisu, aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu; nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;, być właściwie udokumentowany. Zasadniczo, więc, zdaniem Wnioskodawczyni, przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Mogą to być, więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskanymi przychodami.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie ulega wątpliwości, iż koszty związane z ww. odsetkami stanowią koszt pośredni uzyskania przychodów, nie ma, bowiem bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między zapłaceniem odsetek a uzyskaniem skonkretyzowanego przychodu. Skoro, zatem w analizowanym przypadku odsetki nie mogą stanowić bezpośredniego kosztu uzyskania przychodów tym samym powinny być one rozpatrywane w kontekście kosztów pośrednich, zwłaszcza w aspekcie brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) UPDOF oraz art. 23 ust. 1 pkt 23 UPDOF. Jednocześnie istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z najmu lokalu mieszkalnego jest to, czy składniki majątku nabyto do majątku podatnika, co znajduje odzwierciedlenie w prowadzonej ewidencji środków trwałych do celów najmu. Kwestie możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodu reguluje art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy zgodnie, z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 UPDOF, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodu jest m.in. najem, jako odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu. Zgodnie, bowiem z tym przepisem źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Zatem to podatnik decyduje czy przychody z najmu opodatkuje w ramach działalności gospodarczej, czy też, jako odrębne źródło przychodów z tzw. najmu prywatnego. Przy czym kwalifikacja do odpowiedniego źródła przychodu pozostaje w ścisłym związku z możliwością wyboru sposobu rozliczania przychodów z najmu tak na gruncie ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, jak i ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Niemniej jednak zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), podatnik może zrzec się opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Ustawa określa jednak w ust. 2 art. 9 formę tego zrzeczenia wskazując, iż zrzeczenie takie powinno nastąpić w formie pisemnego oświadczenia złożonego Urzędowi skarbowemu według miejsca zamieszkania podatnika. W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej (na zasadach ogólnych), podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W myśl ogólnej zasady dotyczącej kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Z oceny związku z uzyskiwanym przychodem z tytułu wynajmu mieszkania, winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z tego źródła.


Aby więc wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.


Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być, zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży, bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym, że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

  • pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
  • pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.


Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

  • naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);
  • odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.


Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

  • kredyt musi być zaciągnięty w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię,
  • zaliczeniu do kosztów podlegają wyłącznie odsetki zapłacone,
  • nie są to odsetki, które zwiększają koszty inwestycji.


Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza wynajmować lokal mieszkalny. Na zakup lokalu mieszkalnego został zaciągnięty kredyt hipoteczny. Najem lokalu nie będzie związany z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą.


Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem, jako związany z uzyskiwanym przez Wnioskodawczynie przychodem z najmu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu. Należy jednakże zastrzec, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te odsetki, które zostały faktycznie zapłacone zgodnie z ww. art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenie w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika