Czy zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni może (...)

Czy zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni może dla przytoczonego stanu zastosować współczynnik 1,4 przy naliczaniu amortyzacji wynajmowanych pojazdów.?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 07.08.2011 r. (data wpływu 26.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej środków trwałych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 26.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej środków trwałych.


W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.


W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi długoterminowy wynajem pojazdów. Są to samochody osobowe wynajmowane dużym i średnim spółkom. Wynajem pojazdu nie jest przypisany do jednej osoby, następuje zwiększone zużycie pojazdu poprzez nadmiernie częste regulacje i nastawy pojazdu dostosowywujące pojazd do konkretnego użytkownika spółki wynajmującej. Części mechaniczne zużywają się nadmiernie poprzez częstą zmianę techniki i stylu jazdy właściwą dla konkretnego użytkownika. Wynajmujący gwarantuje najemcy stan techniczny pojazdu stąd też istnieje przypuszczenie (z dużym dozą prawdopodobieństwa, że najemca nie będzie zbytnio przykładał się do utrzymania stanu pojazdu takiego jaki by utrzymywał dla pojazdu będącego własnością najemcy.


Przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych wobec czego pismem z dnia 24.10.2011 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

- jednoznaczne doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego, a mianowicie określenie czy wynajmowane samochody będą bardziej intensywne eksploatowane w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagają szczególnej sprawności technicznej.


Powyższe braki uzupełniono w terminie pismem z dnia 10.11.2011 r. (data wpływu 18.11.2011 r.). Pismo stanowiące uzupełnienie zawierało następujące informacje.

  • Samochody będą eksploatowane znacznie powyżej przeciętnej. tj. znacznie 3-4-krotnie bardziej niż to wynika ze średniego kilometrażu używanego przez towarzystwa ubezpieczeniowe do wyceny wartości samochodów na potrzeby ubezpieczeń
  • Z racji wynajmu firmom trzecim i zapisów w umowie gwarantującej ciągłość świadczenia usługi, samochody te będą podlegać rygorowi szczególnej sprawności technicznej.
  • Samochody te, zgodnie z umową zawieraną z potencjalnymi kontrahentami muszą gwarantować nieprzerwaną eksploatację co możliwe jest do osiągnięcia przy zastosowaniu podwyższonych reżimów sprawności, osiąganych poprzez częstsze niż wymagania fabryczne przeglądy techniczne mające na celu zapewnienie sprawności zgodnej z umowa.
  • Umowa nie przewiduje limitów kilometrów, w zapytaniach klientów widnieją pytania o przebiegi 100-200 tys rocznie dla aut osobowych, co znacząco obciąża pojazd bardzo wzmożoną eksploatacją jednocześnie wymaganiem klientów wyrażonym w zapytaniu jest pełna sprawność i dostępność auta do użytku.
  • Umowne przestoje auta nie mogą przekraczać 2x 24h rocznie, co uzasadnia stwierdzenie o wysokiej sprawności.
  • Kontrahenci w swoich zapytaniach pytają o kary za nie wywiązanie się z umowy poprzez przestoje co sugeruje, potrzebę ciągłej sprawności technicznej tak by sprostać wymaganiom klientów.

Związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni może dla przytoczonego stanu zastosować współczynnik 1,4 przy naliczaniu amortyzacji wynajmowanych pojazdów.?


Wnioskodawca uważa, że wymienione w art. 22i ust. 2 pkt 2 ?bardziej intensywne w stosunku do warunków przeciętnych? zużycie w przypadku długoterminowego najmu będzie następowało w przytoczonym przypadku. Wnioskodawca uważa, że na mocy w/w przepisu jest uprawniony do użycia współczynnika 1,4 przy naliczaniu amortyzacji dla wynajmowanych pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W myśl art. 22i ust. 1 powołanej ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.


Zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

Przy czym, w myśl art. 22i ust. 6 ww. ustawy, w przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych, podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 2, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik, przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego, przyjętą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Treść art. 22i ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że podwyższenie stawki może wyłącznie dotyczyć tych samochodów, które są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagają szczególnej sprawności technicznej i ma zastosowanie w okresie, w którym warunki te występują.

Określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, zawarte zostały w objaśnieniach do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z pkt 3 ww. objaśnień do Wykazu stawek amortyzacyjnych, przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż kwalifikacji czy zostały spełnione powyższe przesłanki dokonuje sam podatnik. Jeśli więc zajda okoliczności powołane w powyższych przepisach, to Wnioskodawca może podstawową stawkę amortyzacyjną podwyższyć przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Należy jednak zwrócić uwagę, iż z prowadzonej dokumentacji podatkowej winno wynikać, że samochody będą bardziej intensywnie używane w stosunku do warunków przeciętnych, albo wymagają szczególnej sprawności technicznej.


Zatem, jeśli wystąpią okoliczności opisane przez Wnioskodawcę - powodujące szybsze zużywanie się samochodów wykorzystywanych w spółkach, którym zostają wynajęte samochody, to można zastosować podwyższoną stawkę amortyzacji.


Należy jednak zaznaczyć, iż w przypadku ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawki, należy powrócić do stawki z Wykazu stawek amortyzacyjnych.


Wyjaśnienia wymaga także, że tut. organ nie prowadzi postępowania podatkowego. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Pana. Nie rozstrzyga natomiast, czy samochody wynajmowane spółkom są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagają szczególnej sprawności technicznej i stanowią podstawę do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej. Mając powyższe na uwadze, tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika