Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2014 r. (data wpływu 13 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego częściowo przeznaczonego na potrzeby działalności gospodarczej oraz opłaty za użytkowanie wieczyste, opłaty na rzecz wspólnoty mieszkaniowej oraz wydatki na energię elektryczną - w części odpowiadającej proporcjonalnie powierzchni pokoju wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej do powierzchni całego mieszkania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego częściowo przeznaczonego na potrzeby działalności gospodarczej oraz opłaty za użytkowanie wieczyste, opłaty na rzecz wspólnoty mieszkaniowej oraz wydatki na energię elektryczną - w części odpowiadającej proporcjonalnie powierzchni pokoju wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej do powierzchni całego mieszkania.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest lekarzem dentystą prowadzącym samodzielną praktykę polegającą na świadczeniu usług dentystycznych, W ramach swojej działalności ma podpisaną cywilnoprawną umowę o współpracy z właścicielem gabinetu dentystycznego gdzie wykonuje czynności zawodowe na rzecz pacjentów w ściśle określonych godzinach. W jej ramach korzysta z wyposażenia, części materiałów i narzędzi dentystycznych. W gabinecie nie ma jednak miejsca, w którym mogłaby przechowywać na stałe należące do Wnioskodawczyni przedmioty, nie ma również możliwości korzystania z komputera dla swoich potrzeb, niezwiązanych bezpośrednio z zabiegami medycznymi. Tym niemniej siedzibą i głównym miejscem prowadzenia działalności Wnioskodawczyni wskazanym m. in. w CEIDG jest należący do Wnioskodawczyni i jej męża lokal mieszkalny , stanowiący składnik ich majątku wspólnego.

Mieszkanie ma powierzchnię ok. 51 m² przy czym jeden z pokoi, o powierzchni ok. 11 m², jest wykorzystywany wyłącznie dla celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. O wskazanym wyżej przeznaczeniu tego pomieszczenia świadczy kilka bardzo istotnych okoliczności, wynikających ze zdarzeń zarówno czysto zawodowych, jak i organizacyjnych. Przede wszystkim należy wskazać, iż w omawianym pokoju przechowywane są przedmioty służące bezpośrednio do świadczenia usług dentystycznych. Przykładowo można wskazać, iż są to należące do Wnioskodawczyni medyczne, wypełnienia, część narzędzi, fartuchy, obuwie medyczne, okulary służące do pracy czy przyłbica stomatologiczna. Dodatkowo w pokoju jest składowana fachowa literatura medyczna, opracowania, skrypty i czasopisma, niezbędne przy świadczeniu usług. Jako na lekarzu ciąży na Wnioskodawczyni obowiązek wykonywania zawodu zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością, co potwierdza treść art. 4 ustawy dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tj. Dz. U z 2011 roku Nr 277, poz. 1634 ze zm.).

W związku z tym konieczność stałego gromadzenia i studiowania literatury medycznej, zapoznawania się z najnowszymi badaniami, publikacjami, trendami i osiągnięciami medycznymi jest nierozerwalnie związana ze świadczeniem usług dentystycznych. Oczywiste jest, że są to czynności wykonywane nie w samym gabinecie, szczególnie uwzględniając fakt, iż często przeprowadzenie odpowiedniego leczenia wymaga uprzedniego opracowania jej koncepcji dostosowanej do konkretnego pacjenta, w tym wybrania i dobrania dla niego odpowiednich środków leczniczych. Należy także wskazać, że na adres działalność otrzymuję wszelką korespondencję urzędową, pisma od potencjalnych kontrahentów - np. oferty z banków - materiały reklamowe dla lekarzy oraz broszury specjalistyczne dla lekarzy z Okręgowej Izby Lekarskiej . P2 w tym w pokoju przechowuję materiały promocyjne i informacyjne dla pacjentów, dotyczące określonych produktów medycznych, jak również próbki past do zębów.

W omawianym pomieszczeniu znajduje się także komputer, służący mi m. in, do prowadzenia konsultacji z innymi lekarzami, uzyskiwania informacji o lekach czy też korzystania ze szkoleń e-learningowych. Jest on także niezbędny w mojej pracy do drukowania recept na leki dla pacjentów. Komputer służy mi także do dokonywania przelewów z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne do ZUS. Dzięki niemu Wnioskodawczyni może również dokonywać płatności należności podatkowych na rachunek właściwego urzędu skarbowego, a takie korzystać z fachowych stron internetowych, m. in. Naczelnej Izby Lekarskiej i Okręgowej Izby Lekarskiej , które zawierają szereg informacji istotnych i potrzebnych dla lekarzy prowadzących samodzielnie praktykę zawodową. Dodatkowo umożliwia on stały kontakt z pacjentami, przekazywanie informacji o działalności i zakresie mojej praktyki oraz do poszukiwania innych możliwych miejsc świadczenia usług. Należy także z naciskiem podkreślić, że w omawianym pokoju znajduje się także cała dokumentacja związana z działalnością Wnioskodawczyni, tj. wszystkie faktury, rachunki, potwierdzenia przelewów, dowody wpłat, prawo wykonywania zawodu,dokumenty księgowe i itp.

W związku ze wskazanymi wyżej okolicznościami, niewątpliwe jeden z pokoi służy Wnioskodawczyni przede wszystkim do prowadzenia działalności gospodarczej, a nie na cele mieszkaniowe. Tym niemniej cały lokal mieszkalny został zakupiony w znacznym stopniu ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Co miesiąc jest spłacany zarówno kapitał, jak i wysokie odsetki od kredytu. Dodatkowo jestem zobowiązana do uiszczana opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu, na którym jest zlokalizowane mieszkanie, opłat eksploatacyjnych na rzecz wspólnoty mieszkaniowej oraz opłat za energię elektryczną. Wszystkie te wydatki są konieczne dla utrzymania lokalu niezbędnego do prowadzenia praktyki zawodowej i są z nimi bezpośrednio związane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania, opłatę za użytkowanie wieczyste, opłaty na rzecz wspólnoty mieszkaniowej oraz wydatki na energię elektryczną, w części odpowiadającej proporcjonalnie powierzchni pokoju wykorzystywanego a potrzeby działalności gospodarczej do powierzchni całego mieszkania (tj. i 11/51) stanowią koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie wymienione wydatki we wskazanym zakresie powinny być traktowane, jako koszty uzyskania przeze mnie przychodu. Zgodnie z art, 23 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U z 2012 roku, poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są, co do zasady wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie tub zachowanie ich źródła. Zatem decydujące znaczenie dla możliwości zaliczenia określonych wydatków do omawianej przychodów, ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały objęte ustawowym, kazuistycznym wyłączeniem. Nie ulega wątpliwości, iż posiadanie siedziby jest nieodzownym i podstawowym warunkiem, od którego spełnienia uzależnione jest funkcjonowanie każdej firmy i realizowanie przez nią założonych celów gospodarczo- ekonomicznych. Dlatego niewątpliwie wydatki na utrzymanie nieruchomości, w której mieści się siedziba fumy, ponoszone są w celu uzyskania przychodów. Jednocześnie przepis art. 23 ust. 1 ustawy nie zawiera żadnych postanowień wyłączających tego rodzaju wydatki z kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym wszystkie wymienione przeze Wnioskodawczynię wydatki w części dotyczącej lokalu wykorzystywanego dla potrzeb jej praktyki, są niezbędne dla uzyskania przez nią przychodów.

Wprawdzie znaczna część usług dentystycznych świadczona jest w gabinecie mojego współpracownika, tym niemniej gabinet ten nie jest moją własnością i poza przebywaniem w określonych godzinach - nie korzystam z niego i nie przechowuję w nim żadnych swoich rzeczy. Cala dokumentacja i liczne przedmioty, niezbędne do prawidłowego wykonywania jej działalności, znajdują się w miejscu będącym siedzibą mojej firmy - tj. w jednym z pokoi mojego mieszkania. Niewątpliwie gdyby nie wykorzystywanie pokoju na potrzeby działalności gospodarczej, musiałbym w tym celu wynająć dodatkowy lokal i w związku z tym ponosić dodatkowe koszty. Współpraca z właścicielem gabinetu dentystycznego jest oparta na podstawie cywilnoprawnej umowy o współpracy, która w stosunkowo szybki i łatwy sposób może zostać rozwiązana. Zatem głównym, organizacyjnym centrum mojej aktywności zawodowej jest niewątpliwie moje mieszkanie. Utrzymanie całego mieszkania, w tym również i części przeznaczonej dla potrzeb działalności, wymaga od Wnioskodawczyni ponoszenia kosztów spłaty kredytu (tj. kapitału i odsetek), opłat za użytkowanie wieczyste, opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej i za energię elektryczną. Jeżeli chodzi o kwestię możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodu t ojej normatywną podstawę stanowi art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie, z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Z analizy powołanych powyżej przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków, tj. zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, odsetki muszą zostać zapłacone w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej i dodatkowo nie mogą one zwiększać kosztów inwestycji.

Wszystkie powyższe warunki są przez Wnioskodawczynię spełnione wobec czego uważa za zasadne wliczanie zapłaconych odsetek (proporcjonalnie do powierzchni mieszkania wykorzystywanej do prowadzenia działalności) do kosztów uzyskania przychodu. Na potrzeby prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni wykorzystuje ok. 11/51 powierzchni lokalu mieszkalnego, który nabyła na współwłasność za środki pochodzące z kredytu hipotecznego. Mieszkanie nie zostało zaliczone do środków trwałych prowadzonej działalności.

Jednak przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów (pożyczek) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Niewprowadzenie do ewidencji środków trwałych środka trwałego również nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego wysokość odsetek podlegających zaliczeniu do kosztów należy wyliczyć w takiej proporcji, w jakiej pozostaje powierzchnia lokalu wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni lokalu, która wynosi 11/51.

Bez znaczenia pozostaje natomiast fakt, iż uzyskany kredyt jest kredytem hipotecznym, jak i został zaciągnięty, jako osoba prywatna nie jako przedsiębiorca. Warto podkreślić, iż identyczne stanowisko w dokładnie takiej samej sytuacji zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w postanowieniu z 3 lutego 2012 roku, sygn. ITPBI/415-1154/11/HD. Zwykła eksploatacja nieruchomości oraz jej utrzymanie w stanie nie pogorszonym i zdatnym do korzystania zgodnie z jej przeznaczeniem wymaga od Wnioskodawcy ponoszenia licznych wydatków (np. opłaty na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, opłaty za media). Niewątpliwie pomiędzy nimi, prowadzoną przez Wnioskodawczynię praktyką zawodową istnieje związek przyczynowo - skutkowy. Dlatego wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w jego działalności. Stanowisko identyczne z wyrażonym przez Wnioskodawcę jest powszechnie potwierdzane w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych i organów administracji podatkowej. Jako przykład można wskazać m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 października 2005 roku (sygn. akt I SA/Kr 261/03), wyrok WSA w Opolu z dnia 14 listopada 2007 roku, (sygn. akt I SA/Op 144/07), wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 grudnia 2009 roku (sygn. akt III SA/Wa 1079/09) postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 czerwca 2012 roku, sygn. nr IBPBI/1/415-379/12/2K, postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legionowie, sygnatura: 1409/PDG/415-5/06/AZ, postanowienie Naczelnika US Łódź-Widzew z 19 stycznia 2006 roku, nr IX-005/Z/K/06 czy postanowienie Naczelnika US w Elblągu z 25 października 2004 roku, nr PD2/415/48/04. Warto także podkreślić, iż stanowisko analogiczne z zawartym w przedmiotowym wniosku jest także podzielane w literaturze podatkowej Przegląd Podatku Dochodowego nr 17 (305) z dnia 1 września 2011 roku; Biznes w domu pozwoli zaoszczędzić na lokalu i odliczyć część kosztów, Rzeczpospolita z 16 września 2010 roku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości lokalowej, pomiędzy wydatkami związanymi z jej używaniem i eksploatacją, a prowadzoną działalnością istnieje związek przyczynowo - skutkowy, o którym mowa powyżej. Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszt uzyskania przychodów. Należy jednak zaznaczyć, że wydatki związane z używaniem i eksploatacją nieruchomości mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie w jakim ww. nieruchomość będzie wykorzystywana na potrzeby tej działalności.

W kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od otrzymanego kredytu, o którym mowa we wniosku, należy wskazać, że w myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Dla określenia zasad zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytów znaczenie mają przepisy art. 23 ust. 1 pkt 32 i pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Ponadto przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów, przeznaczonych na sfinansowanie zakupu lokalu mieszkalnego od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Zatem, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu - o ile nie zwiększają kosztów inwestycji - mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż zapłacone przez Wnioskodawczynię odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w części przeznaczonej w jakiej lokal ten przeznaczony jest na prowadzenie działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Wysokość odsetek podlegających zaliczeniu do kosztów należy wyliczyć w takiej proporcji, w jakiej pozostaje powierzchnia lokalu wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni lokalu ? w omawianym przypadku 11/51. Zasada ta będzie miał również zastosowanie do wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię a dotyczących: opłaty za użytkowanie wieczyste, opłaty na rzecz wspólnoty mieszkaniowej oraz wydatki na energię elektryczną.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Jak już wskazano obowiązek udowodnienia, że wydatek został faktycznie przez podatnika poniesiony oraz że pozostaje związku z uzyskanymi przychodami spoczywa na podatniku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.