obowiązek zapłaty podatku dochodowego w przypadku zakupu licencji od firmy z USA i uzyskania od niej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności licencyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą ?XXX?, zajmującą się wydawaniem polskich i zagranicznych książek - komiksów. Na potrzeby wydania zagranicznego komiksu, podpisuje z różnymi firmami lub osobami zagranicznymi umowy udzielające praw (licencji) do wydania danego komiksu na terenie Polski. Wiadome jest, że od umów tych Wnioskodawcę obowiązuje zapłata podatku dochodowego w wysokości 20% lub innej wysokości - zależnie od stosownych zapisów w międzynarodowych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania i otrzymania lub nie od drugiej firmy Certyfikatu Rezydencji. W przypadku firm z USA, od których Wnioskodawca otrzymuje Certyfikat Rezydencji, przyjmuje, że podatek od należności licencyjnych płacony jest przez te drugą firmę w USA. Wnioskodawca nie odprowadza podatku w Polsce.

W przypadku firm ze Szwajcarii, jeżeli otrzyma Certyfikat Rezydencji, odprowadza w Polsce podatek w wysokości 10% wartości, potrącając taką samą kwotę z zapłaty dla tej drugiej firmy.

Z umów udzielających praw (licencji) do wydania danego komiksu w Polsce, wynika konieczność zapłaty przez Wnioskodawcę określonej kwoty za licencję oraz określonej kwoty za tzw. materiały, czyli pliki komputerowe na płycie CD zawierające robocze wersje danego komiksu na podstawie których przygotowuje własne pliki do druku. Na obie pozycje tj. licencje i materiały są wystawiane oddzielne faktury. Nie ma możliwości zakupu samej licencji (bez materiałów) lub materiałów (bez licencji). Wiadome jest, że udzielenie licencji traktowane jest jako usługa. Wnioskodawca nie dokonuje żadnych innych transakcji zagranicznych. Dlatego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT EU.

Wnioskodawca pismem z dnia 28 października 2008 r. (data wpływu 30 października 2008 r.) uzupełnił stan faktyczny przedstawiony we wniosku ORD-IN poprzez wyjaśnienie, licencje nabywane przez Wnioskodawcę w przypadku Szwajcarii dotyczą osób prawnych, natomiast w przypadku USA dotyczą osób prawnych i osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy obowiązek zapłaty podatku dochodowego w przypadku zakupu licencji od firmy z USA i uzyskania od niej certyfikatu rezydencji spoczywa na tej drugiej firmie i na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek odprowadzania podatku w Polsce...
2. Czy w przypadku zakupu licencji od firmy ze Szwajcarii i uzyskania od niej Certyfikatu Rezydencji, Wnioskodawca powinien dokonywać 10% potrącenia wartości faktury i odprowadzenia podatku takiej wartości do Urzędu Skarbowego w Polsce...
3. Czy właściwe jest traktowanie tzw. materiałów jako integralną część licencji, czyli jako ?usługę? a nie towar?...
   
   

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek Pana z zakresu pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Zdaniem wnioskodawcy w przypadku zakupu licencji od firmy z USA i uzyskania od niej certyfikatu rezydencji obowiązek zapłaty podatku dochodowego spoczywa na tej drugiej firmie i na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek odprowadzania podatku w Polsce

Własne stanowisko Wnioskodawca opiera na umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Rządem PRL a Rządem USA (z 08.X.1974). W artykule 13 (Należności licencyjne) w pkt 1 jest wyraźnie napisane ?Należności licencyjne powstałe w jednym umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim umawiającym się Państwie?. Pomimo, że w pkt 2 jest mowa o ?możliwości? opodatkowania należności w tym Państwie w którym powstały (w wysokości nie większej niż 10%), to pkt 1 nie pozostawia w tej sprawie wątpliwości. Taką informację Wnioskodawca uzyskał Urzędzie Skarbowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a ustawy stanowi natomiast, że przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust.

2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu,

Przepis art. 29 ust. 2 ww. ustawy nakazuje stosowanie ust. 1 tego artykułu z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W prawie autorskim, którego zakres w polskim prawodawstwie wyznacza ustawa dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) przyjęte jest, że umowa o przeniesienie praw autorskich polega na tym, iż przenoszący prawa autorskie wyzbywa się całkowicie władztwa nad tymi prawami na rzecz nabywcy. Umowa taka powinna zostać sporządzona w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Samo zawarcie umowy nie prowadzi jeszcze do automatycznego przejścia praw autorskich na drugi podmiot, niezbędne jest bowiem jeszcze przyjęcie przez niego utworu. Umowa licencyjna natomiast polega na zezwoleniu na korzystanie z utworu w oznaczonym zakresie. Tak więc licencjobiorca nie może rozporządzać prawami autorskimi - może jedynie korzystać z utworu.

W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o prawie autorskim (...)? który stwierdza, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto, w art. 1 ust. 2 pkt 1, stwierdza się, iż przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe; kartograficzne oraz programy komputerowe).

Nie ulega wątpliwości, iż art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawiera ogólną normę, opisującą utwór będący przedmiotem prawa autorskiego. Natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy i dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, iż niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

Wyszczególnienie to nie ma jednak charakteru rozłącznego. W przeciwnym razie, utwory publicystyczne nie mieściłyby się w pojęciu utworu literackiego, czy też utwór kartograficzny nie mógłby być dziełem naukowym. Podobne wnioski wynikają z kolejnych punktów zawartych w art. 1 ust. 2 wskazanej ustawy, mianowicie, inne niż rozłączne traktowanie wymienionych utworów prowadziłoby do wniosku, iż utwór wzornictwa przemysłowego nie może być dziełem plastycznym.

Należy więc stwierdzić, iż w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie ?należności licencyjne' oznacza:

1. wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), oraz
2. zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, wypłacane przez Wnioskodawcę należności z tytułu zawieranych umów na podstawie których osoby fizyczne ? rezydenci USA udzielają Wnioskodawcy licencji, stanowią należności licencyjne w rozumieniu ww. przepisów.

W myśl art. 13 ust. 1 ww. umowy, należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Z przepisów ust. 2 tego artykułu wynika, że należności takie mogą być jednak opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Wyjaśnić przy tym należy, iż zawarte w tym artykule sformułowanie, że należności ?mogą być opodatkowane w drugim Państwie? nie oznacza możliwości wyboru, w którym państwie należności te podlegają opodatkowaniu. Sformułowanie to oznaczą że drugie państwo ma prawo opodatkować takie należności, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa należności te podlegają w tym państwie opodatkowaniu (umowy są bowiem zawierane pomiędzy państwami a nie z poszczególnymi podatnikami). Używane w umowach bilateralnych słowo ?mogą? należy rozumieć jako prawo administracji skarbowej danego państwa do opodatkowania określonych rodzajów dochodów. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznają więc państwu będącemu stroną umowy prawo do opodatkowania danego rodzaju dochodu, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne nakłada podatek na taki rodzaj dochodu (przychodu) - a taki obowiązek nakłada art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 13 ust. 5 ww. umowy polsko-amerykańskiej, należności licencyjne będą uważane za powstałe w umawiającym się państwie (w tym przypadku w Polsce) tylko wtedy, kiedy takie należności są wypłacane jako zaspokojenie używania lub praw do używania wartości majątkowych lub praw, wymienionych w art. 13 ust. 3 rozważanej umowy, na terytorium tego państwa (tj. Polski).

W świetle powyższego uznaje się więc za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku podatkowego w Polsce z tytułu wypłaty należności licencyjnych wypłacanych osobom fizycznym z USA.

Reasumując, należności licencyjne, udzielające prawa do wydania komiksu w Polsce, wypłacane przez Wnioskodawcę osobom fizycznym z USA podlegają na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 13 umowy polsko-amerykańskiej opodatkowaniu w Polsce 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Oznacza to tym samym, iż na podstawie art. 41 ust. 4 i art. 42 ustawy podatkowej na Wnioskodawcy ciążą obowiązki związane z poborem i zapłatą tego podatku, a także stosowne obowiązki informacyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.