W zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz możliwości zaliczenia w ciężar (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 01.11.2011 r. (data wpływu 03.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej środków trwałych - jest prawidłowe.

• możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z najmu spłaconych odsetek od kredytu hipotecznego - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 03.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z najmu spłaconych odsetek od kredytu hipotecznego.

W przedstawionym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 07.07.2005 r. Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie budowy oprogramowania na zamówienie (usługi informatyczne). Pozostaje w związku małżeńskim od 11.07.2009 r. - brak rozdzielności majątkowej. Podatek dochodowy z działalności gospodarczej opodatkowuje podatkiem liniowym. W przedmiocie działalności gospodarczej nie posiada najmu nieruchomości. Od 27.02.2009 r. Wnioskodawca jest samodzielnym właścicielem lokalu mieszkalnego jak i miejsca postojowego w garażu nr 2 tamże.

W dniu 13.10.2011 r . Wnioskodawca wynajął swoje mieszkanie osobie fizycznej na okres 1 roku, na cele mieszkaniowe. Umowa została zgłoszona do US właściwego ze względu na miejsce zamieszkania Wnioskodawcy. W tym samym dniu (13.10.2011) wynajął także posiadane przez Wnioskodawcę w tej lokalizacji miejsce postojowe mieszczące się w garażu podziemnym 2.

Miejsce postojowe zostało wynajęte rezydentowi, osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Obie wynajęte nieruchomości należą wyłącznie do Wnioskodawcy i zostały zakupione za środki uzyskane z kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawcę przed wstąpieniem w związek małżeński.

Najem tych nieruchomości Wnioskodawca opodatkowywuje jako najem prywatny na zasadach ogólnych (skała podatkowa) i w związku z tym, iż jest już podatnikiem VAT dokumentuje fakturami VAT ze stawką odpowiednio: ZW (mieszkanie) i 23% (miejsce postojowe).

Nieruchomości (lokal mieszkalny oraz miejsce postojowe), będące przedmiotem najmu zostały przez Wnioskodawcę zakupione aktem notarialnym, zawartym w dniu 27.02.2009 r. Są one posadowione działka nr 106/2 o powierzchni 4 046 m². Protokół odbioru nieruchomości od sprzedającego, tożsamy w ocenie Wnioskodawcy z przekazaniem lokalu do użytkowania został podpisany w lipcu 2008. Ceny obu nieruchomości: lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego wynikają wprost z aktu notarialnego będącego podstawą zakupu. Do obu nieruchomości przypisany jest pewien określony w akcie notarialnym udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu: do lokalu mieszkalnego: 595 - do miejsca postojowego 1 (udział miejsca postojowego w garażu nr 2) 80227 (udział garażu 2 w prawie wieczystego użytkowania).

Urząd dzielnicy ustalając po raz pierwszy wymiar opłaty za wieczyste użytkowanie w decyzji z dnia 13.02.2010 r. przyjął udział w gruncie w wysokości 307/275088, co zgadza się z wykonanymi powyżej obliczeniami. Wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu nie została określona w akcie notarialnym, jednakże dla celów naliczenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste właściwy organ ustalił wartość nieruchomości gruntowych na których posadowiony jest budynek. Zgodnie z pierwszymi otrzymanymi przez Wnioskodawcę decyzjami podatkowymi dot. wymiaru opłat za wieczyste użytkowanie (datowane 2010.02.13 i nadane przez Wydział Budżetowo-Księgowy w Urzędzie Dzielnicy) wartość całego gruntu na którym posadowiona jest nieruchomość wynosi 20.000 000 zł (słownie: dwadzieścia milionów złotych). Wartość gruntu nie została podana w decyzji podatkowej wprost, lecz została wyliczona przez Wnioskodawcę w oparciu o dane z decyzji podatkowych: - powierzchnia działki: 4046

• udział w gruncie z tytułu lokalu mieszkalnego: 598; wymiar 1% opłaty: 434,77 PLN
  

• dział w gruncie z tytułu miejsca postojowego nr 409: 307; wymiar 1% opłaty: 223,20 PLN
  
  
  

W decyzjach podatkowych zaznaczono, że opłaty nie podlegają VAT. Stąd łatwo wywnioskować, że przyjęto wartość działki w wysokości 20.000.000 PLN (dwadzieścia milionów PLN). Operat szacunkowy na podstawie którego wydano decyzję o wymiarze opłat za wieczyste użytkowanie znajduje się w odpowiednim Urzędzie. Decyzja z roku 2011 nadal podtrzymuje wymiar opłat. W celu nabycia lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego Wnioskodawca zaciągnął w dniu 12.02.2007 r. jeden kredyt hipoteczny. Zgodnie z umową kredytową, każdego piątego dnia miesiąca bank pobiera z konta bankowego Wnioskodawcy należną ratę kredytu wraz z naliczonymi odsetkami za ustalony w umowie okres, kwota ta pobierana jest w walucie obcej CHF, bądź w złotówkach jeśli na rachunku walutowym nie ma środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w celu wydzielenia z ceny zakupu nieruchomości wartości prawa wieczystego użytkowania gruntu (które nie podlega amortyzacji) mogę przyjąć, iż wartość całego prawa wieczystego użytkowania gruntu wynosi tyle, ile przyjął Urząd do kalkulacji opłat za prawo wieczystego użytkowania - kwotę 20.000.000 PLN? Wartość udziału w PWUG, którego Wnioskodawca jest posiadaczem i które nie podlega amortyzacji, zostałaby obliczona poprzez pomnożenie wartości całego prawa wieczystego użytkowania i udziału, który w nim posiada?
2. Czy odsetki od kredytu hipotecznego, zaciągniętego na zakup wynajmowanych obecnie nieruchomości, zapłacone od chwili zawarcia pierwszej umowy najmu oraz po oddaniu do użytkowania tych nieruchomości (przez dewelopera), mogą być kosztem uzyskania przychodu uzyskanego z najmu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy. Art. 22g ust.l pkt 1 tejże ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego łub wartości niematerialnej i prawnej do używania (...) a w szczególności o koszty (...) opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (...).

Ponadto, zgodnie z art. 22g ust. 8 ?Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia?.

W związku z tym, iż wycena gruntu na którym posadowione są należące do Wnioskodawcy nieruchomości została już wykonana przez organy naliczające opłaty za prawo wieczystego użytkowania gruntu, bezcelowe byłoby ustalanie jej na własną rękę, tym bardziej, że zgodnie z art. 78 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U.l 0.102.651), aktualizacji wartości nieruchomości gruntowej, dokonuje się na podstawie operatu szacunkowego, który powinien być ogólnie dostępny.

Wycena wartości prawa wieczystego użytkowania gruntu, którego cena nie została wyodrębniona w akcie notarialnym, którą przepisy podatkowe nakazują mi dokonać, opiera się na wartości ustalonej przez organy, właściwe w sprawie naliczenia opłat rocznych za prawo wieczystego użytkowania, i z pewnością jest poparta ogólnie dostępnym operatem szacunkowym. W ocenie Wnioskodawcy wartość ta jest najbardziej wiarygodnym szacunkiem i dlatego ustalając wartość udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu, które nie będzie podlegać amortyzacji, zamierza oprzeć się na tej wycenie.

Ad. 2

W myśl art. 22 ust. 1, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) ww. ustawy, który stanowi: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego są wydatkiem służącym zachowaniu źródła przychodu z najmu i nie znajdują się w katalogu wyłączeń zawartym w art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Na tej podstawie Wnioskodawca zamierza uznać je za koszty uzyskania przychodów z najmu.

Wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu hipotecznego Wnioskodawca zamierza dokumentować wydrukiem ze swojego rachunku bankowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach łub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodu jest m.in. najem (z wyjątkiem najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie łub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a- 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte łub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę jego nabycia.

Za cenę nabycia - w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy - uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (art. 22g ust. 8 cyt. ustawy).

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środków trwałych nie jest możliwe, gdyż cena zakupu całości jest wartością znaną. Zatem zastosowanie będzie miała w tym przypadku generalna zasada określona w art. 22g ust. 1 pkt 1, a nie tak jak Pan uważa przepis art. 22g ust. 8 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który przewiduje możliwość ustalenia wartości początkowej nabytych w drodze kupna środków trwałych, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić ich ceny nabycia, gdyż nabyte zostały przed założeniem ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ze stanu faktycznego spraw wynika, iż w aktacie notarialnym podano odrębnie wartość lokalu mieszkalnego i miejsca postojowegpo bez wyszczególnienia wartości prawa wieczystego użytkowania gruntu przypadającego na lokal mieszkalny oraz miejsce postojowe. Podatnik w celu prawidłowego ustalenia wartości mieszkania oraz miejsca postojowego dokonał wyceny prawa wieczystego użytkowania gruntu przypadającego na lokal mieszkalny jak i na miejsce postojowe przyjmując do wyliczenia tych wartości dane z wymiaru opłaty za wieczyste użytkowanie dokonane przez Urząd dzielnicy.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji, nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują szczególnych zasad ustalania wartości początkowej w sytuacji, gdy cena nabycia kilku składników majątku została określona jedną kwotą, w związku z czym przedstawiony we wniosku przyjęty przez Pana sposób ustalenia wartości początkowej należało uznać za prawidłowy.

Odnosząc się natomiast do zagadnienia przedstawionego w pytaniu oznaczonym nr 2 należy wskazać, iż:

W myśl art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztami uzyskania przychodu są racjonalnie uzasadnione wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub w związku z utrzymaniem danego źródła przychodu; pod warunkiem że wydatki te nie zostały wymienione w treści art. 23 ustawy.

W art. 23 ww. ustawy został ujęty zamknięty katalog wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki poniesione na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
  

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  
  

Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

• kredyt musi być zaciągnięty w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę,
  

• zaliczeniu do kosztów podlegają wyłącznie odsetki zapłacone,
  

• nie są to odsetki, które zwiększają koszty inwestycji.
  
  

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego, które przeznaczone zostały pod wynajem są związane z uzyskiwanym przez Pana przychodem z najmu i w konsekwencji mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnik obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Koszty te jednak - związane ze spłatą odsetek od kredytu przeznaczonego na sfinansowanie zakupu przedmiotowego mieszkania oraz miejsca postojowego z przeznaczeniem pod wynajem - można podzielić na występujące przed dniem przekazania środka trwałego do używania oraz poniesione po tej dacie.

Bowiem to data przekazania przedmiotowego mieszkania oraz miejsca postojowego do używania decyduje o tym, w jaki sposób będą rozliczane koszty dotyczące spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na jego zakup.

Odsetki naliczone do dnia przekazania przedmiotowego mieszkania oraz miejsca postojowego do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki naliczone i zapłacone po tym dniu będą stanowić bezpośrednio koszty uzyskania przychodu.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę od momentu przekazania lokalu mieszkalnego/miejsca postojowego pod wynajem z tytułu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup tego lokalu i miejsca postojowego, Wnioskodawca ma prawo zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów.

A zatem stanowisko Wnioskosawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz, 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy)

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul 1-go Maja 10, 09-402 Płock.