Wskazać należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo od 1 stycznia 2014 r. (o ile nie ulegnie zmianie (...)

Wskazać należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo od 1 stycznia 2014 r. (o ile nie ulegnie zmianie stan prawny) do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego ww. pojazdu na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11.09.2013 r. (data wpływu 23.09.2013 r.) uzupełniony pismem z dnia 4.12.2013 r. (data nadania 7.12.2013 r., data wpływu 9.12.2013 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-999/13-2/IF z dnia 29.11.2013 r. (data nadania 29.11.2013 r., data doręczenia 3.12.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 23.09.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.


Podatnik planuje dokonać w 2014 roku nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu ciężarowego klasy/kategorii N1 marki Toyota model Land Cruiser, który został wyprodukowany w Japonii jako auto osobowe, następnie przebudowany i sprzedany przez autoryzowanego producenta dealera marki T na rynek europejski jako auto ciężarowe w klasie/kategorii N1 G zgodnie z dyrektywą:

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 678/2011 z dnia 14 lipca 2011 r. zastępujące załącznik II i zmieniające z łączniki IV, IX i XI do dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (dyrektywa ramowa).

Ten pojazd samochodowy posiada dwa rzędy foteli w sumie pięć miejsc (siedzeń) wraz z miejscem dla kierowcy oraz przestrzeń towarową. Ilość miejsc oraz dopuszczalną ładowność pojazdu samochodowego, która przekracza 500 kg potwierdzają następujące dokumenty urzędowe pojazdu wydane w Niemczech lub Austrii zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej: Dowód Rejestracyjny część I oraz Dowód Rejestracyjny część druga czyli Karta Pojazdu.

Dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest zatem na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym: dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu, Krajowego Badania Technicznego wykonanego przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów.

Zdaniem Wnioskodawcy taki pojazd jak opisano powyżej spełni warunki pojazdu ciężarowego od 1 stycznia 2014 r. zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 6 c oraz ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie uprawniał od tej daty do wszelkich związanych z tym uprawnień i odliczeń takich jak:


  1. Prawo do odliczenia od zakupu kwoty podatku VAT określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca.
  2. Prawo do odliczania od zakupu paliwa do tego pojazdu ciężarowego kwoty podatku VAT określonej w fakturze.
  3. Prawo do jednorazowej amortyzacji takiego pojazdu w ramach jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stosownie do art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Ponadto w uzupełnieniu z 4 grudnia 2013 roku (data wpływu 09.12.2013 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że:

  1. W 2014 r. Wnioskodawca nadal będzie spełniał definicję ?małego podatnika? zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  2. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 29.10.2001 r., od 31.10.2003 r.
  3. Wnioskodawca nie planuje rozpoczęcia działalności gospodarczej od nowa ? prowadzi działalność gospodarczą aktualnie.
  4. Tak, zgodnie z wydanymi w oparciu o PoRD: karcie pojazdu, dowodzie rejestracyjnym oraz badaniu technicznym pojazd marki T model stanowi samochód ciężarowy.
  5. Przedmiotowy samochód należy do samochodów ciężarowych Grupa Klasyfikacji Środków trwałych ? 742.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo od 1 stycznia 2014 r. do odliczenia od zakupu pojazdu ciężarowego spełniającego warunki jak to opisano w punkcie 68 tego wniosku kwoty podatku VAT określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca ?
  2. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo od 1 stycznia 2014 r. do odliczania od zakupu paliwa do tego pojazdu ciężarowego kwoty podatku VAT określonej w fakturze?
  3. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo od 1 stycznia 2014 r. prawo do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego takiego pojazdu stosownie do art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1911 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), dalej zwanej ustawą?
  4. Czy przedstawione dokumenty ? dowód rejestracyjny i karta pojazdu wydane zgodnie z prawem o ruchu drogowym potwierdzające ilość miejsc i dopuszczalna ładowność powyżej 500 kg oraz inny niż osobowy rodzaj pojazdu są wystarczające aby pojazd spełnił warunki pojazdu ciężarowego od 1 stycznia 2014 r. zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 6c oraz ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie uprawniał od tej daty do wszelkich związanych uprawnień i odliczeń?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych tj. w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3. Natomiast odpowiedź na pozostałe pytania zostanie udzielona w odrębnych rozstrzygnięciach.


Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał On prawo do jednorazowej amortyzacji takiego pojazdu w ramach jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stosownie do art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ((t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), dalej zwanej ustawą.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Na wstępie organ zaznacza, że z uwagi na zakres przedstawionych pytań niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (?).

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Przy czym, podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust.

11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przepis ten nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).


Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

  • mali podatnicy lub
  • podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.


W przypadku podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej możliwość skorzystania z jednorazowej amortyzacji ograniczona jest zastrzeżeniem wskazanym w cyt. wyżej art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, przepis art. 22k ust. 7 ww. ustawy, wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych podatników ? nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych.

Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych.


Określenie ?samochód osobowy?, o którym mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej obowiązującej od 1 stycznia 2014 r. zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), zgodnie z którą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) wprowadza się następujące zmiany:


1. w art. 5a:

  1. uchyla się pkt 19,
  2. po pkt 19 dodaje się pkt 19a w brzmieniu:
    ?19a) samochodzie osobowym ? oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:



  1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
  2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
  3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
  4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
  5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym ? jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, lub z innych dokumentów określonych przepisami wydanych w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, wynika, że jest to pojazd specjalny,
  6. pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w lit. a-e, w którym liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:


  • 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
  • 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
  • 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg?.


Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), po art. 5c dodaje się art. 5d w brzmieniu:


? Art. 5d. 1. W przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 19a lit. a) do b), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.


2. Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w art. 5a pkt 19a lit. f, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w opisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie maja określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe?.

W myśl art. 8 pkt 2 ww. ustawy art. 2 pkt 1 lit. b i pkt 3 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zatem zgodnie z zawartą w ww. ustawie definicją samochodu osobowego, aby zakupiony przez Wnioskodawcę samochód (którego dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony) na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie został uznany za samochód osobowy (tylko za ciężarowy), musi spełniać przesłanki, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustawy. Ponadto, aby Wnioskodawca mógł stwierdzić, iż ww. samochód jest samochodem ciężarowym, musi posiadać zaświadczenie (o którym mowa w art. 2 pkt 3 tej ustawy) wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym stwierdzającym, że ww. samochód jest samochodem ciężarowym, wraz z odpowiednią adnotacją o spełnieniu ww. wymagań, zawartą w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca planuje dokonać w 2014 roku nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu ciężarowego klasy/kategorii N1 marki T , który został wyprodukowany w Japonii jako auto osobowe, następnie przebudowany i sprzedany przez autoryzowanego producenta dealera marki T na rynek europejski jako auto ciężarowe w klasie/kategorii N1 G.


Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z wydanymi w oparciu o PoRD: karcie pojazdu, dowodzie rejestracyjnym oraz badaniu technicznym pojazd marki T stanowi samochód ciężarowy, sklasyfikowany do Grupy Środków Trwałych 742.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wskazane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo od 1 stycznia 2014 r. (o ile nie ulegnie zmianie stan prawny) do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego ww. pojazdu na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika