opodatkowanie nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do korzystania w sprawach (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.02.2010 r. (data wpływu 12.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do korzystania w sprawach prywatnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.02.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do korzystania w sprawach prywatnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

P Polska Sp. z o.o. zajmuje się sprzedażą leków i kosmetyków na rynku polskim. Spółka zatrudnia ok. 100 osób, w większości są to przedstawiciele handlowi, których głównym zadaniem jest promocja produktów Spółki. Przedstawiciele pracują na terenie całego kraju: obszar kraju podzielony został na części i każda część przyporządkowana została do konkretnego przedstawiciela.

Przedstawiciel zobowiązany jest do codziennego odwiedzania lekarzy, aptek oraz hurtowni w swoim obszarze działania. Niezbędnym środkiem pracy przedstawiciela jest samochód służbowy. Samochód taki jest najmowany przez Spółkę (najem długoterminowy) od specjalistycznych firm zajmujących się najmem i leasingiem samochodów i wydany przedstawicielom do eksploatacji.

Poza przedstawicielami handlowymi oraz ich bezpośrednimi przełożonymi: dyrektorami regionalnymi osobami, którym Spółka udostępnia samochody są dyrektorzy pracujący w siedzibie Spółki.

• Spółka zezwala pracownikom na prywatne użycie samochodów służbowych i dokonuje wyceny takiego użycia, po czym dolicza pracownikom posiadającym samochody służbowe wartość takiego świadczenia do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych traktując go, jako świadczenie w naturze.
  
  

Spółka zamierza zmienić sposób szacowania przychodów pracownika z tytułu prawa do eksploatacji samochodu służbowego do celów prywatnych w sposób opisany poniżej.

Spółka najmuje samochody od firm leasingowych na podstawie umowy. Umowa taka zawiera indywidualne dane dotyczące samochodu (np. numer rejestracyjny) okres przez jaki pojazd będzie eksploatowany przez Spółkę oraz liczbę kilometrów jaką samochód może przejechać w okresie najmu. W przypadku gdyby faktyczny przebieg samochodu w uzgodnionym okresie czasu (najczęściej w przeciągu trzech lat) przekroczył przebieg określony w umowie Spółka dokonuje dopłaty wg stawek określonych w umowie, natomiast gdyby przebieg był niższy niż określony w umowie: wynajmujący dokonuje zwrotu kwoty wg stawek określonych w umowie.

Spółka zamierza dokonywać wyceny wartości przychodu pracownika wykorzystującego samochód do celów prywatnych w dwu etapach: pierwszy etap polegałby na obliczeniu przychodu za jeden kilometr przebiegu dla celów prywatnych, drugi etap: na uzyskaniu oświadczenia pracownika co do ilości kilometrów wykorzystanych dla celów prywatnych w danym miesiącu. Ostateczny przychód zwiększający podstawę opodatkowania stanowiłby iloczyn stawki za jeden kilometr oraz liczby przejechanych w danym miesiącu kilometrów dla celów prywatnych.

Stawka za jeden kilometr jazdy dla celów prywatnych obliczona by była poprzez podzielenie sumy rat najmu podczas całego okresu najmu (wartość ta jest znana gdyż jest określona w umowie dotyczącej najmu) przez liczbę kilometrów jakie pojazd może przejechać podczas całego okresu najmu (jak opisano powyżej liczba ta znajduje się w umowie leasingu dotyczącej każdego pojazdu). Każdy pojazd wydany pracownikom Spółki miałby więc swoją indywidualną stawkę za jeden kilometr jazdy do celów prywatnych.

Spółka zamierza co miesiąc zbierać oświadczenia pracowników co do ilości kilometrów przejechanych w celach prywatnych. Wynik przemnożenia stawek za jeden kilometr i liczby przejechanych dla celów prywatnych kilometrów będzie zwiększał podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy wezwał telefonicznie w dniu 29.04.2010 r. (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• wskazanie czy zawarte umowy najmu długoterminowego z leasingodawcą dotyczą najmu czy leasingu...
  
  

Braki uzupełniono prawidłowo w kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

1. Spółka używa samochodów najmowanych od specjalistycznych firm zajmujących się wynajmem samochodów (potocznie nazywanych firmami leasingowymi) na podstawie umów najmu długoterminowego.
   
   

Spółka wyjaśnia, że w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należałoby używać słowa ?wynajmujący? zamiast ?leasingodawca? na określenie firm, które są właścicielami samochodów i które wynajmują je innym podmiotom za odpłatnością na podstawie umów najmu długoterminowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany w punkcie 54 sposób szacowania przychodu pracownika polegający na przemnożeniu stawki za jeden kilometr przez liczbę kilometrów przejechanych przez pracownika dla celów prywatnych (na podstawie oświadczenia pracownika), przy czym stawka za jeden kilometr obliczona by była poprzez podzielenie sumy rat najmu pojazdu jaką Spółka płaci firmie leasingowej w przeciągu całego okresu najmu przez liczbę kilometrów jaką Spółka ma prawo przejechać danym samochodem (obie wartości podane są w umowie najmu z leasingodawcą) spełnia kryteria art. 11 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi prawidłowe oszacowanie przychodu pracownika używającego służbowego samochodu dla celów prywatnych...

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z zasadą odnoszącą się do szacowania wartości pieniężnej nieodpłatnych świadczeń określoną w art. 11 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość taką w przypadku usług zakupionych ustala się według cen zakupu.

Opisany w punkcie 54 formularza ORD-IN sposób szacowania przychodu spełnia zdaniem Spółki to kryterium, gdyż wartość przychodu pracowników używających samochodów służbowych dla celów prywatnych wynika wprost z umowy najmu długoterminowego z leasingodawcą. Należy zaznaczyć, że Spółka przed podpisaniem umowy najmu długoterminowego każdorazowo dokonuje weryfikacji cen oferowanych przez leasingodawcę poprzez wybór najlepszej oferty z kilku przedstawionych Spółce przez różnych leasingodawców.

Spółka wnosi o potwierdzenie, że sposób szacowania przychodu pracowników używających samochody służbowe dla celów prywatnych, jaki Spółka zamierza wprowadzić w życie jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21 wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz zwolnionych od podatku na podstawie odrębnych przepisów.

Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego w celach prywatnych stanowi w świetle powyższych regulacji nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika, będące jego przychodem ze stosunku pracy.

W związku z powyższym, wartość tego nieodpłatnego świadczenia pracodawca dodaje do innych przychodów pracownika pochodzących ze stosunku pracy i od łącznej kwoty pobiera miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z uwagi na brak szczególnych regulacji prawnych w kwestii wykorzystywania samochodu służbowego w celach prywatnych, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2 ? 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się zgodnie z treścią ust. 2a:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorów;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym opodatkowaniu podlega wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, których przedmiotem są usługi zakupione przez Spółkę w formie najmu samochodów wartość powyższych świadczeń należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 cytowanej ustawy w zakresie kosztów zakupu usług przez Spółkę.

Z treści wniosku wynika, że Spółka za podstawę opodatkowania przekazanych nieodpłatnie świadczeń, zamierza przyjąć iloczyn stawki za jeden kilometr oraz liczby przejechanych w danym miesiącu kilometrów dla celów prywatnych.

Z czego na stawkę za jeden kilometr jazdy dla celów prywatnych składałaby się suma rat najmu podczas całego okresu najmu podzielona przez liczbę kilometrów jakie pojazd może przejechać podczas całego okresu najmu. W konsekwencji każdy pojazd wydany pracownikom Spółki miałby swoją indywidualną stawkę za jeden kilometr jazdy do celów prywatnych. Spółka zamierza co miesiąc zbierać oświadczenia pracowników co do ilości kilometrów przejechanych w celach prywatnych.

W świetle obowiązujących przepisów należy uznać, że Spółka zasadnie przyjęła, iż opisane we wniosku świadczenie stanowi przychód pracownika zgodnie z dyspozycją przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który znajduje zastosowanie w sytuacji zakupu usług np. w postaci najmu samochodu a następnie przekazaniu tegoż samochodu pracownikowi w celu wykorzystania do celów prywatnych. Nie mniej organ podatkowy zauważa, iż wówczas zasadnym jest również ustalanie na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, wartości pieniężnej świadczeń w naturze przekazanych pracownikowi wraz z samochodem w postaci materiałów niezbędnych do eksploatacji tego pojazdu (np. koszt paliwa zakupionego przez Wnioskodawcę), które nie zostaną uwzględnione w wartości świadczenia wyliczonego zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, nie jest ustalenie czy sposób kalkulacji przychodu dla pracownika z tytułu nieodpłatnego korzystania, dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego jest prawidłowy, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-031 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPB4/415-665/10-2/SP, interpretacja indywidualna