opodatkowanie zaległego ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy oraz premii, wypłaconych byłemu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.12.2009 r. (data wpływu 04.01.2010 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 17.03.2010 r. (data nadania 18.03.2010 r., data wpływu 22.03.2010 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 09.03.2010 r. Nr IPPB2/415-1/10-2/MG (data nadania 09.03.2010 r., data odbioru 12.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zaległego ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy oraz premii, wypłaconych byłemu pracownikowi na podstawie zawartej ugody - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zaległego ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy oraz premii, wypłaconych byłemu pracownikowi na podstawie zawartej ugody.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 09.03.2010 r. (data nadania 09.03.2010 r., data odbioru 12.03.2010 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• przedstawienie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii urzędowo poświadczonego odpisu), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla Pana Artura B do reprezentowania Spółki.
  
  

Złożony przez Spółkę wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podpisany został przez Pana Artura B - Wiceprezesa Zarządu Spółki, w związku z powyższym tut. organ podatkowy prosi o przesłanie wypisu z KRS lub kopii urzędowo poświadczonego odpisu, z którego wynika prawo do jednoosobowego reprezentowania Spółki, ewentualnie w przypadku wieloosobowego sposobu reprezentacji Spółki, uzupełnienie brakujących danych osoby, która złożyła podpis (podpis nieczytelny) na wniosku, (uzupełnienie rubryk 58 i 59 wniosku), na załączonej kserokopii strony nr 4 złożonego wniosku.

• uiszczenie stosownej kwoty opłaty w wysokości 40 zł, tj. w wysokości odpowiadającej jednemu stanowi faktycznemu przedstawionemu we wniosku, bowiem pomimo, że w części E złożonego przez Spółkę wniosku w poz. 48 wpisano kwotę 40 zł, a także zaznaczono w poz. 50, iż kserokopię dowodu uiszczenia opłaty dołączono do wniosku, to na rachunek tut. organu nie wpłynęła stosowna kwota opłaty, a także do złożonego wniosku nie dołączono dowodu uiszczenia tej opłaty.
  
  

Wnioskodawca prawidłowo uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 17.03.2010 r. (data nadania 18.03.2010 r., data wpływu do organu 22.03.2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 23 czerwca 2009 r. zawarta została ugoda pomiędzy pozwanym - Polskim Związkiem M V, a powodem Panem Markiem M (byłym pracownikiem Spółki).

W treści ugody pozwany zobowiązał się zapłacić na rzecz powoda kwotę 6.500 zł (słownie: sześć tysięcy pięćset złotych) brutto, tytułem premii i ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, w terminie 10 dni od dnia zawarcia ugody.

Dnia 30 czerwca 2009 r. wykonano postanowienie niniejszej ugody i przelano Panu M wynagrodzenie brutto 6.500 zł (słownie: sześć tysięcy pięćset złotych) tytułem premii i ekwiwalentu za urlop, po uprzednim odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy. Z tego tytułu kwota jaka została wypłacona powodowi wyniosła 4.529,05 zł (słownie: cztery tysiące pięćset dwadzieścia dziewięć złotych 05/100) i została przelana na rachunek bankowy powoda.

Powód jednakże zażądał od pozwanego wypłaty całości wynagrodzenia, tj. 6.500 zł (sześć tysięcy pięćset złotych) brutto twierdząc, iż nienależnie zostały pobrane składki na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczka na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pozwany (Spółka) wypłacając zaległy ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz premię, dobrze zinterpretował przepisy art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrącając z kwoty ugody 6.500 zł (słownie: sześć tysięcy pięćset złotych) brutto, należne składki na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W mniemaniu Spółki w oparciu o przepisy art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik w tym wypadku Spółka był zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy oraz składek na ubezpieczenia społeczne, co spowodowało wypłatę należnego ekwiwalentu w kwocie netto równej 4.529,05 zł (słownie: cztery tysiące pięćset dwadzieścia dziewięć złotych 05/100).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustaw, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, uważa się w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy jednak zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 objęte są tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

Jeżeli wysokość lub zasady ustalania otrzymanego odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b ustawy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolnymi od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Z przestawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 23.06.2009 r. Spółka zawarła ugodę z byłym pracownikiem. W treści ugody Spółka zobowiązała się zapłacić na rzecz powoda kwotę 6.500 zł brutto, tytułem premii i ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, w terminie 10 dni od dnia zawarcia ugody. W dniu 30.06.2009 r. wykonano postanowienie niniejszej ugody i przelano powodowi wynagrodzenie tytułem premii i ekwiwalentu za urlop, w kwocie 4.529,05 zł, po uprzednim odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy. Powód zażądał od Spółki wypłaty całości wynagrodzenia, w kwocie brutto 6.500 zł, twierdząc, iż nienależnie zostały pobrane składki na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczka na podatek dochodowy.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego, tut. organ podatkowy stwierdza, że wypłata byłemu pracownikowi ekwiwalentu za niewykorzystany urlop oraz premii, w oparciu o zawartą pomiędzy stronami ugodę, nie ma charakteru odszkodowawczego.

Nie są one związane z wystąpieniem u byłego pracownika szkody, lecz stanowią należne pracownikowi od pracodawcy świadczenia, których pracownik nie może się zrzec.

Zatem wypłacona pracownikowi ? w wyniku ugody ? kwota dotycząca zaspokojenia roszczeń pracowniczych stanowiła w rzeczywistości wypłatę zaległego wynagrodzenia za pracę z tytułu premii oraz ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, a nie odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Była to wypłata zaległych należności z tytułu łączącego podatnika z byłym pracodawcą ? stosunku pracy. W tym wypadku bez znaczenia pozostaje fakt, iż realizacja tych należności nastąpiła na podstawie ugody.

Ponieważ wypłacona kwota z tytułu ugodowego zaspokojenia roszczeń pracowniczych (zaległy ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz premia) podlega opodatkowaniu, na Spółce, jako na płatniku podatku dochodowego ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast art. 30 § 1 powyższej ustawy stanowi, iż płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Należy jednak wskazać, że obowiązek spoczywający na Spółce (płatniku podatku dochodowego) nie wynika z treści powołanego przez Spółkę art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wynika on z zacytowanego poniżej art. 31 ustawy podatkowej, z uwagi na to, że wypłacona byłemu pracownikowi kwota winna być zakwalifikowana do przychodu ze stosunku pracy. Treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż ma on zastosowanie do dokonywanych przez płatnika świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy, z czym nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, ponieważ były pracownik uzyskał przychód ze stosunku pracy.

Przepis art. 31 ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej 'zakładami pracy', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na mocy art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a.

Tym samym należy stwierdzić, iż z uwagi na to, że wypłacona byłemu pracownikowi kwota z tytułu zaległego ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy oraz premii, wynikająca z zawartej ugody, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec powyższego, wypłacona przez Spółkę kwota z tytułu ugodowego zaspokojenia roszczeń pracowniczych stanowiła wypłatę zaległego wynagrodzenia za pracę z tytułu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy oraz premii i zgodnie z zasadami podanymi w art. 31 i art. 32 ww. ustawy na Spółce ciążył obowiązek prawidłowego pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych,

Mając na uwadze powyższe, w ocenie organu podatkowego nie można uznać, że Spółka w kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego prawidłowo zinterpretowała przepis art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ art. 41 omawianej ustawy nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem jak wyjaśniono powyżej zastosowanie znajduje art. 31 i art. 32 ww. ustawy, dlatego też stanowisko Spółki uznano za nieprawidłowe, pomimo, że Spółka prawidłowo przyjęła, iż z wypłaconej byłemu pracownikowi kwoty z tytuły zaległego ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy oraz premii należało potrącić zaliczkę na podatek dochodowy.

Ponadto tut. organ wyjaśnia, że w wydanej interpretacji indywidualnej nie odniósł się do obowiązku poboru przez Spółkę składek na ubezpieczenie społeczne, ponieważ przepisy prawa podatkowego nie regulują obowiązku poboru tych składek. Płatnik, w oparciu o przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy, zobowiązany jest przy ustalaniu dochodu do opodatkowania, pomniejszyć osiągnięty przez podatnika przychód o koszty uzyskania oraz potrącone w danym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.