Czy koszty poniesione tytułem zwrotu pracownikowi kosztów kształcenia, jakie pracownik poniósł rozwiązując (...)

UZASADNIENIE

W dniu 18.08.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania kosztów poniesionych przez pracodawcę dotyczących zwrotu pracownikowi kosztów kształcenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka P?. zatrudniła pracownika ze Spółki Grupy P? Pracownik w czasie pracy w Spółce Grupy P? został skierowany na szkolenie mające na celu dokształcenie i podniesienie swoich kwalifikacji.

Umowa kierująca na w/w szkolenie zawierała zapis o zwrocie kosztów przez pracownika, jakie poniósł pracodawca, na jego dokształcanie - w przypadku jeśli pracownik rozwiąże stosunek pracy z pracodawcą przed upływem 3 lat.

W związku z zatrudnieniem pracownika w P?. i rozwiązaniem przez niego w związku z tym faktem stosunku pracy z poprzednim pracodawcą, P?. zobowiązała się do zwrócenia pracownikowi poniesionych na przedmiotowe szkolenie kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty poniesione tytułem zwrotu pracownikowi kosztów kształcenia, jakie pracownik poniósł rozwiązując umowę o pracę z poprzednim pracodawcą, jako wydatki poniesione de facto za pracownika, będą wolne od opodatkowania podatkiem dochodowym w myśl art. 21 ust 1 pkt 90 ustawy o PIT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

P?stoi na stanowisku, iż zwrot poniesionych przez pracownika (W związku z rozwiązaniem stosunku pracy z poprzednim pracodawcą) kosztów szkolenia będzie zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? jako ?wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika? wolne od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych

W powyższym stanie faktycznym zwrot dla pracownika poniesionych przez niego kosztów, do zwrotu których zobowiązywała go zawarta z poprzednim pracodawcą umowa, będzie de facto poniesieniem przez P? wydatków na szkolenie pracownika. kluczowym dla ww. sytuacji jest bowiem podmiot finalnie ponoszący koszty na szkolenie pracownika, którym to podmiotem jest P?.

P?. dokonując zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika na przedmiotowe szkolenie, sama staje się podmiotem ponoszącym wydatki na szkolenie pracownika, gdyż zwrot kosztów dla pracownika jest ściśle i nierozerwalnie związany ze szkoleniem, w wyniku którego koszty te powstały. Zatem w zaistniałej sytuacji mimo, iż Spółka nie jest podmiotem który pierwotnie poniósł koszty szkolenia bezsprzecznym jest fakt, iż zwrot pracownikowi kosztów poniesionych w wyniku rozwiązania stosunku pracy wynika tylko i wyłącznie z faktu odbytego przez pracownika szkolenia.

W momencie zatrudnienia pracownika przez P?kluczowym dla Spółki była właśnie wiedza, jaką pracownik zdobył w wyniku szkolenia, zatem zwrot kosztów tego szkolenia, traktowany jest de facto jako poniesienie kosztów tego szkolenia.

Tak więc, mimo, iż zgodnie z literalnym brzmieniem art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenie zwrotu poniesionych przez pracownika kosztów mogło by być sklasyfikowane jako ?świadczenie poniesione za pracownika?, nie można pominąć sensu zapisu art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym wydatków poniesionych przez pracodawcę (tj. P?która bezsprzecznie takowe wydatki poniosła) na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika.

Tworząc ów zapis zwalniający z opodatkowania wydatków poniesionych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika ustawodawca miał na myśli nie samą fizyczną czynność bezpośredniego zwrotu owych kosztów, a ich rzeczywisty zwrot ? a taki zwrot dokonała właśnie P?zatrudniając pracownika.

W związku z powyższym P?, stoi na stanowisku, iż koszty poniesione tytułem zwrotu pracownikowi kosztów kształcenia, jakie pracownik poniósł rozwiązując umowę o pracę z poprzednim pracodawca, będą wolne od opodatkowania podatkiem dochodowym w myśl art. 21 ust 1 pkt 90 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, iż stanowisko wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania kosztów kształcenia, jakie pracownik poniósł rozwiązując umowę o pracę z poprzednim pracodawcą uznano za prawidłowe, jednakże uzasadnienie prawne jest odmienne od uzasadnienia przedstawionego przez wnioskodawcę.

O zwolnieniu podatkowym można mówić w sytuacji, gdy wystąpi u pracownika przychód. W pierwszej kolejności należy ocenić czy wydatek poniesiony przez pracodawcę jest przychodem u tego pracownika, a następnie można rozważać czy przychód ten jest zwolniony czy też opodatkowany.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Należy przy tym zauważyć, że szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

1. szkolenia podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy,
2. szkolenia podnoszące poziom wiedzy zawodowej pracownika.

W pierwszym przypadku formami szkolenia są najczęściej seminaria, odczyty, prelekcje, wykłady, kursy specjalizacyjne, kursokonferencje, okazjonalne wykłady, a nawet nauka języków obcych, jeśli pracownik zatrudniony jest na stanowisku wymagającym znajomości języka. Te formy szkolenia nie mają charakteru systematycznej nauki szkolnej w znaczeniu ogólnym,

Jeżeli szkolenia takie są niezbędne dla wykonywania obowiązków pracownika, to koszty, które ponosi zakład pracy za pracownika, nie stanowią przychodu określonego w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przez szkolenie podnoszące ogólny poziom wiedzy zawodowej, należy rozumieć np. naukę w szkołach publicznych i niepublicznych, w szkołach wyższych, na studiach podyplomowych itp. Tego typu szkolenia podnoszą ogólny poziom wiedzy i wykształcenia pracownika i koszty, jakie ponosi z tego tytułu zakład pracy, stanowią przychód pracownika w rozumieniu ww. art. 12.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w świetle opisanego stanu faktycznego stanowisko Spółki jest prawidłowe. Na Spółce jako płatniku nie ciąży obowiązek doliczania do wynagrodzenia ze stosunku pracy wartości świadczeń w postaci zwrotu pracownikowi kosztów kształcenia.

Powołany przez Stronę w uzasadnieniu swojego stanowiska art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania w przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.