Czy wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wypłacony przez Spółkę pracownikowi czasowo (...)

Czy wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wypłacony przez Spółkę pracownikowi czasowo przeniesionemu, na podstawie regulaminu wynagradzania, ryczałt za nocleg w wysokości do 150 % dodatku za rozłąkę w wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13.08.2008 r. (data wpływu 20.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłacanego na rzecz czasowo przeniesionego pracownika Spółki, ryczałtu za nocleg w wysokości do 150 % dodatku za rozłąkę, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku - jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 20.08.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłacanego na rzecz czasowo przeniesionego pracownika Spółki, ryczałtu za nocleg w wysokości do 150 % dodatku za rozłąkę, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracownika w miejscu jego zamieszkania. W przyszłości pracownik będzie świadczyć pracę na rzecz Spółki na warunkach czasowego przeniesienia. Na podstawie regulaminu wynagradzania Spółka zobowiązana będzie do wypłaty pracownikowi świadczącemu pracę na warunkach czasowego przeniesienia:

1/ dodatku za rozłąkę w wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju,

2/ ryczałtu za nocleg w wysokości do 150 % ww. dodatku za rozłąkę w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wypłacony przez Spółkę pracownikowi czasowo przeniesionemu, na podstawie regulaminu wynagradzania, ryczałt za nocleg w wysokości do 150 % dodatku za rozłąkę w wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku...

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki wypłacony w przyszłości przez Sp. z o.o., na podstawie regulaminu, na rzecz pracownika czasowo przeniesionego ryczałt za nocleg w wysokości do 150 % dodatku za rozłąkę w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z art. 11 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy Kodeks Pracy oraz o zmianie niektórych ustaw wynika, iż przepisy zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14.08.1990 r. zachowują moc do czasu objęcia pracowników, w zakresie normowanym tym zarządzeniem, odrębnymi przepisami, w tym regulaminem wynagradzania.

W przypadku Spółki regulamin wynagradzania reguluje zakres świadczeń wypłacanych przez pracodawcę pracownikowi świadczącemu pracę na warunkach czasowego przeniesienia. Zgodnie z regulaminem pracownikowi przysługuje m. in. ryczałt za nocleg w wysokości do 150 % dodatku za rozłąkę w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku. Zdaniem Spółki powyższy ryczałt należy uznać za świadczenie ponoszone przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, bowiem wypłacany jest przez pracodawcę w celu pokrycie kosztów zakwaterowania pracownika czasowo przeniesionego w sytuacji, gdy pracodawca nie zapewnia zakwaterowania.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Co do zasady więc, każde świadczenie otrzymywane przez pracownika w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, bez względu na źródło finansowania, zaliczane jest do jego przychodu ze stosunku pracy, chyba, że jest to świadczenie zwolnione z opodatkowania.

Znajdujący się w katalogu zwolnień przedmiotowych art. 21 ust. 1 pkt 19 ww ustawy, zwalnia z podatku dochodowego wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14, w:

  1. hotelach pracowniczych,
  2. kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Zgodnie z ust. 14 art. 21 ustawy powyższe zwolnienie ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4, tj. podwyższonych kosztów uzyskania przychodów stosowanych w jednym, bądź więcej niż jednym zakładzie pracy.

Ustawodawca uzależnił prawo do zwolnienia od rezygnacji podatnika ze stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Powyższa rezygnacja dotyczy zarówno stosowania podwyższonych kosztów uzyskania w trakcie roku, jak i w rozliczeniu rocznym.

Zastosowanie w zeznaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów wymaga od pracownika ujęcia w przychodach podlegających opodatkowaniu wartości świadczenia polegającego na zapewnieniu mu zakwaterowania w hotelu pracowniczym.

Nie każdy rodzaj zakwaterowania korzysta ze zwolnienia. Uprawnienie to obejmuje wyłącznie zakwaterowanie polegające na udostępnieniu miejsca w hotelu robotniczym lub w kwaterze prywatnej wynajmowanej na cele zbiorowego zakwaterowania. W przypadku hotelu pracowniczego ustawodawca nie wprowadził limitu kwotowego zwolnienia jak ma to miejsce w przypadku świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników w kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Ustawodawca nie sprecyzował żadnego z tych pojęć na potrzeby prawa podatkowego, dlatego ich znaczenie należy odczytywać zgodnie z potocznym rozumieniem.

Pod pojęciem zakwaterowania pracownika w 'hotelu pracowniczym' rozumieć należy udostępnienie mu w budynku typu hotelowego lokalu przeznaczonego na okresowy pobyt pracowników. Nie ma tutaj znaczenia, do kogo należy hotel, w którym pracodawca udostępnia pomieszczenia. Zwolnieniem objęte są zarówno te przypadki, w których hotel prowadzony jest przez zakład pracy, jak i te przypadki, w których prowadzony jest on przez inny podmiot, od którego zakład pracy wynajmuje miejsca hotelowe.

Hotel ma charakter pracowniczy, jeżeli są w nim zakwaterowani pracownicy zakładu prowadzącego hotel, jak i innych zakładów, jeśli między zakładami została podpisana umowa, na mocy której udostępnione zostały miejsca hotelowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zgodnie z regulaminem wynagradzania, zamierza w przyszłości wypłacać pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, świadczącemu pracę na warunkach czasowego przeniesienia m. in. ryczałt za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę w przypadku niezapewnienia przez Spółkę bezpłatnego zakwaterowania i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku.

Z przeprowadzonej powyżej analizy brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 19 wynika, że przedmiotowym zwolnieniem są objęte wyłącznie świadczenia ponoszone przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracownika w hotelach pracowniczych i kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania.

Ustawodawca nie przewidział natomiast zwolnienia dla ryczałtu za nocleg w wysokości do 150 % dodatku za rozłąkę, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku.

Zatem wartość otrzymanego świadczenia w postaci ryczałtu za nocleg w wysokości do 150 % dodatku za rozłąkę będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy pracownika, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość tego świadczenia pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31,32 i 38 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika