odpowiedzialność podatnika za pobrany, a niewpłacony podatek przez płatnika.

odpowiedzialność podatnika za pobrany, a niewpłacony podatek przez płatnika.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26.01.2010 r. (data wpływu 29.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie odpowiedzialności podatnika za pobrany, a niewpłacony podatek przez płatnika ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie odpowiedzialności podatnika za pobrany, a niewpłacony podatek przez płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik był zatrudniony w Spółce z o.o. w okresie od 01 lutego 2005 r. do 30 grudnia 2008 r. w ramach umowy zlecenia. Rozliczenie umowy zlecenia nastąpiło w 2008 r. Spółka potwierdziła pisemnie istnienie długu, ale dobrowolnie nie chciała wypłacić tej należności. Spółka uchylała się od zapłaty należności. Prawomocnym wyrokiem sądu przysługująca kwota została zasądzona, a następnie ściągnięta przez komornika.

Jeżeli spółka wystawi PIT roczny na formularzu PIT - 11 i w polach oznaczonych odpowiednio Nr 56, 57, 58 i 59 wykaże przychody, koszty uzyskania przychodów, dochód oraz wskaże wysokość zaliczki pobranej przez płatnika, a okaże się, że zaliczka nie zostanie przez płatnika odprowadzona do urzędu skarbowego, powstaje kwestia odpowiedzialności wykonawcy zlecenia za uchybienie płatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ww. przedstawionym stanie faktycznym powstanie obowiązek podatkowy wykonawcy zlecenia, tj. czy wykonawca zlecenia będzie musiał zapłacić podatek dochodowy...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Jeśli zatem przepisy prawa podatkowego określają, że w konkretnym przypadku, w stanie faktycznym, powodującym powstanie obowiązku podatkowego, pobór podatku jest obowiązkiem płatnika, to płatnik oblicza podatek, pobiera go od podatnika i przekazuje do właściwego urzędu skarbowego.

W takim przypadku podatnik nie ma obowiązku obliczenia podatku i jego zapłaty, gdyż przepisy prawa podatkowego nakładają w tym zakresie obowiązki na płatnika, nie zaś na podatnika.

Zgodnie zaś z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik odpowiada za niepobrany lub pobrany, ale niewpłacony podatek. Natomiast zgodnie z art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej w takim przypadku organ podatkowy wydaje - skierowaną do płatnika - decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika. W przypadku zatem, gdy przepisy prawa podatkowego przewidują pobór podatku przez płatnika, odpowiedzialność za niepobranie lub niewpłacenie podatku ponosi co do zasady płatnik.

Decyzje o odpowiedzialności podatnika - jako wyjątek od zasady orzeczenia odpowiedzialności płatnika ? wydaje się jedynie w przypadku, gdy odrębne przepisy stanowią inaczej albo podatek nie został pobrany z winy podatnika. Ponieważ w przypadku przychodów z tytułu umowy zlecenia wykonywanej na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą przepisy przewidują pobór podatku przez płatnika i nie przewidują sytuacji, w których podatnik odpowiadałaby za ten podatek, nie ma zatem przepisów odrębnych.

Oznacza to, że odpowiedzialność za podatek niepobrany ponosi tylko płatnik i tylko w stosunku do płatnika może zostać wydana decyzja nakazująca zapłatę podatku dochodowego.

W konsekwencji, to na Spółce jako na płatniku ciąży obowiązek pobrania podatku od dochodu z tytułu umowy zlecenia. Jeżeli Spółka nie pobierze i nie wpłaci tego podatku do właściwego urzędu skarbowego, zleceniobiorca nie będzie - jako podatnik - ponosił odpowiedzialności za ten podatek.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Opodatkowanie dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, do których w myśl ust. 1 pkt 2 należy m. in. działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 ust. 1 pkt 8 tej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

  1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
  2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
  • z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.



W myśl art. 41 ust. 1 powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego będącego następstwem zaistniałych okoliczności wynika, iż Wnioskodawczyni była zatrudniona w Spółce z o.o. w okresie od 01 lutego 2005 r. do 30 grudnia 2008 r. w ramach umowy zlecenia. Rozliczenie umowy zlecenia nastąpiło w 2008 r. Spółka potwierdziła pisemnie istnienie długu, ale dobrowolnie nie chciała wypłacić tej należności. Spółka uchylała się od zapłaty należności. Prawomocnym wyrokiem sądu przysługująca kwota została zasądzona, a następnie ściągnięta przez komornika.

Jeżeli spółka wystawi PIT roczny na formularzu PIT - 11 i w polach oznaczonych odpowiednio Nr 56, 57, 58 i 59 wykaże przychody, koszty uzyskania przychodów, dochód oraz wskaże wysokość zaliczki pobranej przez płatnika, a okaże się, że zaliczka nie zostanie przez płatnika odprowadzona do urzędu skarbowego, powstaje kwestia odpowiedzialności wykonawcy zlecenia za uchybienie płatnika.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 26a § 1 ww. ustawy podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Zgodnie z § 2 tego artykułu w przypadku, o którym mowa w § 1, nie stosuje się przepisu art. 30 § 5.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej).

Art. 30 § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.

Z powyższych uregulowań wynika, że odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a nie wpłaconego. Z zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik ma obowiązek po upływie roku podatkowego złożyć zeznanie i zapłacić należny podatek od uzyskanych dochodów w poprzednim roku podatkowym. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Reasumując, niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z wyżej cytowanym art. 9 ust. 1 i art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od faktu, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zobowiązana jest do wykazania w rozliczeniu rocznym dochodów z umowy zlecenia oraz pobranej przez płatnika zaliczki, nawet jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały przez płatnika odprowadzone do właściwego Urzędu Skarbowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika