Czy podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrot częściowych kosztów (...)

UZASADNIENIE

W dniu 11.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci zwrotu kosztów przejazdu ucznia niepełnosprawnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wyjaśnienie sprawy potrącania podatku dochodowego od osób fizycznych od umów przewozu przez rodziców ? dzieci niepełnosprawnych do szkoły.

W związku z tym, iż Gmina nie może zapewnić dowozu dla dzieci niepełnosprawnych, rodzice tych dzieci dowożą je indywidualnie samochodem prywatnym na podstawie zawartej umowy przewozu. Za wyżej wymienione usługi otrzymują ryczałty w wysokości nie przekraczającej limitu wg rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 23 października 2007 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli, motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 201, poz.1462) ? na częściowe pokrycie kosztów świadczonych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrot częściowych kosztów za dowóz dzieci niepełnosprawnych do szkoły przez rodziców...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z? w K. nalicza i odprowadza podatek, a także składki na ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca nie traktuje wypłaconych kwot z umów przewozu jako pomocy materialnej, a jako częściowy zwrot kosztu dowozu dzieci.

ZUS wobec jednego z rodziców stanął na stanowisku, że jest to dochód podlegający oskładkowaniu składkami ubezpieczenia zdrowotnego. Wobec różnych interpretacji tego rodzaju umów Wnioskodawca nie jest pewny co do swojego stanowiska.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni ? przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy obowiązującego od dnia 30 lipca 2007r. wolny od podatku jest zwrot kosztów przejazdu, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.). Zgodnie z art. 17 ust. 1 ww. ustawy o systemie oświaty sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie obowiązku szkolnego, z uwzględnieniem ust. 2.

Droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:

1. 3 km - w przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych;
2. 4 km - w przypadku uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów (art. 17 ust. 2).
   
   

Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza odległości wymienione w ust. 2, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej (art. 17 ust. 3).

Do obowiązków gminy należy również, na podstawie art. 17 ust. 3a ww. ustawy o systemie oświaty:

1. zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym - także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21. roku życia;
2. zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia;
3. zwrot kosztów przejazdu ucznia, o którym mowa w pkt 1 i 2, oraz jego opiekuna do szkoły lub ośrodka, wymienionych w pkt 1 i 2, na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem, burmistrzem, prezydentem miasta i rodzicami, opiekunami lub opiekunami prawnymi ucznia, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice, opiekunowie lub opiekunowie prawni.
   
   
   

Tym samym zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot kosztów przejazdu ucznia i opiekuna, o którym mowa w art. 17 ust. 3a jest wolny od podatku. Zauważyć należy, iż zwrot kosztów przejazdu ucznia w okresie przed wprowadzeniem do art. 21 ust. 1 pkt 40c był zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy. Zwolnienie wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma bowiem szeroki zakres. Formą pomocy materialnej dla ucznia jest nie tylko stypendium socjalne, zapewnienie zakwaterowania w internacie lub bursie, umożliwienie korzystania z posiłków w stołówce szkoły albo refundowanie opłat ponoszonych w stołówce prowadzonej przez inny podmiot, ale także świadczenie udzielane przez gminę w formie bezpłatnego transportu oraz zwrotu kosztów przejazdu, dokonywane stosownie do postanowień cyt. art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty. Przy czym, zwolnieniem tym objęty był nie tylko zwrot kosztów przejazdu dziecka środkami komunikacji publicznej, ale także zwrot kosztów transportu dziecka samochodem prywatnym rodziców dziecka. Nie w każdej bowiem sytuacji gmina może zapewnić dzieciom niepełnosprawnym, na których ciąży obowiązek szkolny, dowóz do najbliższej szkoły (ośrodka) bezpłatnym transportem oraz nie zawsze ? z uwagi na stopień niepełnosprawności dziecka ? możliwe jest dowożenie dziecka przez rodziców środkami transportu publicznego. W konsekwencji zwrot kosztów dojazdu niepełnosprawnego dziecka na obowiązkowe zajęcia szkolne uznawany był za formę pomocy materialnej dla ucznia, przyznaną na podstawie odrębnych przepisów o systemie oświaty.

W świetle powyższego świadczenia udzielane przez gminę w formie zwrotu kosztów przejazdu dzieci niepełnosprawnych, dokonywane stosownie do postanowień ustawy o systemie oświaty, korzystają do dnia 30 lipca 2007r. ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a od dnia 31 lipca 2007r. korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.