Koszt związany z zawarciem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej dla członków organu (...)

Koszt związany z zawarciem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej dla członków organu Spółki oraz pracownika Spółki stanowi dla tych osób przychód podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 08.12.2008 r. (data wpływu 11.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wydatku poniesionego przez Spółkę na składki ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej pracowników i członków organów Spółki - jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 11.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wydatku poniesionego przez Spółkę na składki ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej pracowników, członków organów Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. zawarła z zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej członków organów Spółki. Spółka jest ubezpieczającym.

Zgodnie z treścią dodatku nr 5 do polisy ubezpieczeniowej termin ?osoba ubezpieczona? oznacza członka organu Spółki oraz pracownika Spółki podczas wykonywania zarządczych lub nadzorczych uprawnień w Spółce lub w związku z roszczeniem, w którym podnoszony jest zarzut naruszenia praw pracowniczych, lub gdy pracownik Spółki wskazany jest, jako współpozwany razem z członkiem organu Spółki w związku z roszczeniem, w którym podnoszony jest w stosunku do danego pracownika Spółki zarzut rzekomego uczestnictwa lub pomocy przy popełnieniu nieprawidłowego działania. Termin ?osoba ubezpieczona? nie obejmuje któregokolwiek z rewidentów, syndyków, zarządców, likwidatorów, administratorów i innych tego rodzaju osób zatrudnionych przez Spółkę.

W zawartej polisie ubezpieczenia, ubezpieczeni będą wskazani przez odniesienie do zajmowanych stanowisk, a nie przez wskazanie ich nazwisk. Wysokość składki ubezpieczeniowej ustalona została w oparciu o kryterium działalności prowadzonej przez Spółkę i związanego z nią ryzyka. Składka została opłacona w formie ryczałtowej, nie uzależnionej od liczby ubezpieczonych osób.

W dodatku nr 2 do polisy zdefiniowano pojęcie ?szkody?. Zgodnie z tą definicją szkoda oznacza:

  1. Odszkodowanie zasądzone na podstawie orzeczenia sądowego lub arbitrażowego wydanego przeciwko ubezpieczonemu;
  2. Odszkodowania wynikające z ugód wynegocjowanych za uprzednią pisemną zgodą ubezpieczyciela;
  3. Koszty i wydatki związane z obsługą prawną zasądzone od ubezpieczonego, lub nałożone na ubezpieczonego w drodze zawartych za zgodą ubezpieczyciela ugód jednak wyłącznie w przypadku zasądzenia lub ustalenia w drodze ugody odszkodowania objętego zakresem ubezpieczenia;
  4. Koszty obrony;
  5. Koszty postępowania przygotowawczego;
  6. Kwotę zobowiązania podatkowego ciążącego na ubezpieczonym wynikająca z postępowania przeprowadzonego przez organy skarbowe zgodnie z art. 107 i art. 116 Ordynacji podatkowej z dnia 29 sierpnia 1997 r. z wyjątkiem:
    a) gdy takie zobowiązania podatkowe wynikają z umyślnych działań ubezpieczonego, lub
    b) gdy takie zobowiązania podatkowe nie mogą zostać objęte ubezpieczeniem zgodnie z prawem polskim lub zgodnie z innym prawem na podstawie którego zostały nałożone;
  7. Koszty odzyskania dobrego imienia;
  8. Koszty awaryjne;
  9. Koszty oskarżenia/zaskarżenia;
  10. Koszty porady prawnej;
  11. Wydatki na kaucję i poręczenia/gwarancje.

Okres ubezpieczenia trwa od 1 grudnia 2008 r. do 30 listopada 2009 r. Ubezpieczenie działa także w trakcie tzw. okresu dodatkowego. Jest to okres kolejnych 36 miesięcy następujący bezpośrednio po wygaśnięciu zawartej polisy na skutek braku jej odnowienia przez ubezpieczyciela lub ubezpieczającego i pod warunkiem nie zawarcia przez ubezpieczającego w tym okresie umowy ubezpieczenia z innym zakładem ubezpieczeń, w którym to okresie ubezpieczycielowi może zostać przedstawione pisemne zgłoszenie roszczenia podniesionego przeciwko ubezpieczonemu po raz pierwszy w tym okresie dotyczącego wyłącznie nieprawidłowego działania, które miało miejsce przed zakończeniem okresu ubezpieczenia, lub które było objęte niniejszą polisą na innej podstawie.

Ponadto, ubezpieczenie działa także w trakcie tzw. dodatkowego okresu ubezpieczenia dla ustępujących członków organów Spółki. Zgodnie z treścią dodatku nr 7 do polisy jeżeli umowa ubezpieczenia nie zostanie odnowiona każdemu członkowi organów Spółki, którzy przed wygaśnięciem okresu ubezpieczenia przestaną wchodzić w zakres definicji członka organów Spółki z jakiejkolwiek przyczyny innej niż pozbawienie prawa do pełnienia takiej funkcji, przysługiwać będzie 72 miesięczny okres dodatkowy w odniesieniu do wszelkich roszczeń objętych niniejszą polisą podniesionych wobec nich w ramach pełnionych przez nich funkcji bez obowiązku zapłaty dodatkowej składki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym koszt związany z zawarciem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej (dalej: OC) dla członków organu Spółki oraz pracownika Spółki (zgodnie z definicją osoby ubezpieczonej) nie stanowi dla wskazanych osób przychodu ze stosunku pracy podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o PIT zawierającej ogólną definicję pojęcia, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych w naturze świadczeń i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ustawy o PIT, przychodem ze stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:

  1. wynagrodzenia zasadnicze,
  2. wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
  3. różnego rodzaju dodatki, nagrody,
  4. ekwiwalenty za niewykorzystany urlop,
  5. wszelkie inne kwoty niezależne od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona,
  6. świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika,
  7. wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.



Zdaniem Spółki, zapłacona składka ubezpieczeniowa z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia OC nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o PIT w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 2a ustawy o PIT dla osób objętych ubezpieczeniem. Przemawia za tym fakt, że ubezpieczeniem objęty jest szeroki krąg osób, określony poprzez odwołanie do zajmowanych przez te osoby stanowisk i pełnionych funkcji w strukturze organizacyjnej Spółki, a nie przez imienne wskazanie osób ubezpieczonych. Zawarcie tego rodzaju umowy ubezpieczenia jest możliwe na podstawie art. 808 § 1 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią powołanego przepisu, Ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek, a ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Zawarcie umowy ubezpieczenia w oparciu o taką konstrukcję powoduje, że krąg osób objętych ubezpieczeniem w trakcie okresu ubezpieczenia jest zmienny. W okresie ubezpieczenia może na przykład nastąpić zmiana osoby zajmującej dane stanowisko, co spowoduje, że osoba ta utraci ochronę ubezpieczeniową, natomiast nabędzie ją osoba przejmująca stanowisko. Nie jest więc możliwe jednoznaczne określenie ilości osób i długości okresu, przez jaki, będą korzystały z ochrony ubezpieczeniowej. A w rezultacie nie jest możliwe dokonanie podziału składki zapłaconej przez Spółkę, jako ubezpieczającego, i przypisanie kosztu z tym związanego do właściwego kręgu osób. Indywidualizacja ubezpieczonych może nastąpić jedynie w momencie skierowania przeciwko nim roszczeń objętych ochroną pod warunkiem zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego i będzie dotyczyła tylko tych osób, wobec których skierowano roszczenie. Do zaistnienia tego zdarzenia, osoby objęte ochroną ubezpieczeniową pozostają niezidentyfikowane. Jednak pomimo skierowania roszczenia wobec konkretnej osoby nie będzie technicznej możliwości wyliczenia składki ubezpieczeniowej zapłaconej przez Spółkę a przypadającej na tą osobę. Możliwość taka jest wyeliminowana przez fakt objęcia ochroną ubezpieczeniową osób zajmujących różne stanowiska w strukturze organizacyjnej Spółki, co oznacza, że osoby te mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności, a w konsekwencji mają różną ?możliwość? spowodowania zdarzenia rodzącego odpowiedzialność odszkodowawczą zakładu ubezpieczeń.

Ponadto, zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego pojęcie świadczenia nieodpłatnego związane jest z wszelkimi zjawiskami gospodarczymi i zdarzeniami prawnymi, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Tak np. w wyroku NSA z dnia 10 maja 2006 r., sygn. II FSK 313/06; w wyroku NSA z dnia 10 kwietnia 2000 r. sygn. III SA 2252/99; w wyroku NSA z dnia 22 marca 2001 r., sygn. I SA/Gd 2027/98. Świadczenie nieodpłatne jest świadczeniem nieekwiwalentnym, czyli takim, w których brakuje symetrii pomiędzy świadczeniem do wykonania, którego zobligowany jest pracownik względem pracodawcy, a wynagrodzeniem za nie. Przyjmując takie kryterium definiujące świadczenie nieodpłatne, efektem otrzymania świadczenia nieodpłatnego przez pracownika powinien być wzrost jego majątku. Tymczasem w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia OC i opłacenia składki ubezpieczeniowej przez Spółkę, po stronie ubezpieczonego nie wystąpi przysporzenie majątkowe. Przysporzenie majątkowe nie wystąpi po stronie osób ubezpieczonych także w sytuacji zaistnienia w okresie ubezpieczenia tzw. zdarzenia ubezpieczeniowego, (z którym umowa wiąże obowiązek wypłacenia odszkodowania przez zakład ubezpieczeń) Zgodnie, bowiem z treścią przepisu art. 822 § 1 ustawy Kodeks cywilny ?przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony?. Z treści powołanego przepisu wynika, że jedynym beneficjentem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej jest poszkodowana osoba trzecia. Z uwagi na konstrukcję zawieranej umowy ubezpieczenia, ubezpieczony nigdy nie stanie się beneficjentem tego ubezpieczenia. Ubezpieczony nie otrzyma w przyszłości jakichkolwiek wartości pieniężnych ani innych świadczeń (nieodpłatnych, w naturze) w związku z zawartą umową ubezpieczenia. Ubezpieczenie jest, bowiem przeznaczone na pokrycie odszkodowania przysługującego osobom trzecim.

Reasumując, zdaniem Spółki SA, w omawianym przypadku koszt związany z zawarciem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej (dalej: OC) dla członków organu Spółki oraz pracownika Spółki (zgodnie z definicją osoby ubezpieczonej) nie stanowi dla wskazanych osób przychodu ze stosunku pracy podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Jak wynika z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy Kodeks cywilny ? ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Natomiast stosownie do zapisu art. 822 tejże ustawy, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści powyższych przepisów wynika, że umowa ubezpieczenia nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej.

Osoba ta może zawrzeć umowę, na podstawie której osobą uprawnioną do świadczeń ze strony ubezpieczyciela jest inna osoba niż ubezpieczający i/lub której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka organu Spółki, pracownika Spółki). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest ona bowiem odstępstwem od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika należą do nieodpłatnych świadczeń.

Uzyskiwana przez osoby ubezpieczone korzyść w postaci opłaconych przez Spółkę składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej członków zarządu i rady nadzorczej, pracowników Spółki stanowi nieodpłatne świadczenie, które należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pełnione przez członków organów Spółki obowiązki wynikają ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej 'zakładami pracy', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W sytuacji natomiast sprawowania funkcji zarządzania na podstawie aktu powołania, otrzymana korzyść nie jest zaliczana do przychodów ze stosunku pracy, a do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy podatkowej. Zgodnie z art. 13 ust. 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Członkowie zarządu i rady nadzorczej osiągają korzyść finansową, ponieważ nie są zobowiązani do zapłaty składki ubezpieczeniowej na własne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej, gdyż pokrywa tę składkę za nich Spółka.

Dzięki takiemu działaniu u członków organów Spółki dochodzi do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot ponosi za nich koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie muszą oni uszczuplać swojego majątku. Z tej też przyczyny składkę ubezpieczeniową ponoszoną na rzecz członków organów Spółki przez Spółkę należy zaliczyć do przychodów tychże członków.

Błędne jest zatem twierdzenie Wnioskodawcy, że jak z przedstawionego stanu faktycznego wynika, jedynym beneficjentem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej jest poszkodowana osoba trzecia, ubezpieczony nigdy nie stanie się beneficjentem tego ubezpieczenia i dlatego po stronie ubezpieczonego nie wystąpi przysporzenie majątkowe.

Pracownik oraz członek organu Spółki, otrzymują nieodpłatne świadczenie w miesiącu, za który Spółka wykupiła dla nich ubezpieczenie. Opłata taka jest bowiem formą zapłaty za usługi.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zatem wartość świadczenia dodatkowego w postaci ubezpieczenia zdrowotnego, majątkowego oraz osobowego ? przyznanego na podstawie ustawy o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi i postawionego do dyspozycji jest przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym członków zarządu i rady nadzorczej poprzez opłacenie przez pracodawcę składek związanych z tym ubezpieczeniem. Tym samym płatnik winien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od wartości świadczenia postawionego do dyspozycji podatnika.

Zatem, jeżeli Spółka zawarła z zakładem ubezpieczenia umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej członków organów Spółki z tytułu szkód wyrządzonych działaniem w związku ze sprawowaną przez nich funkcją oraz pracowników Spółki, to składka opłacona przez Spółkę stanowić będzie przychód członków organów Spółki, a dla pracownika przychód ze stosunku pracy.

Reasumując: W przedstawionym stanie faktycznym, koszt związany z zawarciem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej dla członków organu Spółki oraz pracownika Spółki stanowi dla tych osób przychód podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych, należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Orzeczenia sądów administracyjnych nie stanowią wiążącej wykładni ani źródła prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika