Pracodawca wypłacając po ustaniu zatrudnienia, należności ze stosunku pracy, z tytułu przepracowanych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconego odszkodowania za świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21.01.2009 r. Nr IPPB2/415-1625/08-2/AS na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w zakresie przesłania aktualnego pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez osobę, która wniosek podpisała, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony stan faktyczny:

Spółka zawarła przed Sądem Pracy, z byłym pracownikiem Spółki (powodem), ugodę sądową, na podstawie której zobowiązała się do zapłaty kwoty 38.000,00 zł tytułem odszkodowania za świadczenie pracy powoda w godzinach nadliczbowych w okresie całego zatrudnienia u pozwanego.

Spółka wypłaciła powodowi odszkodowanie pomniejszone o naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%.

Stan prawny:

Zgodnie z art. 21 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), wolne od podatku dochodowego są m.in.:

3) otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, wyjątkiem:
a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
b) (130) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
g) (132) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe,
3b) inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań;
a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono

W uzupełnieniu dokumentów do wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji Wnioskodawca poinformował, że ugoda w sprawie wynagrodzenia za godziny nadliczbowe została zawarta dnia 5 listopada 2008 r. przed Sądem Rejonowym Wydział Prawa i Ubezpieczeń Społecznych. Należności z tyt. ugody obejmują cały okres zatrudnienia byłego pracownika, to jest od 01.06.1980 r. do 01.06.2008 r. i zostały wypłacone po potrąceniu zaliczki na podatek w dniu 09.12.2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wypłaconego odszkodowania na podstawie zawartej ugody należało pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

odszkodowanie wypłacone powodowi odpowiada treści art. 21 ust. 1 pkt 3b, tzn. jest innym odszkodowaniem otrzymanym na podstawie ugody sądowej i do wysokości kwoty wynikającej z ugody jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka zawarła w dniu 5 listopada 2008 r. przed Sądem Pracy, z byłym pracownikiem Spółki (powodem), ugodę sądową, na podstawie której zobowiązała się do zapłaty kwoty 38.000,00 zł tytułem odszkodowania za świadczenie pracy powoda w godzinach nadliczbowych w okresie całego zatrudnienia u pozwanego.

Spółka wypłaciła powodowi odszkodowanie pomniejszone o naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%.

Należy stwierdzić, że wypłacona byłemu pracownikowi kwota stanowiła w rzeczywistości wypłatę zaległego wynagrodzenia za przepracowane godziny nadliczbowe, wypłaconego po ustaniu stosunku pracy, a nie odszkodowanie.

Wypłacone byłemu pracownikowi świadczenie, jako związane ze stosunkiem pracy, należało zatem zakwalifikować do przychodów określonych w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy.

Ponieważ wynagrodzenie za godziny nadliczbowe nie zostało wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zatem na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pracodawca, jako płatnik dokonujący wypłaty tego rodzaju przychodów jest obowiązany do poboru zaliczki i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego, zgodnie z zasadami podanymi w art. 32 i 38 tej ustawy.

Zasadnym przy tym jest podkreślenie, że gdyby pracodawca wypłacał pracownikowi wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, w sposób i na zasadach Kodeksu pracy, od wynagrodzeń tych byłby zobowiązany pobrać zaliczki na podatek dochodowy. Zatem pracownik otrzymujący przychód z tego źródła, jakkolwiek uzyskany w terminie późniejszym, nie może być w uprzywilejowanej sytuacji podatkowej, w stosunku do innych pracowników, otrzymujących takie przychody w terminie.

Reasumując, pracodawca wypłacając po ustaniu zatrudnienia, należności ze stosunku pracy, z tytułu przepracowanych godzin nadliczbowych, na podstawie zawartej ugody sądowej, jest obowiązany obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja nr 10, 09-402 Płock.