należy stwierdzić, iż wypłacany miesięczny ryczałt dla pracowników w związku z wyjazdami służbowymi (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 22.03.2010 r. (data wpływu 26.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu wypłaconego przez pracodawcę pracownikom za używanie samochodów prywatnych do celów służbowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu wypłaconego przez pracodawcę pracownikom za używanie samochodów prywatnych do celów służbowych .

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pracownik zatrudniony na umowę o pracę w Urzędzie Gminy dostaje dyspozycje wyjazdu służbowego prywatnym samochodem na teren gminy. Fakt ten zostaje odnotowany w księdze wyjść służbowych oraz wpisany do karty ewidencyjnej pojazdu, gdzie odnotowana jest:

trasa jazdy skąd - dokąd, cel wyjazdu, godziny odjazdu i przyjazdu, ilość przejechanych kilometrów, stawka za 1 kilometr, wartość, podpis dysponenta oraz podpis pracownika.

Karta taka prowadzona jest przez okres 1 miesiąca a następnie przekazywana do referatu finansowego celem wypłaty (zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego dla celów służbowych) przysługującej pracownikowi należności z tytułu podróży służbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód z tytułu wyjazdów służbowych pracowników, rozliczanych w sposób określony w opisie zdarzenia przyszłego, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 16a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych dochód uzyskany przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego dla celów służbowych, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw ? do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw. Przykładowo ww. zwolnieniem objęty jest zwrot kosztów z tytułu używania własnego samochodu dla celów pracodawcy w przypadku listonoszy i pracowników Służby Leśnej.

W pozostałych przypadkach ryczałt na tzw. jazdy lokalne jest opodatkowany.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę pracowników, którzy dostają od pracodawcy dyspozycje wyjazdu służbowego prywatnym samochodem na teren gminy. Fakt ten zostaje odnotowany w księdze wyjść służbowych oraz wpisany do karty ewidencyjnej pojazdu, gdzie odnotowana jest:

trasa jazdy skąd - dokąd, cel wyjazdu, godziny odjazdu i przyjazdu, ilość przejechanych kilometrów, stawka za 1 kilometr, wartość, podpis dysponenta oraz podpis pracownika.

Karta taka prowadzona jest przez okres 1 miesiąca a następnie przekazywana do referatu finansowego celem wypłaty (zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego dla celów służbowych) przysługującej pracownikowi należności z tytułu podróży służbowej.

W sytuacji, gdy pracownik świadczy pracę w środowisku na terenie całej gminy, czyli praca odbywa się w różnych miejscowościach na terenie gminy lub powiatu, a więc jazdy wykonywane są w celach służbowych również poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, to wówczas oprócz jazd lokalnych pracownik wykonuje jazdy zamiejscowe (fakt ten uzależniony jest od określenia w umowie o pracę miejsca wykonywania pracy).

Zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu jazd zamiejscowych może być zwolniony z opodatkowania na podstawie treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) powołanej ustawy na warunkach w tym przepisie określonych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepisami, o których mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 są:

• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.)
  
  

Z treści § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju wynika, że środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca.

Zgodnie z § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze. zm.).

Przepisami wydanymi na podstawie ww. art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy jest to, aby pracownik praktycznie przebywał w podróży służbowej. W takim przypadku zwolnienie dotyczy diet i innych należności za cały czas podróży służbowej pracownika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji ?podróży służbowej?. Pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z tą regulacją pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

O podróży służbowej oraz należnych z tytułu jej odbywania należnościach decyduje bowiem to, że określone zadanie w ramach świadczonej pracy wykonywane jest przez pracownika poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako stałe miejsce jej wykonywania. A zatem, jeżeli pracownik wykonuje zadania związane ze stosunkiem pracy poza stałym miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę, przysługują mu należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Sam fakt wykonywania pracy w innym miejscu niż przewidziane w umowie o pracę musi wynikać z polecenia wyjazdu służbowego. Pracownicy odbywają więc ?podróż służbową? wówczas, gdy otrzymali od pracodawcy polecenie wykonania zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem wykonywania pracy określonym w umowie o pracę. W przypadku świadczenia przez pracownika pracy poza określonym terenem może być ono uznane za wykonywanie zadań w ramach ?podróży służbowej? jedynie wówczas, gdy wykonywanie tego zadania odbywa się w miejscu, które nie jest według umowy o pracę miejscem stałego jej wykonywania.

Z treści przedstawionych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż zwrot pracownikom wydatków związanych z korzystaniem przez nich z samochodów prywatnych jest zwolniony z opodatkowania wyłącznie w sytuacji, gdy pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu art. 775 Kodeksu pracy, tj. wykonuje zadania służbowe poza miejscowością, gdzie znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że pojęcie ?podróż pracownika? należy do zakresu prawa pracy, wobec czego interpretacja tego pojęcia, jak również ocena, czy dany wyjazd jest podróżą służbową, nie leży w kompetencji organów upoważnionych do wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż pracownik zatrudniony na umowę o pracę w Urzędzie Gminy dostaje dyspozycje wyjazdu służbowego prywatnym samochodem na teren gminy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż jeżeli pracownik wykonuje czynności na podstawie polecenia wyjazdu służbowego i wyjazdy te są podróżą służbową w rozumieniu powołanego art. 775 Kodeksu pracy, tzn. odbywane są w celu wykonania zadania służbowego poza miejscowością, gdzie znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, to zostaną zachowane przesłanki do spełnienia warunków do zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym ze zwolnienia korzysta ta część zwróconych kosztów, która nie przekracza wysokości limitu określonego wyżej powołanym rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Pracownik tytułem zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu do celów służbowych może otrzymać kwotę odpowiadającą faktycznie poniesionym wydatkom. Jednak kwota wypłacona ponad limity wyżej określone stanowić będzie dla pracownika przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż wypłacany miesięczny ryczałt dla pracowników w związku z wyjazdami służbowymi odbywanymi poza miejscem, w którym znajduje się siedziba pracodawcy będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że powyższe wyjazdy pracownika poza siedzibę firmy będą podróżą służbową, w rozumieniu powołanego art. 775 Kodeksu pracy.

Końcowo wskazać należy, iż dołączony do wniosku załącznik nie podlega analizie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.