Czy wartość kuponów kulturalno ? rekreacyjnych, sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń (...)

UZASADNIENIE

W dniu 23.07.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości kuponów kulturalno ? rekreacyjnych, sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych do kwoty 380 zł rocznie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

S., zwana dalej ?Spółką?, emituje kupony kulturalno ? rekreacyjne, zwane dalej ?kuponami?, których istotą i celem jest zapewnienie pracownikom przez pracodawcę możliwości korzystania z określonych usług kulturalnych i rekreacyjnych. Za kupony można uzyskać bilety uprawniające do skorzystania z określonych usług kulturalnych i rekreacyjnych, realizowanych w kinach, teatrach, salonach masażu, siłowniach, fitness klubach, basenach i wielu innych punktach na terenie całej Polski. Odbiorcami kuponów rekreacyjno ? kulturalnych są firmy, które następnie przekazują je swoim pracownikom jako świadczenia dodatkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość kuponów kulturalno ? rekreacyjnych, sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. do kwoty 380 zł rocznie...

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest ?wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych ? do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi?. Z zacytowanego przepisu wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego znajduje zastosowanie w przypadku, gdy:

1. dotyczy świadczenia rzeczowego,
2. świadczenie rzeczowe sfinansowane jest w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
3. wartość świadczenia rzeczowego nie przekracza 380 zł.

Odnosząc się do pierwszej z wymienionych przesłanek Wnioskodawca zwrócił uwagę, że w przepisach prawa nie istnieje legalna definicja świadczenia rzeczowego. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wyłącza jedynie z zakresu tego pojęcia bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi, nie posługując się pojęciem wymiany danego znaku na inny znak (np. kuponu na bilet do kina). Innymi słowy bony, talony i inne znaki nie są uznawane za świadczenia rzeczowe jedynie wówczas, gdy podlegają wymianie bezpośrednio na towary lub usługi. Tymczasem kupony kulturalno ? rekreacyjne nie podlegają wymianie ani na towary ani na usługi, ale uprawniają do otrzymania biletów/karnetów, które następnie umożliwiają skorzystanie ze wskazanych świadczeń. Zdaniem Wnioskodawcy uprawnienie do otrzymania towaru lub usługi nie wynika z kuponu kulturalno ? rekreacyjnego, ale z biletu, który uzyskiwany jest za ten kupon. Innymi słowy kupony kulturalno ? rekreacyjne uprawniają do otrzymania określonych znaków legitymacyjnych. Znak legitymacyjny z kolei nie jest zaliczany ani do towarów, ani do usług. Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stwierdza, że bony, talony oraz inne znaki uprawniające do ich wymiany na inne znaki legitymacyjne nie są objęte wyłączeniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., a tym samym są świadczeniami rzeczowymi podlegającymi zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł rocznie pod warunkiem, że zostały sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń, otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych ? do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony, i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Na mocy wskazanego przepisu ustawodawca zwolnił od podatku wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostały łącznie następujące przesłanki:

1. świadczenia mają charakter rzeczowy, przy czym przymiotu tego nie mają bony, talony, i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi,
2. źródłem ich finansowania są w całości środki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
3. wartość tych świadczeń nie przekracza rocznie kwoty 380 zł.

Zgodnie z przywołanym przepisem, za świadczenia rzeczowe nie mogą być uznane, otrzymane przez pracownika bony, talony, i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Odnosząc się do użytego przez ustawodawcę pojęcia znaku, należy zauważyć, iż pojęcie to jest bardzo szerokie i dotyczy tak naprawdę każdego dowodu ? bez względu na jego nazwę ? który może być wymieniony na określony towar lub usługę. Tego rodzaju znakiem będzie np. kupon.

Reasumując, stwierdzić należy, iż opisane w przedmiotowym wniosku kupony będą stanowiły rodzaj znaku uprawniającego do wymiany na bilety. Zatem nie będą korzystały ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust.1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie stanowią świadczenia rzeczowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.