Obowiązki płatnika podatku dochodowego z tytułu częściowego sfinansowania kosztów udziału pracowników (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11.04.2011 r. (data wpływu 14.04.2011 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne z dnia 13.06.2011 r. (data nadania 13.06.2011 r., data wpływu 14.06.2011 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-466/11-2/MG z dnia 01.06.2011 r. (data nadania 01.06.2011 r., data doręczenia 06.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego z tytułu częściowego sfinansowania kosztów udziału pracowników w szkoleniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego z tytułu częściowego sfinansowania kosztów udziału pracowników w szkoleniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Płatnik zawarł z pracownikami porozumienie dotyczące wyjazdu na szkolenie w ramach dni wolnych grafikowych oraz zobowiązał się do częściowego sfinansowania na rzecz pracowników kosztów związanych z udziałem w szkoleniu poza miejscem zamieszkania. Kwota dofinansowania stanowi ryczałt w wysokości 400 zł brutto. Kwota ta jest wypłacona bezpośrednio pracownikowi ?do rąk?. Aktualnie obowiązujące przepisy zobowiązują pracowników do ciągłego szkolenia się. Udział pracowników w szkoleniach jest uzależniony od wykonywanych obowiązków zawodowych zgodnie z ustawą o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz zarządzeniem z dnia 14.06.2007 r. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych. Pracownicy dobrowolnie zgłaszali się indywidualnie na kursy doskonalące w związku z obowiązkiem doskonalenia zawodowego, wynikającym z przepisów, podanych j.n. Porozumienie z pracownikami zostało zawarte w dniu 19.07.2010 r., tak jak to zostało napisane powyżej, udział pracowników w szkoleniu wynika z obowiązku dokształcania się pracownika na zajmowanym stanowisku. Pracownicy podejmują naukę organizowaną w formie szkolenia. Wnioskodawca pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od pracowników, którym dokonał wypłaty dofinansowania. Jednakże w ocenie Wnioskodawcy ta zaliczka nie powinna być pobrana, bowiem pracodawca działa zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, które nałożyły na pracodawcę obowiązek w zakresie form szkolenia pracowników, a mianowicie chodzi o zmianę zawartą w Dz. U. Nr 105, poz. 665 z 2010 r.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 01.06.2011 r. Nr IPPB2/415-466/11-2/MG (data nadania 01.06.2011 r., data doręczenia 06.06.2011 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• dostarczenie dokumentu (odpowiednio odpis z KRS lub urzędowo poświadczona za zgodność z oryginałem kopia odpisu z KRS), z którego wynika sposób reprezentacji Wnioskodawcy w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla Pana P. K. - Dyrektora, który podpisał przedmiotowy wniosek,
• wskazanie, czy z wnioskiem o wydanie interpretacji w imieniu Wnioskodawcy wystąpił pełnomocnik Radca prawny Pani J. L., zgodnie z załączonym do wniosku pełnomocnictwem z dnia 08.04.2011 r., bowiem przedmiotowy wniosek został podpisany przez Dyrektora Pana P. K.
  Zatem jeżeli w imieniu Wnioskodawcy wystąpił pełnomocnik, organ podatkowy prosi o ponowne złożenie wniosku w tym samym zakresie, zaznaczając na formularzu ORD-IN w części A.2. ?Cel złożenia wniosku? poz. 9 kwadrat oznaczony Nr 2 ? ?uzupełnienie wniosku?, gdzie w części J formularza ?Oświadczenie i podpis wnioskodawcy lub osoby upoważnionej? w poz. 72 i 73 winno być wpisane imię i nazwisko oraz podpis pełnomocnika Wnioskodawcy, tj. Pani J. L. oraz wskazany adres do doręczeń.
• doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wskazanie z jakim dniem zostało podpisane porozumienie zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem dotyczącym uczestnictwa pracowników w kursie doskonalącym,
• dokończenie sformułowanego w stanowisku Wnioskodawcy zdania ?Wnioskodawca prezentuje stanowisko, że wobec faktu zawarcia z pracownikami porozumienia, dotyczącego częściowego sfinansowania na rzecz pracowników kosztów związanych z udziałem w szkoleniu ??.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w wyznaczonym terminie, pismem z dnia 13.06.2011 r. (data nadania 13.06.2011 r., data wpływu 14.06.2011 r.), w którym m. in. wyjaśnił, że porozumienie pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem dotyczące uczestnictwa w kursie doskonalącym zawarte zostało 19.07.2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy jeżeli pracownik otrzymał kwotę uzyskaną w porozumieniu w formie wypłaty ?do rąk? - zakład pracy jest zobowiązany dokonać potrącenia zaliczki na podatek dochodowy...
2. Czy zapłata jako świadczenie przyznana przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych jest wolna od podatku i spełnia wymagania art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy przywołanej w opisie stanu faktycznego...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca prezentuje stanowisko, iż wobec faktu zawarcia porozumienia z pracownikiem, mocą, którego pracodawca zobowiązał się miedzy innymi do częściowego sfinansowania na rzecz pracownika kosztów związanych z udziałem w szkoleniu poprzez wypłatę ?do rąk? pracownika, kwoty pieniężnej wskazanej w porozumieniu - winna być kwotą zwolnioną od obowiązku opłaty podatku - bowiem spełnia wymagania art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26.07.1997 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. Nr 105 poz. 655 z 2010 r.

Zgodnie z tym przepisem wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczenia przyznanego zgodnie z obowiązującymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia w całości lub w części z dnia pracy oraz urlopu szkoleniowego. Wnioskodawca prezentuje stanowisko, że kwota dofinansowania dla pracownika jest wolna od podatku dochodowego zgodnie z zapisem przywołanego art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zalicza się wszystkie otrzymywane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy, bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy. Należy zatem przyjąć, że co do zasady wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 16 lipca 2010 r., wprowadzonym art. 2 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o zmianie ustawy ? Kodeks pracy oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 105, poz. 655), wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Użyte w cytowanym powyżej artykule ustawy sformułowanie ?odrębne przepisy? obejmuje cały szereg aktów prawnych, z których wynika prawo pracownika do otrzymania od pracodawcy świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca zawarł z pracownikami porozumienie dotyczące wyjazdu na szkolenie w ramach dni wolnych grafikowych oraz zobowiązał się do częściowego sfinansowania na rzecz pracowników kosztów związanych z udziałem w szkoleniu poza miejscem zamieszkania. Kwota dofinansowania stanowi ryczałt w wysokości 400 zł brutto i wypłacona jest bezpośrednio pracownikowi ?do rąk?. Udział pracowników w szkoleniach jest uzależniony od wykonywanych obowiązków zawodowych, zgodnie z ustawą o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz rozporządzeniem z dnia 14.06.2007 r. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych. Pracownicy indywidualnie dobrowolnie zgłaszali się na kursy, co wynika z obowiązku dokształcania się zawodowego pracownika na zajmowanym stanowisku. Porozumienie z pracownikami zostało zawarte w dniu 19.07.2010 r. Wnioskodawca pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, od pracowników, którym dokonał wypłaty dofinansowania, jednakże w ocenie Wnioskodawcy zaliczka nie powinna być pobrana, bowiem Wnioskodawca działał zgodnie z przepisami Kodeksu pracy.

Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006 r. Nr 191, poz. 1410 ze zm.) w art. 12 ust. 1 stanowi, że ratownik medyczny ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego w różnych formach kształcenia. Minister właściwy do spraw zdrowia określił, w drodze rozporządzenia, formy, sposób i zakres doskonalenia zawodowego ratowników medycznych, uwzględniając aktualny stan wiedzy i praktyki medycznej (ust. 2 art. 12 ww. ustawy). Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 775) w § 2 uregulowało, że doskonalenie zawodowe jest realizowane w pozaszkolnych formach kształcenia, gdzie m. in. w pkt 1 tegoż paragrafu wskazano kurs doskonalący. Natomiast w § 3 ww. rozporządzenia uszczegółowiono definicję kursu doskonalącego.

W niniejszej sprawie należy odwołać się do ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) w brzmieniu nadanym art. 1 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o zmianie ustawy ? Kodeks pracy oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 105, poz. 655), wypełniającym lukę prawną jaka powstała po wydaniu w dniu 31 marca 2009 r. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (sygn. akt K 28/08). Uznano w nim art. 103 Kodeksu pracy za niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji. W tej sytuacji zarówno wskazana norma, jak i wydane na jego podstawie rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych utraciły moc obowiązującą z dniem 10 kwietnia 2010 r., tj. z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dz. U. Nr 58, poz. 485. Oznacza to, że jedynymi aktualnie obowiązującymi przepisami dotyczącymi zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników, których prawa i obowiązku są kształtowane przez Kodeks pracy, są uregulowania zawarte w ww. ustawie Kodeks pracy.

W art. 1 ww. ustawy zmieniającej wskazano, iż w Kodeksie pracy po art. 103 (który utracił moc) dodaje się art. 1031 ? 1036.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy do pracowników, którzy rozpoczęli podnoszenie kwalifikacji zawodowych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem 16 lipca 2010 r.), stosuje się przepisy regulujące zasady i warunki podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracowników, obowiązujące przed dniem 11 kwietnia 2010 r.

Nowe regulacje zawarte w art. 1031-1036 Kodeksu pracy różnicują zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik:

1. podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, bądź
2. zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy.
   
   

W myśl art. 1031 § 1 Kodeksu pracy przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą.

Stosownie do treści art. 1033 Kodeksu pracy, pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.

Ustawodawca nie określił przy tym żadnych zasad przyznawania tychże świadczeń, a katalog zawarty w powyższym przepisie należy uznać jedynie za przykładowy. Pomimo, że pracodawca ma w gruncie rzeczy wolną rękę w zakresie ustalania rodzaju świadczeń i ich wysokości, jednakże powinien pamiętać, iż pomiędzy rodzajem i wysokością świadczenia a podnoszeniem kwalifikacji zawodowych musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo ? skutkowy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie porozumienie pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami dotyczące uczestnictwa w kursie doskonalącym zawarte zostało w dniu 19.07.2010 r., zatem świadczenie przyznane przez Wnioskodawcę pracownikom na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, w postaci częściowego sfinansowania kursu doskonalącego w formie wypłaty korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu ustawy obowiązującym od dnia 16.07.2010 r. W konsekwencji Wnioskodawca, jako płatnik nie jest zobowiązany do dokonywania potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanego pracownikowi świadczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.