Czy wypłata zwaloryzowanego wkładu partycypanta, zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej podlegają opodatkowaniu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15.07.2009 r. (data wpływu 17.07.2009 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 17.09.2009 r., data wpływu 21.09.2009 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-473/09-2/MS z dnia 10.09.2009 r. (data nadania 10.09.2009 r., data doręczenia 14.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zwaloryzowanego wkładu partycypanta, zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej - jest:

• prawidłowe w przedmiocie braku obowiązku podatkowego z tytułu wypłaty zwaloryzowanego wkładu (kaucji) partycypanta, jako świadczenia zwrotnego i wystawienia informacji PIT-8C.
• nieprawidłowe w przedmiocie braku obowiązku podatkowego z tytułu zwrotu zwaloryzowanej kwoty partycypacji i poboru zaliczki na podatek.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17.07.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zwaloryzowanego wkładu partycypanta, zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej.

Pismem z dnia z dnia 10.09.2009 r. Nr IPPB2/415-473/09-2/MS Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przesłanie aktualnego pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretacje przepisów prawa podatkowego przez Panią X i Panią Y wraz ze wskazaniem adresu do doręczeń. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14.09.2009 r., natomiast w dniu 21.09.2009 r. (w terminie) pismem z dnia 17.09.2008 r. przesłano brakujące dokumenty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W oparciu o ustawę z dnia 26.10.1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego Dz. U. z 2000r Nr 98, poz. 1070 ze zm., TBS prowadzi procesy inwestycyjne polegające na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych z przeznaczeniem na wynajem. W budynkach znajdują się również lokale usługowe i garaże przeznaczone do sprzedaży. Inwestycje finansowane są ze środków własnych TBS, partycypacji osób fizycznych oraz kredytów udzielanych ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego przez Bank Gospodarstwa Krajowego. Zgodnie z art. 29a ww. ustawy, kwota partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego nie może przekroczyć 30% kosztów budowy tego lokalu. Administrując wymienionymi zasobami finansowymi powiększonymi dodatkowo o wpłaty z czynszów oraz kaucji wnoszonych od przyszłych najemców TBS nabywał na potrzeby inwestycji nieruchomości gruntowe.

1. Koszt własny sprzedaży.

Do końca 2006 r. osiągnięte dochody z tytułu gospodarki zasobami mieszkaniowymi jak również z innej działalności - sprzedaż lokali użytkowych wraz z udziałem w nieruchomości gruntowej - TBS przeznaczał na cel określony w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i korzystał z warunkowego zwolnienia z podatku dochodowego. Osiągnięte zyski przeznaczano na kapitał zapasowy Spółki.

W roku 2007 oprócz przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, TBS osiągnął przychód ze sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości gruntowej. Środki na ich budowę pochodziły z wpłat przyszłych nabywców - obejmowały one również udział w nieruchomości gruntowej. Dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi TBS wykazał jako dochód zwolniony z podatku dochodowego ( został przeznaczony na utrzymanie tych zasobów), a pozostały dochód, zgodnie ze zmienionymi od tego roku przepisami, został opodatkowany.

Dla ustalenia dochodu jako koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży lokali wraz z udziałem w nieruchomości gruntowej, (art. 16 ust. 1 pkt 1 updop) rozliczono w proporcji do wielkości lokali wartość gruntu. Wartość gruntu przyjęto na podstawie średniej z cen nabycia. Nieruchomość gruntowa była nabyta w okresie wcześniejszym do podjętej decyzji budowy budynku mieszkalnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na sprzedaż (aktami notarialnymi).

2. Partycypacja

TBS w latach 1998-2002 zawierał umowy partycypacji w kosztach budowy lokali mieszkalnych. Partycypant (Inwestor ) wpłacał 30% wartości lokalu mieszkalnego w zamian za prawo wskazania najemcy tego lokalu (art. 29a ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego). Początkowo partycypant mógł wskazać na najemcę tylko osobę trzecią. Wraz ze zmianą przepisów prawo to obejmowało również samego partycypanta.

W latach następnych partycypanci dokonywali cesji ww. umów i tylko informowali o tym fakcie TBS. W związku z powyższym TBS nie dokonywał żadnych zwrotów wpłaconych środków pieniężnych, a tylko ewidencjonował zmianę osoby partycypanta. Cesje były dokonywane w wartościach pierwotnych (30% wartości lokalu mieszkalnego) bez żadnych dodatkowych wynagrodzeń.

W trzech przypadkach (w latach 2005-2007) nastąpiło rozwiązanie umowy partycypacji z dotychczasowymi partycypantami, wypłata wpłaconych przez nich środków pieniężnych powiększonych o waloryzację wg dokonanej wyceny przez rzeczoznawcę. W to miejsce TBS zawarł umowy z nowymi partycypantami - po wpłaceniu przez nich 30% wartości lokalu mieszkalnego, z tym, że wg wartości z wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę na dzień rozwiązania uprzedniej umowy.

We wszystkich przypadkach zawierano umowy cywilnoprawne, które to stanowiły podstawę zapisów w księgach rachunkowych Spółki ( na podst. PK, art. 21 ustawy o rachunkowości).

3. TBS w swej działalności dokonuje zwrotów partycypującym wpłaconych kaucji i wkładów mieszkaniowych, o których mowa wyżej, w kwotach zwaloryzowanych, zgodnie z przepisami ustawy o popieraniu niektórych form budownictwa mieszkaniowego.

Wpłacane przez najemców kaucje podlegają zwrotom w wartościach zwaloryzowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowo rozliczono koszty uzyskania przychodu a konkretnie koszt zakupionego gruntu, także w kontekście dochodu zwolnionego (art. 25 ust. 4 ustawy o pdop )...
2. Czy w wymienionych trzech przypadkach, gdzie TBS zawierał umowy o partycypacje z nowymi osobami następowało zbycie praw majątkowych i wystąpił obowiązek podatkowy w podatku VAT... Czy wpłaty tytułem partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego są opodatkowane podatkiem od towarów i usług...
3. Czy wypłata zwaloryzowanego wkładu partycypanta, zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych... Czy TBS miał obowiązek pobrania zaliczek na ten podatek... Czy TBS ma obowiązek wystawić informację o przychodach z innych źródeł PIT-8C...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług i podatku dochodowego od osób prawnych zostaną wydane odrębne interpretacje indywidualne.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wypłata zwaloryzowanych kaucji mieszkaniowych, jak też wkładów partycypacyjnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Kaucja jest wpłacana przez najemców przy zawieraniu umowy najmu jako zabezpieczenie terminowości wpłat czynszów oraz ewentualnych napraw lokalu po rozwiązaniu umowy najmu. Kaucja pozostaje przez cały okres umowy własnością najemcy, a nie TBS.

Zwaloryzowanie kaucji mieszkaniowych nie stanowi źródła przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Waloryzacja kaucji stanowi urealnienie wartości siły nabywczej wpłaconej w pieniądzu. Nie można jej zatem traktować jako oprocentowanie stanowiące określony przychód.

Zwracanej kaucji nie można również zakwalifikować do źródeł przychodu wyszczególnionych w art. 20 ustawy.

W tym stanie rzeczy TBS nie ma obowiązku wystawiania i składania informacji o przychodach z innych źródeł PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku podatkowego z tytułu wypłaty zwaloryzowanego wkładu (kaucji) partycypanta, jako świadczenia zwrotnego i wystawienia informacji PIT-8C, natomiast w części dotyczącej braku obowiązku podatkowego z tytułu zwrotu zwaloryzowanej kwoty partycypacji i poboru zaliczki na podatek uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszystkie dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w przepisach art. 21, 52, 52a, 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast przepis art. 10 ww. ustawy określa specyfikację źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, które precyzują przepisy art. 12-20 tej ustawy.

Zgodnie zaś z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1, pkt 6 i 9 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże w przepisach prawa podatkowego nie zostało zdefiniowane ani pojęcie 'kaucji', ani też pojęcie 'waloryzacji'. Natomiast zgodnie z definicją słownikową za kaucję można uznać pewną sumę pieniężną złożoną jako gwarancję (zabezpieczenie) otrzymania zobowiązania i stanowiącą odszkodowanie w razie jego niedopełnienia.

Istotą kaucji mieszkaniowej jest zabezpieczenie właścicielowi ewentualnych roszczeń, powstałych w czasie trwania stosunku najmu. W wypadku braku takiej podstawy, żądanie wpłacenia kaucji wynika z kodeksowej zasady swobody umów. Zgodnie z zasadą nominalizmu określoną w art. 358#185; § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jeżeli przedmiotem zobowiązania od chwili jego powstania jest suma pieniężna, spełnienie świadczenia następuje przez zapłatę sumy nominalnej, to jest w tej samej sumie, na jaką opiewał dług w chwili jego powstania, bez względu na to czy między chwilą powstania a chwilą wykonania zobowiązania doszło do obniżenia lub podwyższenia siły nabywczej pieniądza, mającego wpływ na jego wartość ekonomiczną.

Zasada nominalizmu w konsekwencji prowadzi do uprzywilejowania dłużników ze szkodą dla wierzycieli. Odstępstwem od kodeksowej zasady nominalizmu jest możliwość dokonania waloryzacji z inicjatywy ustawodawcy na zasadach i według warunków przez niego przyjętych, a w przypadku braku takiego uregulowania świadczenia mogą być waloryzowane na podstawie umowy, a także konstytutywnego orzeczenia sądowego.

W sytuacji, gdy nastąpiła istotna zmiana siły nabywczej pieniądza, sąd może na żądanie zainteresowanego, po przeprowadzeniu postępowania sądowego, zwaloryzować zobowiązanie pieniężne, dokonując zmian zarówno co do wysokości świadczenia, jak i co do sposobu jego spełnienia.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje waloryzacja ustawowa, przy czym obowiązują trzy następujące podstawy prawne waloryzacji zwracanej kwoty kaucji mieszkaniowej:

1. Podstawą waloryzacji kaucji mieszkaniowej wpłaconej w okresie od dnia 12 listopada 1994 r.

   do dnia 9 lipca 2001 r. jest przepis art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 281, poz. 2783 ze zm.), zgodnie z którym kaucja podlega zwrotowi w kwocie odpowiadającej przyjętemu przy jej wpłacaniu procentowi wartości odtworzeniowej obowiązującej w dniu jej zwrotu.

2. Podstawą waloryzacji kaucji mieszkaniowej wpłaconej w okresie po dniu 10 lipca 2001 r. jest przepis art. 6 ust. 3 i 4 ww. ustawy, w myśl którego zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej, niż kaucja pobrana.
3. Podstawą waloryzacji kaucji mieszkaniowej wpłaconej w okresie przed dniem 12 listopada 1994 r. jest ww. przepis art. 358#185; § 3 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że w razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego.
   
   

Zgodnie z treścią art. 32 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1070 ze zm.) umowa najmu może przewidywać obowiązek wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu. Natomiast art. 33 ww. ustawy stanowi ?w sprawach nieuregulowanych w rozdziale 4 ustawy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone powyżej unormowania prawne należy zauważyć, że przychodem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tylko przyrost majątkowy.

Zwracana najemcom kaucja mieszkaniowa jest świadczeniem o charakterze zwrotnym, a zatem obojętnym z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest jedynie zabezpieczeniem prawidłowego wykonania postanowień umowy najmu, o charakterze zwrotnym. Natomiast jej waloryzacja pełni rolę elementu odszkodowania urealniającego wartość siły nabywczej pieniądza, który najemca wpłaca wynajmującemu tytułem zabezpieczenia wykonania zobowiązania.

Stosownie do postanowień zawartych w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) przedmiotem działania Towarzystwa Budownictwa Społecznego, jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu. Mieszkania te są własnością Spółki a najemcy jedynie płacą czynsz, jednocześnie spłacając kredyt zaciągnięty przez Spółkę na ich budowę. Nawet po spłaceniu kredytu zaciągniętego przez Towarzystwo na budowę mieszkania nie można go sprzedać, podarować ani wykupić na własność. Zgodnie z art. 29a ww. ustawy osoba fizyczna może zawrzeć z Towarzystwem umowę w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, którego będzie najemcą. W przypadku zakończenia najmu i opuszczenia lokalu kwota partycypacji podlega zwrotowi.

Z powyższego wynika więc, że Towarzystwo Budownictwa Społecznego nie może dokonać sprzedaży lokalu mieszkalnego na rzecz osoby fizycznej a nabywając udziały w kosztach budowy realizowanej przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego podatnik nie nabywa prawa własności do lokalu mieszkalnego, lecz jedynie prawo do korzystania na zasadach najmu z mieszkania wybudowanego w ramach popierania budownictwa mieszkaniowego. Osoba decydując się na zawarcie umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego budowanego przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego jest jedynie najemcą przedmiotowego lokalu a nigdy nie jest jego właścicielem. Oznacza to, iż partycypacja stanowi jedynie udział w kosztach budowy, a nie stanowi natomiast udziału we własności lokalu.

Przychód wynikający z rozwiązania umowy najmu oraz zwrotu partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego winien być zakwalifikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do powołanego przepisu źródłami przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 18 ww. ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Zawarte w tym przepisie wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie ?w szczególności?. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych, poza wymienionymi w tym artykule.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z pozostałymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Aby uzyskać prawo do najmu lokalu mieszkalnego, który zobowiązał się wybudować Wnioskodawca patycypant musiał wnieść wkład w postaci kwoty partycypacyjnej w kosztach jego budowy, zatem można go zakwalifikować jako wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu, co w konsekwencji spowoduje, że do opodatkowania pozostanie różnica pomiędzy kwotą partycypacji po waloryzacji, a wpłaconą kwotą partycypacji.

Przychód uzyskany z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, po pomniejszeniu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łącznie z dochodami z innych źródeł.

Mając na uwadze powyższe, wniesienie wkładu w postaci kwoty partycypacyjnej w kosztach jego budowy, należy zakwalifikować, jako wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu, co w konsekwencji spowoduje, że do opodatkowania pozostanie różnica pomiędzy kwotą partycypacji po waloryzacji a wpłaconą kwotą partycypacji.

Uzyskany przychód stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, po pomniejszeniu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łącznie z dochodami z innych źródeł.

W konsekwencji na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek płatnika wynikający z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Opisana sytuacja nie jest objęta dyspozycją zawartą w art. 42a ww. ustawy, zgodnie z którą osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Co za tym idzie Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawić informacji PIT-8C.

Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie jest obowiązany do naliczenia, poboru i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzenia imiennych informacji PIT-11.

Reasumując stwierdzić należy, iż w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, tj. wypłata zwaloryzowanego wkładu (kaucji) partycypanta nie stanowi przychodu do opodatkowania, gdyż jest świadczeniem zwrotnym, natomiast różnica pomiędzy kwotą partycypacji po waloryzacji, a wpłaconą kwotą partycypacji podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych. W konsekwencji na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek naliczenia, poboru i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzenia imiennych informacji PIT-11.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPB3/423-485/09-4/EŻ, interpretacja indywidualna