Na Wnioskodawcy w stosunku do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne nie będą ciążyć (...)

Na Wnioskodawcy w stosunku do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne nie będą ciążyć obowiązki płatnika zobowiązanego do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadzania tych zaliczek do Naczelnika urzędu skarbowego, jak również nie będzie zobowiązany do składania stosownych deklaracji i informacji podatkowych, ponieważ obowiązki te spoczywać będą na Jednostkach Wewnętrznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2014 r. (data wpływu 26 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika w stosunku do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 26 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika w stosunku do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność związaną głównie ze sprzedażą kosmetyków, wyrobów farmaceutycznych oraz perfum. Obecnie Spółka prowadzi sieć sklepów (?Sklepy?), zlokalizowanych w różnych miastach Polski. Każdy ze Sklepów Wnioskodawcy podzielony jest na trzy wewnętrzne działy, tj.: dział ogólny, dział apteczny oraz dział kosmetyczny.

W celu usprawnienia systemu zarządzania opisaną powyżej strukturą oraz zwiększenia jej efektywności, Spółka rozważa wprowadzenie dodatkowego wewnętrznego podziału w ramach obecnie stosowanego modelu, zapewniającego większą niezależność, odpowiedzialność i kontrolę w ramach poszczególnych Sklepów.


Planowany podział ma polegać na wyodrębnieniu w ramach obecnej organizacji Wnioskodawcy - w oparciu o terytorialny zakres działania - samodzielnych wewnętrznych jednostek organizacyjnych, odpowiadających poszczególnym Sklepom (?Jednostki Wewnętrzne? lub ?Jednostki?).


Dzięki opisywanej reorganizacji, część obecnych kompetencji Spółki zostanie przekazana Jednostkom, które będą w stanie sprawniej zarządzać kwestiami dotyczącymi poziomu lokalnego. Przykładowo, decyzje z zakresu prawa pracy będą zapadały na poziomie poszczególnych Sklepów, dzięki czemu będą lepiej odzwierciedlały faktyczne potrzeby danej Jednostki (niż miałoby to miejsce w sytuacji, gdyby decyzje takie podejmowała Spółka centralnie). Celem planowanego działania jest m.in. zoptymalizowanie procesów w zakresie kwestii pracowniczych poprzez m.in. przesunięcie uprawnienia do samodzielnego dokonywania czynności w zakresie prawa pracy względem pracowników zatrudnionych w danej Jednostce ze Spółki na każdą z Jednostek Wewnętrznych. W szczególności, osoby kierujące poszczególnymi Jednostkami Wewnętrznymi będą uprawnione do samodzielnego negocjowania warunków pracy, zatrudniania oraz zwalniania podległych im pracowników, jak również wprowadzania zmian w stosunkach pracy we własnym imieniu.

W celu zrealizowania ww. wyodrębnienia, umowa Spółki zostanie zmieniona poprzez wprowadzenie zapisu, zgodnie z którym Zarząd Spółki będzie uprawniony do podejmowania uchwał w zakresie ustanawiania odrębnych Jednostek Wewnętrznych (obejmujących konkretne Sklepy). Ponadto, umowa Spółki dodatkowo będzie zawierać regulacje potwierdzające, że poszczególne Jednostki Wewnętrzne mogą stanowić odrębne jednostki, dysponujące środkami finansowymi, to jest, że są wyodrębnione organizacyjnie i finansowo i posiadają niezależne od Spółki uprawnienia w szczególności w zakresie prawa pracy oraz będące pracodawcami w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.; ?Kodeks pracy?), a ich kierownicy są upoważnieni m.in. do nawiązywania, rozwiązywania oraz zmian stosunków pracy.


W wyniku powyższych zmian, ustanawianie odrębnych Jednostek Wewnętrznych będzie następowało w drodze uchwał Zarządu, określających m.in. ich terytorialny zakres działania, kompetencje, adres itp. oraz wskazujących, że ww. Jednostki stanowią pracodawców w rozumieniu Kodeksu pracy.

W ramach przedmiotowego podziału, każda z opisanych powyżej Jednostek Wewnętrznych zostanie wyodrębniona organizacyjnie ze struktury Spółki w drodze odpowiednich rozwiązań prawnych. Poszczególne Jednostki Wewnętrzne będą posiadały indywidualne regulaminy i procedury regulujące w szczególności kwestie pracownicze, dostosowane do indywidualnych potrzeb Sklepów.


Jednocześnie Jednostki Wewnętrzne będą dysponowały niezbędnymi środkami i urządzeniami, umożliwiającymi organizację pracy i kierowanie jej procesem,


Ponadto, w ramach dotychczasowego rachunku bankowego Spółki zostaną wyodrębnione osobne subkonta dla poszczególnych Jednostek Wewnętrznych, tak, aby każdy ze Sklepów posiadał możliwość dysponowania środkami zgromadzonymi na odpowiadającym/ odpowiadających mu subkontach.

Wynagrodzenia dla pracowników podlegających Jednostkom Wewnętrznym wypłacane będą przez te Jednostki ze środków zgromadzonych na ww. subkontach, zgodnie z własnymi funduszami płac.


Po planowanym wyodrębnieniu, Jednostki Wewnętrzne będą dysponować własnym, odrębnym regulaminem pracy i płacy w razie powstania takiego obowiązku zgodnie z art. 77 i 104 Kodeksu pracy.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


Czy w stosunku do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne Spółka:

  1. nie będzie posiadała statusu płatnika zobowiązanego do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadzania tych zaliczek do Naczelnika urzędu skarbowego, jak również
  2. nie będzie zobowiązana do składania stosownych deklaracji i informacji podatkowych, ponieważ obowiązki te spoczywać będą na Jednostkach Wewnętrznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zdaniem Spółki, w stosunku do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne Spółka: (i) nie będzie posiadała statusu płatnika zobowiązanego do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadzania tych zaliczek do Naczelnika urzędu skarbowego, jak również (ii) nie będzie zobowiązana do składania stosownych deklaracji i informacji podatkowych, ponieważ obowiązki te spoczywać będą na Jednostkach Wewnętrznych.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z kolei, jak wynika z art. 31 ustawy o PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.


Co do zasady, płatnicy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, kierowanego przez Naczelnika urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania, siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności płatnika (art. 38 ust. 1 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 38 ust. 1a ustawy o PIT, płatnicy są zobowiązani do przesyłania do właściwego urzędu skarbowego rocznej deklaracji w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym.

W sytuacji, gdy płatnicy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są oni co do zasady zobowiązani przekazać podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu imienne informacje, w których wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 39 ust. 1 ustawy o PIT).


W świetle powyższych regulacji, na gruncie ustawy o PIT obowiązek obliczania i pobierania od pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadzania ich do urzędu skarbowego, jak również składania deklaracji oraz informacji podatkowych w tym zakresie spoczywa na podmiocie będącym płatnikiem w rozumieniu ustawy o PIT. Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów, status płatnika dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?.


W świetle powyższego, dla ustalenia, kto powinien pełnić obowiązki płatnika w rozumieniu ustawy o PIT, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, które podmioty lub jednostki mogą być uznawane za zakłady pracy w rozumieniu przywołanych przepisów. Należy zauważyć, że ustawa o PIT nie zawiera szerszej definicji ww. pojęcia, a zatem, w celu doprecyzowania pojęcia ?zakład pracy?, należy się odwołać do regulacji zawartych w Kodeksie pracy.


Wskutek nowelizacji Kodeksu pracy, wprowadzonej ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 24, poz. 110 z późn, zm.), pojęcie ?zakładu pracy? w Kodeksie pracy zastąpione zostało pojęciem ?pracodawcy?. W konsekwencji, uznać należy, że wprowadzone w ustawie o PIT pojęcie ?zakładu pracy? na gruncie obecnego stanu prawnego referuje do pojęcia ?pracodawcy? z powyższego przepisu Kodeksu pracy. Stanowisko to znajduje poparcie w doktrynie prawa oraz z orzecznictwie sądowym:


?W PDOFizU nie zawarto definicji legalnej zakładu pracy. Artykuł 31 PDOFizU stanowi jedynie, iż może być nim osoba fizyczna, osoba prawna bądź jednostka organizacyjna i wiąże to pojęcie ze stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, stosunkiem pracy nakładczej i spółdzielczym stosunkiem pracy. Zasadnym jest zatem odwołanie się do definicji zawartej w Kodeksie Pracy, regulującym podstawy prawne powyższych stosunków. Zgodnie z art. 3 KP, pracodawcą (w dawnej nomenklaturze: ?zakładem pracy?) jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, o ile zatrudniają one pracowników. Aby zatem daną jednostkę organizacyjną/osobę uznać za zakład pracy, musi ona mieć zdolność do zatrudniania pracowników i dokonywania czynności prawnych w zakresie stosunku pracy.?(K. Serwińska, J. Narkiewicz-Tarłowska (red.), Komentarz do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (w:) PIT. Komentarz praktyczny, 2014. Legalis).


?(...) Przepis ten posługuje się więc pojęciem ?zakładu pracy?, z którego ustawodawca całkiem świadomie zrezygnował przy okazji nowelizacji Kodeksu pracy w 1996 r. Stąd też, zarówno w orzecznictwie jak i piśmiennictwie obowiązek ten jest przypisywany pracodawcy. Znajduje to swoje potwierdzenie w wykładni systemowej, ponieważ art. 3 K.p. stanowi, iż: ?Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników." Obydwa te przepisy obejmują ten sam krąg podmiotów.

Zgodnie z poglądem utrwalonym w prawie pracy od dziesięcioleci pracodawcą jest jednostka organizacyjna, która zatrudnia pracownika we własnym imieniu?.(Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt: III SA/Wa 266/08).


Zgodnie zatem z art. 3 Kodeksu pracy, pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Tym samym, w świetle powyższych uregulowań, zdaniem Spółki każda jednostka organizacyjna, nawet nieposiadająca osobowości prawnej, powinna być uznana za pracodawcę, o ile zatrudnia ona pracowników.


Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę, że w doktrynie prawa pracy jako kryteria pozwalające na określenie pracodawcy często wskazuje się:


?(...) zdolność do samodzielnego zatrudniania pracowników i czynienie z tej zdolności użytku poprzez faktyczne dokonywanie czynności z zakresu prawa pracy.(L. Klimkiewicz, Wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Wydawnictwo ABC 2011. Rozdział I, pkt 1.1. LEX)


Jednocześnie, w ocenie Spółki za pracodawcę należy uznać również wewnętrzną jednostkę organizacyjną, jeżeli posiada ona kompetencje do zatrudniania pracowników i rzeczywiście ich zatrudnia. Na poparcie swojego stanowiska Spółka chciałaby wskazać, że:


?Aby jednostki będące częścią większej struktury mogły być uznane za pracodawcę, muszą spełniać dwa podstawowe warunki, uregulowane w przepisach wewnętrznych określających ich status: w zakresie wyodrębnienia finansowo-organizacyjnego oraz samodzielnego zatrudniania pracowników (...).

Jeżeli pracodawca jest częścią osoby prawnej, za zobowiązania wobec pracowników ta osoba prawna ponosi odpowiedzialność całym swoim majątkiem. Wyodrębnienie finansowe pracodawcy jest tytko zabiegiem wewnątrzorganizacyjnym tej osoby prawnej, niemającym wpływu na jej majątkową odpowiedzialność wobec wierzycieli (tu: pracowników). ( K. Jaśkowski, Komentarz do art. 3 Kodeksu pracy. 2014. Punkt 2. LEX).


W świetle przedstawionych powyżej regulacji oraz stanowisk, w ocenie spółki we wewnętrzna jednostka organizacyjna może być odrębnym pracodawcą, jeżeli taka jednostka:

  1. Jest uprawniona do samodzielnego zatrudniania pracowników,
  2. faktycznie dokonuje czynności z zakresu prawa pracy:
  3. Jest wyodrębniona finansowo oraz organizacyjnie;
  4. Warunki zawarte w (i) oraz (iii) znajdują odzwierciedlenie w wewnętrznych przepisach jednostki.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym:


?W judykaturze i doktrynie prawa pracy status pracodawcy przypisuje się zaś tym jednostkom wewnętrznym, które kumulatywnie spełniają dwie przesłanki, a mianowicie: są one w świetle aktów regulujących ustrój danej osoby prawnej lub samodzielnej jednostki organizacyjnej wyodrębnione organizacyjnie i finansowo na tyle, by stanowić placówkę zatrudnienia dla pracowników a nadto mają zdolność zatrudniania pracowników we własnym imieniu i dokonywania wszelkich czynności prawnych z zakresu prawa pracy (por. uchwala Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 1977 r. I PZP 47/77, OSPiKA z 1979 r. Nr 7-8 poz. 125 i uchwala Składu 7 Sędziów z dnia 24 listopada 1992 r. I PZP 59/92, OSNCP z 1993 r. Nr 4 poz. 49 oraz Ł. Pisarczyk: Pracodawca wewnętrzny, M.P.Pr. z 2004 r. Nr 12 str. 320 i P. Wąż: Koncepcja pracodawcy rzeczywistego w świetle art. k.p., M.P.Pr. z 2007 r. Nr 3 str. 120).


Zwraca się przy tym uwagę, że pracodawcą może być jednostka organizacyjna nawet nieodpowiadająca kryterium kwalifikacyjnym uznania jej za przedsiębiorcę w rozumieniu art. 551 K.c., jeśli tylko samodzielnie zatrudnia pracowników.( Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt: II PK 28/08).


?(...) należy także zauważyć, że o możliwości uznania za pracodawcę jednostki będącej częścią większej struktury winno decydować spełnienie przez tę jednostkę dwóch podstawowych warunków, uregulowanych w przepisach wewnętrznych określających jej status: wyodrębnienie finansowo-organizacyjne oraz samodzielne zatrudnianie pracowników, przy czym drugi z tych warunków nie zostanie spełniony wówczas, gdy upoważnienie do zawierania i rozwiązywania umów o pracę będzie wynikało jedynie z oświadczenia woli kierownika wyższego szczebla.? (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2011 r, sygn. akt: III PK19/11)


W konsekwencji - zgodnie z przyjętymi założeniami - z uwagi na fakt, że Jednostki Wewnętrzne spełnią opisane powyżej wymogi, w ocenie Spółki będą mogły być uznane za pracodawców w rozumieniu Kodeksu pracy.


Uprawnienie do samodzielnego zatrudniania pracowników: warunek (i)


Zdolność do samodzielnego zatrudniania pracowników jest podstawowym kryterium pozwalającym na weryfikację, czy dany podmiot spełnia kryteria pozwalające na uznanie go za pracodawcę:


?Zatrudnianie pracowników we własnym imieniu jest więc warunkiem koniecznym i wystarczającym do posiadania przez dany podmiot statusu pracodawcy. W konsekwencji możliwe jest istnienie tzw. pracodawcy wewnętrznego. (...)


Zatrudnianie we własnym imieniu oznacza kompetencję prawną do samodzielnego nawiązywania, modyfikowania i rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy (...), a ponadto do samodzielnego realizowania zobowiązań wynikających ze stosunku pracy i organizowania procesu pracy.(K. Walczak, Komentarz do art. 3 Kodeksu pracy. 2013. Legalis)

Mając powyższe na uwadze należy podkreślić, że Jednostki Wewnętrzne, które powstaną na skutek podziału, będą uprawnione do samodzielnego dokonywania czynności z zakresu prawa pracy względem swoich pracowników, w tym m.in. nawiązywania, zmiany i rozwiązywania stosunków pracy oraz negocjowania warunków zatrudnienia we własnym imieniu.

Przedmiotowe uprawnienia nie będą wynikały wyłącznie z upoważnienia Wnioskodawcy, ale znajdą odpowiednie odzwierciedlenie w umowie Spółki, uchwałach Zarządu Spółki oraz procedurach dotyczących kwestii pracowniczych Spółki i Jednostek Wewnętrznych, które jednoznacznie potwierdzą, że Jednostki Wewnętrzne są pracodawcami w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy.


W ocenie Spółki uprawnienie Jednostek Wewnętrznych do samodzielnego zatrudniania pracowników będzie jednoznacznie wynikało z planowanych założeń organizacyjnych, tj.:

  1. Każda z Jednostek Wewnętrznych będzie posiadać własny regulamin pracy i płacy, w przypadku, gdy okaże się to konieczne zgodnie z art. 772 oraz art. 104 Kodeksu pracy;
  2. Wypłaty wynagrodzeń pracownikom Jednostek Wewnętrznych będą dokonywane przez Jednostki Wewnętrzne ze środków zgromadzonych na subkontach, zgodnie z własnymi funduszami płac.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy poszczególne Jednostki Wewnętrzne będą uprawnione do samodzielnego zatrudniania i zwalniania pracowników oraz dokonywania pozostałych czynności z zakresu prawa pracy.


  • Faktyczne dokonywanie czynności z zakresu prawa pracy: warunek (ii)


Jak wynika z ugruntowanych stanowisk doktryny sam fakt posiadania uprawnień wskazanych powyżej nie wystarcza dla zakwalifikowania danego podmiotu jako pracodawcy - konieczne jest również faktyczne ich wykonywanie:


?Sama zdolność do zatrudniania nie oznacza jeszcze, te dany podmiot jest pracodawcą. Status pracodawcy uzyskuje dopiero podmiot rzeczywiście zatrudniający pracowników. Wprawdzie art. 3 mówi o zatrudnianiu pracowników (w liczbie mnogiej), ale należy przyjąć, że podmiot zatrudniający już nawet jednego pracownika spełnia definicję pracodawcy.? (K. Wratny, Komentarz do art. 3 Kodeksu pracy. 2013, Legalis).


Opisane powyżej uprawnienia nie pozostaną wyłącznie w sferze teoretycznej, ponieważ celem planowanego wyodrębnienia organizacyjnego jest faktyczne zwiększenie efektywności, odpowiedzialności i kontroli w ramach Jednostek Wewnętrznych, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii pracowniczych. Tym samym zakres zadań i odpowiedzialności Jednostek Wewnętrznych faktycznie zwiększy się o obowiązki w zakresie:

  1. Zawierania, zmiany i rozwiązywania umów z pracownikami;
  2. Ustalania regulaminów pracy i płacy;
  3. Dokonywania wypłat wynagrodzeń.

Konsekwencją planowanego działania jest przeniesienie faktycznych czynności z zakresu prawa pracy ze Spółki na Jednostki Wewnętrzne.


Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe: warunek (iii)


Zgodnie z poglądami prezentowanymi w doktrynie, ocena, czy doszło do wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego danej Jednostki wymaga ustalenia, czy zostanie ona formalnie wydzielona ze struktury centralnej oraz czy będzie uprawniona do samodzielnego dysponowania środkami finansowymi.


Wyodrębnienie organizacyjne


Spółka chciałaby wskazać, że wyodrębnienie organizacyjne Jednostek Wewnętrznych zostanie przeprowadzone formalnie poprzez wprowadzenie odpowiednich zapisów w dokumentach wewnętrznych. Przykładowo, wyodrębnienie Jednostek Wewnętrznych zostanie uwzględnione w umowie Spółki, tj. umowa ta jednoznacznie potwierdzi, że Jednostki Wewnętrzne mogą stanowić indywidualne jednostki, posiadające niezależne od Spółki uprawnienia m.in. w zakresie prawa pracy.

Ponadto, wyodrębnienie organizacyjne Jednostek Wewnętrznych nastąpi poprzez przygotowanie, w sytuacji takiej konieczności, przez każdą Jednostkę Wewnętrzną własnych regulaminów i procedur dotyczących w szczególności kwestii pracowniczych, dostosowanych do ich potrzeb z uwzględnieniem planowanego podziału terytorialnego.

Mając na uwadze powyższe oraz założenie, że każda Jednostka Wewnętrzna będzie dysponowała niezbędnymi środkami i urządzeniami, umożliwiającymi organizację pracy i kierowanie jej procesem, w ocenie Spółki przesłanka organizacyjnego wyodrębnienia Jednostek Wewnętrznych zostanie spełniona.


Wyodrębnienie finansowe


W wyniku planowanego przez Spółkę wyodrębnienia, każda z Jednostek Wewnętrznych będzie dysponować osobnym wewnętrznym rachunkiem bankowym (stanowiącym subkonto do rachunku bankowego Spółki), na którym będą gromadzone środki finansowe przypadające na tę Jednostkę.

Poszczególne Jednostki będą również uprawnione do dysponowania środkami zgromadzonymi na ww. subkontach. Wynagrodzenia będą wypłacane pracownikom przez Jednostki Wewnętrzne i będą pochodziły ze środków zgromadzonych na ww. subkontach. Zdaniem Spółki taka struktura potwierdza wyodrębnienie finansowe Jednostek Wewnętrznych.

Wewnętrzne regulacje: warunek (iv)


Uprawnienie do samodzielnego dokonywania czynności z zakresu prawa pracy (w tym zatrudniania pracowników) oraz finansowe i organizacyjne wyodrębnienie poszczególnych Jednostek Wewnętrznych znajdzie odzwierciedlenie w wewnętrznych regulacjach Spółki oraz Jednostek, w tym m.in. w:

  1. Umowie Spółki;
  2. Uchwałach Zarządu Spółki w przedmiocie wyodrębnienia Jednostek Wewnętrznych;
  3. Regulaminach i procedurach Jednostek Wewnętrznych, dotyczących w szczególności kwestii pracowniczych;
  4. Regulaminie pracy i płacy Jednostek Wewnętrznych, jeśli ich wprowadzenie będzie konieczne zgodnie z art. 772 oraz 104 Kodeksu pracy;

Procedurach wewnętrznych Spółki.


W konsekwencji, zdaniem Spółki również warunek odzwierciedlenia wyodrębnienia poszczególnych Jednostek w wewnętrznych regulacjach zostanie spełniony.


W świetle powyższego, zdaniem Spółki, skoro Jednostki Wewnętrzne stanowią odrębnych pracodawców w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy, powinny one zostać uznane również za zakłady pracy w rozumieniu ustawy o PIT. W konsekwencji, to Jednostki Wewnętrzne będą spełniały rolę płatników podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do podlegających im pracowników, a zatem będą zobowiązane do:

  1. Obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń podlegających im pracowników i odprowadzania tych zaliczek do Naczelnika urzędu skarbowego;
  2. Składania stosownych deklaracji podatkowych i informacji podatkowych w odniesieniu do ww. pracowników.

W rezultacie, skoro przedmiotowe obowiązki będą spoczywać na Jednostkach Wewnętrznych, Spółka nie będzie zobowiązana do dokonywania czynności w tym zakresie w odniesieniu do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne.


Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że wyodrębnione w wyniku planowanego działania Jednostki Wewnętrzne będą stanowiły odrębnych pracodawców w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy i odrębnych płatników w rozumieniu art. 31 ustawy o PIT w związku z art. 8 Ordynacji podatkowej.


W rezultacie, zdaniem Spółki, w stosunku do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne Spółka: (i) nie będzie posiadała statusu płatnika zobowiązanego do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadzania tych zaliczek do naczelnika urzędu skarbowego, jak również (ii) nie będzie zobowiązana do składania stosownych deklaracji podatkowych i informacji podatkowych. Powyższe obowiązki będą natomiast spoczywać na Jednostkach Wewnętrznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z poźn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.


Stosownie do treści art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z kolei ust. 1a tegoż artykułu stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).


W razie zaprzestania przez płatników, o których mowa w art. 31 i 33-35, prowadzenia działalności przed końcem stycznia roku następującego po roku podatkowym deklarację, o której mowa w ust. 1a, płatnik przekazuje w terminie do dnia zaprzestania tej działalności (art. 38 ust. 1b ww. ustawy).


Zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Stosownie do ust. 2 ww.

artykułu, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.


Z treści wniosku wynika, że Spółka rozważa wprowadzenie dodatkowego wewnętrznego podziału w ramach obecnie stosowanego modelu, zapewniającego większą niezależność, odpowiedzialność i kontrolę w ramach poszczególnych Sklepów.

Planowany podział ma polegać na wyodrębnieniu w ramach obecnej organizacji Wnioskodawcy - w oparciu o terytorialny zakres działania - samodzielnych wewnętrznych jednostek organizacyjnych, odpowiadających poszczególnym Sklepom.


W ramach przedmiotowego podziału, każda z Jednostek Wewnętrznych zostanie wyodrębniona organizacyjnie ze struktury Spółki, będzie posiadała indywidualny regulamin i procedury regulujące w szczególności kwestie pracownicze, dostosowane do indywidualnych potrzeb Sklepów. Ponadto, w ramach dotychczasowego rachunku bankowego Spółki zostaną wyodrębnione osobne subkonta dla poszczególnych Jednostek Wewnętrznych, tak, aby każdy ze Sklepów posiadał możliwość dysponowania środkami zgromadzonymi na odpowiadającym/ odpowiadających mu subkontach. Wynagrodzenia dla pracowników podlegających Jednostkom Wewnętrznym wypłacane będą przez te Jednostki ze środków zgromadzonych na ww. subkontach, zgodnie z własnymi funduszami płac. Jednostki Wewnętrzne będą dysponować własnym, odrębnym regulaminem pracy i płacy w razie powstania takiego obowiązku zgodnie z art. 77 i 104 Kodeksu pracy. Jednostki Wewnętrzne mogą stanowić odrębne jednostki, dysponujące środkami finansowymi i posiadać niezależne od Spółki uprawnienia w szczególności w zakresie prawa pracy, będące pracodawcami w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z poźn. zm.). Osoby kierujące poszczególnymi Jednostkami Wewnętrznymi będą uprawnione do samodzielnego negocjowania warunków pracy, zatrudniania oraz zwalniania podległych im pracowników, jak również wprowadzania zmian w stosunkach pracy we własnym imieniu.


Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro poszczególne Jednostki Wewnętrzne będą samodzielnymi pracodawcami w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy, to będą również płatnikiem w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 8 Ordynacji podatkowej. Zatem Jednostka Wewnętrzna ? jako płatnik ? zobowiązana będzie do obliczania, poboru oraz wpłaty we właściwych terminach organowi podatkowemu zaliczek na podatek dochodowy od wypłaconych należności ze stosunku służbowego, stosunku pracy i innych, a także sporządzania i przesyłania stosownych deklaracji oraz informacji podatkowych, przewidzianych przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W konsekwencji na Wnioskodawcy w stosunku do pracowników zatrudnionych przez Jednostki Wewnętrzne nie będą ciążyć obowiązki płatnika zobowiązanego do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadzania tych zaliczek do Naczelnika urzędu skarbowego, jak również nie będzie zobowiązany do składania stosownych deklaracji i informacji podatkowych, ponieważ obowiązki te spoczywać będą na Jednostkach Wewnętrznych.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika