Opodatkowanie zryczałtowanym 18% podatkiem dochodowym ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego sędziom (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.06.2010 r. (data wpływu 01.07.2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 23.08.2010 r., data wpływu 26.08.2010 r.), na wezwanie Nr IPPB2/415-606/10-2/MK z dnia 12.08.2010 r. (data nadania 12.08.2010 r., data doręczenia 17.08.2010 r.) i piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 10.09.2010 r., data wpływu 13.09.2010 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-606/10-4/MK z dnia 30.08.2010 r. (data nadania 31.08.2010 r., data doręczenia 03.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym 18% podatkiem dochodowym ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego sędziom zawodów piłki nożnej, obserwatorom zawodów oraz delegatom sportowym na zawodach sportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.07.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym 18% podatkiem dochodowym ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego sędziom zawodów piłki nożnej, obserwatorom zawodów oraz delegatom sportowym na zawodach sportowych.

Pismami z dnia z dnia 12.08.2010 r. i 30.08.2010 r. Nr IPPB2/415-606/10-2/MK i Nr IPPB2/415-606/10-4/MK Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przesłanie dokumentu z którego wynika prawo do udzielania pełnomocnictwa w imieniu Wnioskodawcy oraz uzupełnienie brakującego podpisu osoby mającej umocowanie do występowania w imieniu Wnioskodawcy. Wezwania skutecznie doręczono w dniu 17.08.2010 r. i 03.09.2010 r., natomiast w dniu 26.08.2010 r. i 13.09.2010 r. (w terminie) przesłano brakujące dokumenty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Klub piłkarski jako gospodarz zawodów sportowych, jest płatnikiem wynagrodzeń, zwanych dalej ekwiwalentem sędziowskim. Osobami uprawnionymi do otrzymania ekwiwalentu sędziowskiego są sędziowie zawodów piłki nożnej; obserwatorzy zawodów oraz delegaci sportowi. Ekwiwalent sędziowski jest określony w formie stawki, uzależnionej od rodzaju prowadzonych zawodów, a także od tego czy sędzia występuje w roli sędziego głównego, sędziego liniowego czy asystenta technicznego.

Ekwiwalent jest wypłacany każdorazowo, po zakończonych zawodach, a jego wysokość jest ustalana przez Okręgowy Związek Piłki Nożnej, w formie tabeli należności. Zdarza się, że miesięczna suma kwot wypłaconego ekwiwalentu dla każdej z osób uprawnionych, wynosi mniej niż 200 zł. Są także sytuacje, gdy łączne kwoty wypłaconego ekwiwalentu przekraczają 200 zł w miesiącu. Sędziowie oraz pozostałe uprawnione osoby, nie są pracownikami ani członkami klubu piłkarskiego G. Sędziowanie jest działalnością wykonywaną osobiście i nie podlega rozliczaniu, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Proszę o wyjaśnienie, w jaki sposób obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy, od wypłat kwot ekwiwalentu sędziowskiego, w przypadku gdy miesięczna suma kwot ekwiwalentu wypłaconego jednej osobie:

• przekracza kwotę 200 zł (art. 30 ust 1 pkt 5a ustawy o pdof)
• nie przekracza kwoty 200 zł ...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Analiza artykułu 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym dochodów (przychodów), o których mowa w art. 13 pkt 2 ustawy, ma miejsce wtedy, gdy suma należności określonych w umowie lub umowach, zawartych z osobą nie będącą pracownikiem płatnika, z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie kwoty 200 zł od tego samego płatnika. Zryczałtowany podatek dochodowy w tym przypadku wynosi 18% kwoty przychodu i jest pobierany, bez pomniejszania tego przychodu, o koszty jego uzyskania (art. 30 ust 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami, opodatkowanymi wg skali podatkowej (art. 30 ust 8 ustawy).

Sędziowie zawodów piłki nożnej czy obserwatorzy zawodów, są delegowani przez Okręgowy Związek Piłki Nożnej do wykonania określonych czynności, podczas konkretnych zawodów sportowych. O terminie i miejscu zawodów osoby uprawnione, zwykle dowiadują się, najpóźniej na kilka dni przed ich rozpoczęciem. Zatem ekwiwalent sędziowski jest wynagrodzeniem, za wykonanie tych konkretnych czynności. Nie jest zatem technicznie możliwe, aby wynagrodzenie, o którym mowa powyżej, zostało określone w umowie w kwocie miesięcznej. Dlatego też w przedmiotowej sprawie nie jest spełniony warunek, o którym mowa w 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o pdof. Wnioskodawca uważa, że ekwiwalent sędziowski jest wynagrodzeniem, z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o pdof, dlatego też w myśl art. 41 ust 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne które dokonują wypłaty świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2, osobom określonym w art. 3 ust 1, są obowiązane jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do wypłacanego świadczenia, pomniejszonego o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ustawy, najniższą stawkę podatkową, określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust 1 ww. ustawy. Natomiast kwoty wypłacanego ekwiwalentu powinny być opodatkowane wg metody, o której mowa w zdaniu poprzednim (wg. skali), bez względu na miesięczną wysokość sumy należności, także w przypadku gdy miesięczna suma tych należności, jest niższa niż 200 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i jej jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale), miesięczna należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należności te muszą być uzyskiwane z tego tytułu jak również od tego samego płatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako gospodarz zawodów sportowych, jest płatnikiem wynagrodzeń, zwanych dalej ekwiwalentem sędziowskim. Ekwiwalent sędziowski jest określony w formie stawki, uzależnionej od rodzaju prowadzonych zawodów, a także od tego czy sędzia występuje w roli sędziego głównego, sędziego liniowego czy asystenta technicznego.

Ekwiwalent jest wypłacany każdorazowo, po zakończonych zawodach na podstawie delegacji sędziowskiej, a jego wysokość jest ustalana przez Okręgowy Związek Piłki Nożnej, w formie tabeli należności. Wynagrodzenie, o którym mowa powyżej, nie jest określone w umowie w kwocie miesięcznej. Sędziowie oraz pozostałe uprawnione osoby do otrzymania ekwiwalentu sędziowskiego, nie są pracownikami ani członkami klubu.

Miesięczna suma kwot wypłaconego ekwiwalentu dla każdej z osób uprawnionych, zazwyczaj wynosi mniej niż 200 zł. Są także sytuacje, gdy łączne kwoty wypłaconego ekwiwalentu przekraczają 200 zł w miesiącu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że mimo, iż Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów z osobami uprawnionymi do wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego (np. zlecenia, o dzieło), to jednak otrzymują one wynagrodzenie wypłacane na podstawie delegacji sędziowskiej. Zatem zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie w analizowanym przypadku.

Niemniej jednak, skoro z tego zlecenia nie będzie wynikało jaka jest wysokość należności miesięcznej, to oznacza, że nie będą spełnione łącznie warunki do zastosowania ryczałtu.

Aby bowiem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mógł mieć zastosowanie to z treści aktu, na podstawie którego wypłacane jest wynagrodzenie (zlecenia, uchwały, powołania) winna wynikać miesięczna kwota należności przysługująca z tego tytułu. Należy zauważyć, iż sędzia i inne osoby uprawnione do wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego otrzymują wynagrodzenie za sędziowanie konkretnego meczu, zatem zlecenie mu wykonania określonych czynności nie określa miesięcznej należności z tego tytułu. Od należności wynikających z tego rodzaju umów należy pobrać zaliczkę zgodnie z wyżej cytowanym art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przypadku dokonywania wypłaty wynagrodzenia dla sędziów i innych osób uprawnionych, gdzie nie jest określona miesięczna należność z powyższego tytułu, od ww. przychodu należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet wówczas, gdy ostatecznie należność za miesiąc byłaby niższa niż 200 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.