powstanie przychodu ze stosunku pracy z tytułu udziału pracowników w imprezach integracyjnych, organizowanych (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.11.2009 r. (data wpływu 30.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze stosunku pracy z tytułu udziału pracowników w imprezach integracyjnych, organizowanych przez pracodawcę ze środków obrotowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych fizycznych w zakresie powstania przychodu ze stosunku pracy z tytułu udziału pracowników w imprezach integracyjnych, organizowanych przez pracodawcę ze środków obrotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (zwana dalej ?Spółką?) organizuje imprezy dla pracowników w celu zintegrowania pracowników, polepszenia współpracy między nimi i poprawy atmosfery w pracy. Koszt zorganizowania imprezy ponoszony jest przez Spółkę. Pracownicy uczestniczą w imprezie nieodpłatnie.

Spotkania integracyjne mają różnorodną postać. Przykładowo organizowane są:

• spotkania dla wszystkich pracowników Spółki lub pracowników danego sklepu, które odbywają się w restauracji (mają charakter np. kolacji wigilijnej).

• spotkania dla pracowników danego działu (np. działu księgowości, marketingu, itp.), które odbywają się w restauracji lub w miejscu wykonywania pracy (w takim wypadku Spółka ponosi koszt cateringu). Na takich spotkaniach - w nieformalnej atmosferze - omawiane są wyniki pracowników, zadania do wykonania, itp. Zdarza się, że spotkanie połączone jest ze szkoleniem dla pracowników.

• festyny, pikniki, itp., które odbywają się poza siedzibą Spółki w wybranym przez Spółkę miejscu. Spółka ponosi koszty cateringu, rozrywek zapewnianych pracownikom, które mają służyć ich integracji (np. paint ball, zawody sportowe), koszty transportu pracowników na imprezę, itp.

• w wypadku imprez o wyjątkowym charakterze (np. impreza integracyjna w związku z 10-leciem danej placówki handlowej, 10-letnim stażem pracy pracowników, itp.) impreza może być zorganizowana w teatrze lub innym miejscu przeznaczonym do organizowania większych spotkań. Spółka ponosi wówczas koszty m. in. wynajmu teatru, czy sali, w której jest organizowana impreza, koszty transportu pracowników, itd.
  
  

Podczas spotkań integracyjnych pracownicy Spółki mogą skorzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmy wynajmowane przez Spółkę. Należy przy tym zaznaczyć, że pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych. Każdy z pracowników ma możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić, itp. Spółka nie ewidencjonuje ilości spożytych przez danego pracownika produktów. Pracownicy mogą również skorzystać z ?atrakcji? zapewnianych przez Spółkę (np. mogą wziąć udział w zawodach sportowych, w dyskotece, itp.). Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich ?atrakcji? skorzystał.

Jeśli Spółka zapewnia bezpłatny transport na imprezę (np. autobus) nie wie, który z pracowników pojechał autobusem, a który własnym samochodem. Autobus jest podstawiany w umówione miejsce i zainteresowani pracownicy mogą skorzystać z takiego transportu. Spółka nie prowadzi jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu).

Organizując imprezę Spółka zawiera różne umowy z firmami zewnętrznymi. Może się zdarzyć, że Spółka wybiera jedną firmę zewnętrzną odpowiedzialną za zorganizowanie całości imprezy (np. pikniku, czy festynu). W takim wypadku Spółka otrzymuje fakturę obejmującą łączny koszt imprezy, tj. wynagrodzenie firmy zewnętrznej. W takim wypadku poszczególne koszty związane z imprezą, np. koszty wynajmu pomieszczenia, wyżywienia, orkiestry, itp. nie są Spółce znane (koszy te firma zewnętrzna uwzględnia przy kalkulacji należnego jej wynagrodzenia). Spółka może też zdecydować się na organizację imprezy samodzielnie. Przykładowo Spółka wybiera restaurację, w której ma odbyć się spotkanie pracowników i otrzymuje fakturę za usługę gastronomiczną.

Imprezy integracyjne są finansowane ze środków obrotowych Spółki. W Spółce jest tworzony Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, ale jest on wykorzystywany na pożyczki dla pracowników, zapomogi oraz dofinansowanie do różnego typu wypoczynku pracowników i ich rodzin. Finansowanie dodatkowo imprez i spotkań integracyjnych z funduszu socjalnego ograniczyłoby finansowanie innych świadczeń socjalno - bytowych dla zatrudnionych pracowników. W związku z tym, Spółka finansuje imprezy integracyjne ze środków własnych (środków obrotowych).

Spółka - co do zasady - przygotowuje listę osób zaproszonych na daną imprezę integracyjną. Spółka nie ma jednak 100% gwarancji, że wszystkie osoby, których nazwiska znajdują się na liście, faktycznie wzięły udział w imprezie. Może się okazać, że dany pracownik uprawniony do wzięcia udziału w imprezie nie przyszedł, z uwagi np. na chorobę. Nie zawsze przy wejściu na imprezę sprawdzana jest lista obecności, chociaż w niektórych wypadkach może się zdarzyć, że pracownicy przychodzący na imprezę podpisują się na liście. W takim wypadku Spółka wie, który z pracowników był obecny na imprezie.

W niektórych umowach zawieranych z firmami organizującymi szkolenie istnieje zapis, dla ilu osób jest urządzana impreza. Jest to jednak liczba ogólnie oszacowana, która z reguły nie pokrywa się dokładnie z faktyczną ilością uczestników. (Liczbę uczestników ustala się raczej w celu określenia skali imprezy, tak aby firma świadcząca usługi wiedziała ile przygotować posiłków, jaką salę wynająć, itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy Spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wzięli oni udział w imprezie integracyjnej...
2. Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie byłaby twierdząca, Spółka prosi dodatkowo o wyjaśnienie: w jaki sposób Spółka powinna ustalić przychód pracownika powstały w wyniku wzięcia przez niego udziału w imprezie integracyjnej, skoro Spółka nie prowadzi żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, co zjadł, wypił dany pracownik, z jakich ?atrakcji? zapewnianych w czasie imprezy skorzystał, a w wielu wypadkach Spółka ma nawet trudność w ustaleniu dokładnej listy pracowników, którzy faktycznie byli obecni na imprezie...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka uważa, że uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Spółki nie ma ona obowiązku doliczania jakichkolwiek kwot do przychodu pracownika uczestniczącego w imprezie integracyjnej i pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spóldzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, postanowiono, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są:

• otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz

• wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
  
  

Z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem wprost, iż ?przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy i wartości pieniężnych oraz otrzymania (ale nie samego postawienia do dyspozycji) wartości świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń? (Por. A. Taudul, Opodatkowanie niektórych świadczeń pracowniczych - problemy praktyczne, Przegląd Podatkowy nr 4/2008, s. 8 i nast.).

W związku z powyższym, Spółka uważa, że samo wzięcie udziału przez pracownika w imprezie integracyjnej nie doprowadzi do powstania u niego przychodu. Zdaniem Spółki, opodatkowaniu może podlegać jedynie konkretne i faktycznie otrzymane przez pracownika świadczenie. Potwierdza to zdaniem Spółki wyrok WSA z dnia 10 grudnia 2007 r., sygn. III SA/Wa 1302/07. Z wyroku tego wynika, że jeśli pracodawca nie może ustalić, jakie świadczenie nieodpłatne pracownik faktycznie otrzymał, to nie powinien zwiększać przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę.

Spółka uważa, że w przedstawionej w stanie faktycznym sytuacji nie dojdzie do powstania przychodu u pracownika, gdyż Spółka nie jest w stanie określić wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez poszczególnych pracowników. Spółka może stwierdzić, kto został zaproszony na imprezę, ale nie zawsze jest jej wiadome, czy rzeczywiście wszystkie osoby zaproszone przyszły i czy korzystały (oraz w jakim zakresie) ze świadczeń oferowanych w czasie imprezy. Spółka pragnie raz jeszcze podkreślić, że nie sprawdza i nie ewidencjonuje co i w jakich ilościach pracownik zjadł, czy wypił, czy bawił się na dyskotece, czy brał udział w zawodach sportowych, itp.

Zdaniem Spółki wyrażone przez nią stanowisko jest zgodne z interpretacją Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 25 kwietnia 2007 r., znak ZD/4060-11/07. Organ podatkowy - analizując zagadnienie związane z powstaniem przychodu u pracowników uczestniczących w imprezie integracyjno - wigilijnej - uznał, że: ?skoro - jak wskazuje Spółka - nie ma możliwości określenia, w jakim stopniu poszczególni pracownicy korzystali z oferowanych świadczeń, uznać należy, iż wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na brak możliwości zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń. Zatem, po stronie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, ze względu na brak możliwości zindywidualizowania świadczeń, nie powstaną obowiązki płatnicze, o których mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym, polegające na obliczeniu, pobraniu i odprowadzeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy?.

Podobne stanowisko wyraził Pomorski Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 18 września 2006 r., znak DM/415-0035/06/JU, w której stwierdził, że z tytułu uczestnictwa pracowników w imprezie integracyjnej, podczas których pracownikom zapewniane jest wyżywienie, nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z takim poglądem zgadzają się również sądy administracyjne. Przykładowo WSA w Warszawie w wyroku z dnia 16 czerwca 2009 r., sygn. III SA/Wa 412/09, stwierdził, że przychodem pracownika może być wyłącznie świadczenie fizycznie przez pracownika otrzymane. Jeśli pracodawca organizuje imprezę integracyjną, nie wie, które konkretnie świadczenia pracownik faktycznie otrzymał (co faktycznie skonsumował w czasie imprezy), gdyż jeden z pracowników może skorzystać z zakupionych świadczeń ponad kwotę ustaloną na osobę, a inny nie skorzysta z tak ustalonej wartości świadczenia.

Nie można też wykluczyć sytuacji, iż pracownik bierze udział w spotkaniu integracyjnym - ponieważ takie jest oczekiwanie pracodawcy - ale z różnych przyczyn wcale nie korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń. Dlatego też WSA w Warszawie orzekł, że możliwość skorzystania z zapewnionych przez pracodawcę świadczeń nie jest równoznaczna z faktycznym skorzystaniem z nich, a tym samym z uzyskaniem przychodu przez pracownika. Zdaniem WSA w Warszawie, nie można ustalać przychodu u danego pracownika wyłącznie przez podzielenie kosztów imprezy przez liczbę osób w niej uczestniczących. Ustalenie przychodu poprzez proste podzielenie kwoty wydatków poniesionych przez Spółkę na liczbę uczestników oznaczałoby ustalenie przychodu ?wirtualnego?, a nie rzeczywiście uzyskanego przez pracownika. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby pracownik skorzystał z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby precyzyjne ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji WSA w Warszawie stwierdził, że u pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej nie dojdzie do powstania przychodu, skoro pracodawca nie może ustalić, jakie faktycznie świadczenia otrzymali poszczególni pracownicy (co skonsumowali w czasie imprezy, z jakich konkretnie atrakcji dodatkowych skorzystali).

Identyczne stanowisko wyraził WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 7 maja 2009 r., sygn. I SA/Wr 1326/08. Zdaniem tego Sądu, jeśli pracodawca zakupuje towary i usługi związane z imprezą integracyjną, jednak nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy korzystali z zakupionych towarów i usług, to nie dochodzi do powstania przychodu u pracowników uczestniczących w imprezie. W ocenie Sądu, z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wynika, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. Samo pozostawienie do dyspozycji określonych świadczeń nie prowadzi jeszcze do powstania przychodu dla pracowników.

Podobny pogląd wyrażony został przez:

• NSA w wyroku z dnia 15 września 2009 r., sygn. II FSK 536/08, który uznał, że: ?w przypadku świadczeń w naturze (dowozu pracowników do pracy - przypis Spółki) muszą one być faktycznie otrzymane, a nie tylko postawione do dyspozycji. W niniejszej sprawie nie ma możliwości ustalenia kwoty przychodu dla konkretnego pracownika, gdyż pracownicy korzystający z dojazdów mieli jedynie to świadczenie w naturze postawione do dyspozycji. Nie ma możliwości stwierdzenia, czy pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka była jego wartość.
  Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionego do dyspozycji transportu, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w updof?.

• WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 15 października 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 501/09, stwierdził: ?W sytuacji zatem, gdy pracodawca ponosi koszty zakupu paliwa związane z dojazdem pracowników do pracy, przy czym koszt ten nie jest zależny od liczby pracowników mogących skorzystać ze świadczenia, jak też nie jest możliwe ustalenie, którzy konkretnie pracownicy z tego dojazdu i w jakim zakresie skorzystali, to brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tego tytułu po stronie pracownika?.

• WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 stycznia 2008 r., sygn. III SA/Wa 1476/07, w którym stwierdził: ?w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika - zwłaszcza wtedy, gdy opłata wnoszona jest ryczałtowo za wszystkich pracowników, czyli tak jak w stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy - brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu (...)?.

• WSA w Warszawie w wyroku z dnia 20 sierpnia 2008 r., sygn. III SAlWa 625/08, w którym orzekł, że: ?w przypadku, gdy wartości świadczeń (...) nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, czyli w takim jak w niniejszej sprawie, gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo za wszystkich pracowników bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu (...). Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owo świadczenie i jaka jest jego wartość?.

• Łódzki Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 26 kwietnia 2007 r., znak ŁUS-ll-2 - 415/10/07/AG: ?w przypadku gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (np. wtedy, gdy opłata wnoszona jest ryczałtowo za wszystkich pracowników) - brak jest podstaw do ustalenia dla tego pracownika kwoty przychodu (...)?.

• WSA w Warszawie w wyroku z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1916/08: ?w przypadku, gdy wartości świadczeń (...) nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, czyli tak jak w rozpoznanej sprawie, gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo za określoną grupę pracowników bez względu na to, czy pracownik z usług (...) korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu (...)?.

• Podkarpacki Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 2 stycznia 2007 r., znak PUS.l/415/29/06: ?opodatkowaniu nie będą podlegać takie świadczenia w sytuacji, gdy pracodawca nie jest w stanie określić wartości świadczenia, z jakiego pracownik faktycznie skorzystał. W związku z tym, iż nie jest możliwe ustalenie wysokości świadczenia (...) z których pracownik będzie korzystał, u pracowników nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?.
  
  

Podsumowując Spółka uważa, że w stanie faktycznym opisanym we wniosku o interpetację nie dojdzie do powstania przychodu u jej pracowników.

W związku z tym, Spółka nie powinna doliczać do przychodów żadnych kwot. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala na szacunkowe ustalanie przychodu pracowników (ustalanie przychodów ?wirtualnych?) i nie zawiera przepisów, które pozwalałyby na obliczenie przychodu pracownika. W szczególności nie jest dopuszczalne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych doliczanie do przychodów pracownika kwoty ustalonej w wyniku podzielenia kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy przez liczbę osób zaproszonych na imprezę, czy osób, które teoretycznie mogły jechać autobusem opłaconym przez Spółkę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek racy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie natomiast z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Artykuł 30 § 1 powyższej ustawy stanowi, iż płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (?).

Z treści nakreślonego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka organizuje różnego rodzaju imprezy dla pracowników (przykładowo: spotkania w restauracji, w teatrze, w miejscu pracy, festyny, pikniki, imprezy jubileuszowe, podczas których pracownicy mogą korzystać z ewentualnie przygotowanych atrakcji np. wziąć udział w zawodach sportowych, dyskotece, paint ball), mające na celu zintegrowanie pracowników, polepszenie współpracy i poprawę atmosfery w pracy, które Spółka finansuje ze środków obrotowych, w związku z czym uczestnictwo pracowników w imprezach jest nieodpłatne. Zdarzają się imprezy połączone ze szkoleniem dla pracowników.

Organizując poszczególne spotkania Spółka zawiera umowy z firmami zewnętrznymi organizującymi całość imprezy (np. festyny, pikniki), wówczas otrzymuje fakturę obejmującą łączny koszt imprezy, tj. wynagrodzenie firmy zewnętrznej, bądź korzysta z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmy wynajmowane przez Spółkę, w zależności od miejsca zorganizowania spotkania. W przypadku imprez organizowanych poza siedzibą Spółki, ponosi także koszty transportu pracowników na spotkanie (np. autobusu), jednakże Spółka nie prowadzi stosownej ewidencji i nie wie, którzy pracownicy skorzystali z bezpłatnego transportu, a którzy pojechali np. własnym samochodem.

W związku z tak nakreślonym stanem faktycznym w opinii Spółki uczestnictwo pracowników w imprezach integracyjnych nie rodzi po stronie pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z czym w opinii organu podatkowego nie można się zgodzić.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Spółka wielokrotnie podkreśliła, że samo wzięcie udziału przez pracownika w imprezie integracyjnej nie powoduje powstania przychodu do opodatkowania, bowiem o przychodzie można mówić w sytuacji, gdy pracownik skorzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, natomiast Spółka może tylko stwierdzić kto został zaproszony na imprezę, ale nie zawsze posiada informację, czy rzeczywiście zaproszone osoby przyszły i korzystały oraz w jakim zakresie z oferowanych świadczeń, ponieważ Spółka nie sprawdza i nie ewidencjonuje tego co pracownik skonsumował oraz czy korzystał z zaoferowanych atrakcji.

Tutejszy organ podatkowy nie podziela stanowiska Spółki w sprawie. Organ bowiem stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym nie ma przeszkód w ustaleniu wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracowników z tytułu uczestnictwa w poszczególnych, organizowanych przez Spółkę spotkaniach integracyjnych.

Na wstępie podkreślenia wymaga fakt, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych przez pracodawcę spotkań integracyjnych oraz wszelkich atrakcji zapewnionych podczas tych imprez, lecz samo otrzymanie przez pracownika możliwości skorzystania z imprez integracyjnych o określonej wartości pieniężnej (w zależności od formy w jakiej spotkanie to zostało zorganizowane, tj. w restauracji, teatrze, w miejscu pracy, w postaci festynu, pikniku). Postawienie do dyspozycji pracownikowi nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniach integracyjnych, które skierowane są tylko do pracowników Spółki, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen ich zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z organizacją poszczególnych imprez, także tych połączonych z dodatkowymi atrakcjami nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Nieistotne jest przy tym, co i ile dany pracownik skonsumował, czy korzystał z zapewnionego transportu oraz z ilu i jakich atrakcji skorzystała, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone są niezależnie od tego czy pracownicy skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik miał możliwość skorzystania z udziału w poszczególnych spotkaniach integracyjnych zaoferowanych mu przez pracodawcę ? zostały mu one postawione do dyspozycji.

Jak wynika ze stanu faktycznego, co do zasady, Spółka przygotowuje listę osób zaproszonych na daną imprezę integracyjną, nie ma jednak 100% gwarancji, że wszystkie osoby faktycznie wzięły udział w imprezie. Nie zawsze przy wejściu na imprezę sprawdzana jest lista obecności, chociaż zdarzają się sytuacje, że pracownicy przychodzący na imprezę podpisują się na liście.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Spółka w oparciu o listę pracowników, którzy zostają zaproszeni na poszczególne imprezy integracyjne winna ustalać wartość nieodpłatnego świadczenia, dla każdego z nich, bez względu na to, który pracownik wziął udział w spotkaniu.

W związku z powyższym, w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, możliwe jest wyliczenie, jaki koszt został poniesiony w związku ze zorganizowaniem poszczególnych spotkań integracyjnych (zarówno tych zorganizowanych przez Spółkę we własnym zakresie, jak i tych organizowanych przez firmy zewnętrzne, gdy Spółka otrzymuje fakturę obejmującą łączny koszt imprezy), a także określenie, którzy pracownicy w nich uczestniczyli, bez względu na to, czy dany pracownik brał udział w spotkaniu, czy też nie, oraz co i ile skonsumował i z jakich atrakcji skorzystał, bądź nie. Wobec tego Spółka możne ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu możliwości uczestnictwa w organizowanych przez Spółkę spotkaniach integracyjnych, także tych imprez połączonych ze szkoleniami organizowanymi zarówno przez Spółkę, jak i tych organizowanych przez firmy zewnętrzne i przyporządkować je poszczególnym pracownikom. Wartość świadczenia, jaką Spółka winna doliczyć do przychodu danego pracownika należy obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z wystawionych przez firmy zewnętrzne faktur lub rachunków za poszczególne spotkania integracyjne, w posiadaniu których jest Spółka (np. faktura lub faktury za zorganizowany festyn, piknik, za usługę gastronomiczną lub catering, koszt wynajmu teatru lub stosownej sali) przez liczbę pracowników zaproszonych - mogących wziąć udział w danym spotkaniu integracyjnym.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty w formie ryczałtu nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia jaka wartość opłacanej kwoty przypada na danego pracownika.

Organ podatkowy pragnie podnieść, iż to na Spółce, jako na płatniku w rozumieniu powołanego powyżej art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu poszczególnych jej pracowników. Wartość świadczeń opłaconych za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, możliwość wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę, natomiast przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakup danej imprezy integracyjnej, ustalonej w oparciu o powołany powyżej przepis art. 11 ust.

2a ustawy podatkowej, przez liczbę zaproszonych na nią pracowników, bez względu na to, że Spółka nie prowadzi żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, co zjadł, wypił dany pracownik, z jakich ?atrakcji? zapewnianych w czasie imprezy skorzystał oraz, że Spółka ma trudność w ustaleniu dokładnej listy pracowników, którzy faktycznie byli obecni na imprezie, ponieważ o powstaniu przychodu po stronie pracowników przesądza fakt, iż mają oni możliwość wzięcia udziału w tych spotkaniach.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanych wielu tez wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych oraz Sądu Najwyższego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.