Z tytułu uczestnictwa pracowników w zajęciach dodatkowych zorganizowanych poza terenem hotelu i uroczystej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.09.2011 r. (data wpływu 23.09.2011 r.) oraz w piśmie uzupełniającym braki formalne wniosku z dnia 08.11.2011 r. (data nadania 10.11.2011 r., data wpływu 14.11.2011 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 02.11.2011 r. Nr IPPB2/415-795/11-2/MG (data nadania 03.11.2011 r., data odbioru 07.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z nieodpłatnych świadczeń z tytułu uczestnictwa pracowników w dodatkowych zajęciach zorganizowanych poza terenem hotelu i uroczystej kolacji w czasie wolnym od obowiązkowego szkolenia zawodowego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z nieodpłatnych świadczeń z tytułu uczestnictwa pracowników w dodatkowych zajęciach zorganizowanych poza terenem hotelu i uroczystej kolacji w czasie wolnym od obowiązkowego szkolenia zawodowego.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, wezwano Spółkę pismem z dnia 02.11.2011 r. Nr IPPB2/415-795/11-2/MG (data nadania 03.11.2011 r., data doręczenia 07.11.2011 r.) do ich uzupełnienia poprzez:

• wskazanie indywidualnej sprawy Wnioskodawcy występującego z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jako zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, ponieważ w złożonym wniosku w części B.2. formularza ORD-IN ?Status Wnioskodawcy? zaznaczono poz. 1 ? podatnik. Opis stanu faktycznego wskazuje, że Spółka występuje w roli płatnika, natomiast sformułowane pytanie odnosi się do powstania po stronie pracowników przychodu z nieodpłatnych świadczeń,

• wskazanie właściwego dla Spółki Naczelnika Urzędu Skarbowego.
  
  

Spółka uzupełniła braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 08.11.2011 r. (data nadania 10.11.2011 r., data wpływu 14.11.201 r.), w którym m.in. ponownie sformułowała pytanie podatkowe oraz doprecyzowała własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji kosmetyków do włosów oraz kosmetyków do pielęgnacji ciała. Co roku wprowadzane są na rynek nowe produkty. Sprzedaż kosmetyków dokonywana jest przez Spółkę głównie do sieci handlowych oraz do hurtowni poprzez zatrudnionych pracowników - specjalistów handlowców. Aby dokonywana była efektywna sprzedaż, pracownicy muszą być szkoleni w zakresie znajomości produktów, jak również zastosowania technik sprzedaży i promocji. Aby przedstawić walory produktów dokonywane są również prezentacje, które muszą odbywać się w odpowiednich warunkach. Wiedza z zakresu technologii produktów i technik sprzedaży stanowi tajemnicę handlową firmy i w związku z tym szkolenia dla pracowników są organizowane we własnym zakresie przez Spółkę.

Spółka nie posiada stosownych warunków lokalowych do przeprowadzenia szkolenia dla dużej grupy handlowców liczącej ponad 50 osób. Handlowcy są pracownikami terenowymi i zamieszkują na terenie całej Polski. Jednorazowe szkolenie trwa co najmniej 6 godzin, a ponadto dodatkowo poza szkoleniem odbywa się wymiana doświadczeń pomiędzy pracownikami, co również podnosi ich kwalifikacje zawodowe. Spółka organizuje spotkania szkoleniowo - integracyjne w hotelach, co umożliwia zapewnienie noclegu i wyżywienia pracownikom terenowym. Każde szkolenie posiada szczegółowy program z prezentacją wiedzy na temat nowych produktów oraz technik sprzedaży. Dla uczestników szkolenia zapewniony jest poczęstunek na tak zwanych przerwach kawowych, obiady, kolacje i śniadanie oraz noclegi. Obecność pracowników zajmujących się sprzedażą produktów jest na szkoleniu obowiązkowa.

Szkolenia mają charakter integracyjny. Niekiedy w trakcie szkoleń organizowana jest również uroczysta kolacja. Hotel, w którym organizowane są szkolenia udostępnia wszystkim gościom hotelowym, w ramach kosztów zakwaterowania, możliwość korzystania z basenu, sauny, odnowy biologicznej, kręgielni i sali bilardowej. Koszt zakwaterowania w hotelu nie jest zależny od faktycznego korzystania z tych usług. Udział w szkoleniach był obowiązkowy dla wszystkich uczestników, natomiast w odniesieniu do zajęć dodatkowych i uroczystej kolacji możliwość uczestniczenia jest fakultatywna. Wynagrodzenie za zorganizowane zajęcia dodatkowe ustalane było w sposób ryczałtowy. Tym samym nie było możliwe przypisania konkretnej wartości świadczeń na rzecz konkretnych pracowników. Niektórzy z pracowników po odbytym szkoleniu udawali się do swoich pokoi, a niektórzy korzystali z atrakcji udostępnionych w cenie zakwaterowania przez hotel, zaś niektórzy brali udział w zajęciach dodatkowych zorganizowanych poza terenem hotelu. W takiej sytuacji nie było możliwości ustalenia, kto osiągnął przychód, a jeżeli osiągnął, to w jakiej konkretnej wartości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w trakcie przeprowadzonego zawodowego szkolenia powstaje wartość nieodpłatnych świadczeń w postaci zorganizowanych dla pracowników Spółki zajęć dodatkowych i uroczystej kolacji w czasie wolnym od obowiązkowych szkoleń, która będzie stanowiła przychód dla tych pracowników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych... Czy w związku z tym ciąży na Spółce obowiązek pobrania i opłacenia zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach szkolenia zawodowego z tytułu zakwaterowania w hotelu oraz dodatkowo opłaconych przez Spółkę na rzecz organizatora świadczeń integracyjnych w formie zryczałtowanego wynagrodzenia, nie powstanie przychód dla pracowników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednocześnie nie ciąży na Spółce obowiązek pobrania i opłacania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu w trybie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli ustalenie wartości świadczeń i przyporządkowanie ich poszczególnym pracownikom, biorącym udział w zajęciach dodatkowych po odbyciu szkolenia, nie jest możliwe (zajęcia miały charakter otwarty, udział w nich był fakultatywny, zaś wysokość kosztów ustalona została w sposób zryczałtowany), wówczas nie można uznać, iż konkretny pracownik uzyskał świadczenie o ściśle określonej (a nawet przybliżonej) wartości, które miałoby podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Nie sposób w tym przypadku stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość.

Jeżeli bowiem pracodawca organizuje dla swoich pracowników imprezę integracyjną, a nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń przekazanych pracownikom i przyporządkowania ich poszczególnym osobom, to takie wydatki nie spowodują powstania przychodu po stronie pracownika. Takie poglądy prezentowali w przeszłości, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku (sprawa B1/4117-0073/07), Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (sygn. 1471/DPF/415-124/05/ML) oraz Urząd Skarbowy w Krośnie (sygn. PDP 4211/IN/CIT/15/2006).

Powyższe wnioski wynikają z przepisów podatkowych. W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się zasadniczo:

• wypłaty pieniężne,

• świadczenia w naturze,

• inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne.
  
  

Konsekwencją takiego zróżnicowanie przychodów jest wskazanie w kolejnych przepisach ustawy o PIT sposobu obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń został określony odmiennie. Zatem dla potrzeb wykazania, iż dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości. Natomiast przepisy nie dają podstaw do określenia tej wartości w tym przypadku.

W tej sprawie należy mieć na uwadze, iż nie ma identycznych stanów faktycznych, ale odwołując się do wskazań Ordynacji podatkowej należy uwzględnić poglądy wynikające z orzecznictwa sądowego zbieżne ze stanowiskiem wnioskodawcy. W opisanej kwestii należałoby uwzględnić i zastosować się do interpretacji zaprezentowanej przez WSA w Kielcach i Szczecinie. Argumentacja Sądu jest przekonywująca i ma mocne oparcie w przepisach. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, w prawomocnym wyroku z dnia 17 września 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 342/09 stwierdził, iż ?w odniesieniu do wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, warunkiem zaliczenia w poczet przychodów, jest ich faktyczne otrzymanie. Zatem zdaniem Sądu błędne jest stanowisko organu, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych atrakcji, lecz samo postawienie pracownikowi możliwości skorzystania z tych świadczeń (o określonej wartości pieniężnej)?. Sąd uznał, że w przypadku, gdy wartości świadczeń nieodpłatnych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika - zwłaszcza wtedy, gdy opłata wnoszona jest ryczałtowo za wszystkich pracowników - brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę zajęć dodatkowych.

W takiej bowiem sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość. Przychód nie może bowiem zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi, lecz ustalony zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. art. 12 ust. 1 i 3, art. 11 oraz art. 11 ust. 2-2b. Pogląd ten dotyczy również świadczeń oferowanych przez hotel jako dodatkowe atrakcje w ramach kosztów zakwaterowania. Ponadto Sąd wskazał, iż podobny pogląd był już prezentowany w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1476/07, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1326/08).

W wyroku WSA w Szczecinie z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. I SA/Sz 862/09) Sąd analizował analogiczną sprawę będącą przedmiotem tej interpretacji, podważając tezę organu podatkowego, że świadczenie na rzecz pracowników, polegające na organizacji imprez dla pracowników, stanowi nieodpłatne świadczenie dla pracownika w wysokości średnich kosztów organizacji imprezy przypadających na jednego uczestnika. Zdaniem Sądu, jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami ustawy o PIT, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zdaniem WSA z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT wynika, że aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika. Natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Podczas imprez firmowych zakupione przez pracodawcę towary i usługi są postawione do dyspozycji pracowników. Jednak brak jest ustaleń, czy dana osoba (pracownik) z tego świadczenia skorzystała i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że niektórzy pracownicy w ogóle nie skorzystają z tych świadczeń. Zdaniem Sądu, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w u.p.d.o.f. Podobną ocenę wyrażono w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 7.05.2009 r. sygn. I SA/Wr 1325/08 i skład orzekający tą ocenę podziela.

Reasumując w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w przedstawionej sprawie), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 1307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów wynika, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

W myśl natomiast przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia ?nieodpłatnego świadczenia? można odwołać się do określenia tego pojęcia w orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza w uchwale NSA z dnia 16 października 2006 r., II FPS 1/06, w której przyjęto, iż ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze (?), których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie mające konkretny wymiar finansowy.

Przychód ze stosunku pracy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ww. ustawy. Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczenia nieodpłatnego otrzymanego przez pracownika. Pracodawca winien doliczyć wartość otrzymanego świadczenia do globalnej kwoty przychodu i opodatkować dochód z tego tytułu według zasad określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Artykuł 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (?).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji kosmetyków. Sprzedaż kosmetyków dokonywana jest poprzez zatrudnionych pracowników - specjalistów handlowców. W celu zwiększenia efektywności sprzedaży, pracownicy muszą być szkoleni w zakresie znajomości produktów, jak również zastosowania technik sprzedaży i promocji. Spółka nie posiada warunków lokalowych do przeprowadzenia szkolenia, dlatego też organizuje spotkania szkoleniowo - integracyjne w hotelach.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż uczestnictwo pracowników w dodatkowych zajęciach odbywających się poza terenem hotelu i uroczystej kolacji podczas organizowanych przez Spółkę spotkań o charakterze szkoleniowo - integracyjnym, powoduje powstanie po stronie pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu nieodpłatnych świadczeń ponoszonych za pracownika.

Należy zauważyć, iż przedmiotowe szkolenia zawodowe, pomimo że są obowiązkowe, to jak sama Spółka wskazała, mają charakter integracyjny, a dodatkowe zajęcia i uroczysta kolacja odbywają się po skończonych szkoleniach. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Spółka jako pracodawca nie jest obowiązana, w myśl przepisów powszechnie obowiązującego prawa do organizowania dodatkowych atrakcji po zakończeniu szkolenie.

Podkreślenia wymaga fakt, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy przesądza fakt uczestnictwa pracownika w zajęciach dodatkowych i uroczystej kolacji, o określonej wartości pieniężnej, którego wartość powinna być ustalona według cen ich zakupu, nie można bowiem mówić o powstaniu przychodu w sytuacji, gdy pracownik nie wziął w nich udziału.

Należy także wskazać, iż ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z organizacją dodatkowych świadczeń nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uczestniczącego pracownika. W rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymał nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z uczestnictwem w zorganizowanych zajęciach dodatkowych i uroczystej kolacji.

Tutejszy organ podatkowy nie podziela argumentacji Spółki, iż nie było możliwe przypisanie konkretnej wartości świadczeń na rzecz konkretnych pracowników, oraz ustalenie kto osiągnął przychód, a jeżeli osiągnął, to w jakiej konkretnej wartości, bowiem wynagrodzenie za zorganizowane zajęcia dodatkowe ustalone było w sposób ryczałtowy.

Zdaniem organu podatkowego indywidualizacja świadczeń jakie otrzymali pracownicy Spółki, a co a tym idzie kwota przychodu ze stosunku pracy, jaką uzyskali uczestniczący w dodatkowych zajęciach i kolacji pracownicy możliwa jest do ustalenia, pomimo, że wynagrodzenie za ich zorganizowanie ustalone było w sposób ryczałtowy.

Podkreślić należy, że wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określania wartości wykorzystanych świadczeń. Stąd też, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione wartość świadczeń ustala się według cen zakupu, a nie na podstawie wartości wykorzystanego świadczenia.

Nadmienić trzeba, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny. Zwrócić bowiem należy uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym ?ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego?. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty w formie ryczałtu nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość opłacanej kwoty przypada na danego pracownika.

Organ podatkowy pragnie podnieść, iż to na Spółce, jako na płatniku w rozumieniu powołanego powyżej art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu poszczególnych jej pracowników, a tym samym Spółka powinna dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z obowiązków płatnika. Wartość świadczeń nieodpłatnych pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, z tytułu uczestnictwa pracowników w zajęciach dodatkowych zorganizowanych poza terenem hotelu i uroczystej kolacji w czasie wolnym od obowiązkowych szkoleń w trakcie spotkania o charakterze szkoleniowo - integracyjnym, pracownicy Spółki uzyskują nieodpłatne świadczenie, które stanowi przychód ze stosunku pracy dla tych pracowników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na Spółce, jako płatniku ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu, na podstawie przepis art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanych wielu tez wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe pomimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.