Czy przysporzenie majątkowe uzyskane przez Uprawnionych z tytułu dodatkowych porozumień nie jest przychodem (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wprowadzeniem programu motywacyjnego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wprowadzeniem programu motywacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej; Spółka) w 2007 roku stworzyła program motywacyjny adresowany do jej kluczowych menedżerów (dalej: Program). W ramach Programu Spółka zawierała z wybranymi osobami świadczącymi na jej rzecz pracę lub usługi (dalej: Uprawnieni lub Uczestnicy) i związanymi z nią stosunkiem prawnym, np. umową o pracę lub umową cywilnoprawną, odrębne umowy (dalej: Umowy). Na ich podstawie poszczególnym Uczestnikom przyznawano warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości kwoty rozliczenia pieniężnego wynikającej z realizacji tego prawa. Było ono związane z wkładem Uprawnionych w rozwój Spółki, jaki mieli oni w związku z działaniem na jej rzecz w oparciu o umowy o pracę, umowy zlecenie, kontrakty menedżerskie lub inne podobne umowy.

Wskazane powyżej warunkowe prawo (dalej: Instrument Finansowy) przyznawane było Uczestnikom na gruncie Programu nieodpłatnie i - w ocenie Spółki - spełniało warunki do uznania go za instrument finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r., Nr 183, poz. 1538, z pózn. zm., dalej: ustawa OIF). Na moment przyznania Instrument Finansowy nie posiadał własnej określonej wartości. Wypłata kwoty realizacji uzależniona była natomiast od obiektywnych czynników rynkowych.

Realizacja praw z tytułu uczestnictwa w Programie była możliwa pod warunkiem zaistnienia którejkolwiek z okoliczności przewidzianych w Umowach, takich jak wejście na giełdę, zmiana kontroli nad Spółką, wypłata dywidendy, zbycie lub umorzenie w części lub w całości zdefiniowanej minimalnej liczby udziałów w Spółce itp.

Realizacja Instrumentu Finansowego uzależniona była także od spełnienia przez Uprawnionego szczególnych warunków, np. niedopuszczenia do złamania zasad poufności lub konkurencji, czy braku popełnienia określonego przestępstwa.

Zgodnie z Umowami, wartość wypłaty gotówkowej, do której potencjalnie mógł być uprawniony Uczestnik (przy spełnieniu obiektywnych warunków dla realizacji Instrumentu Finansowego) kalkulowana była na podstawie poniższego wzoru:

NLEPS * The Manages Percentage * S, gdzie:

NLEPS oznaczała Net Liquidity Event Price per Share (definicja Liquidity Event została przedstawiona poniżej);

The Manages Percentage oznaczał określony procent przyporządkowany poszczególnym Uprawnionym na podstawie właściwych zapisów;

S oznaczał liczbę udziałów w Spółce będących przedmiotem zdarzenia Liquidity Event;

Liquidity Event oznaczał moment wejścia na giełdę, zmianę osób sprawujących kontrolę nad Spółką, umorzenie udziałów lub dystrybucję jakichkolwiek aktywów Spółki do udziałowców Spółki i zdarzenia im podobne.

Dla kalkulacji wypłaty gotówkowej do Umów wprowadzone były przedstawione poniżej założenia.

Jeśli Liquidity Event Price była równa lub wyższa od Hurdle Value (zgodnie z poniższymi definicjami), wtedy Net Liquidity Event Price per Share wynosiła:

(Net Liquidity Event Price ? A*S/TS)/S.

Jednocześnie,

Liquidity Event Price oznaczała związaną z wartością udziałów Spółki wartość kwot wskazanych w Umowie, otrzymanych od przez udziałowców jako rezultat danego Liquidity Event;

Hurdle Value oznaczała kwotę obliczaną według wzoru (1.33 * ECS * S ? PLEP);

ECS oznaczał iloraz sumy wkładów udziałowców Spółki do Spółki oraz łącznej liczby udziałów w Spółce;

PLEP oznaczała skumulowaną wartość wszystkich wartości Net Liquidity Event Price podczas wszystkich dotychczasowych zdarzeń Liquidity Event;

Net Liquidity Event Price (NLEP) oznaczała Liquidity Event Price pomniejszoną o koszty transakcyjne;

A oznaczała różnicę między sumą dodatkowych wkładów udziałowców Spółki do Spółki a kwotą 425 000 000 euro;

S oznaczała liczbę udziałów w Spółce będących przedmiotem zdarzenia Liquidity Event;

TS oznaczała łączną liczbę udziałów w Spółce na dzień Liguidity Event.

Jeśli zaś Liquidity Event Price była niższa od Hurdle Value, wtedy Net Liquidity Event Price per Share wynosiła:

NLEP/S - ECS, zgodnie z powyższymi definicjami.

Ponadto Umowy przewidywały możliwość dodatkowych wypłat gotówkowych na rzecz Uczestników z tytułu warunkowych praw przyznanych w ramach Programu. Wartość takich wypłat była obliczana według następującego wzoru:

Kwota ekwiwalentu dywidendy przypadającej na jeden udział udziałowców * liczba udziałów stanowiących V procent wszystkich udziałów w Spółce, gdzie V było równe:

The Managers Percentage * 425 000 000 euro/(425 000 000 euro + A)*CS, gdzie

A oznaczała różnicę między sumą dodatkowych wkładów udziałowców Spółki do Spółki a kwotą 425 000 000 euro.

CS oznaczał procent łącznej liczby udziałów posiadanych przez udziałowców Spółki na określony moment.

Z niektórymi Uczestnikami, którzy nie byli już związani jakimikolwiek umowami, na podstawie których Uczestnicy działali na rzecz Spółki, Spółka zawarła dodatkowe porozumienia co do przedterminowego rozliczenia Programu. Do czasu zawarcia dodatkowych porozumień nie wystąpiła żadna z okoliczności przewidzianych w Umowach definiujących zdarzenia uruchamiające wypłaty z tytułu Programu, mimo że Strony oczekiwały jego wystąpienia w przyszłości.

W myśl dodatkowych porozumień obliczenie wartości kwot rozliczenia z Uczestnikami powinno nastąpić zgodnie z zapisami Umów dotyczącymi wyliczenia wartości wypłat. W rezultacie strony dodatkowych porozumień ustaliły kwoty wypłat z tytułu przedwczesnego zakończenia Programu i zawarły je w wyżej wymienionych porozumieniach. Na tej podstawie Spółka dokonała stosownych wypłat kwot rozliczeń, pomimo niezaistnienia na dzień zawarcia dodatkowych porozumień okoliczności przewidzianych w Umowach definiujących zdarzenia uruchamiające wypłaty z tytułu Programu.

Długoterminowe programy motywacyjne nie zostały uregulowane szczegółowymi przepisami podatkowymi. Orzecznictwo sądowe i komentarze specjalistów były początkowo niejednolite, Stąd też podejście Spółki było zorientowane na zapewnienie sobie bezpieczeństwa z punktu widzenia obowiązków płatnika PIT.

Dotychczas Spółka - na podstawie informacji posiadanych historycznie co do charakteru przysporzenia - traktowała więc wypłaty wynikające z uczestnictwa w Programie jako przychód ze stosunku pracy i w konsekwencji potrącała zaliczki na podatek dochodowy, wykonując obowiązki płatnika w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361; dalej: UPDOF).

W ostatnim czasie Spółka po przeprowadzeniu z udziałem doradców podatkowych dodatkowych analiz ostatnio publikowanego orzecznictwa doszła do przekonania, że Instrument Finansowy spełnia warunki wskazane w definicji instrumentu finansowego w rozumieniu ustawy OIF. W związku z tym, w ocenie Spółki, jego realizacja stanowi realizację instrumentu finansowego ze wszystkimi tego konsekwencjami podatkowymi.

Wnioskodawca podkreśla, że do tej pory uczestnictwo w Programie nie wynikało z umów o pracę zawieranych pomiędzy Uprawnionymi a Spółką, regulaminów wynagradzania ani z innych dokumentów wewnętrznych Spółki z zakresu prawa pracy. W szczególności umowa o pracę ze Spółką nie stanowiła dla Uprawnionych podstawy do wysuwania roszczeń w stosunku do Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przysporzenie majątkowe uzyskane przez Uprawnionych z tytułu dodatkowych porozumień nie jest przychodem ze stosunku pracy ani działalności wykonywanej osobiście, a powinno być zakwalifikowane jako przychód z kapitałów pieniężnych podlegający opodatkowaniu 19% podatkiem zryczałtowanym w momencie wypłaty i czy w związku z tym na Spółce nie ciążą w tym zakresie jakiekolwiek obowiązki płatnika w rozumieniu UPDOF?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W opinii Spółki odpowiedź na pytanie jest twierdząca. Przysporzenia majątkowe uzyskane przez Uprawnionych z tytuły realizacji praw wynikających z Programu nie są przychodami ze stosunku pracy ani działalności wykonywanej osobiście oraz powinny zostać zakwalifikowane do kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych, zgodnie z art. 17 UPDOF. W konsekwencji, na Spółce w zakresie objętym niniejszym wnioskiem nie będą ciążyć obowiązki płatnika w rozumieniu UPDOF. Jednocześnie, w przekonaniu Spółki, jedyny moment powstania obowiązku podatkowego po stronie Uprawnionych to moment otrzymania rozpatrywanych wypłat.

Przekonanie Spółki co do kwalifikacji przychodów otrzymanych przez Uprawnionych jako przychodów z kapitałów pieniężnych potęguje interpretacja indywidualna nr IPPB2/415-424/14- 4/MK1, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dla jednego z Uprawnionych, który uzyskał przysporzenie majątkowe na mocy porozumienia ze Spółką co do przedterminowej realizacji praw. W interpretacji tej Izba Skarbowa potwierdziła klasyfikację przysporzenia majątkowego jako przychód z kapitałów pieniężnych podlegający opodatkowaniu 19% podatkiem zryczałtowanym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 UPDOF, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, szczegółowo uregulowane w art. 17 UPDOF. W myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 10 UPDOF, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Pochodne instrumenty finansowe zostały natomiast zdefiniowane w UPDOF w art. 5a pkt 13. Zgodnie z jego treścią pochodnymi instrumentami finansowymi są instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 OIF.

Stosownie do tego przepisu pochodnymi instrumentami finansowymi są (nie będące papierami wartościowymi):

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę tub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Jak wskazywano wielokrotnie w opracowaniach dotyczących funkcjonowania instrumentów pochodnych w Polsce, nie ma w polskim systemie prawnym jednej legalnej definicji finansowego instrumentu pochodnego. ?System prawny, co do zasady, odwołuje się do apriorycznego, tj. wynikającego z języka finansów, pojęcia instrumentu finansowego (podobnie - instrumentu pochodnego czy opcji). Prawnik, definiując dany instrument finansowy, musi zatem posługiwać się zasadami, kryteriami i definicjami języka ekonomii i finansów.? (A. Chłopecki, Instrumenty pochodne w polskim systemie prawnym, Przegląd Prawa Handlowego, lipiec 2009)

Inne instrumenty pochodne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c OIF, nie zostały zdefiniowane przez ustawodawcę, Nie wprowadzono również w OIF odniesienia do innego aktu prawnego, który zawiera warunki i kryteria dla uznania danego prawa za inny instrument pochodny wymieniony w lit. c. Stąd, zdaniem Spółki, celem potwierdzenia, że Program funkcjonuje w formie innego instrumentu pochodnego, którego instrumentem bazowym jest papier wartościowy bądź wskaźnik finansowy, i który jest wykonywany przez rozliczenie pieniężne, należy odwołać się do wykładni językowej i systemowej.

Wykładnia językowa

Co do zasady, instrument pochodny jest to instrument finansowy, którego wartość zależy od wartości innego instrumentu finansowego, zwanego instrumentem podstawowym (bazowym). Przez pojęcie instrumentu pochodnego rozumie się opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych).

Instrumentem bazowym na rynku finansowym jest instrument finansowy lub aktywo stanowiące bazę dla instrumentów pochodnych. Instrument ten stanowi jedną ze zmiennych wymaganych do wyceny instrumentu pochodnego oraz podpisania kontraktu terminowego. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c OIF instrumentem bazowym może być papier wartościowy, którym niewątpliwie są udziały w Spółce.

Instrument pochodny jest wykonywany (realizowany) poprzez rozliczenie pieniężne, czyli świadome i zgodne z prawem przemieszczanie środków pieniężnych między podmiotami gospodarczymi, instytucjami, osobami fizycznymi.

W ocenie Spółki przewidziana konstrukcja kwalifikuje się do katalogu pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust, 1 pkt 2 OIF.

Wykładnia systemowa

Jak wskazano powyżej, w polskim porządku prawnym nie istnieje jedna, legalna definicja finansowego instrumentu pochodnego, natomiast podjęto kilka prób ich zdefiniowania na potrzeby różnych aktów prawnych.

Definicja zawarta w § 3 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. z 2001 r., Nr 149, poz. 1674 z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie) jest jedyną do tej pory próbą ustawodawcy przedstawienia warunków uznania danej konstrukcji za instrument pochodny - instrument finansowy, a nie jedynie wyliczeniem rodzajów instrumentów finansowych, bez próby ich definiowania, które mogą być uznane za instrument pochodny. W świetle Rozporządzenia finansowy instrument pochodny to taki, którego:

1. wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości i
2. nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
3. rozliczenie nastąpi w przyszłości.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny, zdaniem Spółki, analizowany w niniejszym wniosku instrument Finansowy stanowi instrument finansowy w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 13 UPDOF. Tym samym, przychody z tytułu realizacji praw wynikających z Instrumentu Finansowego spełniają zdaniem Wnioskodawcy przesłanki art. 17 UPDOF i w konsekwencji stanowią przychód z kapitałów pieniężnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie z uwagi na następujące okoliczności:

• wartość Instrumentu Finansowego (rozumiana jako potencjalna wypłata gotówkowa związana z realizacją wynikających z niego praw) była kalkulowana w oparciu o instrument bazowy - cenę papieru wartościowego, czyli udziałów w Spółce,
  

• Instrument Finansowy został przyznany Uprawnionym nieodpłatnie, a jego wartość końcowa (ściśle związana z potencjalną realizacją) zależała bezpośrednio od warunków rynkowych, których wpływ był bezpośrednio uwzględniony w zmiennych będących podstawą do ustalenia tej wartości (w skrajnym przypadku wartość ta może wynosić 0),
  

• realizacja praw wynikających z Instrumentu Finansowego (rozliczenie) miała nastąpić w przyszłości i przyjąć formę pieniężną.
  
  
  
  

Podstawą i powodem potencjalnego przysporzenia dla Uprawnionych była realizacja praw wynikających z Instrumentu Finansowego, których wartość jest ściśle zależna od wartości udziałów i zdefiniowanych wskaźników finansowych. Na wysokość tych wskaźników wpływ miały zmienne rynkowe i ogólna kondycja ekonomiczna Spółki, a nie inne okoliczności, w tym aktywność Uprawnionych na rzecz Spółki. Zdaniem Spółki, nie ma zatem podstaw do zaliczenia przysporzenia z tego tytułu do innych, niż kapitały pieniężne źródeł przychodów.

Należy również zaznaczyć, iż stosownie do postanowień art. 17 ust. 1b UPDOF przychód z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Warto także podkreślić, że zgodnie z zasadami Programu do momentu wystąpienia zdarzenia określonego w Umowie lub upływu wskazanego terminu nie ma możliwości realizacji praw wynikających z Instrumentu Finansowego, a tym samym wystąpienia przez Uprawnionych z jakimkolwiek roszczeniem w tym zakresie do Spółki. Dodatkowo, do momentu realizacji praw wynikających z Instrumentu Finansowego, nie było możliwości określenia wartości (czy nawet istnienia) przysporzenia po stronie Uprawnionych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, przychód uzyskany w związku z realizacją uprawnień wynikających z Instrumentu Finansowego powstaje co do zasady dla Uprawnionych w momencie jego realizacji i dopiero wtedy Uprawniony mógł otrzymać realne przysporzenie majątkowe. W konsekwencji, wyznaczenie wcześniejszego momentu powstania obowiązku podatkowego nie było możliwe. Otrzymanie wypłat w ramach Programu było zatem w przekonaniu Wnioskodawcy pierwszym i jedynym momentem powstania obowiązku podatkowego po stronie Uprawnionych.

Podobne stanowisko w zakresie kwalifikacji przychodów uzyskanych w drodze realizacji praw wynikających z instrumentów pochodnych jako przychodów z kapitałów pieniężnych, zostało zaprezentowane również w interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy skarbowe, takich jak: m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 czerwca 2014 roku (sygn. IPPB2/415-295/14-2/MK1), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 kwietnia 2014 roku (sygn. ITPB1/415-89/14/MR), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 marca 2014 roku (sygn. IPPB2/415-892/13-4/MK), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 października 2013 roku (sygn. IPPB2/415-564/13-2/AK), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2013 roku (sygn. IPPB2/415-77/13-2/MK).

Powyższa kwalifikacja do źródła przychodów, jakim są kapitały pieniężne, oznacza, iż na Spółce nie ciążą obowiązki w zakresie deklarowania oraz rozliczania dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych dochodów wynikających z realizacji praw wynikających z Jednostek. Zgodnie jednak z art. 39 ust. 3 UPDOF osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-8C).

Obowiązek sporządzenia ww. informacji spoczywa na podmiotach, które dokonują wypłaty świadczeń stanowiących dla podatnika dochody kapitałowe lub podmiotów, za pośrednictwem których podatnik uzyskuje omawiane dochody. W rezultacie, z tytułu wypłat w ramach Programu Spółka zobowiązana powinna być jedynie do sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C Uprawnionym i właściwym urzędom skarbowym. Tym samym, nie powinny na niej ciążyć obowiązki płatnika w rozumieniu UPDOF.

Dodatkowo, w świetle takiej klasyfikacji przychodu, na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 1 UPDOF wyliczony dochód powinien zostać wykazany przez Uprawnionych w odrębnym zeznaniu podatkowym (PIT-38) sporządzanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym dochód został osiągnięty. W tym samym terminie podatek wynikający z zeznania, obliczony według stawki wynoszącej 19% dochodu, powinien zostać wpłacony do urzędu skarbowego samodzielnie przez Uprawnionych.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczyły konkretnych indywidualnych spraw, podatnika w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.