Ekwiwalent wypłacany telepracownikom za poniesione koszty związane z zapewnienia stałego dostępu (...)

Ekwiwalent wypłacany telepracownikom za poniesione koszty związane z zapewnienia stałego dostępu do Internetu, stanowił będzie przychód ze stosunku pracy pracownika, który jednocześnie korzystał będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26.10.2012 r. (data wpływu 29.10.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu wypłaty przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego na pokrycie kosztu abonamentu internetowego ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 29.10.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu wypłaty przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego na pokrycie kosztu abonamentu internetowego.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Część pracowników Spółki zatrudnionych jest na podstawie umowy o pracę na zasadach określonych w art. 67 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), tj. jako telepracownicy. Z uwagi na fakt, że praca wymaga stałego dostępu do Internetu, za pośrednictwem którego pracownik komunikuje się z pracodawcą i wykonuje zlecone mu prace, pracodawca pokrywa koszty abonamentu internetowego na podstawie udokumentowanych wydatków. Ponadto pracodawca zapewnia pracownikom odpowiedni sprzęt komputerowy. Pracownicy w miejscu swojego zamieszkania najczęściej korzystają ze stacjonarnego, stałego łącza internetowego.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy koszt abonamentu internetowego jest dodatkowym przychodem pracownika ze stosunku pracy, który podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?


Zdaniem Wnioskodawcy,


Spółka stoi na stanowisku, iż zwrot kosztów abonamentu za Internet pracownikowi pracującemu w domu stanowi ekwiwalent pieniężny za używane przez tego pracownika narzędzie pracy i korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Argumentem przeciwko zastosowaniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być przy słownikowe (potoczne) rozumienie terminów, którymi ustawodawca posłużył się w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja pojęcia ?narzędzie?, zawarta w Słowniku Języka Polskiego PWN, określająca, iż przez narzędzie rozumie się: ?urządzenie proste lub złożone umożliwiające wykonywanie jakiejś czynności lub pracy; przyrząd, instrument? jest nieadekwatna do istniejących obecnie pojęć tego języka. Język polski, jak każdy inny, ulega stałym zmianom. Podstawowy zasób haseł Słownika Języka Polskiego PWN powstał na długo przed pojawieniem się nowych technik informatycznych, a w szczególności przed upowszechnieniem się Internetu, dlatego też w słowniku tym na próżno szukać takich pojęć jak ?społeczeństwo informacyjne?, czy też, co ważne, ?narzędzia informacyjne?, a przecież nie sposób zaprzeczyć, że pojęcia te nie tylko istnieją w języku polskim, ale także mają swoje desygnaty w otaczającej nas rzeczywistości. Jednym z podstawowych narzędzi informacyjnych jest Internet i dostęp do niego, w związku z czym zwrot pracownikowi w formie ekwiwalentu kosztów posługiwania się Internetem, czyli ponoszonych przez pracownika kosztów łącza internetowego powinien być zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 ? 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Dochodem ze stosunku pracy jest też wypłata ekwiwalentu za używanie stałego łącza internetowego.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż część pracowników Spółki zatrudnionych jest na podstawie umowy o pracę na zasadach określonych w art. 67 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), tj. jako telepracownicy. Z uwagi na fakt, że praca wymaga stałego dostępu do Internetu, za pośrednictwem którego pracownik komunikuje się z pracodawcą i wykonuje zlecone mu prace, pracodawca pokrywa koszty abonamentu internetowego na podstawie udokumentowanych wydatków. Ponadto pracodawca zapewnia pracownikom odpowiedni sprzęt komputerowy. Pracownicy w miejscu swojego zamieszkania najczęściej korzystają ze stacjonarnego, stałego łącza internetowego.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać, iż refundacja pracownikowi kosztów abonamentu za posiadane łącze internetowe stanowi przychód w rozumieniu ustawy.

Jednocześnie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używanie przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

Z powyższego wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z ww. tytułu ma zastosowanie po spełnieniu kilku warunków:


  • ekwiwalent musi być wypłacony w pieniądzu,
  • kwota ekwiwalentu powinna odpowiadać poniesionym przez pracownika wydatkom, to znaczy musi zachodzić racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą pracownikowi a wartością używanych dla celów pracodawcy narzędzi, materiałów lub sprzętu należących do pracownika oraz stopniem zużycia rzeczy dokonanego w trakcie tego używania,
  • narzędzia, materiały lub sprzęt muszą stanowić własność pracownika,
  • narzędzia, materiały lub sprzęt należące do pracownika muszą być wykorzystywane przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy.


Zatem, by przedmiotowe zwolnienie miało zastosowanie warunkiem jest, aby wysokość ekwiwalentu odzwierciedlała wydatki poniesione na ten cel. Podstawą wypłaty ekwiwalentu będą dowody potwierdzające i dokumentujące wykorzystywanie prywatnych urządzeń na rzecz pracodawcy. Natomiast sposób ustalenia i wysokości ekwiwalentu za korzystanie z prywatnych urządzeń telepracownika powinny być określone w zawartym porozumieniu, regulaminie lub umowie co wynika z ww. przepisów Kodeksu pracy. W konsekwencji przedmiotowy ekwiwalent nie podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, ekwiwalent wypłacany telepracownikom za poniesione koszty związane z zapewnienia stałego dostępu do Internetu, stanowił będzie przychód ze stosunku pracy pracownika, który jednocześnie korzystał będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika