Opłata poniesiona przez pracodawcę za prawo pracowników do korzystania z nieodpłatnych świadczeń (...)

Opłata poniesiona przez pracodawcę za prawo pracowników do korzystania z nieodpłatnych świadczeń w zakresie opieki medycznej ? co do zasady ? stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, w miesiącu opłacenia składki.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 września 2008 r. Sygn. akt III SA/Wa 784/08 interpretacji indywidualnej IPPB2/415-235/07-2/AZ z dnia 05.12.2007 roku stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 04.10.2007 r. (data wpływu 09.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 09.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (Spółka K.) zawarła umowę ze Spółką (Wykonawca usługi) prowadzącą działalność w zakresie świadczenia usług ubezpieczenia medycznego.

Przedmiotem umowy jest świadczenie usług ubezpieczenia medycznego dla pracowników Spółki K., które obejmuje zapewnienie świadczeń oraz pokrycie przez Wykonawcę usługi kosztów powstałych w przypadku skorzystania przez pracowników Spółki K. z:

  1. badań z zakresu medycyny pracy,
  2. szczepienia przeciw grypie,
  3. kompleksowej opieki lekarskiej,
  4. badań diagnostycznych,
  5. usług stomatologicznych (rabat 20%),
  6. całodobowej informacji medycznej

w zamian za uiszczoną przez Spółkę K. składkę ubezpieczeniową (cenę ryczałtową bez podziału na poszczególne rodzaje świadczeń).

Przedmiotem ubezpieczenia są koszty leczenia chorób i następstw nieszczęśliwych wypadków które wystąpiły i/lub zostały zdiagnozowane w okresie ubezpieczenia oraz koszty badań profilaktycznych, które powstały w okresie ubezpieczenia.

Spółka K. zobowiązała się przekazywać Wykonawcy aktualne wykazy pracowników objętych umową. Zmiany w liczbie pracowników dotyczą osób nowo zatrudnionych, z którymi Spółka K. rozwiązała umowę. Usługą ubezpieczenia medycznego objęci są wszyscy pracownicy Spółki K. Jednak w wyniku obaw i związanych z tym dodatkowych kosztów, typu podatek dochodowy od osób fizycznych, część pracowników nie chce korzystać z tych usług, zgłaszając swoją niechęć do tego typu świadczeń.

Podstawą rozliczeń za świadczenie usługi ubezpieczenia medycznego jest wykaz liczby pracowników ubezpieczonych w danym miesiącu oraz wysokość składki za pracownika. Cena ryczałtowa miesięczna za jednego pracownika zgodnie z formularzem cenowym jest stała. Składka ubezpieczeniowa płatna jest miesięcznie na podstawie faktury wystawionej w oparciu o liczbę pracowników i cenę ryczałtową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

  1. Czy koszt usług medycznych opłacanych na rzecz pracowników przez pracodawcę w formie ryczałtu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych u tych pracowników...
  2. Jeżeli jest to przychód dla pracownika, to w którym momencie on powstaje i czy u wszystkich pracowników...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zdaniem Spółki K. koszt usług medycznych opłacanych na rzecz pracowników przez pracodawcę w formie ryczałtu nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych u tych pracowników.

Wynika to z braku możliwości określenia korzystania przez danego pracownika z oferowanych usług zdrowotnych. Ponadto w cenie ryczałtu zawarte są usługi badań z zakresu medycyny pracy, które zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy, są dla pracownika obowiązkowe, a na podstawie art. 21 ust.1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z podatku. Cena ryczałtowa określona jest bez podziału na poszczególne rodzaje świadczeń.

Ponadto część pracowników dobrowolnie nie chce korzystać z oferowanych im usług, wykluczając jednocześnie obciążenie, uzyskanego przychodu z tytułu wynagrodzenia za świadczoną pracę, podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 05.12.2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-235/07-2/AZ, stwierdzając, iż stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 04.10.2007 r. (data wpływu 09.10.2007 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 24.12.2007 r. (data wpływu 31.01.2008 r.), zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 24.01.2008 r. Nr IPPB2/415-235/W/07-4/AZ (skutecznie doręczonym w dniu 31.01.2008 r.).

W dniu 04.03.2008 r. wpłynęła do tut. organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 15.09.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 784/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza co następuje:

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15.09.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 784/08 ? stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się nadal za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po ponownym przeanalizowaniu wniosku stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14. poz. 176, z późn. zm.), zwanej dalej ?ustawą?, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy i stosunków pokrewnych uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychód podatnika powstaje z chwilą otrzymania lub postawienia do jego dyspozycji pieniędzy, wartości pieniężnych i wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy), których wartość, w przypadku zakupu, ustala się według ich ceny zakupu.

W przypadku zakupu przez pracodawcę usług ubezpieczenia medycznego, uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych usług medycznych, opłata za te usługi przypadająca na poszczególnych pracowników stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), zwanej dalej ?ustawą?.

Jednocześnie należy potwierdzić, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo opłacenie przez pracodawcę prawa pracownika do skorzystania z usług ubezpieczenia medycznego o określonej wartości pieniężnej. Przychodem pracownika nie jest wartość faktycznie skonsumowanych usług medycznych (zabiegów, konsultacji medycznych, itp.), ale wartość świadczenia poniesionego za pracownika przez pracodawcę za prawo do korzystania z określonych usług medycznych.

Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia, w przypadku gdy przedmiotem świadczenia są usługi zakupione, pracodawca ustala według cen zakupu ? art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy.

W momencie opłacenia składki ubezpieczeniowej znana jest pracodawcy zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty oraz liczba pracowników, uprawnionych do świadczenia, stąd ustalenie przychodu u poszczególnych pracowników powinno być sprawą oczywistą.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy podkreślić, że wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy ? art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. ? Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.). Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy. Przy czym fakt, iż z zawartej umowy świadczenia usług ubezpieczenia medycznego nie wynika wartość świadczeń, do pokrycia których pracodawca jest zobowiązany zgodnie z powyższymi przepisami, nie może stanowić podstawy do wyłączenia z opodatkowania wartości świadczenia w postaci prawa pracownika do dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych. Dlatego też na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany, jako pracodawca i wyłączenia ich z podstawy opodatkowania przychodu pracownika.

Przychód z przedmiotowego tytułu powstaje w momencie dokonania opłaty, na podstawie której pracownik otrzymuje prawo do korzystania z usług medycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, że opłata poniesiona przez pracodawcę za prawo pracowników do korzystania z nieodpłatnych świadczeń w zakresie opieki medycznej ? co do zasady ? stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, w miesiącu opłacenia składki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika