Należy stwierdzić, iż w związku ze zwrotem nieruchomości wcześniej wywłaszczonej, Wnioskodawczyni (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 12.03.2012 r. (data wpływu 16.03.2012 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 25.05.2012 r. Nr IPPB1/415-413/12-2/JB i Nr IPPB2/436-115/12-2/MZ (data nadania 25.05.2012 r., data doręczenia 28.05.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zwrotu nieruchomości wcześniej wywłaszczonej:

• w części dotyczącej braku obowiązku podatkowego- jest prawidłowe,
  

• w pozostałej części - jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zwrotu nieruchomości wcześniej wywłaszczonej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzją z dnia 27.09.2011 r. Starosta orzekł o zwrocie nieruchomości wywłaszczonej na rzecz Miasta. Zwrot ww. nieruchomości nastąpił w oparciu o przepisy art. 136 ust. 3, art. 140 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, nakazując zwrot prawowitym właścicielom gruntów uprzednio wywłaszczonych, a niewykorzystanych na cel wskazany w decyzji wywłaszczeniowej. Wywłaszczenia dokonano w 1975 r. (decyzją urzędu miejskiego w W. z dnia 27.08.1975 r.). Według stanu prawnego na dzień wywłaszczenia prawo do przedmiotowej nieruchomości przysługiwało babci Wnioskodawczyni, która zmarła w 1982 r. Spadek po babci Wnioskodawczyni nabyła w całości na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Wydz. Cywilny z dnia 19.10.1983 r. Przy zwrocie nieruchomości Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zwrotu na rzecz Miasta zwaloryzowanego odszkodowania. Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać zwróconą jej działkę, ponieważ nowy plan zagospodarowania przestrzennego uniemożliwia na wykorzystanie jej na prywatne cele. W swoim Urzędzie Skarbowym Wnioskodawczyni dowiedziała się, że będzie płaciła podatek dochodowy, jeżeli sprzeda przedmiotową działkę w terminie krótszym niż 5 lat od daty zwrotu.

Pismem z dnia 25.05.2012 r. Nr IPPB1/415-413/12-2/JB i Nr IPPB2/436-115/12-2/MZ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

• Jednoznaczne wskazanie, którego stanu faktycznego (podatku) dotyczy wniesiona w dniu 13.03.2012 r. opłata w wysokości 40 zł.
  
  
  

Wnioskodawca w terminie dokonał dodatkowej opłaty w kwocie 40 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy sprzedaż przedmiotowej działki, wywłaszczonej, a następnie zwróconej decyzją administracyjną spadkobiercy właściciela, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
2. Czy sprzedając ww. nieruchomość w terminie 5 lat od daty jej zwrotu Wnioskodawczyni będzie płaciła podatek dochodowy?
   
3. Czy i jakie znaczenie dla celów podatkowych ma data zwrotu (dzień, w którym decyzja o zwrocie nieruchomości stała się ostateczna), a może data przejęcia spadku?
   
4. Czy w związku ze zwrotem nieruchomości wcześniej wywłaszczonej, spadkobierca po tym zmarłym powinien uiścić podatek od spadku?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powstaje obowiązek podatkowy, ponieważ nie nastąpiło w tym przypadku nabycie nieruchomości, a tylko - decyzją administracyjną Starosty - przywrócenie stanu prawnego właścicielowi, a wobec jego śmierci - spadkobiercy.

Zwrot zwaloryzowanego odszkodowania jest dowodem ciągłości prawa własności do nieruchomości. Spadek po babci Wnioskodawczyni nabyła w 1983 r., natomiast roszczenie o zwrot nieruchomości powstało dzięki obowiązującej ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W dniu śmierci babcia nie była właścicielką nieruchomości. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o zwrot nieruchomości na mocy przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie zaś dlatego, że wchodziła ona w masę spadkową. Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna zapłacić podatku od spadków i darowizn od zwrotu wcześniej wywłaszczonej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się w części dotyczącej braku obowiązku podatkowe za prawidłowe, w pozostałej części za nieprawidłowe.

Art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) wymienia nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Spadek definiuje art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zatem spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, przechodzące z chwilą śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie. W myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jego indywidualną sytuację, np. roszczenie alimentacyjne, czy uprawnienie do renty. Zaznaczyć należy, że roszczenie o zwrot nieruchomości jest prawem majątkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. A zatem, jeżeli Wnioskodawczyni przysługiwało roszczenie o odzyskanie nieruchomości (klasyfikowane jako prawo majątkowe), to ciążył na niej obowiązek złożenia zeznania podatkowego o nabyciu praw do spadku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. Na podstawie art. 6 ust. 4 zd. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Zgodnie z art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Art. 21 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) reguluje sposób powstawania zobowiązań podatkowych i określa moment powstania takiego zobowiązania. Zobowiązanie podatkowe powstaje więc z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
   
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

§ 2. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

§ 3. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

§ 3a. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że kwota zwrotu podatku lub kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa prawidłową wysokość zwrotu podatku lub nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

§ 4. Przepisy § 3 i art. 53a stosuje się odpowiednio, gdy podatnik obowiązany jest do zapłaty podatku, zaliczki na podatek lub raty podatku bez złożenia deklaracji, a obowiązku tego nie wykonał w całości lub w części.

§ 5. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

Na podstawie art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Natomiast, gdy podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
   
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu o nabyciu praw do spadku po babci w 1983 r. Należy wskazać, że decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości nie kreuje prawa do nieruchomości, lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia. Przy zwrocie nieruchomości na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami nie mamy do czynienia z przeniesieniem na zasadach ogólnych własności nieruchomości na wywłaszczonego uprzednio właściciela, czy też jego spadkobierców.

Reasumując należy stwierdzić, iż w związku ze zwrotem nieruchomości wcześniej wywłaszczonej, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn. Na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek złożenia zeznania podatkowego z tytułu nabycia praw do roszczenia po zmarłej babci. Nadmienia się, że skoro obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię spadku po babci powstał z datą uprawomocnienia się ww. orzeczenia sądu, tj. w 1983 r., w myśl powołanych przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.