zachowanie prawa do zwolnienia z podatku od darowizny

1.4.2010

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 05.01.2010 r. (data wpływu 12.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do zwolnienia z podatku od darowizny - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do zwolnienia z podatku od darowizny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 10 kwietnia 2006 r. od matki Lidii P. Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w C. o powierzchni użytkowej 74 m² oraz piwnicy. W lokalu tym Wnioskodawczyni była zameldowana i faktycznie zamieszkiwała. Ponieważ Wnioskodawczyni nie dysponowała innym spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu lub spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu, jak również nie była właścicielką budynku mieszkalnego ani lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość ani nie była najemcą lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego, a w lokalu zamierzała zamieszkiwać przez okres co najmniej 5 lat, co spełniało warunki zwolnienia od podatku spadkowego wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn ? notariusz po zamieszczeniu w treści aktu oświadczenia Wnioskodawczyni, nie pobrał podatku od darowizny. Już po otrzymaniu darowizny zaistniała konieczność zmiany warunków mieszkaniowych, gdyż Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z zamiarem powiększenia rodziny, a charakter pracy Wnioskodawczyni i jej męża wymagała wykonywania części zadań w domu. Ponadto podnoszenie kwalifikacji zawodowych niezbędne dla sprostania wymaganiom rynku pracy nie było możliwe w dotychczasowych warunkach mieszkaniowych z uwagi zarówno na rozkład, jak i ogólną powierzchnię mieszkania. Po nabyciu w 2007 r. odpowiedniej działki w dniu 14 maja 2007 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem złożyła wniosek o pozwolenie na budowę. Pozwolenie takie Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskała decyzją z dnia 24 maja 2007 r. Nr 153/07. Po odpowiednim zaawansowaniu robót budowlanych i wstępnym zabezpieczeniu nowych warunków mieszkaniowych Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży otrzymanego darowizną spółdzielczego prawa do lokalu mieszkaniowego dla zabezpieczenia środków finansowych niezbędnych na dokończenie budowy. Ostatecznie aktem notarialnym z dnia 30 października 2009 r. Wnioskodawczyni sprzedała wskazane wcześniej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, co było wywiązaniem się ze zobowiązania wynikającego w umowy przedwstępnej z dnia 21 lipca 2009 r. Z dniem sprzedaży Wnioskodawczyni przestała w tym lokalu zamieszkiwać.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni zachowała prawo do zwolnienia z podatku od darowizny...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawczyni nie zaistniały przesłanki do wygaśnięcia decyzji o zwolnieniu podatku, ponieważ spełnione zostały warunki określone w art. 16 ust. 7 powołanej ustaw, gdyż:

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Ponieważ nabycie ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w drodze darowizny nastąpiło 10 kwietnia 2006 r. tj., przed 01 stycznia 2007 r. w niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007r., z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, który w przedstawionym stanie faktycznym nie ma zastosowania.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem spadku.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej, nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.

Ulga, o której mowa w ust. 1 art. 16 ww. ustawy przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki (art. 16 ust. 2 ww. ustawy):

spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4, tj.
posiadają obywatelstwo polskie lub mają miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy,
nie dysponują spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub nie są właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego,
nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu,
będą zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat:
a) od dnia złożenia zeznania podatkowego - jeżeli w chwili złożenia zeznania nabywca mieszka w nabytym lokalu lub budynku,
b) od dnia zamieszkania w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego.

Mając na uwadze ww. przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn stwierdzić należy, że zasadniczym celem ustawodawcy jest zwolnienie bliskich spadkodawcy lub darczyńcy od obciążeń podatkowych z tytułu nabycia nieruchomości mieszkaniowej, gdy nie dysponują innym mieszkaniem czy domem i będą zamieszkać w uzyskanej nieruchomości przez 5 lat.

Zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji zbycie udziału w budynku lub lokalu na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych oraz zbycie budynku lub lokalu, jeżeli było uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia. Przy czym obie przesłanki muszą wystąpić łącznie.

W świetle przytoczonego wyżej art. 16 ust. 7 ustawy, podstawą uzasadniającą zbycie lokalu może być jedynie wyjątkowa sytuacja życiowa podatnika, która powoduje konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania.

Konieczność w rozumieniu art. 16 tejże ustawy winna mieć charakter imperatywny, wskazujący na sytuację wyjątkową, gdy chodzi o kwalifikowaną potrzebę takiej zmiany.

Ustawodawca stwierdził, że jedynie ?uzasadniona konieczność? zmiany warunków mieszkaniowych pozwala na zachowanie prawa do przewidzianej w art. 16 ust. 1 ulgi. Nie wystarcza zatem dla spełnienia tej przesłanki zwykła potrzeba zmiany warunków mieszkaniowych. Stosując wykładnię językową, pojęcie ?konieczność? oznacza nieodzowność, przymus lub, że coś jest nieuchronne, nie dające się uniknąć. Zatem konieczność zmiany warunków mieszkaniowych występuje wówczas, gdy zachodzi nagła nieoczekiwana sytuacja życiowa, w której znalazł się podatnik.

Z koniecznością mamy do czynienia przykładowo, jeżeli warunki mieszkaniowe wymagają poprawy. Za konieczność można uznać stan zdrowia podatnika, jeśli w sposób oczywisty utrudnia lub uniemożliwia realizację potrzeb mieszkaniowych w lokalu nabytym w drodze darowizny, a także trudna sytuacja życiowa, rodzinna, która wymaga poprawy, zmiany.

Zmiana sytuacji rodzinnej, zawarcie związku małżeńskiego, planowanie powiększenia rodziny, zapewnienie warunków do wychowania dzieci, stworzenie warunków do rozwoju zawodowego i dalszego doskonalenia nie spełniają dyspozycję art. 16 ust. 7 ustawy, a więc uzasadnienia konieczności zmiany warunków mieszkaniowych. Oznacza to, iż zamiany mieszkania na dom, nie można uznać za uzasadnioną konieczność zmiany warunków mieszkaniowych.

Biorąc pod uwagę argumentację przedstawioną we wniosku należy stwierdzić, iż w sytuacji Wnioskodawczyni nie zachodzi uzasadniona konieczność zmiany warunków mieszkaniowych, wymagana przepisem art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn dla zachowania ulgi mieszkaniowej.

Reasumując należy stwierdzić, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawczyni utraciła prawo do ulgi z tytułu zamieszkiwania, ponieważ nie został spełniony pierwszy z warunków do zachowania ulgi, tj. konieczność zmiany warunków mieszkaniowych. Spełnienie drugiego warunku, tj. uzyskanie pozwolenia na budowę budynku nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia lokalu nie ma wpływu na zachowanie prawa do ww. ulgi, gdyż powyższe przesłanki muszą wystąpić łącznie.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.