Należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie powstał obowiązek zapłaty podatku (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.08.2010 r. (data wpływu 10.08.2010 r.) uzupełnionym pismem na wezwanie z dnia 13.09.2010 r. Nr IPPB2/436-271/10-2/MZ (data nadania 13.09.2010 r., data odbioru 21.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie hipoteki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie hipoteki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 14 grudnia 2007 r. Bank (dalej ?Bank S.A.?) zawarł z Wojciechem Z. umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych waloryzowany kursem CHF na kwotę 165 000,00 złotych. Na zabezpieczenie spłaty ww. kredytu, odsetek, prowizji oraz innych kosztów i należności ubocznych z ww. kredytu na nieruchomości, której właścicielem jest kredytobiorca, została ustanowiona hipoteka umowna kaucyjna w kwocie 247 500,00 złotych na rzecz Banku S.A.

Na podstawie Umowy Ubezpieczenia niskiego wkładu w kredytach i pożyczkach hipotecznych z dnia 25 maja 2007 r., zawartej pomiędzy Towarzystwem S.A. a Bankiem S.A., ww. umowa podlegała ubezpieczeniu na wypadek braku spłaty części kredytu hipotecznego i pożyczki hipotecznej dla osób fizycznych.

Wojciech Z. nie spłacił należności przysługujących kredytodawcy w związku z czym Bank zwrócił się do Towarzystwa S.A. z żądaniem wypłaty odszkodowania z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. W dniach 10 lutego 2009 r. oraz 25 lutego 2009 r. Towarzystwo S.A. wypłaciło Bankowi S.A. odszkodowanie za powstałą szkodę w wysokości 64 645,58 złotych. W zaistniałej sytuacji, zgodnie z art. 828 § 1 k.c., z dniem wypłaty odszkodowania roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej przeszło z mocy prawa na ubezpieczyciela. Mając powyższe na uwadze, Towarzystwo S.A. wystąpiło do Sądu Rejonowego, Wydziału Ksiąg Wieczystych z wnioskiem o wpis hipoteki umownej kaucyjnej (zmianę hipoteki umownej kaucyjnej ustanowionej na rzecz Bank S.A.) do kwoty 64 645,58 złotych w taki sposób, aby wykreślić Bank S.A. jako wierzyciela hipotecznego co do kwoty 64 645,58 złotych i w to miejsce wpisać Towarzystwo S.A. Ww. wniosek został rozpatrzony pozytywnie.

Pismem z dnia 13.09.2010 r. Nr IPPB2/436-271/10-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• uzupełnienie złożonego wniosku o podpis Wnioskodawcy.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Towarzystwo S.A. jest, na podstawie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zobowiązany do zapłaty ww. podatku od dokonanej czynności...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podatek od czynności cywilnoprawnej polegającej na dokonaniu wpisu w księdze wieczystej poprzez zmianę treści hipoteki umownej kaucyjnej jest nienależny. Zgodnie z art. 1.1. pkt 1h ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlega czynność prawna w postaci ustanowienia hipoteki. W omawianym stanie faktycznym doszło do zmiany wpisu hipoteki już ustanowionej, a mianowicie do zmiany wierzyciela hipotecznego oraz wysokości hipoteki. Dokumentem stanowiącym podstawę wpisu w księdze wieczystej było oświadczenie Banku S.A. stwierdzające fakt wypłaty odszkodowania przez Towarzystwo S.A. oraz przejścia na Towarzystwo S.A. związanego z tym roszczeniem. W związku z powyższym, Wnioskodawca stwierdza, iż nie powstał obowiązek podatkowy ? zgodnie bowiem z art. 3.1.2a. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia oświadczenia o ustanowieniu hipoteki lub zawarcia umowy ustanowienia hipoteki, a takie dokumenty w przedmiotowej sprawie nie zostały złożone. Ponadto podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z art. 4.8 ww. ustawy, przy ustanowieniu hipoteki obowiązek podatkowy ciąży na składającym oświadczenie woli o ustanowieniu hipoteki. Obowiązek zapłaty podatku spoczywał więc na kredytobiorcy Wojciechu Z. i powstał z chwilą złożenia ww. oświadczenia. Zmiana treści ustanowionej hipoteki nie spowodowała zaś powstania obowiązku podatkowego po stronie Towarzystwa S.A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Hipoteka jest ograniczonym prawem rzeczowym uregulowanym w przepisach ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.). Zabezpiecza jedynie wierzytelności pieniężne. Istotą hipoteki jest zabezpieczenie realizacji wierzytelności, a nie dochodzenie wierzytelności. Hipoteką można obciążyć część ułamkową nieruchomości, prawo użytkowania wieczystego, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. h ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) podatkowi temu podlega ustanowienie hipoteki.

Hipoteka kaucyjna jest ograniczonym prawem rzeczowym i zgodnie z przepisem art. 102 ustawy z dnia 06 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece wierzytelność o wysokości nieustalonej może być zabezpieczona hipoteką do oznaczonej sumy najwyższej (hipoteka kaucyjna). Hipoteka kaucyjna zabezpiecza odsetki oraz koszty postępowania mieszczące się w sumie wymienionej we wpisie do hipoteki (art. 104 ww. ustawy). Hipoteka kaucyjna może w szczególności zabezpieczać istniejące lub mogące powstać wierzytelności z określonego stosunku prawnego albo roszczenia związane z wierzytelnością hipoteczną, lecz z mocy ustawy nie objęte hipoteką zwykłą oraz wierzytelności z dokumentów zbywanych przez indos chociażby wysokość wierzytelności była z góry ustalona.

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy z tytułu ustanowienia hipoteki powstaje z chwilą złożenia oświadczenia o ustanowieniu hipoteki lub z chwilą zawarcia umowy ustanowienia hipoteki. W myśl art. 4 pkt 8 ustawy obowiązek podatkowy przy ustanowieniu hipoteki ciąży na składającym oświadczenia woli o ustanowieniu hipoteki. Podstawę opodatkowania zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy stanowi kwota zabezpieczonej wierzytelności.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 stawki podatku od ustanowienia hipoteki wynoszą:

1. na zabezpieczenie wierzytelności istniejących - od kwoty zabezpieczonej wierzytelności 0,1%,
2. na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej 19 zł.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 14 grudnia 2007 r. Bank zawarł z Wojciechem Z. umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych waloryzowany kursem CHF na kwotę 165 000,00 złotych. Na zabezpieczenie spłaty ww. kredytu, odsetek, prowizji oraz innych kosztów i należności ubocznych z ww. kredytu na nieruchomości, której właścicielem jest kredytobiorca, została ustanowiona hipoteka umowna kaucyjna w kwocie 247 500,00 złotych na rzecz Banku S.A. Wojciech Z. nie spłacił należności przysługujących kredytodawcy w związku z czym Bank zwrócił się do Towarzystwa S.A. z żądaniem wypłaty odszkodowania z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. W dniach 10 lutego 2009 r. oraz 25 lutego 2009 r. Towarzystwo S.A. wypłaciło Bankowi S.A. odszkodowanie za powstałą szkodę w wysokości 64 645,58 złotych. W zaistniałej sytuacji, zgodnie z art. 828 § 1 k.c., z dniem wypłaty odszkodowania roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej przeszło z mocy prawa na ubezpieczyciela. Mając powyższe na uwadze, Towarzystwo S.A. wystąpiło do Sądu Rejonowego Wydziału Ksiąg Wieczystych z wnioskiem o wpis hipoteki umownej kaucyjnej (zmianę hipoteki umownej kaucyjnej ustanowionej na rzecz Bank S.A.) do kwoty 64 645,58 złotych w taki sposób, aby wykreślić Bank S.A. jako wierzyciela hipotecznego co do kwoty 64 645,58 złotych i w to miejsce wpisać Towarzystwo S.A. Ww. wniosek został rozpatrzony pozytywnie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie powstał obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie ustanowiono nowej hipoteki. A zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od dokonanej czynności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock