Należy wskazać, iż w sytuacji, gdy środki pieniężne będą znajdowały się za granicą i umowa (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 23 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową podlegającą w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest holenderska spółka kapitałowa - X. Wnioskodawca, jako członek globalnej grupy kapitałowej L., prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych, włączając usługi związane z telewizją kablową, dostępem do Internetu oraz usługi VolP, Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym w Polsce.

Zadłużenie Wnioskodawcy

Wnioskodawca (bądź podmioty, w stosunku do których Wnioskodawca jest sukcesorem prawno- podatkowym) zawierał w latach 1994 - 2013 umowy pożyczek z podmiotami powiązanymi i otrzymywał środki z tych pożyczek jako pożyczkobiorca. Pożyczki były udzielane w PLN i walucie obcej. Pożyczki były przeznaczone na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, włączając między innymi nabycie udziałów w innych podmiotach lub refinansowanie istniejącego długu. Aktualnie wierzycielem Wnioskodawcy w tytułu tych pożyczek jest kapitałowa spółka francuska UF (dalej: Pożyczkodawca) podlegająca we Francji opodatkowaniu od całości swoich dochodów oraz będąca podmiotem powiązanym Wnioskodawcy.

Wnioskodawca rozważa restrukturyzację zadłużenia poprzez zaciągnięcie nowej pożyczki lub pożyczek (w różnych walutach) celem spłaty obecnego zadłużenia (kwot głównych pożyczek oraz naliczonych odsetek od pożyczek).

Refinansowanie zadłużenia Wnioskodawcy

Wnioskodawca rozważa zawarcie nowej umowy pożyczki (czy też nowych umów pożyczek) z Pożyczkodawcą, która miałaby na celu spłatę i zastąpienie istniejącego długu. Zgodnie ze statutem (umową spółki) Pożyczkodawcy, jest on podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług finansowych. Pożyczkodawca jest członkiem grupy VAT traktowanej jako jeden podatnik VAT na gruncie prawa francuskiego. Grupa ta może świadczyć na rzecz innych podmiotów zarówno usługi zwolnione z VAT, jak i usługi podlegające opodatkowaniu VAT.

Nowa umowa pożyczki (względnie nowe umowy pożyczki) zostanie zawarta pomiędzy Spółką a Pożyczkodawcą poza Polską. Kwota nowej pożyczki (nowych pożyczek) zostanie udostępniona Spółce poza Polską w ten sposób, iż kwota ta zostanie przekazana w transzach z rachunku bankowego Pożyczkodawcy (utrzymywanego w banku zlokalizowanym poza granicami Polski) na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy (również utrzymywany w banku zlokalizowanym poza granicami Polski) w dniu zawarcia umowy pożyczki (umów nowych pożyczek) lub w kolejnych dniach następujących po dniu zawarcia umowy pożyczki (umów nowych pożyczek). W dniu zawarcia umowy pożyczki (nowych pożyczek) środki, z których sfinansowana zostanie pożyczka będą, do momentu wydania środków Wnioskodawcy, zdeponowane na rachunkach bankowych Pożyczkodawcy lub osób trzecich znajdujących się poza Polską.

Po otrzymaniu każdej kolejnej transzy nowej pożyczki (nowych pożyczek), kwoty te zostaną przekazane przez Spółkę na wyznaczony rachunek bankowy Pożyczkodawcy celem spłaty zadłużenia posiadanego w stosunku do tego podmiotu (rachunek Pożyczkodawcy będzie znajdował się w banku zlokalizowanym poza granicami Polski).

Opisany powyżej mechanizm refinansowania zadłużenia Wnioskodawcy, tj. wypłata nowej pożyczki / nowych pożyczek przez Pożyczkodawcę i spłata istniejącego zadłużenia, zostanie zrealizowany przed końcem 2014 r.

Pożyczkodawca jest członkiem grupy VAT utworzonej z innym francuskim podmiotem.

Z uwagi na fakt, że Pożyczkodawca jest podmiotem prowadzącym działalność m.in. w zakresie świadczenia usług finansowych, w związku z nabywaniem od Pożyczkodawcy usług finansowych zwolnionych z VAT (usługa pożyczki), Wnioskodawca będzie rozliczał w Polsce VAT od tych usług w drodze tzw. samonaliczenia. Innymi słowy, Wnioskodawca będzie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT w Polsce na usługach finansowych (zwolnionych z VAT) świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę.

Wnioskodawca podkreśla, iż przedmiotem niniejszego Wniosku jest weryfikacja czy umowa pożyczki (umowy pożyczki) zawarta przez Wnioskodawcę z Pożyczkodawcą będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC) w Polsce.

Spółka podkreśla, że złożyła inny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej potwierdzającej kwestię konsekwencji na gruncie PCC, gdy pożyczka (pożyczki) jest udzielana przez pożyczkodawcę innego niż Pożyczkodawca. Ze względu na fakt, że ostateczna decyzja dotycząca formy restrukturyzacji długu nie została jeszcze podjęta, intencją Spółki jest zabezpieczenie podatkowych konsekwencji nowej pożyczki (pożyczek) udzielonej również przez Pożyczkodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, umowa pożyczki (umowy pożyczek) zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (jako pożyczkobiorcą) a Pożyczkodawcą będzie stanowić przedmiot opodatkowania PCC?
2. Czy zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, umowa pożyczki (umowy pożyczek) zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (jako pożyczkobiorcą) a Pożyczkodawcą będzie stanowić przedmiot opodatkowania PCC?
3. Czy zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC umowa pożyczki (umowy pożyczek) zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (jako pożyczkobiorcą) a Pożyczkodawcą będzie stanowić czynność zwolnioną z PCC?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, umowa pożyczki (umowy pożyczek) zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (jako pożyczkobiorcą) a Pożyczkodawcą nie stanowi przedmiotu opodatkowania PCC.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, umowa pożyczki (umowy pożyczek) zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (jako pożyczkobiorcą) a Pożyczkodawcą nie stanowi przedmiotu opodatkowania PCC.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 3.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w świetle art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC, umowa pożyczki (umowy pożyczek) zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (jako pożyczkobiorcą) a Pożyczkodawcą stanowi czynność zwolnioną z PCC.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

• rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  

• rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

W tym kontekście trzeba również wskazać na cywilnoprawną definicję umowy pożyczki. Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z definicji tej wynika, że przedmiotem umowy pożyczki są rzeczy pieniądze albo inne rzeczy oznaczone co do gatunku.

Odnosząc powyższą definicję cywilnoprawną umowy pożyczki do przepisu art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie podlega PCC, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. rzeczy, nie znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Co więcej, umowa taka na pewno nie powinna podlegać opodatkowaniu PCC w Polsce, jeśli zostanie ona zawarta poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W przedmiotowej sytuacji, umowa pożyczki (umowy pożyczek) zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą i Pożyczkodawcą poza Polską (w Holandii). W świetle powyższego należy przyjąć, że z uwagi na zlokalizowanie pieniędzy (przedmiotu pożyczki) poza Polską (na zagranicznym rachunku bankowym), pożyczka mająca za przedmiot te środki pieniężne (rzeczy) nie powinna podlegać opodatkowaniu PCC w Polsce (PCC jest należny tylko w odniesieniu do czynności cywilnoprawnych dotyczących rzeczy znajdujących się w Polsce, co nie będzie mieć miejsca w przedmiotowej sytuacji, lub rzeczy znajdujących się poza Polską jeśli umowa została zawarta w Polsce i nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, co również nie będzie mieć miejsca w przedmiotowej sytuacji). Stąd też, w sytuacji tej znajduje zastosowanie wyłączenie z opodatkowania PCC, o którym mowa w art. 1 ust. 4 ustawy o PCC.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych ? przykładowo:

• w interpretacji Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. IPPB2/436-524/13-5/EL: ?(...) Należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwiii jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Polski oraz umowa pożyczki zostanie zawada poza terytorium Polski (...)?,

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 maja 2013 r., sygn. ITPB2/436-53/13/DSZ: ?(...) Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący obywatelem Holandii, zawarł z inną osobą fizyczną (dalej: pożyczkodawca) umowę pożyczki kwoty pieniężnej. Zawarcie ww. umowy pożyczki nastąpiło na terytorium Holandii, zaś w dacie jej zawarcia środki pieniężne będące jej przedmiotem zdeponowane były na rachunku bankowym pożyczkodawcy prowadzonym przez bank z siedzibą w Chinach. Wydanie przedmiotu pożyczki nastąpiło w drodze przekazania umówionej kwoty pieniężnej na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce, po dniu zawarcia umowy pożyczki. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (...)?.
  
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w następujących interpretacjach prawa podatkowego: podatkowego:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 kwietnia 2013 r.: sygn. ITPB2/436-15/13/DSZ,
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2013 r., sygn. IPPB2/436-614/12-2/LS.
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 maja 2011 r., sygn. IBPBII/1/436-150/11/MZ,
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 sierpnia 2010 r., sygn. ILPB2/436-103/10-2/MK.
  
  

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie Pytania 2.

Jeśli stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do Pytania 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, Wnioskodawca nadal twierdzi, że umowa pożyczki (umowy pożyczki) zawarta z Pożyczkodawcą nie będzie podlegać PCC w Polsce. Powyższe wynika z następujących przepisów prawa.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona od podatku VAT (za wyjątkiem umów dotyczących nieruchomości oraz udziałów i akcji w spółkach handlowych) nie podlegają opodatkowaniu PCC.

Jak wskazano w stanie faktycznym, z uwagi na fakt, że Pożyczkodawca jest podmiotem prowadzącym działalność m.in. w zakresie świadczenia usług finansowych, w związku z nabywaniem od Pożyczkodawcy usług finansowych zwolnionych z VAT (usługa pożyczki), Wnioskodawca będzie rozliczał w Polsce VAT od tych usług w drodze tzw. samonaliczenia (będzie podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT od tych usług, korzystających ze zwolnienia z VAT, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). W efekcie, Wnioskodawca powinien wykazać w polskich deklaracjach VAT obrót z tytułu nabycia usług finansowych (zwolnionych z VAT), dla których jest nabywcą.

W związku z powyższym, rozliczenie pożyczek (czy też odsetek od pożyczek) otrzymanych przez Spółkę od Pożyczkodawcy będzie dla Spółki stanowić czynność opodatkowaną w Polsce VAT (zwolnioną z VAT) i w konsekwencji pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC.

Powyższe stanowisko ma swoje uzasadnienie w praktyce organów podatkowych - przykładowo zostało potwierdzone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 marca 2013 r., sygn. IPTPB2/436-196/12-8/KK:

?(...) Na mocy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług przez M. będzie Polska. Jednocześnie, na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikiem z tytułu tej transakcji będzie Spółka, która będzie miała obowiązek rozliczenia ww. usługi dla celów VAT w Polsce na zasadzie importu usług. Spółka wskazuje, iż zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie pożyczkami lub kredytami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, są zwolnione z opodatkowania VAT. Zdaniem Spółki, ponieważ usługi udzielania pożyczek świadczone przez M. niewątpliwie należy zakwalifikować do usług, o których mowa powyżej, są one objęte zwolnieniem z opodatkowania VAT. (...) Z uwagi na to, że umowy pożyczki korzystają z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, bezprzedmiotowe jest badanie, czy w niniejszej sprawie ma zastosowanie zwolnienie z art. 9 pkt 10 lit. a) tej ustawy (...)?.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w następujących interpretacjach prawa podatkowego:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 marca 2013 r., sygn. IPTPB2/436-196/12-8/KK,
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 grudnia 2012 r., sygn. IPTPB2/436-157/12-2/KK,
  

• interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 lipca 2011 r. sygn. ILPB2/436-79/11-2/MK;
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 maja 2011 r. sygn. IPTPB2/436-3/11-2/KK.
  
  
  

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie Pytania 3.

Jeśli stanowisko Spółki w odniesieniu do Pytania 1 i Pytania 2 zostanie uznane jako nieprawidłowe, w opinii Wnioskodawcy umowa pożyczki (umowy pożyczki) będą zwolnione z PCC w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC zwalnia się z opodatkowania PCC pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Polski siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

W przedmiotowej sytuacji, nie powinno budzić wątpliwości, iż Pożyczkodawca wypełnia przesłankę bycia przedsiębiorcą mającym siedzibę poza terytorium Polski, prowadzącym działalność w zakresie udzielania pożyczek. Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym, Pożyczkodawca jest holenderską spółką kapitałową, która prowadzi działalność m.in. w zakresie świadczenia usług finansowych (w tym udzielania pożyczek) co może zostać potwierdzone brzmieniem umowy spółki (statutu) oraz faktycznym charakterem czynności gospodarczych podejmowanych przez Pożyczkodawcę.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, fakt że Pożyczkodawca będzie prowadził działalność w zakresie udzielania pożyczek, a nie kredytowania, nie będzie mieć wpływu na uznanie, że jego status kwalifikuje do uznania go za przedsiębiorcę zagranicznego, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC. W tym zakresie wystarczające jest bowiem prowadzenie wyłącznie jednego rodzaju działalności (udzielanie kredytów, udzielanie pożyczek), który oznacza, że pożyczkodawca faktycznie wykonuje działalność o charakterze finansowym.

Stąd też należy uznać, iż umowa pożyczki (umowy pożyczek) zawierane pomiędzy Spółką (jako pożyczkobiorcą) a Pożyczkodawcą powinna być objęta zwolnieniem z opodatkowania PCC na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC. Spółka wskazuje, iż powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w praktyce organów podatkowych i zostało potwierdzone m.in. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 listopada 2011 r., sygn. IBPBII/1/436-386/11/MZ,
  

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 marca 2011 r., sygn. IPPB2/436-43/11-2/MZ,
  

• interpretacji Dyrektora izby Skarbowej Warszawie z dnia 16 listopada 2010 r., sygn. IPPB2/436-321/10-3/AF.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca rozważa zawarcie nowej umowy pożyczki (czy też nowych umów pożyczek) z Pożyczkodawcą, która miałaby na ceiu spłatę i zastąpienie istniejącego długu. Zgodnie ze statutem (umową spółki) Pożyczkodawcy, jest on podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług finansowych. Pożyczkodawca jest członkiem grupy VAT traktowanej jako jeden podatnik VAT na gruncie prawa francuskiego. Grupa ta może świadczyć na rzecz innych podmiotów zarówno usługi zwolnione z VAT, jak i usługi podlegające opodatkowaniu VAT. Nowa umowa pożyczki (względnie nowe umowy pożyczki) zostanie zawarta pomiędzy Spółką a Pożyczkodawcą poza Polską. Kwota nowej pożyczki (nowych pożyczek) zostanie udostępniona Spółce poza Polską w ten sposób, iż kwota ta zostanie przekazana w transzach z rachunku bankowego Pożyczkodawcy (utrzymywanego w banku zlokalizowanym poza granicami Polski) na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy (również utrzymywany w banku zlokalizowanym poza granicami Polski) w dniu zawarcia umowy pożyczki (umów nowych pożyczek) lub w kolejnych dniach następujących po dniu zawarcia umowy pożyczki (umów nowych pożyczek). W dniu zawarcia umowy pożyczki (nowych pożyczek) środki, z których sfinansowana zostanie pożyczka będą, do momentu wydania środków Wnioskodawcy, zdeponowane na rachunkach bankowych Pożyczkodawcy lub osób trzecich znajdujących się poza Polską.

Wnioskodawca podkreśla, iż Pożyczkodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług finansowych zwolnionych z VAT ( na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług), w związku z tym Wnioskodawca będzie podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT w Polsce na usługach finansowych zwolnionych z VAT świadczonych na Jego rzecz przez Pożyczkodawcę.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowa umowa pożyczki (umowy pożyczki), zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ umowa ta (umowy) zostanie zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i środki pieniężne stanowiące przedmiot umowy (umów) w momencie jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Skoro zatem powyżej opisane umowy pożyczki nie będą ? na mocy przywołanego art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a więc w konsekwencji nie będą objęte zakresem przedmiotowym tej ustawy, to brak jest podstaw prawnych, by rozważać zagadnienie wyłączenia z zakresu przedmiotowego ww. ustawy niektórych czynności cywilnoprawnych, czyli - jak w omawianej sytuacji ? kwestię wyłączenia umowy pożyczki spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy. Badanie tego wyłączenia jest w niniejszej sprawie bezprzedmiotowe. Przepis ten będzie miał zastosowanie tylko wówczas, gdy czynność cywilnoprawna podlega regulacjom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. gdy przepisy przywołane w art. 1 ustawy kwalifikują daną czynność jako podlegającą opodatkowaniu. Bezprzedmiotowym jest również rozpatrywanie zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 9 pkt 10 lit.a) tej ustawy. Tym samym odpowiedź na pytania Nr 2 i Nr 3 stała się bezprzedmiotowa.

Reasumując należy wskazać, iż w sytuacji, gdy środki pieniężne będą znajdowały się za granicą i umowa zostanie zawarta za granicą, umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.