zawarcie przez pożyczkobiorcę umowy pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przy założeniu, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 23.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

A? Sp. z o. o.(dalej: ?Podatnik?, ?Wnioskodawca?, ?A??) zamierza zawrzeć umowę pożyczki ze spółką zagraniczną mającą siedzibę na terytorium USA. Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Podatnika. Na podstawie tej umowy Pożyczkodawca udzieli A? pożyczki, której przedmiotem będą pieniądze. Umowa zostanie zawarta na terytorium USA. W chwili zawarcia umowy pieniądze będące przedmiotem pożyczki będą znajdować się w USA, na rachunku bankowym Pożyczkodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, A? Sp. z o.o. zwraca się z pytaniem, czy zawarcie umowy pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy założeniu, że pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia również znajdować się będą poza granicami kraju, będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, określone w art. 1 czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu PCC, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium RP lub prawa majątkowe na terytorium RP,
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.
   
   

Istotę umowy pożyczki określa art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks Cywilny. W myśl art. 720 KC umowa pożyczki polega na zobowiązaniu się dającego pożyczkę do przeniesienia na własność biorącego pożyczkę, określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorącego do zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku. W doktrynie prawa cywilnego pieniądze traktowane są jako rzeczy o szczególnych właściwościach. Ponadto z treści art. 720 KC wynika, że umowa pożyczki jest czynnością cywilnoprawną, która dochodzi do skutku przez samo zgodne porozumienie stron. O powstaniu obowiązku uiszczenia PCC decyduje w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Wobec zobowiązującego charakteru umowy pożyczki chwila zgodnego oświadczenia woli stron stanowi o jej zawarciu, tym samym o chwili powstania obowiązku uiszczenia podatku. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 czerwca 2006 (sygnatura II FSK 819/05).

Wobec powyższego przy rozstrzyganiu powstania obowiązku podatkowego z tyt. umowy pożyczki pieniężnej powinno być brane pod uwagę kryterium miejsca położenia rzeczy w momencie zawarcia umowy.

Zdaniem Podatnika w związku z tym, że w momencie zawierania umowy pieniądze będące przedmiotem pożyczki znajdować się będą poza terytorium kraju oraz, że przedmiotowa umowa zostanie podpisana na terytorium USA, to taka czynność nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko Spółki potwierdza wyrok WSA w Gliwicach z 11 grudnia 2007 r. (I SA/GL 646/07) oraz interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5.08.2008 r. (IPPB2/436 -159/08-2/AS), z dnia 12.08.2008 r. IPPB2/436-176/08-2/MZ, z dnia 27.11.2008 r. IPPB2/436 -373/08-2/MZ, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26.11.2008 r. ILPB2/436-92/08 -6/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu ? który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 K. c. jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne w tym pożyczka podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy podatkowi podlegają czynności wskazane w ustawie, gdy ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, ale jeżeli są spełnione łącznie dwie przesłanki:

1. nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. oraz objęta zakresem przedmiotowym ustawy czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Należy zauważyć, iż dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

W świetle przedstawionej przez Spółkę sytuacji w dniu zawarcia umowy pieniądze będą znajdowały się za granicą i umowa zostanie zawarta za granicą. A zatem, powyższa czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując stwierdza się, iż zawarcie przez pożyczkobiorcę umowy pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przy założeniu, że pieniądze będące przedmiotem tej umowy w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicami Polski nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

ILPB2/436-92/08-6/MK, interpretacja indywidualna

IPPB2/436-159/08-2/AS, interpretacja indywidualna

IPPB2/436-176/08-2/MZ, interpretacja indywidualna

IPPB2/436-373/08-2/MZ, interpretacja indywidualna