Umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności (...)

Umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ponadto, przyjmując za Wnioskodawcą, iż powyższa czynność zostanie objęta zakresem podatku od towarów i usług, w analizowanej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2012 r. (data wpływu 01.10.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18.12.2012 r. (data wpływu 21.12.2012 r.) na wezwanie Nr IPPB2/436-506/12-2/LS z dnia 06.12.2012 r. (data nadania 06.12.2012 r., data doręczenia 11.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 01.10.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca jest spółką typu ?private company limited by shares? (najbardziej zbliżona do polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) działającą pod firmą S. z siedzibą w Nikozji. Wnioskodawca od dnia inkorporacji, tj. od dnia 21 lutego 2012 r. jest podatkowym rezydentem Cypru. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT ani na Cyprze ani w żadnym innym państwie.

Główny przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy to działalność holdingowa. W dniu 21 czerwca 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze spółką prawa polskiego R. Sp. z o.o. z siedzibą w R. (zwana dalej R.), na podstawie której to Wnioskodawca otrzymał od R. pożyczkę w kwocie 1 040 000 zł. Kwota tej pożyczki zgodnie z powołaną umową może zostać przeznaczona przez Wnioskodawcę jedynie na rozwój działalności jego spółki zależnej. Kwota pożyczki ma podlegać rocznemu oprocentowaniu WIBOR 1M plus 4% w stosunku rocznym. Zwrot kwoty pożyczki ma nastąpić w terminie do dnia 28 lutego 2013 r. Prawem wiążącym ww. umowę jest prawo polskie.

Należy nadmienić, że podmiot określony wyżej jako podmiot zależny od Wnioskodawcy, czyli docelowy beneficjent kwoty pożyczki, prowadzi działalność zbliżoną do działalności gospodarczej R.


R. została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez właściwy sąd rejonowy w dniu 27 sierpnia 2007 r. R. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

  • Instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (33 2 PKD 2007),
  • Działalności w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (71 12 PKD 2007)
  • Pozostałych badań i analiz technicznych (71 20 B PKD 2007)
  • Badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (72 19 PKD 2007)


Przy czym na potrzeby REGON główny przedmiot działalności R. został wskazany jako: Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (71 12 PKD 2007).


W związku z zawartą umową pożyczki Wnioskodawca w przewidzianym terminie 14 dniowym złożył deklarację PCC-3 oraz odprowadził podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 20 800 zł na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego.


W chwili obecnej Wnioskodawca powziął wątpliwość czy zawarta umowa pożyczki nie
powinna być potraktowana jako czynność podlegająca opodatkowaniu VAT a tym samym na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o Podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej ustawa o PCC) należałoby uznać, że ?nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

  • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych?.


Wnioskodawca otrzymał bowiem informację od R., że ww. udzielenie pożyczki stanowi usługę podlegająca opodatkowaniu VAT i że spółka ta złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wskazujący, że fakt zawarcia ww. umowy pożyczki powinien zostać opodatkowany VAT a nie podatkiem od czynności cywilnoprawnych, którego podatnikiem był Wnioskodawca.

Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę R. w złożonym wniosku o interpretację indywidualną podniosło, że do złożenia tego wniosku o interpretację udzieliła tylko jednej, wyżej wskazanej pożyczki. Spółka ta nie ukrywa jednak, że działalność polegająca na udzielaniu pożyczek może być przez nią prowadzona w przyszłości. W tym zakresie R. nie posiada jeszcze bliżej sprecyzowanych planów, Wskazuje jednak, że udzielenie już jednej pożyczki oraz możliwość udzielenia kolejnych w przyszłości spełnia warunek odpowiedniej częstotliwości, o której mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) w art. 15 ust. 2.

R. argumentowało, że udzielane przez nią pożyczki na rzecz podmiotu prawa cypryjskiej, tj. Wnioskodawcy jak w opisanym stanie faktycznym stanowi czynność objętą zakresem ustawy o VAT, lecz zwolnioną z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Udzielanie pożyczek stanowi bowiem świadczenie usług i jako takie powinno podlegać VAT. R. w zakresie udzielonej pożyczki występuje w charakterze podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Na potrzeby niniejszego wniosku o interpretację indywidualną Wnioskodawca podnosi, że fakt zawarcia ww. umowy pożyczki stanowił usługę podlegającą VAT, zatem pożycza ta nie powinna być opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.


Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 06.12.2012 r. Nr IPPB2/436-506/12-2/LS, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

  • wskazanie miejsca zawarcia umowy pożyczki (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy też terytorium innego państwa),
  • określenie gdzie będą znajdowały się środki pieniężne w chwili zawarcia umowy pożyczki (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy też terytorium innego państwa).


W odpowiedzi na wezwanie z dnia 06.12.2012 r. Nr IPPB2/436-506/12-2/LS, Wnioskodawca doprecyzował zaistniały stan faktyczny i wskazał, iż:

  • umowa pożyczki ze spółką R. Sp. z o.o. z siedzibą w R. została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
  • w chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy fakt zawarcia przez Wnioskodawcę umowy pożyczki w dniu 21 czerwca 2012 r. (na zasadach określonych w stanie faktycznym niniejszej interpretacji indywidualnej) podlegał opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?


Zdaniem Wnioskodawcy,


Pożyczka z dnia 21 czerwca 2012 r. nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.


Uzasadnienie


Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt b ustawy o PCC podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.


Ponadto w oparciu o art. 1 ust 4 ustawy o PCC ?czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

  1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?.

Na podstawie art. 4 ustawy o PCC obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego - na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.


Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o PCC nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

  • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych?.

W opisywanym stanie faktycznym R. w zakresie udzielonej pożyczki powinno występować w charakterze podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT co ma fundamentalne znaczenie dla określenia obowiązku podatkowego Wnioskodawcy w odniesieniu do podatku od czynności cywilnoprawnych. Jeżeli bowiem R. w momencie zawierania umowy pożyczki mogło być określone jako podatnik VAT zgodnie z art. 15 ust. l i 2 ustawy o VAT to Wnioskodawca na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o PCC nie był zobowiązany do złożenia deklaracji PCC-3 oraz do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w przewidziany 14 - dniowym terminie.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) dana czynność podlega opodatkowaniu VAT jeżeli jest łącznie spełniony warunek przedmiotowy i podmiotowy. Warunek przedmiotowy określa kategorie czynności objętych zakresem opodatkowania. Natomiast warunek podmiotowy dotyczy konieczności wskazania, że dana czynność jest wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika VAT. W przypadku łącznego spełnienia tych warunków możliwe będzie opodatkowanie VAT danej czynności. Wobec tego konieczna jest analiza, czy w przedstawionej sytuacji spełnione zostały oba warunki oraz czy czynność udzielania pożyczek będzie opodatkowana VAT.

Zakres przedmiotowy opodatkowania został wskazany w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, rozumie się ?każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)?. Z przedstawionych przepisów wynika jednoznacznie, że zwrot ?świadczenie usług został zdefiniowany bardzo szeroko Każde świadczenie niebędące dostawą towaru stanowi świadczenie usług.

Zdaniem Wnioskodawcy nie może budzić wątpliwości, że w definicji tej mieści się również usługa udzielania pożyczek.

Umowa pożyczki jest umową nazwaną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny (dalej: KC). Zgodnie z art. 720 § 1 KC: ?przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości?. Z gospodarczego punktu widzenia udzielenie pożyczki stanowi usługę polegającą na czasowym udostępnieniu przedmiotu pożyczki. Powyższe uregulowania wskazują dobitnie, że udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług i jako takie powinno podlegać pod podatek VAT.

Przechodząc do warunku podmiotowego należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT ?podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności?.

Na potrzeby ustawy o VAT działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 15 ust. 2. Zgodnie z tym przepisem ?działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych?. Za działalność gospodarczą uznaje się m.in. działalność usługodawców, a jak wskazano wcześniej udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług Definicja działalności gospodarczej w ustawie o VAT obejmuje wszystkie podmioty występujące w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Świadczone usługi muszą mieć profesjonalny charakter, czyli cechować się pewnym stopniem zorganizowania i częstotliwości działań.

Zdaniem Wnioskodawcy udzielenie już jednej pożyczki przez R. oraz możliwość udzielenia kolejnych w przyszłości spełnia warunek odpowiedniej częstotliwości o której mowa powyżej.

W ocenie Wnioskodawcy udzielona przez R. pożyczka mieści się w przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ponieważ działalność w tym zakresie ma charakter częstotliwy. Zgodnie z omawianą definicją już sam zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy (przez co należy rozumieć wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności) oznacza, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie taki zamiar po stronie R. istnieje - o czym wnioskodawca został poinformowany.

Podobnie wypowiada się również Naczelny Sąd administracyjny w wyroku z dnia 30 czerwca 2012 r. o sygnaturze I FSK 904/08, gdzie w uzasadnieniu pojawi się stwierdzenie, że ?Nie jest przy tym istotne czy spółka w zakresie swojej działalności ma wyszczególnione usługi pośrednictwa finansowego. Sporadyczne udzielanie pożyczki z własnych środków wypełnia warunki, by sklasyfikować tę czynność jako usługę w rozumieniu PKWiU.

W przypadku podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy podmiot ten działa w charakterze podatnika odnośnie wszystkich czynności, które mieszczą się w przedmiocie jego działalności gospodarczej, jak również tych czynności, które stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne uzupełnienie takiej działalności. W katalogu tych drugich czynności mogą mieścić się wszelkie działania podatnika mające charakter sporadyczny (okazjonalny, incydentalny), które pozostają poza jego głównym przedmiotem działalności, lecz stanowiąc konsekwencje tej działalności, bezpośrednio ją uzupełniają?.

Podsumowując ten fragment należy uznać, że R. w zakresie udzielanych pożyczek występuje w charakterze podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. l i 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca uważa, że R. spełnia warunki przedmiotowe i podmiotowe, a tym samym udzielanie przez niego pożyczki podlega opodatkowaniu VAT.

Dla pełnego obrazu należy jednak wspomnieć o treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2011 roku, a więc w okresie w którym doszło do udzielenia pożyczki (tj. 21 czerwca 2012 r.). Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwolnione są od podatku ?usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę?.

Zatem zwolnieniu podlegają usługi udzielania pożyczek bez względu na podmiot świadczący te uslugi (bank czy też inny podmiot np. taki jak spółka z ograniczoną działalnością, której główny przedmiot działalności tak jak w przypadku R. ma inny charakter niż tzw. usługi finansowe w zakresie udzielania pożyczek). Zatem pożyczka udzielona przez R. oraz inne planowane w przyszłości będą podlegać VAT, jednocześnie jednak będą z niego zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy udzielenie przez R. pożyczki na rzecz Wnioskodawcy jak w opisanym stanie faktycznym stanowi czynność objętą zakresem podatku VAT, lecz zwolnioną z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że fakt zawarcia ww. pożyczki nie powinien podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych tylko ustawie o VAT, ponieważ R. w zakresie udzielonej pożyczki występuje w charakterze podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT a tym samym korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Na wstępie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.


Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

  1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką typu ?private company limited by shares? (najbardziej zbliżona do polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) działającą pod firmą S. z siedzibą w Nikozji. Wnioskodawca od dnia inkorporacji, tj. od dnia 21 lutego 2012 r. jest podatkowym rezydentem Cypru. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT ani na Cyprze ani w żadnym innym państwie. Główny przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy to działalność holdingowa. W dniu 21 czerwca 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze spółką prawa polskiego R. Sp. z o.o. z siedzibą w R. (zwana dalej R.), na podstawie której to Wnioskodawca otrzymał od R. pożyczkę w kwocie 1 040 000 zł. Kwota tej pożyczki zgodnie z powołaną umową może zostać przeznaczona przez Wnioskodawcę jedynie na rozwój działalności jego spółki zależnej. Kwota pożyczki ma podlegać rocznemu oprocentowaniu WIBOR 1M plus 4% w stosunku rocznym. Zwrot kwoty pożyczki ma nastąpić w terminie do dnia 28 lutego 2013 r. Prawem wiążącym ww. umowę jest prawo polskie. Na potrzeby niniejszego wniosku o interpretację indywidualną Wnioskodawca podnosi, że fakt zawarcia ww. umowy pożyczki stanowił usługę podlegającą VAT, zatem pożyczka ta nie powinna być opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Należy wskazać iż w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.


Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

  1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
  2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
    • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
    • (uchylone),
    • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.


Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ponadto, przyjmując za Wnioskodawcą, iż powyższa czynność zostanie objęta zakresem podatku od towarów i usług, w analizowanej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.


Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika