Należy wskazać, iż solidarna spłata rat kredytu przez rodziców Wnioskodawczyni, który to kredyt (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu przez współkredytobiorców - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu przez współkredytobiorców.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 marca 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła z przedstawicielem dewelopera - Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego Spółka Jawna umowę deweloperską oraz umowę zobowiązującą do wybudowania lokalu mieszkalnego z miejscami parkingowymi i sprzedaży w nim udziału. W związku z faktem, iż zdolność kredytowa Wnioskodawczyni nie pozwalała na zaciągnięcie kredytu hipotecznego na zakup mieszkania do kredytu przystąpiła solidarnie wraz z rodzicami. W dniu 19 marca 2014 r. Wnioskodawczyni i rodzice zawarli z Bankiem umowę kredytu - kredyt mieszkaniowy własny kąt z oprocentowaniem zmiennym w celu sfinansowania zakupu mieszkania i miejsca parkingowego. Ustawa kredytu została zawarta na 180 miesięcy. Zabezpieczeniem kredytu jest hipoteka łączna na mieszkanie i miejsce parkingowe oraz przelew wierzytelności pieniężnych z umowy ubezpieczenia nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych.

W dniu 7 kwietnia 2014 r. Bank przelał na konto dewelopera zapłatę za mieszkanie w wysokości zaciągniętego kredytu.

Mimo, że Wnioskodawczyni posiada dochody z tytułu umowy o pracę, to jej dochody nie pozwalają na jednoczesną spłatę kredytu i zaspokojenie jej bieżących potrzeb życiowych. W związku z powyższym od 14 maja 2014 r. kredyt solidarnie spłacają rodzice zgodnie z harmonogramem Banku. Wysokość rat i odsetek jest określana przez Bank na bieżąco z wyprzedzeniem trzymiesięcznym i sukcesywnie zmniejsza się. Do solidarnej spłaty kredytu Wnioskodawczyni przystąpi w momencie kiedy jej dochody na to pozwolą.

W dniu 4 września 2014 r. Wnioskodawczyni podpisała akt notarialny poświadczający nabycie mieszkania i miejsca parkingowego, na podstawie którego stała się jego jedynym właścicielem.

W dniu 17 października 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała z Banku oświadczenia o ustanowieniu i o wpisie hipoteki.

Pismem z dnia 4 grudnia 2014 r. Nr IPPB2/436-673/14-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

• Przeformułowanie pytań na pytania dotyczące skutków podatkowych określonej czynności prawnej w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, które winno być powiązane z przedstawionym stanem faktycznym i przeformułowanymi pytaniami.
  
  

Należy wskazać, że obecnie zadane pytania nie wskazują o jaką czynność w podatku od spadków i darowizn pyta Wnioskodawca. Natomiast ze stanowiska Wnioskodawcy wynika, że wnosi o skutki podatkowe w podatku od spadków i darowizn dotyczące spłaty kredytu hipotecznego przez rodziców.

Wnioskodawca w terminie przesłał uzupełnienie poprzez:

• Przedstawienie stanu faktycznego mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej.
  

• Przeformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy fakt solidarnej spłaty kredytu hipotecznego przez rodziców Wnioskodawczyni (dwóch współkredytobiorców) powoduje powstanie po jej stronie (trzeciego współkredytobiorcy) obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn i w związku z tym podlega obowiązkowi zgłoszenia nabycia majątku w drodze darowizny na formularzu SD-Z2?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt solidarnej spłaty kredytu hipotecznego przez jej rodziców (dwóch współkredytobiorców) nie wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u trzeciego współkredytobiorcy ponieważ definicje zawarte w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie obejmują takiego przypadku. Przedmiotowy kredyt hipoteczny stanowi zobowiązanie solidarne, które zgodnie z brzmieniem art. 366 § 1 Kodeksu Cywilnego oznacza sytuację, w której kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez którekolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Natomiast art. 366 § 2 Kodeksu Cywilnego stanowi, iż aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Spłata długu przez dwóch współkredytobiorców (rodziców) stanowi zatem spłatę ich własnego długu do którego zdecydowali się przystąpić. W myśl art. 367 § 1 Kodeksu Cywilnego, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych. Oznacza to, iż fakt spłaty zobowiązania przez jednego z dłużników oznacza, iż może on stać się wierzycielem wobec pozostałych współdłużników. Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika więc, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych. W sytuacji więc, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia w zamiarze zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Dłużnik solidarny spłaca bowiem własny dług, a nie cudzy. Zdaniem Wnioskodawczyni fakt solidarnej spłaty kredytu hipotecznego przez jej rodziców nie wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u trzeciego kredytobiorcy i w związku z tym nie podlega obowiązkowi zgłoszenia nabycia majątku w drodze darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;

nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Określony w zacytowanym przepisie przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wskazuje, iż jest nim co do zasady nieodpłatne nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, wyłącznie z tytułów w nim wymienionych. Istota ekonomiczna tego podatku tkwi więc w przyroście majątkowym podatnika, a konkretnie we wzbogaceniu podatnika na skutek przejęcia majątku pod tytułem darmym. Koncentruje się on nie tyle na prawnym akcie obrotu, co na będącym jego następstwem wzbogaceniu podatnika.

Stosownie do art. 366 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego przepisu aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką możnaby mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

W sytuacji więc, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania, a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Dłużnik solidarny spłaca bowiem własny dług, a nie cudzy.

Wskazać jednak należy, że stosownie do art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych. Treść powyższego przepisu wskazuje więc, że z chwilą spełnienia świadczenia przestaje istnieć jakikolwiek stosunek pomiędzy wierzycielem a współdłużnikami solidarnymi. Natomiast dłużnik, który spełnił świadczenie, przestaje być współdłużnikiem solidarnym i staje się wierzycielem dla pozostałych współdłużników.

Dawni współdłużnicy są dalej dłużnikami - lecz wobec innego wierzyciela (dłużnika, który wierzyciela zaspokoił), w stosunku do którego odpowiadają każdy za przypadającą na niego część długu

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, iż solidarna spłata rat kredytu przez rodziców Wnioskodawczyni, który to kredyt zaciągnięty został przez Wnioskodawczynię i jej rodziców nie wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku od spadków i darowizn u Wnioskodawczyni. Tym samym na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek złożenia zgłoszenia SD-Z2 do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.