Spółka nie ma obowiązku korygowania wartości początkowej środka trwałego o wartość skradzionych (...)

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzono, że istnieją podstawy do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i uznania stanowiska Podatnika zawartego we wniosku o interpretację za prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2008 r. została wydana interpretacja indywidualna, w której stwierdzono, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2008 r. (data wpływu 26 sierpnia 2008 r.) jest nieprawidłowe.

We wniosku Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

W miesiącu lipcu 2008 r. skradziono Wnioskodawcy części peryferyjne (końcówki wymienne) należące do środka trwałego pn koparko-ładowarka: młot hydrauliczny i łyżkę 400 mm. Wyżej wymieniona koparko-ładowarka została oddana do użytkowania w Spółce oraz wprowadzona do ewidencji środków trwałych w grudniu 2005 r. wraz z osprzętem m.in. zestawem łyżek koparkowych i młotem, jako jeden środek trwały. Odpisy amortyzacyjne są dokonywane niezmiennie od stycznia 2006 r. od pełnej inwentarzowej wartości początkowej koparko-ładowarki metodą liniową.

Kradzież tych dwóch elementów nie ma wpływu na dalsze wykorzystywanie koparko-ładowarki w prowadzonej działalności budowlanej, ponieważ w jej skład wchodzą również inne końcówki wymienne, które są instalowane zamiennie w zależności od rodzaju wykonywanych prac budowlanych. Koparko-ładowarka nadal istnieje i sprawnie funkcjonuje jako pełnowartościowy środek trwały.

Na okoliczność kradzieży zgłoszono ten fakt policji, która sprawę umorzyła z powodu nie wykrycia sprawcy przestępstwa.

Jednocześnie w instytucji ubezpieczeniowej złożono wniosek o przyznanie odszkodowania, w odpowiedzi na który Spółka otrzymała postanowienie o przyznaniu odszkodowania.

Obecnie Wnioskodawca finalizuje zakup brakujących elementów o takich samych właściwościach i parametrach, które zastąpią skradzione elementy.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano pytania:

Jak należy postąpić w przypadku kradzieży elementów wymiennych maszyny drogowej (koparko-ładowarki), która figuruje w ewidencji środków trwałych i nadal wykorzystywana jest w działalności spółki...

Czy wartość początkową tej maszyny, będącą podstawą odpisów amortyzacyjnych, w skład której weszła cena nabycia skradzionych części peryferyjnych, należy pomniejszyć o wartość skradzionych elementów...

Czy zakup nowych części w miejsce skradzionych można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów...

Zgodnie ze stanowiskiem Podatnika wydatki na nabycie nowych części do koparko-ładowarki (w miejsce skradzionych) powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, zaś wartości początkowej tej maszyny nie należy pomniejszać o wartość skradzionych elementów.

Organ wydający interpretację uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe, przyjmując, że poprzez kradzież części peryferyjnych nastąpiło trwałe ich odłączenie. W związku z tym należało skorygować wartość początkową środka trwałego o wartość skradzionych części, zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto stwierdzono, że Spółka ponosząc nakłady na zakup nowych części w miejsce skradzionych ulepsza posiadany środek trwały i poniesione wydatki może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Podatnik, w zakresie wydanej interpretacji z dnia 24 listopada 2008r., wezwał Organ w dniu 9 grudnia 2008 r. do usunięcia naruszenia prawa.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Zaskarżonej interpretacji Spółka zarzuca naruszenie przepisów:

• prawa materialnego, tj. art. 16g ust. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) przez ich błędną wykładnię;
• postępowania, tj. art. 14d ustawy Ordynacja podatkowa poprzez przekroczenie terminu wydania interpretacji indywidualnej
• art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez naruszenie zasady prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.
  
  

Ad. I)

Zdaniem Spółki w wydanej interpretacji indywidualnej:

1. cytowane są różne przepisy bez związku z pytaniami zadanymi przez Spółkę,
2. podana przez Izbę Skarbową definicja trwałego odłączenia nie ma oparcia w obowiązujących przepisach i jest wnioskiem Izby wywiedzionym dowolnie, na niekorzyść podatnika,
3. Izba Skarbowa formułuje negatywny dla podatnika wniosek bez podania podstawy prawnej,
4. brak jest ustosunkowania się Izby do interpretacji przez nas załączonych,
5. nie uwzględniono innych argumentów w sprawie braku możliwości zastosowania przepisu art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

ad. a) Spółka uważa, że przepisy art. 15 ust. 1, art. 16 ust 1, art. 16 ust 1 pkt 5, art. 16 h ust.1, art. 15 ust 6, art. 16.a ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wymienione przez Izbę w wydanej interpretacji zacytowane są bez odniesienia do sprawy będącej przedmiotem zapytania. Izba nie podała, w jakim celu przytacza te przepisy, nie odniosła ich do sytuacji przez Spółkę opisanej, nie były one również przedmiotem zapytania.

ad. b) Zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 16g ust. 16 cyt. ustawy, nie będzie miał w sprawie zastosowania, ponieważ zdarzenie polegające na kradzieży elementów maszyny nie jest tożsame z trwałym uszkodzeniem. Natomiast trwałe odłączenie, o czym mowa w art. 16g ust. 16, oznacza całkowite, nieodwracalne odłączenie i na stałe pozbawienie części składowej czy peryferyjnej danego środka trwałego, skutkujące utratą jego dotychczasowej funkcjonalności. W ww. przepisie nie ma mowy o wymianie odłączonej części na inną jak wskazuje Izba w przysłanej nam Interpretacji. Takie same części powracają do środka trwałego i dalej z nim funkcjonują, podobnie jak w przypadku wymiany uszkodzonej części w ramach remontu. W celu przywrócenia pierwotnej (pełnej) zdolności użytkowej środka trwałego, odtworzenia zaistniałych strat, Spółka zakupiła elementy w miejsce skradzionych, posiadające takie same parametry techniczne (typ, rodzaj, wielkość, funkcjonalność) jak pierwotne, wyprodukowane przez tego samego producenta. Nie można utożsamiać takiego działania ze stałym odłączeniem elementów maszyny i zaprzestaniem ich wykorzystywania oraz zmianą funkcjonalności środka trwałego.

ad. c) Spółka nie zgadza się z uzasadnieniem zawartym w Interpretacji, że zastąpienie skradzionych części innymi, takimi samymi zwiększa wartość początkową przedmiotowej koparko-ładowarki, gdyż przepisy (art. 16g ust. 1 pkt 1 i ust. 3) określają jedynie sposób wyceny wartości początkowej środka trwałego, a nie przepis prawny stanowiący podstawę takiego zwiększenia. Izba nie podaje przepisu, na podstawie którego należałoby dokonać zwiększenia wartości początkowej koparko-ładowarki, bo brak jest takowego w ustawie. Ustawodawca formułuje w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jedynie dwa przepisy dotyczące zwiększania wartości początkowej środka trwałego, po jego odbiorze do użytkowania: art. 16g ust. 13 i art. 16g ust. 17, z których żaden nie ma, zdaniem Spółki, w jej przypadku zastosowania.

Art. 16 g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy zwiększenia wartości początkowej środka trwałego, również w przypadku nabycia części składowej lub peryferyjnej, ale tylko w przypadku, gdy w wyniku poniesionych wydatków środek trwały uległ ulepszeniu. W przypadku poniesienia nakładów na odkupienie takich samych części do koparko- ładowarki w miejsce skradzionych, które nie powodują wzrostu jej wartości użytkowej, nie ma mowy o ulepszeniu środka trwałego, a tym samym nie ma zastosowania art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast art. 16 g ust 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy sytuacji, gdy do danego środka trwałego zostaje przyłączona część odłączona od innego środka trwałego. Ten przepis również nie znajduje zastosowania w opisanej przez nas sytuacji, ponieważ nie odłączamy części jednego środka trwałego celem przyłączenia jej do innego środka trwałego.

Reasumując Spółka stwierdza, że stanowisko Izby odnośnie zwiększenia wartości koparko-ładowarki o wydatki na odkupienie skradzionych części nie ma poparcia w przepisach i nie ma zastosowania. W związku z powyższym, zdaniem Podatnika, wydatki poniesione na nabycie nowych części w miejsce skradzionych mają charakter odtworzeniowy (analogiczny z remontowym) i służą jedynie przywróceniu pierwotnej wartości użytkowej maszyny a więc należy zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

ad. d) Kolejny zarzut Spółki dotyczy braku ustosunkowania się w interpretacji do wymienionych przez Spółkę pism, tj.: Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27 marca 2006 r., sygn. 1471/DPD2/423-167/05/AB/3 oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w Biłgoraju z dnia 9 marca 2006 r., sygn. PO/415-25/05.

Izba nie wzięła pod uwagę uzasadnienia zawartego w piśmie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Biłgoraju z dnia 9 marca 2006 r. Zdaniem Podatnika sytuacja opisana w powyższym piśmie jest analogiczna do sytuacji Spółki, ponieważ w jej przypadku również miała miejsce kradzież a poniesione wydatki na odkupienie skradzionych części miały charakter wyłącznie odtworzeniowy, a nie np. modernizacyjny.

Natomiast w piśmie z dnia 27 marca 2006 r. - Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, iż ? trwałe odłączenie oznacza całkowite pozbawienie rzeczy części (składowej lub peryferyjnej). Oznacza to tym samym, że wymiana części składowej środka trwałego nie może być utożsamiana z trwałym odłączeniem części składowej, gdyż są to zdarzenia rodzajowo inne.? Definicja trwałego odłączenia części, jak napisano w przytoczonym piśmie, nie ma zastosowania w przypadku zastąpienia odcinka ciepłociągu starego typu odcinkiem ciepłociągu wybudowanego w nowej technologii. Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie nie potraktował tej wymiany jako trwałe odłączenie, uznając że nie ma tu zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przytoczona przez Izbę Skarbową w interpretacji otrzymanej przez Spółkę, definicja trwałego odłączenia o treści:,, trwałe odłączenie części składowej wystąpi zawsze, gdy przedmiot odłączony zostanie trwale uszkodzony lub zmieni się oraz gdy nastąpi wymiana odłączonej części na inną? jest sprzeczna z definicjami wymienionymi w obu w/w interpretacjach, nie wynika z żadnych przepisów i sformułowana została na niekorzyść Spółki.

ad. e) Ponadto Spółka informuje, że skradzione elementy były zakupione w komplecie jako jedna maszyna koparko-ładowarka. Faktura wystawiona przez leasingodawcę (leasing finansowy) na Spółkę na okoliczność nabycia ww. maszyny składa się jedynie z dwóch pozycji: części kapitałowej i odsetkowej opłat leasingowych bez wyodrębnienia poszczególnych części maszyny i ich wyceny. Wyceny takiej nie zawiera również umowa leasingowa ani faktura zakupu maszyny, wystawiona przez dostawcę maszyny na leasingodawcę. Dokumenty zakupu posiadane przez Spółkę nie określają ceny nabycia poszczególnych elementów maszyny stanowiących jej wartość początkową. W związku z tym, Spółka uważa, iż przepis. art. 16g ust. 16 updop nie znajduje zastosowania, ponieważ nie określa sposobu ustalania ceny nabycia odłączonej części.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje publikację: ?Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne? autorstwa Małgorzata Wieczorek-Fronia, Małgorzata Grzybowska i Janusz Zubrzycki (Oficyna Wydawnicza ?UNIMEX?, Wrocław 2008), a także postanowienia Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu (sygnatura ZD/4061-172/06, ZD/4061-173/06, ZD/4061-174/06, ZD/4061-175/06 z dnia 06.10.2006) tj: ?Z przepisów art. 16g ust 16 i ust. 17 wynika bezsprzecznie, iż do ustalenia wartości części składowych(..) niezbędne jest ustalenie faktycznej ceny nabycia tych poszczególnych elementów. Jeżeli zaś dokumentacja zakupowa Spółki z okresu nabycia środka trwałego(..) nie daje takiej możliwości, to wówczas niemożliwe jest również spełnienie dyspozycji, o której stanowią art. 16g ust. 16 i ust. 17 ustawy.?

Zdaniem Spółki, w opisanej sytuacji nie ma zastosowania art. 16g ust 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nastąpiło jedynie przejściowe odłączenie elementów maszyny na skutek kradzieży, a także Spółka nie zna ich ceny nabycia. W związku z tym nie ma podstaw prawnych do zmniejszenia wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego. Natomiast wydatki poniesione na nabycie nowych części w miejsce skradzionych mające charakter jedynie odtworzeniowy (analogiczny z remontowym) i służą jedynie przywróceniu pierwotnej wartości użytkowej maszyny, wobec tego należy zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Ad. II)

Dodatkowo otrzymana przez Spółkę interpretacja indywidualna została wydana, zdaniem Podatnika, z przekroczeniem terminu określonego art. 14d Ordynacji podatkowej. Z posiadanego przez Spółkę dokumentu potwierdzenia odbioru listu poleconego wynika, że wniosek o wydanie interpretacji w przedmiotowej sprawie wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku w dniu 26.08.2008 r., natomiast interpretację indywidualną spółka otrzymała w dniu 28.11.2008 r.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 04.11.2008 r. (I FPS 2/08) uznano, że w ustawowych 3 miesiącach, minister finansów liczonych od dnia otrzymania wniosku o interpretację ma wydać, podpisać i doręczyć swoje stanowisko podatnikowi.

W związku z powyższym interpretacja indywidualna nie została wydana w terminie i w myśl art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej: ?w dniu, następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie?.

Ad. III)

Spółka stoi na stanowisku, że dochowała wszelkiej staranności formułując zapytanie skierowane do Dyrektora Izby Skarbowej poprzez wyszukanie w bazie interpretacji podatkowych dotyczących takich samych zagadnień, jakie wystąpiły w jej przypadku oraz ich załączenie do zapytania. Załączone interpretacje zostały przez Izbę całkowicie przemilczane. W wydanej interpretacji nie wyjaśniono, dlaczego kwestie tożsame z sytuacją Spółki poruszane w tych interpretacjach nie mogą być zastosowane w jej przypadku. Izba Skarbowa nie może odmiennie definiować przepisów prawa, które zostały już wcześniej zdefiniowane przez inne organy podatkowe bez odniesienia się do tych interpretacji, a w szczególności interpretować je w sposób niekorzystny dla podatnika. Podważa to zaufanie podatnika do bezstronności i rzetelności prowadzonego przez organy podatkowe postępowania, którego częścią jest także wydawanie interpretacji.

Mając na uwadze zapisy art. 14a Ordynacji podatkowej, który wskazuje, że minister właściwy ds. finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego oraz fakt, że Izba, działająca z upoważnienia ministra finansów, wydała sprzeczną interpretację, do załączonych przez Spółkę interpretacji w zakresie zagadnień będących przedmiotem zapytania, Wnioskodawca stwierdza, że została naruszona zasada zaufania do organów podatkowych, o której mowa w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej oraz zapis art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiący o równości wobec prawa oraz o równym traktowaniu przez władze publiczne.

Odnosząc się do zarzutów natury merytorycznej przedstawionych przez Spółkę w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Organ uznaje je za uzasadnione i stwierdza, że Spółka nie ma obowiązku korygowania wartości początkowej środka trwałego o wartość skradzionych części peryferyjnych oraz ma możliwość zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wartość zakupionych części peryferyjnych w miejsce skradzionych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1(?).

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Z powyższego przepisu wynika, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika są kosztami. Kosztami uzyskania przychodów są ? po wyłączeniu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy ? wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Niewątpliwie kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z używaniem środków trwałych. Sprawność funkcjonowania składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej warunkuje bowiem osiąganie przychodów z tej działalności. Jeśli więc poniesione przez podatników wydatki na zakup części środka trwałego, które zostały wcześniej skradzione mają charakter odtworzeniowy przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową środka trwałego i nie zwiększają jego wartości początkowej, to wydatki te w całości podatnicy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. W takim przypadku podatnicy nie mają obowiązku zmniejszenia wartości początkowej środka trwałego o niezamortyzowaną część skradzionych elementów, gdyż nie przewidują tego przepisy cytowanej wyżej ustawy, w szczególności art. 16g ust. 16 ustawy, który stanowi, iż w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu (?).

Odnosząc się natomiast do poniesionych wydatków na zakup nowych części peryferyjnych (w miejsce skradzionych) do koparko-ładowarki, należy stwierdzić, iż zakup tych części nie będzie powodował ulepszenia środka trwałego (koparko-ładowarki), o którym jest mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ w wyniku przyłączenia tych części w miejsce skradzionych nie wzrośnie wartość użytkowa koparko-ładowarki. W związku z tym poniesione przez Spółkę wydatki, należy odnieść w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Zgodnie z art. art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (?).

W związku z powyższym stwierdzono, że istnieją podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i uznania stanowiska Podatnika za prawidłowe.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisów art. 14d oraz art. 14o § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - poprzez brak stwierdzenia prawidłowości stanowiska Spółki w pełnym zakresie pomimo doręczenia przez organ interpretacji indywidualnej po upływie terminu określonego w art. 14d ww. ustawy, organ podatkowy pragnie zauważyć, iż wniosek Spółki o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wpłynął do Biura KIP w dniu 26.08.2008 r., a więc ostatnim dniem na wydanie interpretacji był dzień 26.11.2008r. Interpretacja została wydana w dniu 24.11.2008r., a więc dwa dni przed upływem trzymiesięcznego terminu do wydania interpretacji. Z powyższego jednoznacznie wynika, iż termin do załatwienia sprawy (wydania interpretacji) przewidziany przepisami prawa został zachowany. Fakt doręczenia przedmiotowej interpretacji po upływie trzymiesięcznego terminu, tj. 28.11.2008r., nie przesądza o tym, iż została ona wydana w sprawie, w której postępowanie zostało już zakończone, tj. która z mocy ustawy została rozstrzygnięta poprzez wydanie ?milczącej interpretacji?.

Zgodnie z art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4. Stosownie do art. 14o § 1, w razie niewydania interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art. 14d uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie. Przepisy art. 14e i art. 14i § 2 stosuje się odpowiednio.

O zachowaniu trzymiesięcznego terminu decyduje data wydania interpretacji, a nie data jej doręczenia albowiem przepis art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej wyraźnie wskazuje, iż termin o którym mowa w art. 14d upływa w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin do wydania interpretacji. Jednocześnie podkreślić należy, że w zakresie określenia skutków podatkowych wynikających z zastosowania się podatnika do interpretacji m.in. w art. 14e § 2, art. 14 i § 2, art. 14k § 1, ustawodawca wyraźnie odnosi się do daty ich doręczenia. Zatem reprezentowany przez Spółkę pogląd, nie znajduje dostatecznego uzasadnienia normatywnego.

Pojęcie ?wydanie interpretacji?, jest zgodne z literalnym brzmieniem powołanych powyżej przepisów Ordynacji podatkowej, w której ustawodawca rozróżnia pojęcia ?wydanie decyzji/postanowienia? jak i ?doręczenie decyzji/postanowienia,? w zależności od skutków prawnych tych zdarzeń. W związku z powyższym nie można przyjąć, że pojęcia te są tożsame i mogą być używane zamiennie. Uznanie poprawności stanowiska Spółki w pełnym zakresie na mocy ?milczącej interpretacji? może nastąpić tylko wówczas, gdy interpretacja nie zostanie wydana, a nie gdy nie zostanie doręczona podatnikowi w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku.

Odmienna od powyżej przedstawionej interpretacja przepisu art. 14d Ordynacji podatkowej prowadziłaby do wniosku, że w 3-miesięcznym terminie miałyby się zawrzeć wszystkie czynności materialno-techniczne związane z doręczeniem interpretacji, które są niezależne od organu podatkowego.

W świetle powyższych ustaleń oraz w myśl postanowień art. 14d Ordynacji podatkowej, przedmiotowa interpretacja indywidualna została wydana z zachowaniem terminu przewidzianego ustawą, tj. do dnia 26.11.2008r. W zaistniałej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 14o Ordynacji podatkowej, gdyż ma on znaczenie tylko w sytuacji, gdy w trzymiesięcznym terminie nie zostanie wydana interpretacja indywidualna. Wówczas uznaje się, że została wydana ?milcząca interpretacja? stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie.

Odnośnie zarzutu Spółki podniesionego w złożonym wezwaniu, dotyczącego naruszenia przepisów postępowania tj. art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w świetle uznania przez Organ podatkowy stanowiska Spółki przedstawionego w przedmiotowej sprawie za prawidłowe, należy uznać go za bezprzedmiotowy.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 24 listopada 2008 r. znak IPPB3/423-1008/08-2/MK z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.