1. Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur VAT korygujących (...)

1. Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur VAT korygujących wystawionych przez Sprzedających w sytuacji, gdy po przeprowadzeniu transakcji przeniesienia na rzecz Spółki baz klientów Sprzedających, cena sprzedaży ulegnie zwiększeniu na skutek ziszczenia się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego oraz dokonania takiego odliczenia w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka otrzyma faktury VAT korygujące lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych? 2. Czy na podstawie art. 15 ust 4e w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT w sytuacji, gdy po przeprowadzeniu transakcji przeniesienia na rzecz Spółki baz klientów Sprzedających, cena sprzedaży ulegnie zwiększeniu na skutek ziszczenia się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie uprawniona do ujęcia wydatków związanych z dodatkowym elementem wynagrodzenia bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów w momencie ziszczenia się przedmiotowego warunku?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ujęcia dodatkowego wynagrodzenia otrzymanego na skutek ziszczenia się warunku wynikającego z umowy sprzedaży ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ujęcia dodatkowego wynagrodzenia otrzymanego na skutek ziszczenia się warunku wynikającego z umowy sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej. ?Spółka? albo Kupujący?) jest spółką kapitałową prawa polskiego, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji alkoholu. W ramach restrukturyzacji biznesowej grupy, do której należy Spółka, Spółka planuje nabyć od innych spółek kapitałowych (dalej zbiorczo jako: ?Sprzedający?) szereg aktywów. Przedmiotowa restrukturyzacja nie będzie prowadziła do przeniesienia na Spółkę przedsiębiorstwa (przedsiębiorstw) ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa (zorganizowanych części przedsiębiorstw) Sprzedających w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oraz ustawy o CIT.

W wyniku restrukturyzacji, o której mowa powyżej, Spółka przejmie od Sprzedających (w drodze umów kupna-sprzedaży) między innymi bazy klientów. Przejęcie baz klientów będzie miało charakter definitywny, tj. nie będzie dotyczyło określonego okresu.

Bazy klientów są źródłem wiedzy o obrotach Sprzedających z poszczególnymi klientami, o grupach towarowych nabywanych przez poszczególnych klientów, warunkach handlowych, rzetelności płatniczej, okolicznościach wykorzystywanych w akcjach marketingowych i promocyjnych oraz w działalności operacyjnej Sprzedających.

Stanowią one substrat tzw. kapitału klienta, traktowanego jako część kapitału intelektualnego Sprzedających i uwzględniają nie tylko dane klientów oraz relacje Sprzedających z klientami, ale także inne ważne informacje o tych klientach oraz kanałach dystrybucji towarów.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o interpretację podatkową w celu ustalenia prawidłowego sposobu ujęcia dla celów CIT wydatków związanych z nabyciem ww. baz klientów. Z uzyskanej interpretacji wynika, że bazy klientów będące przedmiotem nabycia przez Spółkę stanowią wartości niematerialne i prawne zaklasyfikowane jako know-how. Tym samym wydatki poniesione na nabycie baz klientów powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w drodze odpisów amortyzacyjnych.

Każda umowa kupna-sprzedaży dotycząca danej bazy klientów przewiduje, iż Sprzedający sprzedaje a Kupujący kupuje opisaną bazę klientów Sprzedającego za określoną cenę. Cena ta będzie płatna bez spełnienia się dodatkowego warunku w terminie określonym w umowie. Jednocześnie, umowa stanowi, że ponieważ możliwości oczekiwanego wykorzystania bazy danych klientów zależne są w pewnym stopniu od woli osób trzecich (klientów), w tym podjęcia współpracy handlowej z Kupującym, strony zgodnie ustalają, iż w razie uzyskania przez Kupującego w ciągu określonego przedziału czasowego łącznie obrotów netto z podmiotami umieszczonymi w bazie klientów Sprzedawcy nie niższych niż określony pułap, to Kupujący zapłaci Sprzedającemu dodatkową kwotę określoną w umowie, powiększoną o podatek od towarów i usług.

Potencjalne zwiększenie ceny sprzedaży baz klientów, o którym mowa powyżej, zostanie udokumentowane wystawieniem przez Sprzedających faktur VAT korygujących w stosunku do pierwotnych faktur VAT sprzedaży. Sprzedający i Spółka są podatnikami VAT. Nabycie baz klientów jest związane z opodatkowaną VAT działalnością Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur VAT korygujących wystawionych przez Sprzedających w sytuacji, gdy po przeprowadzeniu transakcji przeniesienia na rzecz Spółki baz klientów Sprzedających, cena sprzedaży ulegnie zwiększeniu na skutek ziszczenia się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego oraz dokonania takiego odliczenia w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka otrzyma faktury VAT korygujące lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych...
  2. Czy na podstawie art. 15 ust 4e w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT w sytuacji, gdy po przeprowadzeniu transakcji przeniesienia na rzecz Spółki baz klientów Sprzedających, cena sprzedaży ulegnie zwiększeniu na skutek ziszczenia się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie uprawniona do ujęcia wydatków związanych z dodatkowym elementem wynagrodzenia bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów w momencie ziszczenia się przedmiotowego warunku...

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odnośnie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 4e w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT w sytuacji, gdy po przeprowadzeniu transakcji przeniesienia na rzecz Spółki baz klientów Sprzedających, cena sprzedaży ulegnie zwiększeniu na skutek ziszczenia się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie uprawniona do ujęcia wydatków związanych z dodatkowym elementem wynagrodzenia bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów w momencie ziszczenia się przedmiotowego warunku.

Koszty podatkowe z tytułu zapłaty dodatkowego elementu wynagrodzenia

Stosownie do przepisu art. 16g ust.

1 pkt 1 ustawy o CIT za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Zdaniem Spółki, w celu ustalenia dla celów podatkowych wartości początkowych baz klientów należy uwzględnić wyłącznie tą część wynagrodzenia, która Spółka uiści w momencie ich nabycia. W szczególności, Spółka nie będzie zobowiązana do uwzględnienia dodatkowego elementu wynagrodzenia przy kalkulacji wartości początkowych baz klientów, gdyż spełnienie się warunku - skutkującego jego wypłatą - jest zdarzeniem przyszłym i niepewnym.

Należy bowiem zauważyć, że na moment wprowadzenia baz klientów do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, Sprzedającym należny jest wyłącznie element stały wynagrodzenia i to on stanowi cenę nabycia, o której mowa w cytowanym powyżej przepisie. Dodatkowy element wynagrodzenia będzie należny wówczas, gdy ziści się określony w umowie sprzedaży warunek. Tak więc, w momencie przejęcia baz klientów, Spółka nie jest uprawniona do uwzględnienia tej części wynagrodzenia w wartości początkowej baz klientów.

Dodatkowo należy zauważyć, iż ustawa o CIT nie zawiera regulacji, która nakazywałyby podwyższenie wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w sytuacji, w której po wprowadzeniu danej wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji nastąpi zmiana wynagrodzenia z tytułu jej nabycia.

Spółka pragnie dodatkowo wskazać, iż ewentualna zapłata dodatkowego elementu wynagrodzenia nie będzie prowadzić do nabycia przez Spółkę nowych (dodatkowych) wartości niematerialnych i prawnych, a będzie stanowić jedynie korektę pierwotnego wynagrodzenia za bazy klientów.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyżej przedstawione argumenty, wydatki związane z dodatkowym elementem wynagrodzenia, które Spółka może ponieść w związku ze ziszczeniem się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, nie powinny być dla celów podatkowych ujmowane jako zwiększenie wartości początkowej baz klientów, a powinny być ujmowane bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów.

Ponadto, w drodze wykładni per analogiam za przyjęciem, iż zapłata dodatkowego elementu wynagrodzenia nie będzie stanowić podstawy do skorygowania wartości początkowej uprzednio rozpoznanych baz klientów przemawiać może również dyspozycja przepisu art. 16g ust. 14 ustawy o CIT. Stosownie do tego przepisu, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw. Jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca wyłącza przy ustalaniu wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych te elementy ceny nabycia wartości niematerialnych i prawnych, które są uzależnione od wysokości przychodów osiąganych po nabyciu wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższą wykładnię potwierdzają organy podatkowe w swoich interpretacje, tak m.in.:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 18 czerwca 2008 r. o sygn. IBPB3/423-228/08/BG,
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 14 kwietnia 2008 r. o sygn. IPPB3-423-175/08-2/DG.

Moment potrącenia kosztów podatkowych z tytułu zapłaty dodatkowego elementu wynagrodzenia

Przepisy ustawy o CIT dokonują podziału kosztów na:

  1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), oraz
  2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W ocenie Spółki, ponieważ przedmiotowych wydatków nie będzie można powiązać z konkretnym strumieniem przychodów, to należy je zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami Spółki (koszty pośrednie), są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z uwagi na brzmienie zdania drugiego tego przepisu, rozliczenie kosztu w czasie możliwe jest tylko jeżeli obiektywnie i w miarę jednoznacznie można określić okres, którego dany koszt dotyczy. W tym konkretnym przypadku przejęcie bazy klienckiej nie dotyczy konkretnego okresu na jaki klienci mieliby być przejęci. W konsekwencji, wynagrodzenie za przejęcie bazy klienckiej będzie stanowiło koszt podatkowy w momencie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT.

Art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego przepisu, przez poniesienie kosztów dla celów podatkowych należy rozumieć ich ujęcie w księgach na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego, który spełnia kryteria określone przepisami ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r Nr 152, poz. 1223 ze zm., dalej: Ustawa o rachunkowości?).

W myśl art. 20 i art. 21 Ustawy o rachunkowości podstawą wpisu do księgi jest dowód księgowy, który jako warunek konieczny musi wskazywać m.in. przedmiot operacji gospodarczej, wiarygodne określenie stron uczestniczących w tej operacji, określenie jej wartości i innych danych, pozwalających na zidentyfikowanie zdarzenia gospodarczego. Z kolei zapis księgowy powinien zawierać między innymi datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 Ustawy o rachunkowości).

Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze czy innym dowodzie księgowym powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji gospodarczej. Data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Prawidłowość takiego stanowiska została potwierdzona w szeregu interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe, np.:

  • Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 9 listopada 2010 r. o sygn. IPPB5/423-497/10-4/IŚ;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 12 sierpnia 2008 r o sygn. IPPB3-423-739/08-2/KB;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 30 maja 2008 r. o sygn. IBPB3/423-454/08-2/AK.

W konsekwencji, w świetle powyższego należy uznać, że na podstawie art. 15 ust. 4d i ust. 4e Ustawy o CIT, dodatkowy element wynagrodzenie za przejęcie bazy klientów stanowić będzie jednorazowy koszt podatkowy w momencie ziszczenia się warunku skutkującego zwiększeniem ceny sprzedaży.

Podsumowując, wydatki - które Spółka może ponieść w przyszłości w związku ze ziszczeniem się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, a które będą skutkować zwiększeniem ceny sprzedaży za bazy klientów - powinny być ujęte przez Spółkę bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów jako koszty pośrednie w dacie ziszczenia się przedmiotowego warunku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej ?ustawa o CIT?.), amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wartości stanowiące równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawne umowy licencyjnej (sublicencji) umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, zgodnie z brzmieniem art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku

Jednocześnie zgodnie z art. 16g ust. 14 ustawy o CIT wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa, którą stanowi cena nabycia, tj. kwota należna zbywcy, a więc kwota, na którą w przedmiotowej sprawie złożą się dwie raty ceny należnej Sprzedającemu (cena podstawowa oraz dodatkowa kwota uiszczona w razie spełnienia się warunku określonego w umowie). Organ interpretacyjny podziela pogląd Spółki, iż w momencie nabycia bazy klientów, ceną należną będzie jedynie cena ?podstawowa?, której płatność jest niezależna od spełnienia się warunku określonego w umowie. Niemniej jednak w momencie ziszczenia się przedmiotowego warunku cena należna zbywcy ulegnie zwiększeniu o dodatkową kwotę, która w konsekwencji stanowić będzie cenę nabycia określonej wartości niematerialnej i prawnej. W rezultacie zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT cena należna zbywcy powiększona o dodatkową kwotę winna znaleźć odzwierciedlenie w wartości początkowej nabywanej wartości niematerialnej i prawnej.

Tym samym, w przypadku, gdy dodatkowa cena nabycia stanie się należna wraz z ziszczeniem się warunku zawieszającego, wartość początkowa powinna być skorygowana (zwiększona) o tę kwotę.

Takie stanowisko potwierdza także analiza art. 16g ust. 14 ustawy o CIT . Zgodnie z powyżej cytowaną regulacją, gdy nabyta przez Spółkę baza klientów spełni ustawową definicję wartości niematerialnej i prawnej (prawa majątkowego), wartość początkową tak nabytego składnika majątku ustala się w oparciu o całą cenę jego nabycia.

Cytowany wyżej przepis przewiduje tylko jeden wyjątek, w którym do ustalenia wartości początkowej prawa majątkowego, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stosuje się odmienne zasady, tj. przypadek, gdy wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych uzależnione jest od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę. Niemniej jednak, w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie mamy do czynienia z tego typu wyjątkową sytuacją. Należy mieć bowiem na uwadze, iż przedłożone przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe odnosi się do umowy sprzedaży bazy klientów. Zgodnie zaś z unormowaniami art. 535 k.c. do obowiązków kupującego należy uiszczenie na rzecz sprzedawcy ceny. Jest to zatem cena należna zbywcy w całości bez względu na jej rozbicie na cenę ?podstawową? i ?dodatkową? należną w razie ziszczenia się warunku. Organ interpretacyjny stoi na stanowisku, iż właściwa wykładnia art. 16g ust. 14 ustawy o CIT nakazuje odmienne od przedłożonego we wniosku rozumienie powyższego przepisu, zgodnie z którym uzależnienie wysokości ceny (wynagrodzenia w przypadku przeniesienia praw majątkowych) od ewentualnej zmiany przychodów ma charakter niedookreślony, powiązany ze zmianą po stronie przychodów nabywcy praw majątkowych. W konsekwencji cena ta winna pozostawać w relacji do zmiany po stronie przychodów, przy czym relacja ta winna mieć charakter proporcjonalny, przykładowo uzależniony w sposób procentowy od wysokości przychodów, z zatem trudny do oszacowania przy określaniu wartości początkowej praw majątkowych. Natomiast, w sytuacji, gdy cena (wynagrodzenie) ma charakter określony, a w razie ziszczenia się warunku w pełni przewidywalny, albowiem samo zwiększenie się obrotów do określonego w umowie sprzedaży pułapu powoduje wzrost ceny o określoną wartość, to tym samym wynagrodzenie (cena) nie jest uzależniona od wysokości przychodów z praw majątkowych w rozumieniu przepisu art. 16g ust. 14 ustawy o CIT. Zdaniem organu interpretacyjnego każde wiązanie ceny (wynagrodzenia) ze zmianą po stronie wysokości przychodów prowadziłoby do wypaczenia zasady ogólnej, zgodnie z którą cena nabycia, rozumiana jako całość, stanowi wartość początkową podlegającą amortyzacji. W konsekwencji, wyjątek jaki został przewidziany w art. 16g ust. 14 ustawy o CIT winien być interpretowany zawężająco tj. poprzez uznanie, iż jedynie takie wynagrodzenie, które w sposób proporcjonalny wynika ze zmiany po stronie przychodów nabywcy, a zatem jest wartością zmienną i trudną do oszacowania przy określaniu wartości początkowej winien być odnoszony wprost do kosztów uzyskania przychodów, podczas gdy, wynagrodzenie określane kwotowo, w sposób stały, które jest dodatkowo wypłacane w wyniku jednorazowego zdarzenia polegającego na zwiększeniu się obrotów nabywcy do określonego w umowie pułapu winno być odnoszone do wartości początkowej podlegającej następnie amortyzacji. Mając powyższe na uwadze w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie zasada podstawowa ustalania wartości początkowej (tj. cała cena nabycia, rozumiana jako kwota należna zbywcy w wyniku ziszczenia się warunku zawieszającego).

Podsumowując, z uwagi na fakt, że kwota wynagrodzenia nie jest płatna z chwilą zawarcia Umowy, lecz jest odroczona w czasie i uzależniona od spełnienia się warunku, Spółka zobowiązana będzie, w oparciu o zasady ogólne (przy braku możliwości skorzystania z przepisów szczególnych - art. 16g ust. 14 zd. 2 ustawy o CIT):

  • ustalić nową wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej
  • skorygować dotychczasowe odpisy amortyzacyjne poprzez dokonanie nowych (zwiększonych proporcjonalnie do wzrostu wartości początkowej) odpisów amortyzacyjnych, korygując jednocześnie wstecznie od oddania wartości niematerialnej i prawnej do używania koszty uzyskania przychodu.

Jednocześnie organ zaznacza, iż przedstawione przez Wnioskodawcę interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczą odmiennych stanów faktycznych, które nie mają bezpośredniego przełożenia na zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku. Podkreślić należy, iż interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 czerwca 2008 r. sygn. IBPB3/423-228/08/BG dotyczy opłat licencyjnych, których wysokość uzależniona jest procentowo od wysokości obrotu. Podobnie kolejna ze wskazanych interpretacji z dnia 14 kwietnia 2008 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-175/08-2/DG dotyczy opłat za używanie znaków towarowych, których wysokość uzależniona jest również w sposób procentowy od obrotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika