Czy w świetle powyższego wartość otrzymanego przez Spółkę świadczenia w postaci uzyskania od (...)

Czy w świetle powyższego wartość otrzymanego przez Spółkę świadczenia w postaci uzyskania od spółki A. Sp. z o.o. poręczeń kredytowych w wysokości 227.440.500,01 zł, stanowi dla Spółki przychód z tytułu otrzymanego nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wzajemnie udzielanych poręczeń kredytowych przez podmioty powiązane ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wzajemnie udzielanych poręczeń kredytowych przez podmioty powiązane.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: ?Spółka? lub ?Wnioskodawca?) i A. Sp. z o.o. są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy CIT. Spółka oraz A.Sp. z o.o. w dniu 1 czerwca 2010 r. udzieliły sobie wzajemnych zabezpieczeń spłaty kredytów. Spółka jest stroną umów poręczeń spłat kredytów zaciągniętych przez spółkę A. Sp. z o.o., jako podmiot udzielający poręczenia na kwotę 227.440.500,01 zł. A. Sp. z o.o. jest stroną umów poręczeń spłat kredytów zaciągniętych przez Spółkę, jako podmiot udzielający poręczenia na kwotę 227.440.500,01 zł.

Strony nie pobrały wynagrodzenia za udzielenie sobie wzajemnych poręczeń kredytowych na kwotę 227.440.500,01 zł, z uwagi na ekwiwalentność tych świadczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższego wartość otrzymanego przez Spółkę świadczenia w postaci uzyskania od spółki A. Sp. z o.o. poręczeń kredytowych w wysokości 227.440.500,01 zł, stanowi dla Spółki przychód z tytułu otrzymanego nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT...

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanego przez Spółkę świadczenia w postaci uzyskania od spółki A. sp. z o.o. poręczeń zabezpieczających zobowiązania kredytowe Spółki na kwotę 227.440.500,01 zł, nie stanowi dla Spółki przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, z uwagi na fakt, że w tym samym czasie Spółka udzieliła spółce A. Sp. z o.o. poręczeń kredytowych o tej samej wartości, w wyniku czego wystąpiła ekwiwalentność świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, że ustawodawca, stanowiąc w powołanej regulacji o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia, ograniczając się do wskazania w art. 12 ust. 6 ustawy CIT sposobu ustalania ich wartości.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki należy odwołać się do definicji wypracowanej w orzecznictwie sądów administracyjnych. W orzecznictwie sądowym przeważa pogląd, zgodnie z którym na gruncie prawa podatkowego pojęcie nieodpłatnego świadczenia posiada zakres szerszy, niż w prawie cywilnym. Stanowisko takie zajął m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 18 listopada 2002 r., (sygn. FPS 9/02), w którym stwierdził: ?(..) pojęcie ?nieodpłatnego świadczenia? użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - art. 353 k.c.), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy?. Stanowisko to Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał następnie w uchwale z 16 października 2006 r., (sygn. II FPS 1/06), a także w orzeczeniach z 12 grudnia 2008 r., (sygn. II FSK 1361/07) oraz z 26 stycznia 2010 r., (sygn. II FSK 1417/08).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia związane jest z uzyskaniem przez podatnika korzyści niezwiązanej z wydatkami, kosztami, albo inną formą ekwiwalentu. Przesłanką otrzymania nieodpłatnego świadczenia jest, zatem brak zobowiązania przez otrzymującego świadczenie do świadczenia wzajemnego, co potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 27 października 2010 r., (sygn. I SA/Sz 501/10), w którym stwierdził: ?(...) aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne koniecznym jest wykazanie, że w danym roku podatkowym nastąpiło świadczenie polegające wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który to świadczenie uzyskał, przy czym wartość tak otrzymanego świadczenia stanowi przychód tego podmiotu. Świadczenie to musi więc mieć charakter majątkowy, o określonej wartości, tworzące konkretny przychód podatnika i nie rodzący po jego stronie żadnych zobowiązań do świadczeń wzajemnych wobec świadczeniodawcy.

Tymczasem w przedmiotowej sprawie Spółka, otrzymując od spółki A. Sp. z o.o. świadczenie w postaci poręczenia kredytów na kwotę 227.440,500,01 zł, udzieliła spółce A. Sp. z o.o. poręczeń kredytowych o tej samej wartości. W ocenie Spółki nie może być, zatem mowy o nieodpłatnym świadczeniu w sytuacji, w której Spółka, w zamian za otrzymanie od spółki A. Sp. z o.o. świadczenia w postaci poręczeń kredytowych, udziela podobnego zabezpieczenia o tej samej wartości.

Tym samym, w ocenie Spółki, wartość otrzymanego przez nią świadczenia w postaci uzyskania od spółki A. sp. z o.o. poręczeń zabezpieczających zobowiązania kredytowe Spółki na kwotę 227.440.500,01 zł, nie stanowi dla Spółki przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia z uwagi na fakt, że przedmiotowe świadczenie nie stanowi jednostronnego przysporzenia. Za słusznością tego stanowiska przemawia również to, że świadczenie dokonane przez Spółkę na rzecz spółki A. Sp. z o.o. w zamian za otrzymanie ww. poręczeń jest ekwiwalentne.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 marca 2008 r., znak ILPB3/423-24/08-3/HS, który uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, że nieodpłatne otrzymanie zabezpieczenia nie stanowi przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W powołanej interpretacji został wyrażony następujący pogląd: ?(?) z jednej strony Spółka otrzymuje nieodpłatne świadczenie z tytułu dokonanego poręczenia lub gwarancji przez inny podmiot lub podmioty. Jednakże z drugiej strony zobowiązana jest do takich samych świadczeń na rzecz tych podmiotów. Zatem bez wątpienia mamy tu do czynienia ze wzajemnymi świadczeniami podmiotów wchodzących w skład grupy kapitałowej na rzecz Spółki. Jak stwierdzono powyżej, nieodpłatne otrzymane świadczenie to zdarzenie prawne lub gospodarcze, którego skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami łub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Zatem w tych przypadkach, otrzymanie poręczenia lub gwarancji związane jest z inną formą ekwiwalentu, tj. Spółka nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia, ale udzielą w zamian podobne rodzaje zabezpieczeń.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że udzielenie wzajemnych zabezpieczeń zobowiązań przez spółki powiązane, za które spółki te nie pobierają od siebie wynagrodzenia, nie powoduje powstania obowiązku rozpoznania przez te spółki przychodu z tytułu uzyskania nieodpłatnego świadczenia, pod warunkiem że udzielane wzajemnie zabezpieczenia są ekwiwalentne.

Reasumując, zdaniem Spółki, wartość otrzymanego przez nią świadczenia w postaci uzyskania od spółki A. sp. z o.o. poręczeń zabezpieczających zobowiązania kredytowe Spółki na kwotę 227.440.500,01 zł, nie stanowi dla Spółki przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, z uwagi na fakt, że w tym samym czasie Spółka udzieliła spółce A. Sp. z o.o. poręczeń kredytowych o tej samej wartości, w wyniku czego wystąpiła ekwiwalentność świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika