Czy użyty w art. 15b ust. 1 - 9 ustawy o CIT termin ?uregulowanie kwoty? należy rozumieć zapłatę (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.02.2013 r. (data wpływu 25.02.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.02.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest udziałowcem PM spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (?Spółka komandytowa?). Z tytułu posiadanego udziału w Spółce komandytowej, Wnioskodawca, w myśl art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, uzyskuje przychody, których źródłem jest działalność gospodarcza Spółki komandytowej, oraz rozlicza koszty ich uzyskania. Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest okres od 1 marca do końca lutego kolejnego roku kalendarzowego.

Spółka komandytowa nabywała w przeszłości oraz planuje nadal nabywać zabudowane nieruchomości (tj. prawo własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości) zarówno od podmiotów, które zrealizowały na tych nieruchomościach inwestycje budowlane (tzw. deweloperów) jak i innych podmiotów. Zgodnie z umowami zawieranymi pomiędzy Spółka komandytową a poszczególnymi sprzedawcami, sprzedawca zobowiązuje się wpłacić na rzecz kupującego (Spółki komandytowej) tzw. kaucje gwarancyjne, które służą zabezpieczeniu wykonania przez sprzedawcę zobowiązań wynikających z danej umowy. Kaucje takie mogą przykładowo zabezpieczać:

• koszt usunięcia wad i usterek, które mogą ujawnić się na nieruchomości w trakcie jej przyszłej eksploatacji;
• usunięcie przez sprzedawcę wad i usterek wykazanych w protokole przekazania obiektu znajdującego się na nieruchomości;
• dokonanie przez sprzedawcę wpisu Spółki komandytowej jako właściciela do ksiąg wieczystych nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży;
• wydania przez sprzedawcę dokumentacji prowadzenia i w konania prac budowlanych.
  
  

W świetle zawieranych przez Spółkę komandytową umów, jest ona zobowiązana do zwrotu kaucji gwarancyjnych w sytuacji, gdy sprzedawca wykona czynności, na zabezpieczenie których wpłacił kaucję lub upłynął czas w jakim dane zdarzenia (wady, usterki) mogły wystąpić.

Jednocześnie, na mocy zawieranych umów sprzedaży strony (Spółka komandytowa i sprzedawca) dokonują potrącenia umownego wzajemnych wierzytelności wynikających z tych umów. Oznacza to, iż z wierzytelności sprzedawcy z tytułu zobowiązania Spółki komandytowej do zapłaty ceny sprzedaży nieruchomości strony zgodnie potrącają wierzytelność Spółki komandytowej z tytułu kaucji gwarancyjnych, do zapłaty których zobowiązał się sprzedawca. W efekcie, Spółka komandytowa wypłaca danemu sprzedawcy kwotę wynagrodzenia pomniejszoną o sumaryczną kwotę kaucji gwarancyjnych należnych od tego sprzedawcy. Strony przyjmują przy tym (co wynika z treści umów), iż potrącenie wzajemnych wierzytelności i wypłata różnicy potrąconych wierzytelności przez Spółkę komandytową prowadzi do sytuacji, w której zarówno kwota ceny sprzedaży należna sprzedawcy, jak i kwota kaucji gwarancyjnych, uznawane są za zapłacone.

Nabyte wytworzone budynki i budowle stanowią środki trwale, od których Spółka komandytowa dokonywała i będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, będących kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy użyty w art. 15b ust. 1 - 9 ustawy o CIT termin ?uregulowanie kwoty? należy rozumieć zapłatę zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia umownego wzajemnych wierzytelności, a, co za tym idzie, zapłata zobowiązań w wyniku potrącenia umownego nie powoduje konieczności zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z tych zobowiązań w świetle art. 15b ustawy o CIT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przez użyty w art. 15b ust. 1 - 9 ustawy o CIT termin ?uregulowanie kwoty? należy rozumieć. zapłatę zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia umownego wzajemnych wierzytelności, a, co za tym idzie, zaplata zobowiązań w wyniku potrącenia umownego nie powoduje konieczności zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z tych zobowiązań w świetle art. 15b ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, przez termin ?uregulowanie kwoty?, użyty przez Ustawodawcę w art. 15b ustawy o CIT należy rozumieć każdy prawnie dopuszczalny sposób wykonania zobowiązania pieniężnego podatnika. ?Uregulowaniem kwoty? będzie zatem zarówno wykonanie zobowiązania pieniężnego zgodnie z jego treścią - poprzez zapłatę kwoty nominalnej tego zobowiązania (będzie to podstawowy sposób wykonania, oparty na art. 354 w zw. z art. 358¹ § 1 ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm., dalej jako ?k.c.?), jak również wykonanie zobowiązania:

• poprzez tzw. świadczenie w miejsce wykonania, uregulowane w art. 453 k.c.
• poprzez potrącenie, o którym mowa w art. 498 k.c.
• poprzez tzw. potrącenie umowne, w ramach którego strony danego stosunku zobowiązaniowego, działając w ramach zasady swobody umów? (art. 353¹ k.c.) dokonują umorzenia wzajemnych zobowiązań na wzór potrącenia regulowanego w art. 498 k.c.
  
  

Warto w tym kontekście zaznaczyć, iż w myśl doktryny prawa cywilnego, ?w znaczeniu prawnym potrącenie jako sposób wygaszenia zobowiązaniowego jest w skutkach równoważny spełnieniu świadczenia?(red. E. Gniewek, Kodeks cywilny. Komentarz, Warszawa 2006, str. 849.)

Wnioskodawca zwraca również uwagę, iż Ustawodawca nie zdefiniował w ustawie o CIT (ani w przepisach nowelizujących) terminu ?uregulowanie kwoty?. W obrębie tego aktu prawnego można znaleźć terminy zbliżone, takie jak:

• ?uregulowaniu należności? (art. 12 ust. 3a ustawy o CIT);
• ?uregulowanie zobowiązania? (art. 15a ust. 7 ustawy o CIT).
  
  

Żaden z tych terminów nie został w ustawie o CIT zdefiniowany. W art. 15a ust. 7 ustawy o CIT Ustawodawca doprecyzował jednak, iż za dzień zapłaty uważa się dzień ?uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potraceniat wierzytelności?. Choć podobnego doprecyzowania brak w art. 12 ust. 3a jak również w art. 15b ustawy o CIT to, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma wątpliwości, iż umowne potrącenie wzajemnych wierzytelności jest nie tylko ?uregulowaniem zobowiązania? z art. 15a ust. 7 ustawy o CIT, ale również ?uregulowaniem kwoty? z art. 15b tej ustawy

• zwłaszcza mając na uwadze, iż ?kwota?, o której mowa w tym przepisie to nic innego jak zobowiązanie pieniężne. Znamienne jest przy tym, iż w uzasadnieniu przepisów zmieniających (Druk nr 833 Sejmu RP VII kadencji.) Ustawodawca posługuje się terminem ?uregulowanie zobowiązania?, nie zaś ?uregulowanie kwoty?, co zdaniem Wnioskodawcy wskazuje, iż terminy te mają bardzo zbliżone znaczenie.
  
  

Wniosek ten potwierdzają również rezultaty wykładni językowej i celowościowej omawianego przepisu. W rozumieniu potocznym ?uregulować? to tyle co ?zapłacić, uiścić należność, dług?(Red. W. Doroszewski, Słownik języka polskiego. http://sjpd.pwn.pl/) - bez doprecyzowania czy zapłata (uiszczenie należności) przybrać ma formę fizycznej zapłaty gotówką, potrącenia czy innych form prawem cywilnym dopuszczonych. W ocenie Wnioskodawcy oczywistym jest przy tym, iż w potocznym rozumieniu dłużnik, który dokonuje. wraz z wierzycielem potrącenia umownego wzajemnych zobowiązań, wskutek ?czego zobowiązanie jego wygasa, postrzegany jest jako podmiot, który uregulował swoje zobowiązania.

Biorąc z kolei pod uwagę cel art. 15b ustawy o CIT, należy podkreślić, iż został on uchwalony ?W celu uniknięcia sytuacji, gdy podatnik będzie wykorzystywał swoją dominującą pozycję wobec dostawcy usług lub towarów przez narzucanie długich terminów płatności?. Celem art. 15b ustawy o CIT jest zatem to, aby ?słabszy? kontrahent nie był poszkodowany przez długie terminy płatności narzucane przez kontrahenta ?silniejszego?. Do sytuacji takiej nie dochodzi, gdy kontrahent ?silniejszy? oraz ?słabszy? dokonują potrącenia umownego wzajemnych wierzytelności, gdyż w takim przypadku interesy obu tych podmiotów zostają zrealizowane (w części objętej potrąceniem).

W świetle powyższych rozważań, należy stwierdzić, iż, skoro zapłata zobowiązań przez potrącenie umowne jest równoznaczna z uregulowaniem tych zobowiązań, wybór takiej formy zapłaty nie wiąże się z koniecznością zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z tych zobowiązań w świetle art. 15b ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.