Czy wydatki poniesione na budowę drogi na części działki będącej własnością osoby fizycznej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 10 października 2008 r. nr IPPB3/423-1182/08-2/JG ? pismem z dnia 22 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 27 października 2008 r.) o własne stanowisko w przedmiotowej sprawie, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na budowę drogi na części działki będącej własnością osoby fizycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na budowę drogi na części działki będącej własnością osoby fizycznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma E. N Sp. z o.o. jest inwestorem budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. S z G (dz. ew. ??) w W.

Zgodnie z art. 16.1 ustawy o drogach publicznych do firmy E.. N należy budowa lub przebudowa drogi publicznej (dz. ew. ?.) tj. ulicy S z G. Ponieważ wspomniana ulica nie spełnia parametrów drogi publicznej koniecznym było, aby Spółka uzyskała służebność gruntową przechodu i przejazdu, ułożenia infrastruktury technicznej i budowy drogi od osoby fizycznej (dz. ew. .......... Po podpisaniu stosownej umowy z Urzędem Dzielnicy i uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę drogi Spółka przystąpi do jej budowy. Zgodnie z interpretacjami podatkowymi wydatki poniesione na budowę drogi gminnej można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowić one będą ok. 50% ogółu kosztów, ponieważ pozostała część będzie przypadać na koszty budowy na działce będącej własnością osoby fizycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki poniesione na budowę drogi na części działki będącej własnością osoby fizycznej (dz. ew. 49/3, obręb 4-16-36; akt notarialny o ustanowieniu służebności), z której będą korzystać mieszkańcy okolicznych osiedli mieszkaniowych firma E. N Sp. z o.o. będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodów...
2. Jakie będą skutki podatkowe, jeśli nie będzie można zaliczyć budowy drogi na części działki będącej własnością osoby fizycznej, a w międzyczasie Urząd Dzielnicy wykupi lub przejmie za odszkodowaniem część działki ew. 49/3 z obrębu 4-16-36 przeznaczonej pod pas drogowy...
   
   

Zdaniem Spółki, całość kosztów poniesionych na budowę drogi, z której będą korzystać także mieszkańcy okolicznych osiedli powinno się wliczać w koszty uzyskania przychodów. Wydatki na budowę drogi będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, bez względu na to, czy będą dotyczyły pasma drogi położonego na terenie należącym do gminy, czy też na terenie stanowiącym własność osoby fizycznej. Zapewnienie drogi dojazdowej jest nierozerwalnie związane z realizacją inwestycji głównej tj. budową budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz z miejscami postojowymi dla samochodów w garażu podziemnym.

Ponadto Spółka stoi na stanowisku, iż przekazanie drogi przez Spółkę zarówno gminie jak i osobie fizycznej nie będzie darowizną, gdyż występują tu wzajemne zobowiązania stron, osoby fizycznej ? do udostępnienia drogi mieszkańcom osiedla i gminy ? do zabezpieczenia bezpieczeństwa i utrzymania drogi.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ? nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy ? nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W sytuacji przeprowadzania przez Wnioskodawcę własnych inwestycji w celu zwiększenia przychodów przez niego osiąganych, ponosi on nakłady na budowę/ulepszenie elementów infrastruktury zewnętrznej ? niestanowiącej własności Wnioskodawcy, do używania której nie ma tytułu prawnego w postaci umowy najmu, dzierżawy - takiej jak drogi publiczne, nakłady na tą infrastrukturę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem. W świetle orzecznictwa, jak również na podstawie zapisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być one uznawane za koszty podatkowe.

Takiego rodzaju wydatkami są m. in. wydatki ponoszone przez Spółkę zobligowaną na mocy umowy zawartej z Urzędem Gminy oraz na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tj. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), mające na celu zapewnienie właściwego dojazdu do wybudowanego budynku mieszkalnego wielorodzinnego.

Z przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika, że nakłady, które Spółka będzie ponosiła na wybudowanie drogi przebiegającej obok nowopowstałego budynku mieszkalnego będą w części dotyczyły drogi położonej na gruncie należącym do osoby fizycznej, na którym to gruncie zostało ustanowione prawo służebności gruntowej.

Zgodnie z art. 145 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna).

Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu, roszczenie o ustanowienie drogi koniecznej powstaje, gdy nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej. Oznacza to że: nieruchomość nie ma w ogóle połączenia z drogą publiczną oraz dostęp do drogi publicznej wprawdzie istnieje, ale nie jest ?odpowiedni?. Należy także mieć na uwadze, że ustanowienie drogi koniecznej prowadzi do ograniczenia prawa własności właściciela nieruchomości obciążonej.

Droga konieczna ustanawiana jest w postępowaniu przed sądem, w postępowaniu administracyjnym, a także ustanowienie takiej służebności możliwe jest w drodze umowy. Ustanowienie drogi koniecznej ze względu na ogólne potrzeby mieszkańców należy do właściwości organów administracji.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż stronami w postępowaniu o ustalenie służebności drogi koniecznej jest Urząd Dzielnicy i osoba fizyczna. Urząd Dzielnicy, jako organ administracji w porozumieniu z Zarządem Dróg jest odpowiedzialny za budowę, rozbudowę i utrzymanie w należytym stanie dróg publicznych. Spółka dopiero po podpisaniu stosownej umowy z Urzędem Dzielnicy i uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę drogi przystąpi do jej budowy.

Droga ta podlega zarządowi Urzędu Dzielnicy i stanowi drogę publiczną, nie stanowi środka trwałego podatnika, gdyż nie stanowi jej własności. Kosztu budowy tej drogi nie można również traktować jako inwestycji w obcym środku trwałym (art. 16a uat. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), ponieważ droga ta nie jest używana przez Spółkę na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Umowa na wykonanie drogi, zawarta pomiędzy Spółką a Urzędem Dzielnicy, nie jest umową na podstawie której droga ta została przyjęta przez Spółkę do używania. Z drogi tej będą korzystali mieszkańcy budynku mieszkalnego wybudowanego przez Spółkę, ale także mieszkańcy okolicznych osiedli mieszkaniowych, więc droga ta będzie miała charakter drogi publicznej.

Właścicielem tej drogi będzie właściwy samorząd, wobec tego po wybudowaniu drogi nie pozostaje ona we władaniu Spółki, lecz wystąpi obowiązek przekazania poczynionych nakładów na rzecz zarządcy drogi.

Reasumując, nakłady ponoszone na budowę drogi przebiegającej obok wybudowanego przez Spółkę budynku mieszkalnego wielorodzinnego, znajdującej się na gruncie będącym własnością osoby fizycznej mogą stanowić koszt podatkowy, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy, o ile podatnik wykaże spełnienie dwóch warunków tzn. wykaże:

• związek ze swoją działalnością,
• co najmniej pośredni związek z celem uzyskania przychodów.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.