W konsekwencji, z faktu, iż zagraniczny fundusz inwestycyjny zbywający na terytorium Polski jednostki (...)

UZASADNIENIE

W dniu 11.08.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania należności wypłacanych na rzecz zagranicznych funduszy inwestycyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza nawiązać współpracę z zagranicznymi funduszami inwestycyjnymi posiadającymi siedziby w innych krajach członkowskich UE niż Polska, działającymi na podstawie prawa macierzystego, które w ramach swojej działalności są zainteresowane lokowaniem w Spółce aktywów finansowych w formie lokat terminowych, depozytów bankowych.

W konsekwencji, Spółka będzie wypłacała odsetki na rzecz zagranicznych funduszy inwestycyjnych w związku z utrzymywanymi przez te podmioty w Spółce lokatami terminowymi ?depozytami bankowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwolnienie podmiotowe przewidziane w art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do dochodów odsetkowych z tytułu lokat/depozytów bankowych uzyskiwanych na terenie Polski przez zagraniczny fundusz inwestycyjny mający siedzibę w innym kraju członkowskim UE niż Polska...

Zdaniem Spółki, analiza art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poi 654 za zm. dalej ?Ustawa CIT?) w związku z przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 ze zm., dalej ?Ustawa o funduszach?) prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sytuacji Spółka nie jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 21 Ustawy o CIT, gdyż fundusz zagraniczny jest zwolniony podmiotowo z podatku dochodowego od osób prawnych.

Stosownie do powołanego powyżej przepisu fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów Ustawy o funduszach są zwolnione podmiotowo z podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Spółki dla interpretacji pojęcia ?fundusze działające na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych z dnia 27 maja 2004r.? istotne znaczenie ma art. 1 Ustawy o funduszach. Przepis ten wskazuje zakres podmiotowy i przedmiotowy działania tej ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem ?ustawa określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające?.

Fundusze zagraniczne, to zgodnie z art. 2 pkt 9 Ustawy o funduszach - fundusze inwestycyjne otwarte lub spółki inwestycyjne z siedzibą w państwie członkowskim, prowadzące działalność zgodnie z prawem wspólnotowym, regulującym zasady inwestowania w papiery wartościowe. Oczywistym jest, że zasadniczą formą działania funduszy inwestycyjnych jest lokowanie aktywów funduszy m.in. w instrumenty finansowe i depozyty bankowe, przy czym zagraniczny fundusz inwestycyjnych może prowadzić działalność lokacyjną na terenie Polski, zaś polski fundusz inwestycyjny może prowadzić taką działalność na terenie innych państw Unii Europejskiej. Ustawa o funduszach inwestycyjnych nie reguluje w sposób szczegółowy prowadzenia działalności przez zagraniczne fundusze inwestycyjne, innej niż zbywanie tytułów uczestnictwa na terenie Polski, gdyż zasady tej działalności wynikają z przepisów prawa wspólnotowego czyli są zgodne z zasadami akceptowanymi przez państwo polskie.

W związku z powyższym, w opinii Spółki każdy fundusz ?zagraniczny?, tj. spełniający dyspozycję art. 2 pkt 9 Ustawy o funduszach, działający na terenie Polski, jest funduszem działającym na podstawie tej ustawy z mocy prawa, albowiem w okresie jego działalności na terytorium Polski w zakresie jego uprawnień i obowiązków, a także wynikających z ich naruszenia sankcji, mają do niego zastosowanie przepisy tej ustawy.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 Ustawy o CIT fundusz taki jest zwolniony podmiotowo od podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów osiąganych na terenie Polski.

W konsekwencji, w przedmiotowej sytuacji, Spółka dokonując wypłaty odsetek na rzecz zagranicznego funduszu inwestycyjnego z tytułu posiadania w Spółce lokaty/depozytu terminowego nie jest zobowiązany do potrącania podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z dyspozycją art. 21 Ustawy o CIT.

Jednocześnie Spółka poinformowała, że w przeszłości fundusz zagraniczny z siedzibą w państwie członkowskim Unii Europejskiej posiadał w Spółce lokatę terminową z tytułu której Spółka (Płatnik) potrąciła podatek u źródła. Fundusz zwrócił się jednak do organów skarbowych z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty argumentując, iż jego dochody uzyskane na terenie Polski powinny podlegać reżimowi podatkowemu określonemu w art. 6 ust. 1 pkt 10 Ustawy CIT. Postępowanie sądowo-administracyjne zakończyło się wyrokiem WSA w Warszawie sygn. akt III A/Wa 1577/07 (w załączeniu), w którym Sąd w uzasadnieniu przedstawił analogiczną wykładnię przedmiotowego przepisu jak przedstawiona przez Spółkę powyżej uznając, że zagraniczny fundusz inwestycyjny jest funduszem zagranicznym w rozumieniu Ustawy o funduszach działającym w Polsce na podstawie przepisów tej ustawy. Oznacza to, że fundusz zagraniczny działający w Polsce na podstawie przepisów Ustawy o funduszach podlega identycznemu reżimowi prawnemu jak fundusz z siedzibą w Polsce.

Wyrok ten nie był zaskarżany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie i jest prawomocny. Ponadto Spółka wskazała, że w decyzji nr 1401/PP-II/4218-32/08/MR z 16 lipca 2008 (w załączeniu), wydanej w związku z w/w wyrokiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził jednoznacznie, że fundusz spełniający wymogi definicji funduszu zagranicznego z art. 2 ust. 9 Ustawy o funduszach jest objęty regulacjami Ustawy o funduszach ze względu na zapis jej art. 1. Przepis ten określa jednoznacznie zarówno przedmiotowy jaki i podmiotowy zakres oddziaływania tej ustawy. Wynika z niego, że Ustawa o funduszach określa również zasady prowadzenia na terytorium Polski działalności przez fundusze zagraniczne. W konsekwencji fundusz zagraniczny spełnia warunek konieczny wynikający z art. 6 ust. 1 pkt 10 Ustawy o CIT i podlega podmiotowemu zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) zwalnia się od podatku fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz 1546).

Podkreślić należy, iż ustawa o funduszach inwestycyjnych wyraźnie rozróżnia pojęcie ?funduszu inwestycyjnego? oraz ?funduszu zagranicznego?. Z przepisu art. 1 ww. ustawy wynika, że ustawa ta określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające, przy czym przez ?fundusz zagraniczny?, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, należy rozumieć fundusz inwestycyjny otwarty lub spółkę inwestycyjną z siedzibą w państwie członkowskim prowadzące działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Ustawa ta określa więc zasady tworzenia i funkcjonowania towarzystw funduszy inwestycyjnych i funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Polski (Dział II i III ustawy), zasady funkcjonowania depozytariuszy (Dział IV ustawy), warunki udzielania zezwoleń dla podmiotów pośredniczących w zbywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych oraz zakres obowiązków, jakie ciążą na tych podmiotach, jak również zasady wykonywania nadzoru nad tymi podmiotami przez Komisję Nadzoru Finansowego (wcześniej przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd).

Zgodnie z postanowieniami ww. ustawy (art. 14 ust. 1) fundusz inwestycyjny z siedzibą na terytorium Polski może być utworzony, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: Komisja), wyłącznie przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych. Towarzystwa zaś mogą działać tylko w formie spółki akcyjnej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po uzyskaniu zezwolenia Komisji na wykonywanie działalności, której przedmiotem jest wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych i zarządzanie nimi, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych, o czym stanowi art. 38 ust. 1 i 2 ustawy).

Zagraniczne zaś fundusze inwestycyjne, zbywające na terytorium Polski jednostki uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym oraz lokujące swoje aktywa: w papiery wartościowe, depozyty oraz nabywające akcje danego banku z siedzibą w Polsce są tworzone na podstawie właściwych przepisów prawa państwa macierzystego, które regulują również funkcjonowanie tych funduszy. Ustawa o funduszach inwestycyjnych odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy fundusz zagraniczny (w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych) zamierza zbywać emitowane przez siebie tytuły uczestnictwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, fundusz lub spółka nim zarządzająca są obowiązane do pisemnego zawiadomienia Komisji o tym zamiarze (art. 253 ust. 1 ww. ustawy). Zgodnie z art. 253 ust. 5 i ust. 6 ustawy zbywanie tytułów uczestnictwa emitowanych przez fundusz zagraniczny może rozpocząć się po upływie 2 miesięcy od złożenia wszystkich wymaganych dokumentów, o których mowa w ust. 2, pod warunkiem, że Komisja nie zakazała, w drodze decyzji wydanej przed upływem ww. terminu, zbywania na terytorium Rzeczypospolitej tytułów uczestnictwa w sytuacjach przewidzianych w ww. ust. 6 ustawy. Komisja wykonuje więc jedynie nadzór na zbywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułów uczestnictwa emitowanych przez fundusze zagraniczne zgodnie z przepisami prawa i zasadami uczciwego obrotu, o czym stanowi art. 259 ust. 4 ustawy, właściwy zaś nadzór nad funduszami zagranicznymi wykonują właściwe organy państwa macierzystego tych funduszy (art. 253 ust. 1 ustawy). To wyłącznie właściwe organy państwa macierzystego funduszu zagranicznego są uprawnione do podejmowania środków nadzorczych w przypadku naruszenia przez ten fundusz przepisów prawa, regulaminu funduszu zagranicznego lub zasad uczciwego obrotu, z wyjątkiem sytuacji gdy naruszenie przepisów prawa, regulaminu lub zasad uczciwego obrotu miało miejsce przy zbywaniu tytułów uczestnictwa emitowanych przez fundusz zagraniczny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 259 ust. 1 i 5 ustawy).

Biorąc pod uwagę brzmienie wskazanych przepisów należy uznać, iż zagraniczny fundusz inwestycyjny, mający siedzibę w innym niż Polska państwie, nie może zostać uznany za fundusz inwestycyjny działający na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych. Podstawą działania funduszy zagranicznych są przepisy macierzystego państwa, na terytorium którego mają siedzibę, natomiast zakres stosowania przepisów powołanej ustawy ograniczony jest wyłącznie do zasad prowadzenia działalności funduszy zagranicznych na terytorium Polski w zakresie dystrybucji wyemitowanych przez te fundusze jednostki uczestnictwa.

W konsekwencji, z faktu, iż zagraniczny fundusz inwestycyjny zbywający na terytorium Polski jednostki uczestnictwa oraz lokujący swoje aktywa: w papiery wartościowe, depozyty oraz nabywające akcje danego banku z siedzibą w Polsce nie może być uznany za fundusz inwestycyjny działający na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych należy wywieść stwierdzenie, iż nie może on korzystać w Polsce ze zwolnienia podmiotowego, które na mocy art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostało przyznane funduszom mającym siedzibę w Polsce. W związku z tym zagraniczny fundusz inwestycyjny, osiągający dochody w Polsce, zobowiązany będzie także do poddania ich opodatkowaniu w Polsce z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, eliminujących skutki opodatkowania dochodu ?u źródła?.

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany pobierać jako płatnik, na podstawie art. 26 ust.1 w związku z art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy od wypłaconych na rzecz funduszu zagranicznego należności z tytułów określonych w wymienionych przepisach, przy uwzględnieniu postanowień odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Odnosząc się do powoływanego przez Wnioskodawcę we wniosku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Warszawie stwierdzić należy, że został on wydany w indywidualnej sprawie w odzwierciedleniu do konkretnego stanu faktycznego i nie ma charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.