W związku z wyżej opisanym zaistniałym stanem faktycznym, Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji (...)

W związku z wyżej opisanym zaistniałym stanem faktycznym, Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, poprzez potwierdzenie prawidłowości stanowiska Spółki, czy:
- należy uznać, że Spółka ujawniła w rozumieniu art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT Znak towarowy w grudniu 2006 r., a tym samym Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionego Znak towarowego od stycznia 2007 i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w kolejnych okresach?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu 18 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących ujawnionego znaku towarowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących ujawnionego znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 grudnia 2005 roku został sporządzony przez notariusza akt notarialny zawiązania spółki K. Sp. z o.o. (dalej: ?Spółka? lub ?K?), która następnie została przekształcona w spółkę akcyjną. Na podstawie postanowień aktu notarialnego wnoszący aport objął w Spółce udziały o łącznej wartości nominalnej 17.121.000,00 PLN. Udziały te zostały pokryte wkładem niepieniężnym w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), prowadzonego na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe ?K.? (dalej ?Przedsiębiorstwo?).

W skład wniesionego aportem Przedsiębiorstwa weszły m.in. zarejestrowane prawa ochronne na znaki towarowe K. (dalej łącznie zwane ?Znak towarowy?) oraz wartość firmy. Prawo ochronne na Znak towarowy zostało udzielone na mocy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. o własności przemysłowej (Dz.U. z 2001 r. nr 49 poz. 508 z późn. zm.; dalej: ?ustawa PWP?) przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej poprzez wydanie w dniu 26 lutego 2004 r. świadectw ochronnych na Znak towarowy na rzecz Przedsiębiorstwa.

W grudniu 2005 roku, Spółka nieprawidłowo przyjęła dla celów bilansowych łączną wartość Znaku towarowego wraz z wartością firmy Przedsiębiorstwa jako jedną wartość niematerialną i prawną dla celów księgowych ? tj. wartość firmy. W sprawozdaniu finansowym za 2006 rok, Spółka wykazała w aktywach trwałych jedynie wartość firmy, której wartość początkowa zawierała w sobie wartość z wyceny Znaku towarowego. Natomiast w sprawozdaniu finansowym za 2007 rok Spółka skorygowała bilans otwarcia 2007 i w przekształconym bilansie otwarcia 2007 wykazała wyodrębniony Znak towarowy, poza wartością firmy (którą wykazano w odpowiednio niższej wartości początkowej). Faktyczne ujawnienie Znaku towarowego dla celów bilansowych miało miejsce de facto w grudniu 2006 roku, jednak Spółka nie korygowała sprawozdania, a ujawniła korektę na aktywach w bilansie otwarcia do sprawozdania za 2007 rok. Spółka przyjęła dwudziestoletni okres amortyzacji Znaku towarowego oraz wartości firmy (stawka 5%) dla celów bilansowych.

Za wartość początkową Znaku towarowego Spółka przyjęła wartość godziwą (rynkową), wynikającej z wyceny dokonanej przez niezależnego rzeczoznawcę tj. 12 000 000 zł.

Dla celów podatkowych Spółka wprowadziła Znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w grudniu 2006 roku i ustaliła okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Znaku towarowego na 5 lat. Na podstawie wyceny Znaku towarowego według wartości rynkowej, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4) w związku z art. 16g ust. 10 Ustawy CIT Spółka przyjęła za wartość początkową Znaku towarowego będącą podstawą amortyzacji podatkowej, wartość wynikającą z ww. wyceny.

W rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2006 rok Spółka wyłączyła z kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne od wartości firmy z uwagi na art. 16b ust. 2 pkt 2 w powiązaniu z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z wyżej opisanym zaistniałym stanem faktycznym, Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, poprzez potwierdzenie prawidłowości stanowiska Spółki, czy:

  • należy uznać, że Spółka ujawniła w rozumieniu art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT Znak towarowy w grudniu 2006 r., a tym samym Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionego Znak towarowego od stycznia 2007 i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w kolejnych okresach...

Stanowisko Spółki.

Zdaniem Spółki, Spółka ujawniła w rozumieniu art. 16h ust.1 pkt 4 Ustawy CIT Znak towarowy w grudniu 2006 r., a tym samym Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionego Znak towarowego od stycznia 2007 i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w kolejnych okresach. Oznacza to, że Spółka nie jest zobowiązana do korygowania rozliczenia podatkowego za 2006 r. w celu wykazania amortyzacji podatkowej za ten okres.

Ponieważ w grudniu 2006 r. doszło do ujawnienia Znaku towarowego (w rozumieniu art. 16d ust. 2 Ustawy CIT), skutkującego możliwością dokonywania odpisów amortyzacyjnych w rozumieniu art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, Spółka ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych, mimo że regulacja artykułu 16h ust. 1 pkt 4 w stanie prawnym na dzień 30 grudnia 2006 r. pozwalała expressis verbis na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych jedynie od ujawnionych środków trwałych nieobjętych dotychczas ewidencją, nie wspominała natomiast wprost o możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych wartości niematerialnych i prawnych.

Uzasadnienie

Wśród składników majątkowych wchodzących w skład wnoszonego aportem przedsiębiorstwa znajdowało się prawo ochronne na Znak towarowy K.

Na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT amortyzacji podlegają prawa określone w ustawie PWP, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania. W konsekwencji dla rozstrzygnięcia prawa Spółki do amortyzacji podatkowej Znaku towarowego należy w pierwszej kolejności przeanalizować, czy ten Znak spełniał warunki z art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT, w szczególności czy jest to prawo określone w ustawie PWP, czy zostało nabyte przez Spółkę i czy nadawało się do gospodarczego wykorzystywania w dniu przyjęcia do używania.

Po pierwsze, w ocenie Spółki prawo do Znaku towarowego jest prawem określonym w ustawie PWP, a tym samym na mocy art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT podlega amortyzacji. Art. 6 ust. 1 ustawy PWP przewiduje, że na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne. Również art. 121 ustawy PWP przewiduje wprost, że prawo ochronne może być udzielone na znak towarowy. Zdaniem Spółki stwierdzić należy, że Znak towarowy K. wypełnia znamiona definicji legalnej znaku towarowego z art. 120 ust. 1 ustawy PWP, zgodnie z którą ?znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.? Tym samym niewątpliwym jest, że prawo ochronne na Znak towarowy udzielone Spółce jest prawem o którym mówi art. 16b ust 1 pkt 6 Ustawy CIT.

Po drugie, zdaniem Spółki Znak towarowy niewątpliwie został nabyty. Zgodnie z art. 162 ust. 1 ustawy PWP prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r. z późn. zm.) przeniesienie prawa następuje w drodze umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo strony inaczej postanowiły. Niewątpliwym jest, że umowa spółki z o.o. na mocy której został wniesiony aportem Znak towarowy do Spółki mieści się w zakresie znaczeniowym ?innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej?. Zatem stwierdzić należy, że w momencie otrzymania wkładu niepieniężnego w postaci Przedsiębiorstwa, Spółka nabyła Znak towarowy wchodzący w skład składników majątkowych tego Przedsiębiorstwa.

Ponadto, zgodnie z art. 67 ust. 2 w związku z art. 162 ust. 1 ustawy PWP, dla skutecznego przeniesienia prawa z rejestracji znaku towarowego wystarczy zachowanie formy pisemnej. Zatem, jeżeli w związku z wniesieniem do spółki z o.o. przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi również zarejestrowany znak towarowy, zachowana jest forma aktu notarialnego, mająca zgodnie z wnioskowaniem a maiori ad minus pierwszeństwo przed formą pisemną, to w takim przypadku dochodzi także do skutecznego przeniesienia na spółkę prawa do tego znaku, czyli nabycia tego prawa.

Dodatkowo wskazać należy, że bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, czy i kiedy dokonany zostanie wpis w rejestrze patentowym przeniesienia prawa do znaku towarowego. Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane przez Departament Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów w Biuletynie Skarbowym Ministerstwa Finansów, nr 4/2007( ?Skutki podatkowe otrzymania przez spółkę znaku towarowego, wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, wniesionego do niej tytułem wkładu niepieniężnego?). Stanowisko to podzielają również organy podatkowe, czego przykładem mogą być:

  • Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 czerwca 2009 r. (sygn. IPPB5/423-112/09-2/MB): ?Spółka (...) będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytego (...) prawa do znaku towarowego od miesiąca następującego po skutecznym nabyciu znaku towarowego, a więc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Sąd Rejonowy wydał postanowienie o zarejestrowaniu podwyższenia kapitału zakładowego nowoutworzonej spółki o wartość aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi również prawo z rejestracji znaku towarowego. W tym względzie nie ma znaczenia data ujawnienia nowoutworzonej spółki jako właściciela znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP.?
  • Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 czerwca 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-411/08-4/MS): ?Jeżeli w związku z wniesieniem do spółki przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi również zarejestrowany znak towarowy, zachowana jest forma notarialna, mająca pierwszeństwo nad formą pisemną to w takim przypadku dochodzi również do skutecznego przeniesienia na spółkę prawa do znaku towarowego. Wpis do rejestru patentowego stanowi jedynie przesłankę domniemania co do praw własności, nie decyduje jednak o prawie do korzystania.?
  • Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Urzędu Skarbowego Poznań- Grunwald z dnia 12 marca 2007 r. (sygn. AD-IB/423/4/2006): ?Spółka nabyła prawo do znaku towarowego z chwilą podpisania aktu notarialnego w dniu 19.09.2006r., tj. w dniu podwyższenia kapitału zakładowego poprzez wniesienie aportu w postaci znaku towarowego i z tą datą ma prawo wprowadzić znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.?
  • Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 8 października 2004 r. (sygn. IS.I/3-423/20/04): ?,Nowo zawiązana spółka akcyjna, do której zostanie wniesione - jako aport - prawo do znaku towarowego, będzie mogła je podatkowo amortyzować od momentu skutecznego przeniesienia prawa do znaku towarowego przez zbywcę (spółkę jawną), w drodze zawartej umowy w formie pisemnej, na rzecz spółki akcyjnej, niezależnie od daty wpisu do rejestru zmiany uprawnionego do prawa z tej umowy, przy założeniu spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z wcześniej powołanego przepisu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?.

W konsekwencji uznać należy, zdaniem Spółki, że skuteczne przeniesienie na Spółkę prawa do Znaku towarowego (nabycia tego prawa) nastąpiło w momencie zawarcia aktu notarialnego zawiązania Spółki, natomiast późniejszy wpis do rejestru Znaku towarowego miał na celu jedynie aktualizację treści prawa do tego Znaku, jaka wynika z (pierwotnej) decyzji o jego rejestracji.

Po trzecie, zdaniem Spółki, Znak towarowy spełnia również ostatnią przesłankę warunkującą prawo do amortyzacji z art. 16b ust 1 ustawy C1T, tj. nadaje się do gospodarczego wykorzystania. Nie ulega wątpliwości, że Spółka gospodarczo wykorzystywała Znak od momentu jego nabycia. Jako rozpoznawalny i uznany na rynku - już w momencie jego nabycia ? Znak towarowy K. niewątpliwie w dużym stopniu przyczynił się do zwiększonej sprzedaży produktów przez Spółkę, co potwierdza jego praktyczne gospodarcze wykorzystanie, a tym samym przy spełnieniu pozostałych przesłanek z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, pozwała na jego amortyzację w późniejszych okresach.

Znak towarowy spełnia warunki uznania go za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji w rozumieniu Ustawy CIT. Spółka uważa, że ma prawo do amortyzacji znaku towarowego od momentu ujawnienia tego znaku towarowego. Ujawnienie takie może nastąpić w każdym momencie po dacie nabycia znaku, czyli po 30 grudnia 2005 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy CIT.

Zarejestrowany Znak towarowy otrzymany przez Spółkę w wyniku aportu Przedsiębiorstwa stanowi wartość niematerialną i prawną, która podlega odpisom amortyzacyjnym na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT. Do 31 grudnia 2006 r. przepis ten przewidywał możliwość amortyzacji nabytego, nadającego się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa do znaku towarowego. Od 1 stycznia 2007 r. w art. 16b ust. 1 pkt 6 jest mowa ?prawach określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. ? Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.)?. Owa zmiana przepisu spowodowała rozszerzenie pojęcia wartości niematerialnych i prawnych (m.in. na prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego), nie zmieniła jednak sposobu traktowania znaku towarowego dla celów amortyzacji, zatem zarejestrowany Znak towarowy otrzymany przez Spółkę w drodze aportu może być uznany za wartość niematerialną i prawną podlegającą odpisom amortyzacyjnym, zarówno w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. jak również po dniu 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2009 r., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nie objętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Powyższe brzmienie przepisu artykułu 16h ust. 1 pkt 4 zostało nadane ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), która weszła w życie 1 stycznia 2009 r. (dalej: ?Ustawa Zmieniająca?). Z treści powołanego art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT jednoznacznie wynika, że artykuł ten w obecnym stanie prawnym znajduje zastosowanie zarówno do ujawnionych środków trwałych jak i ujawnionych wartości niematerialnych i prawnych.

Pojęcie ujawnienia środka trwałego, zgodnie z art. 16d ust. 2 Ustawy CIT zostało sprecyzowane wcześniej, nowelizacją ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 141, poz. 1179), obowiązującą od dnia 1 stycznia 2003 r. Nowelizacja uzupełniła przepis art. 16d ust. 2 Ustawy CIT poprzez dodanie, że późniejszy termin wprowadzenia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do ewidencji, niż w miesiącu, w którym przekazane zostały one do używania, uznaje się za ujawnienie środka trwałego ? a od 1 stycznia 2009 r. także wartości niematerialnych i prawnych - o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

Mimo, że w stanie prawnym obowiązującym 1 stycznia 2007 r. art. 16h ust. 1 pkt 4 nie przewidywał wprost możliwości dokonania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, istnieje w doktrynie podatkowej ugruntowany pogląd, że pojęcie ?środków trwałych? w rozumieniu art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT powinien być interpretowany możliwie szeroko i obejmować swoim zakresem również wartości niematerialne i prawne. Zmiana ustawy od 1 stycznia 2009 r. miała na celu potwierdzenie takiego rozumienia tego pojęcia, Stanowisko takie zajął m. in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 15 marca 2007 (sygn. akt III SA/Wa 3857/06). Zdaniem Sądu pod pojęciem ?ujawnienie środka trwałego? trzeba rozumieć ?ujawnienie składników majątku?, nie ma bowiem żadnych racjonalnych powodów, dla których ujawnione składniki majątku jak wartości niematerialne i prawne nie mogłyby podlegać amortyzacji tylko dlatego, że zostały ujawnione w ewidencji w okresie późniejszym. Sąd podkreślił też, że ani z wykładni językowej ani też z wykładni systemowej art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT nie wynika wprost zakaz amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. Za przyjęciem tezy, że art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT obejmuje swoim zakresem również ujawnienie wartości niematerialnych i prawnych przemawia zdaniem sądu również fakt, że art. 16d ust. 2 Ustawy CIT nie wymienia jedynie ?środków trwałych?, ale odnosi się do ?składników majątku?, o których mowa w art. 16a - 16c Ustawy CIT, czyli ?do wszystkich środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji podatkowej, na co wyraźnie wskazuje zarówno budowa zdania jak i analiza przepisu pod względem jego brzmienia oraz usytuowania w systemie objętym regulacją Ustawy CIT.?

W tym samym stanie faktycznym rozumowanie WSA potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA). W ocenie NSA przepisy art. 16d ust. 2 oraz art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT ?tworzą unormowanie w obszarze prawa amortyzacji objętych nim przedmiotów, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w terminie późniejszym aniżeli miesiąc przekazania ich do używania.? (wyrok NSA z dnia 6 listopada 2008 r., sygn. akt. II FSK 1032/07). NSA podkreślił również, że ?w zdaniu pierwszym przepisu art. 16d ust. 2 Ustawy CIT ustawodawca stanowi o składnikach majątku wymienionych w art. 16a - 16c Ustawy CIT, to jest o zbiorze obejmującym zarówno środki trwałe, jak i wartości niematerialne i prawne (...)?. Ponadto ?w tym samym normującym zdaniu mowa jest o wprowadzaniu przywoływanych w nim składników majątku nie tylko do obszaru ewidencji środków trwałych, ale również ewidencji wartości niematerialnych i prawnych?, natomiast ?zdanie drugie rozważanego przepisu (art. 16d ust. 2) rozpoczyna się od sformułowania: ?późniejszy termin wprowadzenia?, który niewątpliwie odnosi się do przedmiotów wymienionych w zdaniu go poprzedzającym, w przeciwnym bowiem przypadku nie tworzyłoby ono znaczącego komunikatu (prawodawcy), nie przekazywało informacji - wiedzy o tym, co wprowadza się do ewidencji?. W świetle przywołanych fragmentów uzasadnienia wyroku NSA wprost potwierdza tezę Wnioskodawcy ujawnienie o którym mowa w art. 16d ust. 2 ustawy CIT obejmuje również wartości niematerialne i prawne.

Za szeroką interpretacją ?środków trwałych? w art. 16d ust. 2 Ustawy CIT przemawia również treść przepisu art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT w kształcie nadanym przez Ustawę Zmieniającą, tj.

rozszerzenie katalogu ujawnionych składników majątku nieobjętych dotychczas ewidencją, od których można dokonywać odpisów amortyzacyjnych, właśnie o wartości niematerialne i prawne. Zważywszy na to, że Ustawa Zmieniająca usunęła wątpliwości poprzez jasne wprowadzenie możliwości dokonywania ww. odpisów od wartości niematerialnych i prawnych, a tym samym wskazała, że ujawnienie o którym mowa w art. 16d ust. 2 ustawy CIT obejmuje również wartości niematerialne i prawne, również w poprzednim stanie prawnym za niezasadne należało uznać stanowisko organów podatkowych polegające na różnicowaniu sytuacji ujawnionych a nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz ujawnionych a nie wprowadzonych do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych poprzez uwzględnianie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jedynie od środków trwałych, nie przewidując jednocześnie takiej możliwości dla wartości niematerialnych i prawnych. Zatem uznać należy, że również w stanie prawnym sprzed nowelizacji dokonanej Ustawą Zmieniającą ujawnienie o którym mowa w art. 16d ust. 2 Ustawy CIT dotyczyło wszystkich składników majątku trwałego, w tym również wartości niematerialnych i prawnych, a zmiany miały charakter jedynie doprecyzowujący katalog składników majątku, a nie miały na celu całkowitej jego zmiany.

Reasumując, zdaniem Spółki ujawnienie Znaku towarowego było skuteczne dla celów podatkowych i w konsekwencji skutkuje możliwością dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez Spółkę w rozumieniu art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy CIT oraz zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów przez okres pięciu lat, począwszy od 1 stycznia 2007 r. Zajmując stanowisko przeciwne należałoby bowiem uznać, że ze względu na przepisy ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 1994 r. Nr 121, poz. 591 z późn. zm.) (dalej: ?Ustawa o rachunkowości?), która przewiduje, że istotne zdarzenia gospodarcze, których wpływ powinien być widoczny w wartości przychodów lub kosztów w roku obrotowym, którego te zdarzenia dotyczą (czyli roku poprzedzającego bieżący rok obrotowy), powinny zostać ujęte od razu jako korekta wartości różnicy między przychodami i kosztami z lat poprzednich, czyli jako korekta wyników finansowych z lat poprzednich - Spółce przysługuje prawo do korekty za rok 2006 oraz prawo do rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od 1 stycznia 2006 r. Mimo faktycznego ujawnienia Znaku towarowego w grudniu 2006 (za rok kończący się 31 grudnia 2006 r.), co zostało wykazane powyżej, Spółka nieprawidłowo przyjęła dla celów bilansowych jako jedną wartość niematerialną i prawną łączną wartość Znaku towarowego i wartości firmy Przedsiębiorstwa. Przepisy Ustawy o rachunkowości nie przewidują możliwości korekty w takiej sytuacji (gdyż w trakcie zamykania ksiąg koszty zostały przeksięgowane na konto wyniku finansowego roku 2007, który w księgach kolejnego roku finansowego wykazywany jest na koncie wyniku finansowego lat poprzednich, zatem korekta odpisów amortyzacyjnych powinna zostać dokonana w korespondencji z tym ostatnim kontem, to jest z wynikiem finansowym z lat poprzednich). Z tego powodu sprawozdanie finansowe Spółki za 2006 r. nie zostało skorygowane. Jednakże wspomnieć należy, że Spółka zgodnie z prawem zastosowała się do dyspozycji art. 54 ust. 3 Ustawy o rachunkowości przewidującym, że jeżeli w danym roku obrotowym lub przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy jednostka stwierdziła popełnienie w poprzednich latach obrotowych błędu podstawowego, w następstwie którego nie można uznać sprawozdania finansowego za rok lub lata poprzednie za spełniające wymagania w zakresie rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego, to kwotę korekty spowodowanej usunięciem tego błędu odnosi się na kapitał własny i wykazuje jako zysk (stratę) z lat ubiegłych. Na tej właśnie podstawie Spółka przekształciła bilans otwarcia 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Referencje

IP-PB3-423-411/08-4/MS, interpretacja indywidualna

IPPB5/423-112/09-2/MB, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika