Czy wynagrodzenia wypłacane przez Spółkę dystrybutorom stanowią koszty bezpośrednio związane z (...)

Czy wynagrodzenia wypłacane przez Spółkę dystrybutorom stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4 i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też są one kosztami pośrednio związanymi z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, a więc kosztami, o których mowa w art. 15 ust. 4d w/w ustawy? Czy rozpoznanie przedmiotowych wynagrodzeń wypłacanych dystrybutorowi jako kosztów podatkowych jest możliwe już na podstawie raportu otrzymywanego od agenta transferowego oraz na podstawie raportu sporządzanego przez Spółkę na podstawie danych od agenta transferowego, tak jak dla celów bilansowych, czy też koszt podatkowy może być rozpoznany przez Spółkę dopiero po otrzymaniu faktury od dystrybutora, na dzień ujęcia tej faktury w księgach rachunkowych ?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24.11.2008r.(data wpływu 26.11.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

  1. czy wynagrodzenia wypłacane przez Spółkę dystrybutorom stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4 i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też są one kosztami pośrednio związanymi z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, a więc kosztami, o których mowa w art. 15 ust. 4d w/w ustawy - jest prawidłowe
  2. czy rozpoznanie przedmiotowych wynagrodzeń wypłacanych dystrybutorowi jako kosztów podatkowych jest możliwe już na podstawie raportu otrzymywanego od agenta transferowego oraz na podstawie raportu sporządzanego przez Spółkę na podstawie danych od agenta transferowego, tak jak dla celów bilansowych, czy też koszt podatkowy może być rozpoznany przez Spółkę dopiero po otrzymaniu faktury od dystrybutora, na dzień ujęcia tej faktury w księgach rachunkowych - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 26.11.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia, czy wynagrodzenia wypłacane przez Spółkę dystrybutorom stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4 i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też są one kosztami pośrednio związanymi z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, a więc kosztami, o których mowa w art. 15 ust. 4d w/w ustawy, oraz czy rozpoznanie przedmiotowych wynagrodzeń wypłacanych dystrybutorowi jako kosztów podatkowych jest możliwe już na podstawie raportu otrzymywanego od agenta transferowego oraz na podstawie raportu sporządzanego przez Spółkę na podstawie danych od agenta transferowego, tak jak dla celów bilansowych, czy też koszt podatkowy może być rozpoznany przez Spółkę dopiero po otrzymaniu faktury od dystrybutora, na dzień ujęcia tej faktury w księgach rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27.05.2004 r. o funduszach inwestycyjnych. Zgodnie z art. 45 w/w ustawy głównym przedmiotem działalności Spółki jest tworzenie funduszy inwestycyjnych i zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych. Obecnie Spółka zarządza kilkunastoma utworzonymi przez siebie funduszami inwestycyjnymi (dalej jako ?Fundusze?).

Podstawowym źródłem przychodów Spółki jest wynagrodzenie z tytułu zarządzania funduszami inwestycyjnymi, jego wysokość jest obliczana zgodnie z brzmieniem statutów poszczególnych Funduszy i uzależniona od wysokości ich aktywów. Drugim istotnym źródłem przychodów Spółki są opłaty manipulacyjne (dystrybucyjne), pobierane głównie z tytułu zbycia przez Fundusze na rzecz klientów jednostek uczestnictwa (opłaty takie mogą być również pobierane w przypadku niektórych Funduszy z tytułu konwersji i odkupu jednostek uczestnictwa) oraz w przypadku niewypełnienia przez klienta zobowiązania do systematycznego lokowania środków w jednostki uczestnictwa Funduszy (zerwanie planu systematycznego oszczędzania). Opłaty te pobierane są w wysokości zgodnej z tabelami opłat, udostępnianymi przez Spółkę klientom uzależnione od sumy wartości jednostek uczestnictwa zgromadzonych w rejestrach Uczestnika oraz wartości jednostek uczestnictwa będących przedmiotem danej operacji. Spółka świadczy również usługi doradztwa finansowego, usługi zarządzania cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie oraz usługi doradztwa w zakresie obrotu papierami wartościowymi, osiąga również przychody z działalności lokacyjnej prowadzonej na własny rachunek.

W ramach prowadzonej jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych działalności, Spółka zawiera w imieniu Funduszy umowy z niezależnymi dystrybutorami, którymi przeważnie są. banki i firmy zajmujące się pośrednictwem finansowym.

Przedmiotem tych umów jest pośredniczenie przez dystrybutorów w zbywaniu, zamianie, konwersji, transferach i odkupywaniu jednostek uczestnictwa Funduszy. Do podstawowego zakresu obowiązków dystrybutorów, wynikających z tego rodzaju umów, należą następujące czynności:

  1. Pozyskiwanie nowych klientów na jednostki uczestnictwa Funduszy
  2. Obsługa klientów Funduszy, w tym:
  1. przyjmowanie zleceń nabyć oraz zleceń zamiany, konwersji, transferu i odkupienia jednostek uczestnictwa,
  2. przyjmowanie wpłat od klientów i realizacja wypłat z tytułu w/w transakcji,
  3. przyjmowanie wszelkich dyspozycji od klientów, w szczególności dotyczących udzielania i odwoływania pełnomocnictw, zmiany danych osobowych, blokad rejestrów jednostek uczestnictwa,
  4. informowanie klientów na ich żądanie o dotychczasowych transakcjach i stanie rejestrów jednostek uczestnictwa należących do danego klienta,
  5. podpisywanie w imieniu Spółki umów o przydzielenie klientom odpowiednich kanałów dostępu (telefon, internet) do danych dotyczących ich portfeli,
  6. informowanie klientów o nowych produktach oraz akcjach promocyjnych dotyczących jednostek uczestnictwa Funduszy.

3. Wsparcie marketingowe Spółki i Funduszy, w tym:

  1. eksponowanie w miejscu obsługi klientów ulotek i innych materiałów marketingowych dostarczonych przez Spółkę,
  2. okazjonalnie, w uzgodnieniu ze Spółką, promowanie Funduszy we własnych materiałach marketingowych oraz w zdalnych kanałach (internet),
  3. organizacja spotkań z klientami, na których przedstawiane są produkty oferowane przez Spółkę (Fundusze).

Z tytułu pełnionych przez dystrybutorów obowiązków przysługuje im miesięczne/kwartalne wynagrodzenie, na które składają się:

I.

  1. wynagrodzenie liczone jako procent od wartości aktywów, przypadających na jednostki uczestnictwa zbyte za pośrednictwem danego dystrybutora albo
  2. wynagrodzenie liczone lako procent opłaty za zarządzanie, pobieranej przez Spółkę od Funduszy, przypadającej na aktywa pozyskane przez danego dystrybutora (w niektórych przypadkach - przypadającej na nadwyżkę takich aktywów ponad ustalony poziom), której wysokość określają statuty Funduszy i/lub

II. wynagrodzenie liczone jako udział w pobieranych od klientów przez Spółkę opłatach manipulacyjnych od zbytych na ich rzecz jednostek uczestnictwa. W większości przypadków umowy przewidują, iż dystrybutor jako wynagrodzenie za dany miesiąc otrzymuje od 85 procent do 100 procent pobranych w danym okresie przez Spółkę od klientów opłat manipulacyjnych od zbytych za pośrednictwem dystrybutora jednostek uczestnictwa, niemniej występują przypadki, gdy opłaty manipulacyjne nie są pobierane w oparciu o statut lub inne regulacje wewnętrzne, w takich przypadkach dystrybutorom przysługuje jedynie wynagrodzenie określone w pkt. a) albo b).

Występują też przypadki, gdy opłaty manipulacyjne są obniżane, powoduje to automatyczne i proporcjonalne obniżenie wynagrodzenia dystrybutora, pochodzącego z opłat manipulacyjnych.

Podstawą ujęcia w księgach rachunkowych kosztów z tytułu wynagrodzenia należnego poszczególnym dystrybutorom z tytułu udziału w opłacie minipulacyjnej jest raport agenta transferowego. Raport ten jest sporządzany z podziałem na dystrybutorów i poszczególne Fundusze, do 5-go dnia roboczego następnego miesiąca. Do raportu zbiorczego dołączone są wydruki raportów szczegółowych, zawierające dokładne informacje o zawartych za pośrednictwem każdego z dystrybutorów transakcjach dotyczących zbycia jednostek uczestnictwa na rzecz klientów. Podstawą ujęcia w księgach rachunkowych kosztów z tytułu wynagrodzenia liczonego jako procent opłaty za zarządzanie, pobieranej przez Spółkę od Funduszy, jest raport sporządzany przez Spółkę na podstawie danych dostarczanych przez agenta transferowego. Raport jest sporządzany z podziałem na dystrybutorów i poszczególne Fundusze do 5-go dnia roboczego następnego miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy wynagrodzenia wypłacane przez Spółkę dystrybutorom stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4 i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też są one kosztami pośrednio związanymi z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, a więc kosztami, o których mowa w art. 15 ust. 4d w/w ustawy...
  2. Czy rozpoznanie przedmiotowych wynagrodzeń wypłacanych dystrybutorowi jako kosztów podatkowych jest możliwe już na podstawie raportu otrzymywanego od agenta transferowego oraz na podstawie raportu sporządzanego przez Spółkę na podstawie danych od agenta transferowego, tak jak dla celów bilansowych, czy też koszt podatkowy może być rozpoznany przez Spółkę dopiero po otrzymaniu faktury od dystrybutora, na dzień ujęcia tej faktury w księgach rachunkowych ...

Stanowisko Wnioskodawcy

Regulacje zawarte w art. 15 ust. 4 - 4e updop dzielą koszty uzyskania przychodów na bezpośrednio związane z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika (tzw. koszty bezpośrednie) oraz na koszty nie wykazujące takiego bezpośredniego związku (tzw. koszty pośrednie). W zależności od zakwalifikowania kosztu do kosztów bezpośrednich bądź pośrednich, ustawodawca przewidział odmienne zasady zaliczania kosztu do kosztów uzyskania przychodów danego roku podatkowego.

Odnośnie kosztów bezpośrednich zasadą jest, iż koszty takie, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

  1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnik jest obowiązany do sporządzania takiego sprawozdania, albo
  2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnik, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie jest obowiązany do sporządzania sprawozdania finansowego
  • są również potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty poniesione po w/w datach są natomiast potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Koszty inne niż koszty bezpośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższych regulacji przyporządkowanie ponoszonych przez Spółkę kosztów wynagrodzeń dystrybutorów do kosztów pośrednich bądź bezpośrednich ma istotne znaczenie dla rozliczeń podatku dochodowego, dokonywanych przez Spółkę.

Ad.1.

Spółka stoi na stanowisku, iż ponoszone przez nią koszty wynagrodzeń na rzecz dystrybutorów są kosztami pośrednio związanymi z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, jako że:

  1. wynagrodzenie wypłacane dystrybutorom należne jest za całokształt pełnionych przez nich funkcji, opisanych powyżej w stanie faktycznym, w tym za funkcje związane z
  1. transferami jednostek uczestnictwa i ich odkupem,
  2. realizacją wypłat na rzecz klientów,
  3. przyjmowaniem dyspozycji od klientów nie obejmujących nabycia przez nich jednostek uczestnictwa, w szczególności dotyczących udzielania i odwoływania pełnomocnictw, zmiany danych osobowych, blokad rejestrów jednostek uczestnictwa,
  4. pełnieniem wobec klientów funkcji informacyjnych, w tym udzielania informacji o dotychczasowych transakcjach i stanie rejestrów jednostek uczestnictwa należących do danego klienta, nowych produktach i akcjach promocyjnych,
  5. zawieraniem w imieniu Spółki umów o przydzielenie klientom odpowiednich kanałów dostępu (telefon, Internet) do danych dotyczących ich portfeli,
  6. wykonywaniem działań reklamowych, w tym eksponowaniem materiałów marketingowych i prezentacją produktów oferowanych przez Spółkę (Fundusze)
  • z tytułu których to czynności nie jest, bądź zazwyczaj nie jest (odkup jednostek uczestnictwa, kanały dostępu) pobierane przez Spółkę wynagrodzenie od klientów.

2. Zawarte z dystrybutorami umowy nie precyzują, za jakie czynności, opisane powyżej w stanie faktycznym, należne jest dystrybutorowi wynagrodzenie liczone jako procent pobranych opłat manipulacyjnych bądź opłaty za zarządzanie, a za jakie wynagrodzenie liczone od wielkości aktywów Funduszy. Każdy z elementów wynagrodzenia dotyczy całokształtu działań dystrybutora.

3. Przypisanie dystrybutorom jako wynagrodzenia określonego procentu pobieranych przez Spółkę opłat manipulacyjnych jest jedynie metodą kalkulacji wynagrodzenia, nie przesądza jednak o bezpośrednim związku takiego wynagrodzenia wypłaconego w danym okresie (miesiącu, roku) z uzyskiwanymi na skutek jego wypłaty przychodami Spółki. Działania informacyjne, reklamowe, marketingowe, spotkania z klientami, należyte wypełnianie obowiązków informacyjnych - za które to czynności wypłacane jest za dany okres wynagrodzenie - nie oznaczają automatycznego uzyskania z tego tytułu przez Spółkę przychodów, co więcej, nie jest możliwe dokładne wskazanie co do kwoty i okresu przychodów Spółki osiągniętych dzięki tym działaniom.

4. Za koszt bezpośredni z w/w powodów nie można również uznać wypłacanego na rzecz dystrybutorów wynagrodzenia uzależnionego bezpośrednio bądź pośrednio (pośrednio - gdy liczonego od opłaty za zarządzanie) od wysokości aktywów Funduszy, zgromadzonych narastająco za pośrednictwem danego dystrybutora.

Ad.2

Odnośnie kwestii dokumentu stanowiącego podstawę rozpoznania kosztu podatkowego Spółka stoi na stanowisku, iż rozpoznanie przedmiotowych wynagrodzeń wypłacanych dystrybutorom jako kosztów podatkowych jest możliwe, już na podstawie raportu otrzymywanego od agenta transferowego oraz na podstawie raportu sporządzanego przez Spółkę na podstawie danych dostarczonych przez agenta transferowego, tak jak dla celów bilansowych, jako że:

  1. w momencie generowania raportu usługi za dany okres są już wykonane,
  2. kwoty należne dystrybutorom są już ostatecznie obliczone przez agenta transferowego lub obliczone przez Spółkę na podstawie danych dostarczonych przez agenta transferowego, te same obliczenia są dla dystrybutorów podstawa do wystawiania faktur,
  3. z datą identyfikacji należnego wynagrodzenia powstaje skonkretyzowane w zobowiązanie Spółki wobec dystrybutorów, niezależne od wystawienia faktury,
  4. raporty takie można uznać za ?inne dowody?, o których mowa w art. 15 usta 4e updop,
  5. nie można w tym przypadku mówić o biernych rozliczeniach międzyokresowych kosztów, które nie stanowią zgodnie z art. 15 ust. 4e kosztów uzyskania przychodów, jako że zgodnie z art. 39 ustawy o rachunkowości rozliczeń takich dokonuje się w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających z wykonanych świadczeń generujących zobowiązania, których kwota jest możliwa do oszacowania. W omawianym przypadku nie można mówić o prawdopodobnym zobowiązaniu i możliwej do oszacowania kwocie, jako że zobowiązanie już istnieje a jego kwta jest ostatecznie określona.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Ad.1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Spółki, zgodnie z którym wynagrodzenie na rzecz dystrybutorów stanowi pośrednie koszty uzyskania przychodu, uznaje się prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Ad.2.

Wydatki związane z wynagrodzeniem na rzecz dystrybutorów, niewątpliwie stanowią koszty pośrednie, związane z całokształtem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. A zatem, rozpatrując kwestię związaną z określeniem momentu zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, należy odnieść się do art. 15 ust. 4d i 4e ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wskazać należy, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Na podstawie art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podatnika nałożony został obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób umożliwiający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (t. j. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m.in. poniesienia kosztów uzyskania przychodów. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości, są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej ?dowodami źródłowymi':

  1. zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,
  2. zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,
  3. wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Art. 21 ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości określa, iż dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

  1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
  2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
  3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,
  4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,
  5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
  6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.



Przepisy art. 20 i art. 21 tejże ustawy ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W świetle tych przepisów dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych, zawierające wymienione wyżej elementy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka otrzymuje od dystrybutorów faktury z tytułu wykonywanej usługi. Jednakże w opinii Spółki wydatki związane z wynagrodzeniem dla dystrybutorów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie raportu otrzymywanego od agenta transferowego oraz na podstawie raportu sporządzanego przez Spółkę na podstawie danych od agenta transferowego. Zdaniem Spółki przedmiotowe raporty stanowią ?inne dowody?, o których mowa w art. 15 ust. 4e ustawy, na podstawie których możliwe jest ujęcie wydatku w księgach rachunkowych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że ?inne dowody?, w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy, mogą być podstawą ujęcia kosztu (zaksięgowania) w księgach rachunkowych jedynie w sytuacji braku faktury. Norma prawna zawarta w art. 15 ust. 4e ustawy jest czytelna i jasna, i wynika z niej, iż podstawowym dokumentem, na podstawie którego można zaliczyć wydatki o charakterze innym niż bezpośrednio związane z przychodami jest faktura. Dopiero wówczas, gdy Spółka nie dysponuje fakturą można przyjąć inny dowód dokumentujący poniesiony wydatek (oczywiście poza sytuacją, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów). Jednakże w przypadku opisanym we wniosku nie ma to miejsca, gdyż Spółka posiada (posiadać będzie) faktury od dystrybutora.

Reasumując, wynagrodzenie na rzecz dystrybutora Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie otrzymanej faktury, a nie sporządzanych przez nią raportów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytania pierwszego uznaje się za prawidłowe, natomiast w zakresie pytania drugiego, za nieprawidłowe

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika