przepis § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy (...)

przepis § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej nie przewiduje możliwości uznania wydatków na nabycie elementów składowych do posiadanych linii produkcyjnych, o których mowa we wniosku za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18.01.2009 r. (data wpływu do właściwego BKIP w Płocku 05.03.2010 r.), uzupełnionym w dniu 24.05.2010 r. (data wpływu do BKIP w Płocku), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia nakładów poniesionych na nabycie części składowych linii produkcyjnej do środków trwałych, a tym samym ujęcia tych nakładów jako wydatków kwalifikowanych do objęcia pomocą w myśl § 6 ust.1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, uzupełnionym w dniu 21.05.2010 r. (data wpływu do BKIP w Płocku) o oryginał rejestru handlowego spółki H. wraz z tłumaczeniem przysięgłym dokumentu na język polski na wezwanie z dnia 13.05.2010 r. Nr IPPB3/423-155/10-2/MS (data doręczenia 17.05.2010 r.) ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 05.03.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia nakładów poniesionych na nabycie części składowych linii produkcyjnej do środków trwałych, a tym samym ujęcia tych nakładów jako wydatków kwalifikowanych do objęcia pomocą w myśl § 6 ust.1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego wspólnikiem H. Spółka z o.o. i Spółka? Spółka komandytowa jest O., zaś jedynym udziałowcem w O. jest spółka M.. Z powyższego opisu wynika, że polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu pośredniego udziału w H. z o.o. i Spółka? Spółka komandytowa jest pośredni wspólnik ? O..

Spółka H Spółka z o.o. i Spółka? Spółka komandytowa z siedzibą w K. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia nr 99 z dnia 6 grudnia 2005 roku (zgodnie z PKD rodzaj przeważającej działalności - produkcja arkuszy fornirowych i płyt wykonanych na bazie drewna). W 2009 roku spółka zakupiła części składowe do posiadanych linii produkcyjnych. Zakupione części na wartość 1.419.273 zł. zostały zainstalowane w miejsce poprzednich oddanych do regeneracji. Te elementy składowe linii produkcyjnej podlegają bowiem dość znacznemu zużyciu i wymagają okresowej regeneracji. Po ich powrocie z serwisu spółka będzie w posiadaniu dwóch tych samych części, z czego jedna będzie stanowiła zabezpieczenie ciągłości produkcji. Spółka nie może pozwolić sobie na brak części zapasowych, ponieważ w razie awarii takiej części jej zakup związany jest z długim oczekiwaniem, zaś regeneracja z jednomiesięcznym przestojem. Kierując się dobrem spółki i chęcią zapobiegania nieuzasadnionym przestojom spółka dokonała zakupu składnika, który ze względu na specyfikę działania linii produkcyjnej powinien zostać zakupiony już w momencie budowy tej linii i stanowić element zwiększający wartość początkową środka trwałego. Zakupione części składowe będą używane przez okres dłuższy niż rok

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka O. powinna zaliczyć poniesione nakłady na nabycie części składowych linii produkcyjnej do środków trwałych, a tym samym zakwalifikować te nakłady jako wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą w myśl 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 roku w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z dnia 13 października 2004 roku)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wymienione w stanie faktycznym elementy zwiększają wartość linii produkcyjnej, do której zostały zakupione. Jak wynika bowiem z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji wartość początkową tych środków trwałych ... powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.?

W myśl 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 roku w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z dnia 13 października 2004 roku) Spółka uważa także, że wydatki opisane powyżej powinny zostać wliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U z 2007r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystanie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ust.1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. dalej ?ustawa o pdop?), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z § 8 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ), dla przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tj. przed dniem 30 grudnia 2008r., stosuje się dotychczasowe warunki pomocy regionalnej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca uzyskał zezwolenie nr 99 z dnia 6 grudnia 2005r. na prowadzenie działalności na terenie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej czyli na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej z dnia 14 września 2004r. (Dz. U. Nr 222, poz. 2252 ze zm.).

W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

  1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
  2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W tym miejscu organ podatkowy pragnie podkreślić, iż zgodnie z utrwalona linią orzeczniczą, zwolnienia podatkowe są odstępstwem od konstytucyjnej zasady powszechności i równości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

Odnosząc się do stanu faktycznego, zaznaczyć należy, że wydatki poniesione na nabycie części składowych zostały poniesione w związku ze środkiem trwałym, który już istniał i był użytkowany ? nie znajdzie więc do nich zastosowania § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W konsekwencji przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie ? czy w tym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie § 6 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia ...

Podkreślić jednocześnie należy, że przepis § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia przewiduje, iż za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się wydatki na istniejące już środki trwałe, wyłącznie w związku z ich rozbudową lub modernizacją, których wartość zaliczona została do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Należy zauważyć, że definicja zawarta w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia jest węższa od definicji ulepszenia środka trwałego, wynikającej z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie bowiem do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wydatki na ulepszenie środka trwałego powiększają jego wartość początkową, jeżeli zostały spełnione kumulatywnie dwie przesłanki:

  1. ulepszenie polegało na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji,
  2. ulepszenie spowodowało mierzalny wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, przy czym miary tego wzrostu są wymienione jedynie przykładowo.

Wobec tego, aby uznać określone wydatki za poniesione na ulepszenie środka trwałego, należy najpierw ustalić, czy zabiegi (prace) wykonywane przy danym środku trwałym mogą być zakwalifikowane jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że powołany katalog ulepszeń jest katalogiem zamkniętym.

Przyjętym w doktrynie oraz orzecznictwie poglądem jest, że z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia gdy następuje ich:

  1. przebudowa, czyli zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
  2. rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  3. adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
  4. rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  5. modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na nabycie części składowych linii produkcyjnej, zamontowanych w miejsce poprzednich oddanych do renowacji, w danym roku podatkowym przekroczyły wartość 3.500 zł, ale nie stanowiły ich modernizacji lub rozbudowy. Zgodnie z opisem stanu faktycznego zawartym we wniosku, w efekcie końcowym, uzyskano jedynie zabezpieczenie ciągłości produkcji arkuszy fornirowych lub płyt wykonanych na bazie drewna.

Reasumując, przepis § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej nie przewiduje możliwości uznania wydatków na nabycie elementów składowych do posiadanych linii produkcyjnych, o których mowa we wniosku za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika